Morgunblaðið - 28.09.2004, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. SEPTEMBER 2004 25
MINNINGAR
✝ Halldór JónÓlafsson fæddist
í Hlíðardal (Skipholti
66, Reykjavík) 1.
mars 1936. Hann lést
á heimili sínu Hátúni
6B í Reykjavík að-
faranótt 15. septem-
ber síðastliðins. Hall-
dór var eina barn
hjónanna Ólafs Hall-
dórssonar og Jónínu
Ásmundsdóttur sem
bæði eru látin. Hall-
dór kvæntist 6. nóv-
ember 1958 Jónínu
Sigurðardóttur. Þau
eiga fjögur börn börn, sem eru:
Ólafur, kvæntur Rósu Friðriks-
dóttur, Sólveig, gift Jóhanni Birni
Arngrímssyni, Erla B., sambýlis-
maður Tryggvi Sigurðsson og Jón
M., kvæntur Ingibjörgu Svavars-
dóttur. Barnabörnin eru tólf og
barnabarnabörnin
eru fimm.
Halldór ólst upp í
Hlíðardal hjá for-
eldrum sínum og í
faðmi stórfjölskyld-
unnar í góðu yfirlæti
og átti þaðan góðar
æskuminningar.
Ungur lærði hann
bólstrun hjá í Guð-
mundi í Trésmiðj-
unni Víði. Strax eftir
nám stofnaði hann
fyrirtækið Sedrus
húsgagnafram-
leiðslu með Marteini
Guðlaugssyni húsgagnasmið og
ráku þeir fyrirtækið saman í
mörg ár í Súðarvogi 32 í Reykja-
vík.
Útför Halldórs fer fram frá
Laugarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku afi og langafi, nú ertu farinn
í hinsta sinn, það er erfitt að sjá þig
fara og fá aldrei að hitta þig aftur.
Alltaf gafstu þér tíma fyrir okkur
sama hvað gekk á. Minningar okkar
frá árinu sem þú varst á Hólmavík og
við systkinin höfðum þig útaf fyrir
okkur, það voru góðir tímar, þó þeir
hafi allir verið góðir, við munum
minnast þeirra með bros á vör.
Minningar á borð við jólaölið í kjall-
aranum og þegar þú varst að stríða
vinum okkar eru minningar sem við
munum aldrei gleyma, en hugur okk-
ar reikar um margar minningar frá
þessum tíma jafnt sem öðrum sem
erfitt er að koma orðum að.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Vertu sæll, ástkæri afi. Hittumst
fyrir handan.
Valgeir, Hlynur Þór,
Halldór Páll, Nína og
fjölskyldur.
HALLDÓR JÓN
ÓLAFSSON
✝ Helga Leifsdóttirfæddist í Reykja-
vík 3. febrúar 1951.
Hún lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 20.
september síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar eru Steinunn
Gísladóttir, f. 25.
október 1927 og Leif-
ur Guðmundsson, f.
4. júlí 1929, d. 28.
nóvember 1993. Syst-
ur Helgu eru Hulda,
f. 1. mars 1949 gift
Bjarna Pálssyni, f.
12. júní 1948 og Hafdís, f. 10. apríl
1959 í sambúð með Sigurbirni Sig-
urðssyni, f. 6. september 1953.
Helga giftist 25. nóvember 1972
Sigurði E. Jónssyni,
f. 26. júní 1948, þau
slitu samvistir 1989.
Sonur Helgu og Sig-
urðar er Ingibergur,
f. 20. júlí 1973. Ingi-
bergur er í sambúð
með Írisi Kristjáns-
dóttur, f. 20. ágúst
1972. Sonur Ingi-
bergs og Stellu Vikt-
orsdóttur, f. 30. sept-
ember 1973 er Anton
Gunnar, f. 17. maí
1996. Börn Írisar
eru Kristján, f. 9.
ágúst 1992 og Val-
gerður, f. 3. desember 1995.
Útför Helgu fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku systir, mig langar að minn-
ast þín með nokkrum orðum. Veik-
indi þín og andlát bar svo brátt að og
er svo ótímabært að ég er varla búin
að átta mig á að þú sért farin.
Á undanförnum mánuðum hef ég
glaðst í hjarta mínu fyrir þína hönd
því það var yndislegt að fylgjast með
bata þínum og sjá allar óskirnar þín-
ar rætast. Draumar þínir um eigin
íbúð, glæsilegt innbú og drossíuna
sem þú varst farin að keyra eins og
herforingi, rættust allir á árinu. Mik-
ið vildi ég að þú hefðir fengið að njóta
alls þessa lengur, kæra systir, en ég
geymi minninguna um hamingju þína
og gleði síðastliðna mánuði.
