Morgunblaðið - 04.10.2004, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. OKTÓBER 2004 19
UMRÆÐAN
5% staðgr. afsláttur
Kreditkortasamningar,
upplýsingar veittar í versluninni
Varahluta- og viðgerðarþjónusta – Verslið þar sem þjónustan er
H
ön
nu
n:
G
un
na
r S
te
in
þó
rs
so
n
/ M
ar
ki
ð
/ 1
0.
2
00
4
Allt í heilsuræktina!
Hvergi meira úrval! Hvergi betra verð!r i ir r l! r i tr r !
Trampólín
Verð kr. 5.605 stgr.
Boxvörur á góðu verði
Boxhanskar frá kr. 3.900
Boxpúðar frá kr. 12.900
Tilboð á Þrekpöllum.
Verð aðeins kr. 2.990 stgr.
AB megrunarbelti.
Verð frá kr. 2.375
Lyftingabekkur og járnlóð 50 kg.Tilboð kr. 27.720 stgr.
Lóðasett 50 kg. frá kr.13.205 stgr. Bekkur kr. 16.055 stgr.
Vönduð þrekhjól
frá Kettler
Verð frá
kr. 38.950 stgr.
Joga
æfingadýnur
Verð frá
kr. 4.200
Handlóð
margar
þyngdir,
Verð frá
kr. 700
Borðtennisborð með neti
Verð kr. 29.925 stgr.
Borðtennisspaðar og kúlur
Elliptical
fjölþjálfi
frábærar
æfingar fyrir
þrek, fætur
og handleggi.
Verð frá
kr. 42.750 stgr.
Kettler Astro
Elliptical fjölþjálfi
Verð kr. 66.405 stgr.
Rafdrifin hlaupabönd frá Kettler
Tilboð frá kr. 129.200 stgr.
ÞAÐ KANN að vera að verið sé
að bera í bakkafullan lækinn, að
blanda sér umræðuna um verkfall
grunnskólakennara. Að hengja
bakara fyrir smið, á vel við um þá
umræðu í fjölmiðlum um verkfall
grunnskólakennara og framkvæmd
þess. Öll járn standa
á forystu kennara og
henni borið á brýn að
hún sýni óbilgirni og
ósveigjanleika við af-
greiðslu á undaþágu-
beiðnum fyrir tiltekna
hópa nemenda sem
þurfa nauðsynlega á
samfelldri kennslu að
halda.
Framkvæmd verk-
falla er ekki háð
tilviljunum
Það sem gengur fram
af mér eru ummæli sem höfð eru
eftir lögmanni Sambands íslenskra
sveitarfélaga í Morgunblaðinu í
dag, 29. sept. Hann segir það
„vonbrigði að undanþágubeiðnir,
sem allar voru vegna fatlaðra
barna, skuli ekki hafa verið teknar
til greina“. Maður, líttu þér nær.
Aðgerðarvöllur opinberra starfs-
manna í verkfalli er ekki háður til-
viljunum, tilfinningum eða geð-
þótta forystu kennara.
Leikreglurnar eru bundnar í lög-
um um „kjarasamninga opinberra
starfsmanna“. Meginþungi og
ábyrgð á framkvæmd verkfalls og
hverjir megi leggja niður vinnu er
lögbundinn, og sú skylda er lögð á
herðar atvinnurekenda að þeir í
samráði við samtök launþega skuli
teikna upp átakalínurnar fyr-
irfram. Þannig að komi til verk-
falls sé ljóst í upphafi hvers árs,
hverjum beri skylda til að vinna
komi til vinnustöðvunar.
Um framkvæmd verkfalla op-
inberra starfsmanna segir í 18. gr.
laganna:
„Boðað verkfall tekur til allra
starfsmanna í viðkomandi í stétt-
arfélagi hjá þeim vinnuveitendum
sem verkfall beinist gegn, annarra
en þeirra sem óheimilt er að
leggja niður störf samkvæmt lög-
um þessum.“
Þegar verkfall er löglega hafið
er þeim sem það bein-
ist gegn óheimilt að
stuðla að því að af-
stýra því með aðstoð
einstakra fé-
lagsmanna þess félags
sem að verkfallinu
stendur.
Sveitarfélögin
hafa brugðist
Samkvæmt 19. gr.
laganna er skilgreint
hvernig gengið skuli
frá skrám yfir þá ein-
staklinga sem ekki
mega leggja niður vinnu komi til
verkfalla. Í töluliðum 5.–8. er ná-
kvæm skilgreining yfir störf sem
boðað verkfall tekur ekki til.
Sennilega hefðu atvinnurekendur,
þ.e. viðkomandi sveitarfélög í
þessu tilviki, í samráði við samtök
kennara leitað eftir undanþágum
og skilgreint störf við kennslu fatl-
aðra barna undir ákv. 5. tl. lag-
anna. Sá hængur er þó á guðsgjöf
Njarðar, að hvorki sveitarfélögin
né Samband ísl. sveitarfélaga fyrir
þeirra hönd, sinntu þeirri lagalegu
skyldu sinni að uppfæra skrár um
undanþágur frá verkföllum.
