Morgunblaðið - 07.01.2005, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 2005 35
MINNINGAR
✝ Þórður Elíassonfæddist í Saurbæ
í Holtum í Rangár-
vallasýslu 21. apríl
1917. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir aðfaranótt 29.
desember síðastlið-
ins. Foreldrar hans
voru hjónin Sigríður
Pálsdóttir frá Svín-
haga á Rangárvöll-
um, f. 15. júní 1884,
d. 3. okt. 1965 og
Elías Þórðarson frá
Hjallanesi í Land-
sveit, f. 21. febrúar
1880, d. 8. nóv. 1970.
Elías og Sigríður bjuggu í
Saurbæ í Holtahreppi á árunum
1910–1946.
Systkini Þórðar voru Valdimar,
f. 20. júlí 1911, d. 15. okt. 1982,
Engilbjartur, f. 9. nóv. 1912, d. 27.
jan. 1915, Elín, f. 12. nóv. 1913, d.
13. mars 1971, Ingibjörg, f. 12.
okt. 1915, d. 18. maí 1989, Páll, f.
30. mars 1918, d. 22. júní 1984,
Sigurður, f. 19. júní 1920, Hjörtur,
f. 22. maí 1923, d. 18. febrúar 2003
og Hjalti, f. 6. maí 1929, d. 3. okt.
2004.
Þórður kvæntist
12. apríl 1952 Guð-
björgu Jónsdóttur
frá Einlandi í
Grindavík, f. 6. des.
1911. Foreldrar
hennar voru Jón
Þórarinsson útvegs-
bóndi í Einlandi í
Grindavík og kona
hans Guðbjörg Jóns-
dóttir.
Þórður og Guð-
björg bjuggu alla
sína búskapartíð í
Reykjavík, fyrst á
Hrísateig þá lengst
af í Bólstaðarhlíð 29, síðan í Máva-
hlíð 45 og að lokum í Hraunbæ
103. Þórður vann við sveitastörf í
Saurbæ fram að tvítugsaldri, fór
þá til sjós til Grindavíkur tvær
vertíðir. Þórður vann við gólf-
lagnir í nokkur ár, einnig sem
vörubílstjóri, og svo leigubílstjóri
á eigin bíl hjá Hreyfli í áratugi.
Þórður sat í stjórn Samvinnu-
félagsins Hreyfils í 23 ár og var
formaður þess í 12 ár.
Útför Þórðar fer fram frá Ár-
bæjarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Þórður móðurbróðir okkar er
látinn í hárri elli og laus úr fjötr-
um ellinnar, sem lék hann grátt
síðustu árin.
Með Þórði gengnum eru nú öll
Saurbæjarsystkinin farin á vit
feðra sinna.
Kynslóð þeirra upplifði miklar
þjóðfélagsbreytingar sem gjör-
breyttu lífi fólks.
Þótt Þórður væri áhugasamur
um ýmsar tækninýjungar kunni
hann ekki alltaf að meta allar þær
breytingar sem hafa orðið á lífs-
háttum fólks síðustu áratugina en
vildi halda sig við gömul og góð
gildi.
Þórður ólst upp í Saurbæ í Holt-
um ásamt systkinum sínum og var
mikill sveitamaður í sér alla tíð
þótt hann hafi eytt mestallri sinni
ævi á mölinni. Ungt fólk á fjórða
áratug síðustu aldar var oft inn-
blásið af bjartsýnis- og framfara-
hug og taldi að þar væri hlutverk
sveitanna ekki síst mikilvægt. Í
þessum hópi var Þórður þótt ekki
ætti það fyrir honum að liggja að
eyða starfsævinni í sveit.
Honum þótti mjög vænt um
æskustöðvar sínar og átti þaðan
góðar minningar og marga góða
vini og kunningja úr Holtum og
Landsveit.
Samheldni systkinanna frá
Saurbæ var mikil og samgangur
mikill og þess nutum við systkinin.
Þórður og Bagga kona hans voru
því hluti af lífi okkar systkinanna
og samband þeirra og foreldra
okkar náið. Þórður og Bagga voru
miklir fagurkerar og áttu ætíð afar
fallegt heimili.
Þórður var afskaplega barngóð-
ur og hafði yndi af börnum þótt
ekki hafi þeim hjónum orðið barna
auðið. Systkini hans og systkina-
börn voru fjölskylda hans og þess
nutum við systkinin í ríkum mæli.