Undanfarna daga hefur fjöldi
minninga frá æsku okkar á Skála-
heiðinni flogið um huga minn, stóra
systir alltaf til í að leika og gera allt
fyrir litlu systur. Sumarið 1973 þegar
ég bjó hjá ykkur Sigga og prinsinn
Beggi leit dagsins ljós var gleðitími í
lífi þínu og fjölskyldunnar. Beggi á
heiður skilið fyrir að hafa alla tíð ver-
ið stoð þín og stytta. Þegar ömmu-
strákurinn Anton Gunnar fæddist
bættist enn við ríkidæmi þitt og síðan
komu Kristján og Valgerður til sög-
unnar og þú tókst sem þínum eigin og
varst alsæl með hópinn þinn. Þú áttir
auðvelt með að ná til barna og börnin
í Trönuhjalla þekktu öll hana Helgu
og heimsóttu hana oft. Helga átti allt-
af nammi og nægan tíma til að spjalla
við þau um lífið og tilveruna.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Guð blessi þig og geymi elsku
Helga þar til við hittumst næst.
Elsku mamma, Beggi, Íris, Stella,
Anton Gunnar, Kristján, Vala,
Hulda, Bjarni, Sigurbjörn og aðrir
ástvinir megi guð gefa okkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Þín systir
Hafdís.
Kæra skólasystir.
Við áttum yndislega kvöldstund
hjá þér í vor í saumaklúbbnum. Mót-
tökur voru rausnarlegar að vanda, þú
gerðir þó lítið úr þínum hlut en hrós-
aðir Ingibergi mikið.
Í sumar á 35 ára afmælinu, vorum
við svo vissar um að hittast í sauma-
klúbbnum í haust, en margt fer á
annan veg. Þú talaðir um að við ætt-
um að halda afmælismót oftar en á
fimm ára fresti, því við værum nú
orðnar eldri en sautján. Lífið virtist
leika við þig, þú nýflutt í íbúð sem þú
varst alsæl með og búin að eignast
svo sætan bíl. Þú sýndir okkur mynd-
ir af gullmolunum þínum þeim Ingi-
bergi og ömmustráknum Antoni,
sem þú varst svo stolt og ánægð með.
Okkur grunaði ekki að þú værir orðin
veik í sumar, því húmorinn þinn var í
fínu lagi. Hver óvænti brandarinn af
öðrum sem vakti mikinn hlátur eins
og þegar kvöldvökurnar og sauma-
kvöldin voru á skólanum. Söngurinn
og tónlist var þitt líf og yndi, enda
sungum við mikið í sumar og
skemmtum okkur vel á Þingeyri eins
og í öllum hinum afmælisferðunum.
Þú varst mikill fjörkálfur og prakkari
þegar við vorum á Húsmæðraskólan-
um og mörgum þætti erfitt að virða
þær skólareglur sem okkur voru
settar. Hressilegur hvellur hlátur
þinn smitaði marga. Æfingarnar fyr-
ir árshátíðina eru flestum minnis-
stæðar, þá var líka mikið hlegið sér-
staklega á kóræfingunum. Við
munum ávallt minnast þess hve vel
þú talaðir um allt og alla og varst
þakklát fyrir allt þitt samferðafólk.
Það sem hjálpar okkur er að vita að
nú þarft þú ekki að þjást og við þökk-
um allar liðnu samverustundirnar.
Við munum ætíð minnast þín með
hlýju. Við biðjum Guð að blessa þig
og styrkja gullmolana þína Ingiberg
og Anton, móður þína og alla að-
standendur.
Hvíl þú í friði.
Kveðja.
Skólasystur Húsmæðraskóla
Blönduóss 68–69.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Elsku Helga mín.
Haustið 1994 kynntist ég þér, þeg-
ar ég og Ingibergur þinn byrjuðum
saman. Við náðum strax vel saman.
Það var ósjaldan sem við sátum yfir
kaffibolla og spjölluðum, hlógum og
fífluðumst. Það var allt svo afslappað
nálægt þér. Það sem einkenndi þig
var einlægni, hreinskilni og glað-
lyndi. Helga mín, þú varst einstök
manneskja, þú tókst öllu með jafn-
aðargeði, nánast sama hvað gekk á.
Aldrei heyrði ég þig hallmæla nein-
um. Það sem var líka svo áberandi í
fari þínu var að þú varst alltaf svo
eðlileg og óhrædd við að vera þú sjálf.
Mér leið alltaf svo vel í návist þinni.