Undanþágur til að afstýra
ófyrirséðu neyðarástandi
Sé verkfall hafið er heimilt skv.
lögunum að kalla starfsmenn sem
eru í verkfalli tímabundið til vinnu
í þeim tilgangi einum að afstýra
ófyrirséðu neyðarástandi. Þessi
heimild gæti t.d. átt við ef einhver
sem tilgreindur var á skrám skv.
19. gr. og ekki mátti leggja niður
vinnu, veiktist skyndilega. Heim-
ildin er alls ekki ætluð til þess að
hægt sé að taka upp einhverja
starfsemi í upphafi verkfalls sem
atvinnurekanda láðist að semja um
og auglýsa. Um framkvæmd lag-
anna hafa fallið fjöldi dóma sem í
flestum tilvikum hafa fallið á einn
veg atvinnurekendum í óhag, á
þeim forsendum að skrár hafi ekki
verið fullnægjandi. Hafi atvinnu-
rekandi brugðist lögbundinni
skyldu sinni að birta fullnægjandi
skrár um þá sem skulu starfa
komi til verkfalla á hann það við
sjálfan sig en ekki samtök laun-
þega.
Maður, líttu þér nær
Gunnar Gunnarsson
fjallar um verkföll ’Sé verkfall hafið erheimilt skv. lögunum að
kalla starfsmenn sem
eru í verkfalli tímabund-
ið til vinnu í þeim til-
gangi að afstýra ófyr-
irséðu neyðarástandi.‘
Gunnar Gunnarsson
Höfundur er framkvæmdastjóri
Sjúkraliðafélags Íslands.
NÝLEGA sá ég í Morgunblaðinu
frétt um að einhverjir atorkusamir
framkvæmdamenn í Skagafirði
hefðu í hyggju að stofna til brugg-
verksmiðju í héraðinu. Það eru
greinilega fjárþyrstir dugn-
aðarforkar sem telja öruggara að
hagnast á viðskiptum við þorska á
þurru landi en nafna þeirra í sjó og
gefa engan gaum að smámunum
eins og ofdrykkju og unglinga-
drykkju.
Enda er þjóðinni fátt nauðsyn-
legra sem stendur en aukið fram-
boð á áfengi. Einn af þokulúðr-
unum, sem skrifa reglulega í
Fréttablaðið, lét þess nefnilega
getið fyrir skömmu að ofneysla
áfengis stafaði af því að það væri
ekki nógu víða á boðstólum og til
að draga úr henni væri best að
hafa það sem víðast til sölu. Að
vísu eru Danir líklega undantekn-
ing frá þessari viturlegu kenningu
þar sem unglingadrykkja er þar
meiri en annars staðar í Evrópu þó
að enginn skortur sé þar á dreif-
ingarstöðum áfengis. Undarlegt að
menn skuli ekki hafa séð þetta fyr-
ir löngu og dregið af kenningunni
rökréttar ályktanir. Þá hefðu þeir
ekki bannað tóbaksauglýsingar og
reykingar á opinberum stöðum og
víðar. Ef menn hefðu tóbak sem
víðast frammi og einkum í mat-
vörubúðum drægi fyrst svo um
munaði úr reykingum. Og ef menn
hættu að berjast með hnúum og
hnefum gegn svokölluðum ólögleg-
um vímuefnum og seldu þau til að
mynda í bjórsjoppunum hætti fólk
samstundis að sækja í að neyta
þeirra. Það er greinilega ekki
skortur á vitsmunaverum hér-
lendis, hvorki hjá Fréttablaðinu né
norður í Skagafirði.
Hvað er svo fólk á borð við for-
sætisráðherra Norðurlanda að
agnúast út í lágt áfengisverð? Og
hvers konar villu og svima veður
ríkisstjórn Bretlands í að telja
áfengisdrykkju höfuðóvin þjóðar
sinnar? Væri eki ráð fyrir það fólk
að afla sér upplýsinga hjá Frétta-
blaðinu eða tilvonandi gróðap-
ungum norður í Skagafirði?
En er úr vegi að spyrja: Hverjir
vilja hafa áfengi til sölu sem víðast,
sem ódýrast og leyfa að auglýsa
það? Að sjálfsögðu þeir sem maka
krókinn á framleiðslu þess og sölu.
Þeim er nákvæmlega sama þótt
söluvara þeirra valdi óhamingju og
hörmungum. Þeir hafa gjammandi
senditíkur, sem mæla fagurt en
hyggja flátt, á sínum snærum,
meðal annars ýmsa forsvarsmenn
auglýsingastofa. En þó tekur
steininn úr þegar það fólk sem
kosið er til að vinna að heill og hag
þjóðarinnar á Alþingi og í sveit-
arstjórnum gengur erinda þessara
óþverraafla gegn lýðheilsu og
fögru mannlífi.
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
Hagsmunaseggir
og vitsmunaverur
Frá Árna Helgasyni:
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is