Þórður ók leigubíl stóran hluta ævi
sinnar og var reyndar einn af fáum
í fjölskyldunni sem áttu bíl á þeim
tíma þegar við vorum að alast upp.
Hann bauð okkur oft í bíltúra og
var það toppurinn á tilverunni að
komast í bíltúr í drossíunni hans
Þórðar.
Þegar við systkinin vorum ung
og bjuggum í Camp Knox á tímum
eftirstríðsáranna og faðir okkar
berklaveikur á Vífilsstöðum kom
Þórður nánast á hverjum degi í
heimsókn til okkar og alltaf fannst
okkur jafnspennandi þegar hann
renndi í hlað. Þórði fylgdi alltaf
góður andi. Þótt hann hefði við-
kvæma lund þá gantaðist hann við
okkur krakkana og stríddi okkur
en sagði okkur jafnframt hvernig
hann teldi að ýmsir hlutir gætu
betur farið. Þannig hafði Þórður
alltaf einlægan áhuga á okkar mál-
um og lét sér ekkert óviðkomandi
hvað okkur varðaði. Hann átti það
meira að segja til að hafa skoðun á
því hvernig við klæddumst og
hvernig hárgreiðsla okkar var þeg-
ar við vorum komin á unglings- og
fullorðinsár. Þessi áhugi og góð-
vild Þórðar færðist síðan yfir á
okkar börn.
Það var afar kært með móður
okkar Elínu og Þórði og kunni
móðir okkar vel að meta um-
hyggjusemi hans og minnti okkur
á að vera alltaf góð við hann Þórð,
því hann ætti það svo sannarlega
inni hjá okkur.
Þórður var mikill framsóknar-
og samvinnumaður og keypti ein-
göngu bíla og önnur tæki sem
Sambandið flutti inn, annað kom
ekki til greina. Samvinnuhugsjónin
hafði hrifið hann á yngri árum og
ungur gerðist hann stofnfélagi í fé-
lagi ungra framsóknarmanna í
Holta- og Landsveit. Og eins og
um fleira sem hann hafði tekið ást-
fóstri við þá leyfðist engum að tala
illa um Framsóknarflokkinn eða
forystumenn hans í hans áheyrn.
Við systkinin minnumst Þórðar
sem góðs, trygglynds og um-
hyggjusams frænda sem við eigum
mikið að þakka. Jafnframt þökkum
viðstarfsfólki á hjúkrunarheimilinu
Eir fyrir góðvild og þjónustu í
þágu móðurbróður okkar Þórðar
Elíassonar.
Sigríður Ólafsdóttir,
Elías Ólafsson,
Benóný Ólafsson.
Hann Þórður frændi er látinn.
Ég heimsótti hann rétt fyrir jólin
en þá var mikið af honum dregið.
Ég færði honum jólarós eins og oft
áður og hann velti henni fyrir sér
um stund og brosti ofurlítið en
handtakið var þétt. Það var mikill
samgangur milli okkar, enda Þórð-
ur bróðir mömmu og Bagga systir
pabba. Systkinin frá Saurbæ voru
öll mjög samhent alla tíð. Þeim
hjónum varð ekki barna auðið en
við frændsyskinin vorum öll eins
og börnin þeirra, svo mjög var
þeim annt um okkur og er dvöl hjá
þeim á Hrísateignum og síðar í
Bólstaðarhlíðinni einhverjar
skemmtilegustu æskuminningar
mínar. Það var dekrað við okkur á
alla lund, farið í bíltúra og Tívolí
o.s.frv. Ég fékk einnig að njóta
umhyggju þeirra þegar ég var í
menntaskóla og bjó hjá þeim um
tíma. Þau hjónin áttu einstaklega
fallegt heimili og var oft gest-
kvæmt þar, bæði frændfólk og vin-
ir, enda gestrisni mikil og ætíð
passað upp á að maður „fengi nú
eitthvað“.