Það sem einkenndi okkar samband
var gagnkvæm virðing og væntum-
þykja. Við skildum líka húmorinn hjá
hvor annarri. Þinn sérstaki húmor
var æðislegur, og þinn dásamlegi
hlátur. Í maí 1996 fæddist sonarson-
ur þinn hann Anton Gunnar. Þú varst
svo spennt frá því þú fyrst vissir að
þú ættir von á barnabarni, hugsaðir
vel um kúluna, alltaf að klappa. Þú
varst himinlifandi og geislaðir af
gleði við fæðingu gullmolans þíns. Ég
mun aldrei gleyma hversu mikla
gleði hann veitti þér. Í október 1996
fluttum við til þín ég, Ingibergur og
Anton og bjuggum í tæpa 3 mánuði í
Trönuhjallanum á meðan við biðum
eftir íbúðinni í Lindasmáranum. Á
þeim tíma urðu kynni okkar mjög ná-
in. Ég var í fæðingarorlofi og var því
heima og þú varst heima líka. Ég
minnist þess þegar við fengum okkur
kaffi og ristað brauð á morgnana. Þú
naust þess að gefa gullmolanum þín-
um að borða og segja mér frá þínum
yngri árum. Prakkarastrikin, böllin,
sætu strákarnir, vinkonurnar og
stærsta stundin í lífi þínu þegar Ingi-
bergur sonur þinn fæddist, þú ljóm-
aðir. Þú varst svo stolt af honum og
öllum íþróttaafrekunum. Elskaðir að
fara á mót og horfa á hann með
glampa í augunum. Þú gast talað
endalaust um gullmolana þína Ingi-
berg og Anton.
Þó svo að hagir okkar Ingibergs
hafi breyst árið 1999 þegar við slitum
samvistum, þá breyttist okkar sam-
band aldrei. Alltaf sýndirðu því
áhuga sem ég var að gera og virð-
ingu. Enda lagðir þú mikla áherslu á
að öllum liði vel í þessari tilveru. Allt-
af varstu til staðar fyrir mig og Ant-
on. Það verður erfitt að sætta sig við
að svo er ekki lengur.
Anton, hann var þér allt, þú naust
þess að fá hann til þín, bara þið tvö að
hafa það kósí. Þú lagðir mikla áherslu
á að Anton kæmi til þín og þið bara að
slaka á og sofa í bólinu hennar ömmu,
taka vídeómynd og borða eitthvað
gott. Þessar stundir voru ómetanleg-
ar fyrir ykkur bæði. Enda var sterk-
ur og þykkur strengur á milli ykkar.
Þig dreymdi í mörg ár um eigin
íbúð með parketi, málaða í fallegum
skrautlegum litum, stórt sjónvarp í
svefnherbergið, rauðan ísskáp og lít-
ið herbergi fyrir Anton. Þig dreymdi
um bíl, „svarta bjöllu“. Draumur
þinn rættist þegar þú fékkst stóra
vinninginn og þú keyptir það sem þig
dreymdi um. Sorglegt að þú hafir
ekki getað notið þessa alls lengur,
eins og þú áttir svo skilið.
Ég gæti skrifað svo margt í viðbót
en sumt á ég fyrir mig. Þín verður
sárt saknað. Ég bið algóðan guð að
vernda gullmolana þína, Ingiberg
þinn og Anton þinn, eins og þú sagðir
alltaf. Það fór ekki fram hjá neinum
hversu heitt þú unnir og elskaðir
gullmolana í lífi þínu. Ég kveð Helgu
hinstu kveðju með þakklæti og virð-
ingu.
Þín
Stella.
Hún Helga er dáin. Þessi yndis-
lega og hlýja kona sem átti ekkert
nema gott um allt og alla að segja.
Andlát Helgu bar skjótt að og vissu-
lega var enginn undirbúinn fyrir
þessi tíðindi. Hugur okkar fer af stað
og tínir til minningar um Helgu og
stærsta minningin liggur í þeirri
hömlulausu ást sem hún bar til
Begga og Antons. Aðdáunin skein úr
augum hennar þegar hún horfði á
Begga sinn, mömmugull eins og hún
kallaði hann oft. Og hún var alls
ófeimin við að sýna þessa ást og að-
dáun.
Helga var mikil barnagæla og
hafði yndi af því að hafa börn í kring-
um sig. Það voru margar helgar sem
hún eyddi með Begga, Írisi og krökk-
unum og naut þess sem slíkt líf hafði
upp á að bjóða. Á hátíðadögum þegar
stórfjölskylda Írisar kom saman var
Helga iðulega með og fannst henni þá
oft nóg um erilinn og kúrði sig niður
með Antoni sínum. Helga var alltaf á
ferðinni með myndavélina, ýmist að
taka myndir eða að biðja aðra að taka
myndir af sér og sínum og eru þessar
myndir nú dýrgripir fyrir þá sem eft-
ir sitja.
