24 stundir - 19.07.2008, Blaðsíða 29

24stundir LAUGARDAGUR 19. JÚLÍ 2008 29
ATH.
Erum með 30 potta
í sýningarsal okkar. Tilboð Skeljar
kr. 200.000,-
Arctic Spas Kleppsvegur 152 Sími 554 7755
www.heitirpottar.is
H
ann hefur gengið inn
rauða dregilinn á
Óskarnum, horfst í
augu við George
Clooney og dansað
með Paris Hilton. Tilhugsunin vek-
ur hjá honum kátínu, minninga-
brot um súrrealískt kvöld sem seint
gleymst. Hans eigin raunveruleiki,
eins og hann birtist í myndunum
hans, er hins vegar eins langt frá
Hollywood-glamúr og er hægt er
að komast. Myndir Rúnars Rún-
arssonar fjalla um venjulegt fólk.
Einangrað lengst uppi í íslenskri
sveit eða flækt í fjötrum unglinga-
hormóna. Fólk á krossgötum í líf-
inu.
Nýjasta myndin hans, Smáfugl-
ar, var ein af níu stuttmyndum sem
valdar voru til sýninga á Cannes-
kvikmyndahátíðinni í ár og hefur á
síðustu vikum unnið til verðlauna
á fimm kvikmyndahátíðum víðs
vegar um heiminn. Þar segir frá
hálfum sólarhring í lífi Óla, aðal-
persónu myndarinnar. „Þetta er
uppvaxtarsaga hans og tekur á því
hvernig drengur verður að manni,“
segir Rúnar.
Af hverju þetta viðfangsefni?
„Gerir maður ekki alltaf myndir
um sjálfan sig? Ég hef verið ungur
drengur og held að ég hafi orðið að
manni. Ég hef verið unglingur og
ég hef verið rugludallur. Það má
ekki skilja það þannig að ég sé að
gera ævisögur mínar. Maður verð-
ur að hafa einhvern grunn til að
byggja á. Svo skáldar maður í eyð-
urnar og gerir eitthvað spennandi,“
svarar Rúnar.
Myndin er rammíslensk og leik-
ararnir sömuleiðis. Meira en
hundrað krakkar fóru í áheyrnar-
prufur síðastliðið sumar og að lok-
um stóðu fjórir eftir. „Prufurnar
tóku tvo og hálfan mánuð. Við
fengum marga hæfileikaríka
krakka í þær en hópurinn varð að
passa saman. Ef ég gerði eitthvað
rétt þá valdi ég réttu krakkana í
þetta. Þau stóðu sig öll með sóma
og léku frá hjartanu.“
Hvað eiga myndirnar þínar Síð-
asti bærinn í dalnum og Smáfuglar
sameiginlegt?
„Þetta eru ástarsögur. Aðalsögu-
hetjurnar eru á vendipunkti í lífi
sínu og þurfa að taka drastískar
ákvarðanir. Svo gerast þær báðar
úti á landi, þótt það sé meira fyrir
tilviljun.“
Af hverju hefurðu áhuga á fólki
sem stendur á krossgötum í lífi sínu?
„Áhugaverðar sögur fjalla um
ákvarðanatökur á einn eða annan
hátt. Þær eru margar krossgöturn-
ar á lífsleið hvers og eins.“
Þú hefur greint frá því að Síðasti
bærinn og Smáfuglar séu hluti af
þríleik. Ertu búinn að skrifa hand-
ritið að þriðju myndinni?„Nei, en ég
er með alls konar hugmyndir um
hana.“
Hvernig byggirðu handritin þín
upp?
„Það er misjafnt. Ég reyni að
ganga með bók á mér og skrifa
hugmyndir niður í hana. Ég á
ágætis bunka af glósubókum, þar
sem ég hef t.d. teiknað mynd af
gömlum, grátandi manni að borða
ís og fleira miklu dramatískara.