Þórður hafði mikið dálæti á
náttúrunni og þekkti mikið af jurt-
um. Voru þau hjónin um tíma með
hjólhýsi m.a. á Þingvöllum og í
Þjórsárdalnum. Þau ferðuðust
mikið og fórum við oft með þeim í
lengri og styttri ferðir. Hann var í
essinu sínu þegar ferðast var um
Suðurlandið, þar þekkti hann
hverja þúfu. Hann hafði miklar
taugar til æskuslóðanna, var víð-
lesinn, hafði yndi af söng og spilaði
á hljóðfæri. Þá var bridgeíþróttin
honum hugleikin og spilaði ég í all-
mörg ár í sveit með þeim bræðrum
Þórði og Hirti hjá bridgefélagi
Hreyfils. Segja má að hans að-
alstarf um ævina hafi verið bif-
reiðaakstur, lengst af á bifreiða-
stöðinni Hreyfli. Hann heillaðist
snemma af Samvinnuhreyfingunni
og var henni trúr alla tíð. Hann
átti alltaf fallega og góða bíla,
flesta ef ekki alla keypta hjá Sam-
bandinu. Hann var fastur á sínum
skoðunum og lá yfirleitt ekki á
þeim og hafði mjög ríka réttlæt-
iskennd. Að leiðarlokum vil ég
þakka Þórði fyrir allt sem hann
gerði fyrir mig og fjölskyldu mína.
Minningin lifir í huga okkar um
kæran frænda.
Guðjón Guðmundsson.
ÞÓRÐUR
ELÍASSON
 Fleiri minningargreinar um Þórð
Elíasson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga. Höf-
undar eru: Kristín Guðjónsdóttir;
Elías Pálsson; Hildur Guðjóns-
dóttir.
✝ Guðlaug Krist-jánsdóttir fædd-
ist á Núpi á Beru-
fjarðarströnd 30.
júní 1917. Hún lést á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi í
Fossvogi að morgni
30. desember síðast-
liðins. Foreldrar
hennar voru Kristján
Eiríksson, f. að Holt-
um á Mýrum 2. des.
1873 og Guðný Eyj-
ólfsdóttir, f. að
Smiðjunesi í Bæjar-
hreppi í Austur-
Skaftafellssýslu 26. júní 1876.
Systkini Guðlaugar voru: Mar-
grét, f. 1898, d. 1988, Eyjólfur, f.
1902, d. 1947, maki Guðlín Jó-
hannsdóttir, Eiríkur, f. 1904, d.
1979, maki Hulda Þorbjörnsdótt-
ir, Sigurbjörg, f. 1907, d. 1991,
maki Haraldur Teitsson, fyrri
maki Karl Eggertsson, Guðný, f.
1909, d. 1962, maki Vilhjálmur
Jónasson og Björn, f. 1911, d.
1996, maki Guðbjörg Gunnlaugs-
dóttir. Þau eru öll látin, sem og
þeirra makar nema Hulda Þor-
björnsdóttir, ekkja Eiríks, sem
býr á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Hinn 26. júní 1948 giftist Guð-
laug Eiríki K. Þorgrímssyni smið
frá Selnesi á Breiðdalsvík, f. 20.
júní 1926. Foreldrar hans voru
Oddný Erlendsdóttir, f. 16. des.
1897 og Þorgrímur Guðmunds-
son, f. 1. ágúst 1883.
Guðlaug og Eiríkur
byrjuðu búskap sinn
í Reykjavík en
byggðu svo húsið að
Borgarholtsbraut 34
í Kópavogi og hafa
búið þar síðan 1956.
Þau eiga þrjú börn,
þau eru:
a) Kristján, f.
1951, kvæntur Berg-
þóru Annasdóttur,
þau eiga börnin Guð-
laugu, Oddnýju Sig-
ríði og Friðjón og
fimm barnabörn. b)
Oddný Sigríður, f. 1952, d. 1978,
var gift Steinari Braga Viggós-
syni, d. 2001. Saman áttu þau son-
inn Eirík og þrjú barnabörn. c)
Gunnar Már, f. 1960, í sambúð
með Guðlaugu K. Benediktsdótt-
ur, þau eiga börnin Einar Örn og
Guðrúnu Jónu og eitt barnabarn.
Fjölskylda Guðlaugar flutti frá
Núpi að Norðurkoti á Vatnsleysu-
strönd þegar hún var 7 ára og
fermdist hún frá Kálfatjarnar-
kirkju. Guðlaug vann á sínum
ungdómsárum við sauma og
prjónaskap. Síðasti vinnustaður
Guðlaugar var Ömmubakstur, hjá
þeim feðgum Haraldi og Friðriki
Haraldssyni, þar vann hún til 75
ára aldurs.
Útför Guðlaugar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Í dag verður til moldar borin
tengdamóðir okkar Guðlaug Krist-
jánsdóttir, kona sem er okkur af-
skaplega kær. Við kynntumst henni
fyrst fyrir um 30 árum og hafa þau
hjón Eiríkur og Lauga eins og við
kölluðum hana oftast alla tíð viljað
styðja okkur og styrkja í því sem við
höfum verið að gera.