Það var einkennandi fyrir Helgu
að vera jákvæð og sjá það besta í einu
og öllu. Ekkert slæmt var til í hennar
huga og enginn var illur og væri
heimurinn betri ef fleiri hugsuðu eins
og hún.
Elsku Beggi, Íris, Anton, Kristján
og Vala, missir ykkar er mikill og
megi orð Helgu Guð sér um sína veita
ykkur styrk í sorg ykkar. Brosandi
andlit Helgu mun fylgja okkur
áfram. Steinunni, móður Helgu,
systrum og öðrum aðstandendum
vottum við samúð.
Sólveig Kristjánsdóttir og
Haraldur Eggertsson.
Í dag verður kvödd elskuleg
frænka mín og vinkona Helga Leifs-
dóttir. Mig langar að minnast hennar
með nokkrum orðum. Hún var lífs-
glöð og skemmtileg manneskja. Við
frænkurnar kynntumst fyrst al-
mennilega þegar við vorum ungling-
ar, og hún kom norður og var í sveit á
Finnastöðum í Eyjafirði. Þar naut
hún sín aldeilis í sveitastörfunum og
ég var þá næstum viss um að hún yrði
bara bóndakona. Á heimili hennar á
Skálaheiðinni var alltaf gott að koma,
það var á þeim tíma þegar við Helga
vorum upp á okkar besta. Ég á marg-
ar góðar minningar frá þeim tíma.
Það var mikil gleðistund í lífi henn-
ar þegar hún eignaðist Ingiberg.
Helga var frábær móðir, samvisku-
söm og góður uppalandi. Ingibergur
var hennar stolt, það fór aldrei á milli
mála, hún passaði alltaf upp á það að
stráknum sínum liði vel. Það er
margt sem kemur upp í hugann, allar
afmælisveislurnar sem við hittumst í
með krakkana okkar og margar aðr-
ar skemmtilegar stundir. Helga átti
við langvarandi veikindi að stríða. En
á síðasta ári fékk hún himnasendingu
eins og hún orðaði það sjálf, fram-
tíðin virtist bjartari en máttarvöldin
höguðu því á annan veg.
Helga mín, ég minnist þín með
hlýju og þakklæti.
Þar lýsandi stjörnur skína.
Og birtan himnesk björt og heið,
hún boðar náðina sína
en alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir.)
Ég votta fjölskyldu hennar mína
dýpstu samúð.
Jóna Friðfinnsdóttir.
Ég á góðar minningar frá æsku
minni tengdar Helgu frænku.
Þar sem ég bjó á Blönduósi þá var
alltaf aðalsportið að fara til Reykja-
víkur yfir sumartímann í nokkrar
vikur. Þá dvaldist ég til skiptis hjá
afa og ömmu í Kópa, Hafdísi frænku
eða Helgu frænku. Allt þetta
skemmtilega fólk gerði dvöl mína í
Reykjavík yfir sumartímann að
ógleymanlegum tíma í æskuminning-
unum.
Við Beggi, sonur Helgu, vorum
bestu vinir, eitt ár á milli okkar. Þeg-
ar ég dvaldi hjá þeim þá vorum við
tvö aðalhetjurnar. Við vorum aðal-
fólkið í augum Helgu og hún eyddi
miklum tíma með okkur þegar ég var
í heimsókn.
Ég minnist þess tíma þegar ég
fékk að horfa á endalaust af kúreka-
myndum hjá þeim, éta svo mikið af
lakkrís og súkkulaði að mig svimaði,
hoppa í rúminu hennar með Begga
þar til við duttum út á gólf vegna
hláturs. Ég man þegar bíllinn bilaði í
brekkunni rétt við Bræðurna Orms-
son. Við Beggi grenjuðum af hlátri
því Helga var svo stressuð, svo fór
hún auðvitað líka að hlæja. Hvað ann-
að er hægt þegar heil röð af bílum er
föst á eftir manni á háannatíma í
Reykjavík? Helga hló með okkur,
fíflaðist með okkur, skemmti sér með
okkur og var endalaust góð við okk-
ur. Eftir því sem árin liðu þá minnk-
aði sambandið, en minningarnar lifa,
góðar og ógleymanlegar minningar
sem koma mér alltaf til að brosa. Ég
bið guð að veita ástvinum Helgu
styrk í sorginni.
Björk Bjarnadóttir.
HELGA
LEIFSDÓTTIR
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og dóttir,
KRISTÍN STEFÁNSDÓTTIR
sjúkraliði,
Kvisti,
Reykholtsdal,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi,
sunnudaginn 26. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
Pétur Önundur Andrésson,
Magnfríður Ólöf Pétursdóttir,
Steinunn Lilja Pétursdóttir,
Elísabet María Pétursdóttir,
Stefán Sigmundsson.