Þegar ég hef skrifað mig einu sinni
í gegnum handritið finnst mér gott
að taka einn rúnt í gegnum glósu-
bækurnar. Ef mér dettur eitthvað í
hug bæti ég smáum eða stærri blæ-
brigðum inn í handritið.“
Rekinn úr skóla
fyrir misskilning
Rúnar er þrjátíu og eins árs, ör-
verpið í fjölskyldu sinni og ólst upp
undir verndarvæng þriggja eldri
systra á Seltjarnarnesinu. Foreldrar
hans eru Rúnar Geirsson og Ragn-
hildur Jónsdóttir.
Gekk æskan áfallalaust fyrir sig á
Nesinu?
„Ætli það ekki. Það verða alltaf
árekstrar. Unglingsárin eru eins og
rússibanaferð og það var ekkert
öðruvísi hjá mér en öðrum. Ég lék
fótbolta á sumrin. Fór til Borgar-
fjarðar eystri á sumrin, þaðan sem
faðir minn er ættaður, og dvaldi
hjá langömmu minni, ásamt fjöl-
skyldunni.“
Þú talar um árekstra – voru það
árekstrar við skólakerfið, fjölskyld-
una eða félagana?
„Bara allt þetta. Stundum var
maður ósáttur við skólann eða
skólinn ósáttur við mann sjálfan.
Stundum var maður ósáttur við
vinina …“
Varstu rekinn úr skóla?
„Já, ég var nú reyndar einu sinni
rekinn úr skóla. Fyrir að hafa lamið
kennara úti í frímínútum. En það
var allt annar drengur sem gerði
það. Á þessum árum var margt upp
á mig að klaga en þarna var ég
hafður fyrir rangri sök. Kennarinn
var aldrei spurður hver hefði lamið
hann, heldur var bara ákveðið að
reka mig úr skólanum. Ég var frá
skóla í nokkra daga eða vikur, þar
til kennarinn komst að því og leið-
rétti þennan misskilning.“
Ég ræddi við nokkra vini þína og
þeir minntust allir á það að þú hefð-
ir mikið skap og værir fylginn
þér ….
„Ég kann betur með skap mitt
að fara í dag en áður. Ég hef lært að
telja upp í tíu – og síðan upp í
hundrað. Nú sér maður rautt en
áður var það blóðrautt. Ég hef að-
eins náð að temja í mér skepnuna.“
Hvernig unglingur varstu að öðru
leyti? „Ég ætlaði mér alltaf að verða
atvinnumaður í fótbolta eða hand-
bolta. Svo ætlaði ég að verða mark-
mannsþjálfari.“
Heldurðu að það sé erfiðara að
vera unglingur í dag en fyrir 15 ár-
um?
„Það er öðruvísi. Það er alltaf
erfitt að vera unglingur. Allir þessir
hormónar sem flæða um líkam-
ann. Það væri örugglega erfiðara
fyrir mig að vera unglingur í dag.
Unglingar glíma við nákvæmlega
það sama og áður, bara í annarri
mynd. Að verða ástfanginn í fyrsta
skipi og lenda í ástarsorg í fyrsta
skipi. Hjartað er alltaf jafnvið-
kvæmt, þótt þú eigir nýjan gsm-
síma eða kunnir að nota tölvu.“
Hvernig fór ástin með þig á ung-
lingsárum?
„Ég átti mínar ástarsorgir sem
unglingur. Annars væri maður ekki
eðlilegur, held ég.“
Varstu bráðþroska?
„Ég var hávaxinn og fékk hár á
typpið tiltölulega snemma! En ég
veit ekki um tilfinningalífið, hversu
framarlega eða aftarlega á merinni
ég var þar.“
Ekki hægt að feika einlægni
Rúnar byrjaði snemma að skrifa
en sköpunarþörfin leitaði útrásar á
fleiri sviðum. „Ég var alltaf að
rembast við að finna flöt á einhvers
konar sköpun. Ég byrjaði ungur að
skrifa smásögur og ljóð. Ástarljóð,
a
Unglingar glíma
við nákvæmlega
það sama og áð-
ur, bara í annarri mynd.
Að verða ástfanginn í
fyrsta skipi og lenda í ást-
arsorg í fyrsta skipti.
HELGARVIÐTAL
Eftir Heiðdísi Lilju
Magnúsdóttur
heiddis@24stundir.is