Sunnudagsblaðið - 10.04.1966, Blaðsíða 22

Jónsstúku, Jakobs og Hallvarðs-
líkneski, Antoníuslíkneski gamalt.
í Kapellu 5 líkneski, Maríu, Magn-
úss Bonaventura, Martínusar, Jó-
hannesar, Jakops. Yfir hákór Ól-
afslíkneski forgyllt og einn lítill
kross. Einn kross hjá almaríu. í
skrúðliúsi, 2 kistur, einn stokkur,
Messuklæði 10, einn serkur bún-
ings, höldar 14, dalmatíkur 2, 5
ur, hökklar 14, dalmatikur 2, 5
höklar, hversdagslega, kantara-
kápur 13 ein af þeim óvígð, 5
sloppar, 2 textar með koddum, ein
húfa, 2 bagalar, einn kistill, gömul
altarisbók ólýst er heldur collec-
tarium de tempora um árið, þar
með pistlar og guðspjöll frá aö-
ventu til langaföstu, Maríusaga.
En stærri altarisklæði með brún-
um til háiíða á 6 altari, 9 silfur-
skildir á Maríualtarisbrún. Á
Önnualtarisbrún 12 silíurskildir
þriðja með smám silfurbúningi á
Mikaelsaltari. Til hátíða á háaltari
2 altarisklæði, 2 brúnir og eitt
altarisklæði með, vantar þar til
bfún og enn þriðja altarisklæði
með brúnum til hátíða á altari.
Þar til 11 dúkar, 5 formadúkar,
2 sessur slitnar, eitt klæði slitið,
eitt líkacult, föstugjöld 2, stein-
tjaldspottar, einn bjarnarfeldur.
Koparstikur 3, glóðarker 2, kistur
2, einn bókastokkur. Item altaris-
klæði liversdagsleg 4 með brúnum,
saurdúkar 4, klukkur 3 er niðri
standa. 7 almaríu monstrancium,
10 corporalía með 7 corporals-
húsum. Vígsludúkar 4, platínudúk-
ur með silki, annar silkidúkur með
röndum, 6 kalcikar, sacrarium
munnlaug. Sótdrif með silki yfir
Maríu, annar silkidúkur yfir Jesú.
Brík yfir Maríualtari. Svo rnargar
klukkur í klukknahúsi 7 og 2 uupi
á kirkjunni, smábjöllur í kirkj-
unni 4, 1 bjalla í kapcllu.” Munka-
þverárklauslur skiptist samkvæmt
máldaganum, í kór, liákór, aðal-
kirkju (hákirkju) Önnu og Jóns-
stúku, kapellu, skrúðhús og
klukknahús (port) og líklega stöp-
ul. Auk háaltaris eru nefnd Maríu-
altari og þar yíir vor frúarlíkneski
stórt og forgyllt. Önuualtari hefur
verið í Önnustúku og brík góð yfir
því, þá er nefnt Mikaelsaltari
(helgað Mikjáli erkiengli) og kross
yíir og tvö smálíkneski, þá er getiö
um brík yfir Maríualtari og virð-
ist helzt að það altari hafi verið
í kapellu eða skrúðhúsi, þá hefur
vafaiaust verið Benediktsaltari og
sjálfsagt Jónsaltari postula eða
skírara í Jónsstúku eða í kapellu,
mætti og til nefna Ólafsaltari og
Krossaltari, ef Maríualtari hefur
verið eitt. Geti'ð er altarisklæða
með brönum til hátíða á 6 ölturu
og svo mörg hafa útölturu verið
og það 7. háaltari; á það voru til
2 hátíða altarisklæði með brúnum.
Dýrlingalíkneskjur voru 21 tals-
ins, þar af 5 í kapellu, 3 líkneskjur
Andrew
Frh. af bls. 221.
inn í flokk repúblikana. Greini-
legt var, að í framtíðinni stæði
slagurinn eins og áður milli
þessara tveggja flokka, demókrata
og repúblikaha. Eðlilegast hefði
því verið, að Johnson hefði tekið
við forystu síns gamla flokks, —
demókrataflokksins. Það treystist
hann þó ekki til að gera, því að
í Norðurríkjunum fór mjög illt
orð af demókrötum. Þcir, sem
höíðu stutt Suðurríkjamenn í ó-
friðnum kölluðu sig demókrata og
í augum almennings var demó-
krataflokkurinn flokkur svikara.
Þetta álit manna var svo rótgró-
ið, að demókratar fengu ekki aft-
ur kjörinn íorseta fyrr en árið
1884. Það er vel hugsanlegt, að
það hefði kostað blóðsúthellingar,
hefði Johnson falið demókrötum
ráðherraembætti, cr hann tók-við
íorsetatigninni, en það gerði hann
ekki, lieldur hélt ráðuncyti Lin-
colns óbreyttu.
Snemma árs 1866 beitti John-
son neitunarvaldi til að liindra
framgang laga um lausn negra-
vandamálsins í Suðurríkjunum.
Þessi afstaða hans varð til þess
að klofningurinn milli hans og
repúblikananna varð alger. Um
sumarið gekkst Johnson fyrir
stofnun nýs flokks, en í kosning-
unum um haustið unnu repúblik-
anar mikinn sigur. Eftir þær kosn-
iiigar var aðstaöa Jolmsons oitíxn
vonlaus með öllu. Hann gat ekki
233 SUNWJDAGJBLAÐ - ALÞÝÞUBLAÐlö
í Jónsstúku, líklega hefur verió
eitt enn, Jesúlíkneskja sem silki-
dúkur var til hlífðar. Kross var
yfir háaltari og yfir Mikaelsalt-
ari og yfir hákór með Ólafslík-
neskju, einnig yfir kór. Klukkur
7 í klukknahúsi, 2 uppá hákirkju,
4 bjöllur í kirkjunni og 1 bjall3
í kapellu,
(Heimildir: Biskupasögur, Sturi-
unga, Annálar, Fornbréfasafn, ís"
lenzkar æviskrár, Árbækur Espó'
líns, Heim að Hólum eftir Bryu-
leif Tobíasson o.fl.).
Johnson
lengur beitt neitunarvaldi sínU>
því að andstæðingar hans liöfðu
svo mikinn meirililuta í báðum
þingdeildum, að þcir gátu broti
ákvarðanir hans á bak aftur We"
tveimur þriðju hlutum atkvæ'ð3,
Enda var nú farið að vinna kaPP* 'y
samlega að því að brjóta niður
stefnu forsetans gagnvart Suður-
ríkjunum.
Eina von Johnsons var sú, 3
hann gæti sigrað í næstu forsctU'
kosningum á vegum demókratU'
flokksins, og beint athyglinni fra
Suðurrikjamálinu að öðrum inua11
landsmálum. Andstæðingum bans
tókst þó að koma í veg fyrir a
hann gerði neitt slikt, með þvf a
ákæra hann fyrir stjórnarskrár
brot. Hann var raunar hreinsaður
af þeirri ákæru að lokum, cn
málarekstur þessi gcrði honum 0
kleift að leita eftir cndurkjö11-
Úrslit forsetakosninganna 1° . J
urðu þau, að Grant hcrshöfðinfí1’
þjóðhetjan úr borgarastyrjöi
inni náði kjöri og rcyndist cl11
Iiver Jélegasti forscti, sem nokk1 u
sinni hefur setið i Hvita húslllU
í Washington.
Johnson liætti ekki afskipfuUl
af þjóðmálum, cr hann lirökk
aðist úr íorsetastóli. Hann baú
sig iðulega fram til öldungadcú'
arinnar, en náði ekki kosning11
fyrr en 1875. Hins vegar auðna
ist Jionuro ckki að hafa þar l8n^a
sctu, þvj að haiuj auda6i&t
sama ár.