Einkadóttur sína Oddnýju Sigríði
misstu þau aðeins 26 ára gamla frá
eiginmanni og 5 ára syni, var það
erfiður tími fyrir fjölskylduna.
En Guðlaug sýndi þá að hún hafði
mikinn vilja og kraft til að horfa
fram á veginn og þessa duglegu
konu mátum við alltaf meir og meir
eftir því sem við kynntumst henni
betur og árin liðu. Við höfum ekki
kynnst gestrisnara fólki en tengda-
foreldrum okkar. Heimili þeirra stóð
jafnan opið fyrir ættingja og vini.
Það var stundum sagt í gamni að
nýtingin hjá þeim væri örugglega
betri en á nokkru hóteli eða veit-
ingastað.
Guðlaug hafði einstaka þjónustu-
lund við sitt samferðafólk, og mun-
aði ekki um það 87 ára gamla að
baka pönnukökur og senda syni sín-
um sem var í endurhæfingu á Grens-
ás og hans samferðafólki með kvöld-
kaffinu. Hún hafði alltaf hugann við
að láta öðrum líða vel.
Lauga læddist ekki með veggjum
með skoðanir sýnar á þjóðmálum og
var trú og trygg Sjálfstæðisflokkn-
um, alveg sama hvað ráðamenn á
þeim bæ voru að bauka að okkur
fannst. Það var oft mikið fjör í eld-
húskróknum á Borgarholtsbrautinni
eða í borðstofunni þegar skoðana-
ágreininguinn var sem mestur.
Lauga hafði mikla ánægju af að
vera úti í náttúrunni, það var ekki
alltaf farið langt, inn í Laugardal eða
upp í Heiðmörk með nesti og gat það
verið hin besta skemmtun. Hún
stundaði skíðaferðir og útilegur á
sínum yngri árum og finnst okkur al-
veg ótrúlegt hvað fólk lagði mikið á
sig til að komast leiðar sinnar til að
njóta útiveru.
Það er til lýsing á Guðnýju Sig-
urðardóttur, ömmu Laugu, sem var
ljósmóðir og nam sín fræði hjá
Zeuthen lækni á Eskifirði og við
lestur þeirrar lýsingar finnst okkur
margt passa við Laugu. Þar segir
t.d.: Hún var kjarkmikil, bjartsýn og
lífsglöð. Starfskraftarnir og þolin-
mæðin voru nær ótakmörkuð, hún
bar ekki annað úr býtum en þakk-
læti og virðingu þeirra sem hún um-
gekkst enda var það henni meira
vert en góðar tekjur.
Það er margs að minnast og ferða-
lög innanlands og til Danmerkur
vekja upp góðar minningar sem
hægt er að ylja sér við um ókomin
ár.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við þakka þér, Guðlaug, fyrir
samfylgdina og allt það sem þú gerð-
ir fyrir okkur og syni þína, barna-
börn og barnabarnabörn.
Við vonum að góður guð veri með
Eiríki tengdaföður okkar og afkom-
endum þeirra.
Betri tengdamóður gátum við
ekki fengið.
Guðlaug Kristín og Bergþóra.
Elsku amma, nú ert þú farin frá
okkur og við eigum eftir að sakna
þín mikið. Við áttum margar góðar
stundir hjá þér og þú varst okkur
alltaf afskaplega góð. Þú hafðir alltaf
eitthvað fyrir okkur að starfa þegar
við komum og dvöldum hjá þér og
afa. Þessum stundum verður seint
gleymt og verður þín sárt saknað.
Langömmubörnin þín munu
sakna þín mjög mikið og minning-
arnar verða rifjaðar upp svo þau
gleymi þér aldrei.
Það er erfitt að kveðja þig og þú
verður ætíð með okkur.
En hjartahlýjan átti góðar gjafir
þótt gjaldið væri sjaldan fest á blað
þeir gleymast seint, þó aldnir verði að árum
sem eiga barnsins hjarta á réttum stað.
Þetta er sagan þín og okkar amma
við eigum hana saman, þú og við
við geymum það sem fyrir löngu er liðið
það leiðir inn í hugann hvíld og frið.
Í hjartans þökk við hvíslum okkar kveðju
sú kveðja er bundin ró og hjartans yl
hún leiðir þig um vorsins bjarta vegu
í veröld þar sem engin sorg er til.
(Valdimar Hólm Hallstað.)
Guðlaug, Oddný og Friðjón.
Þegar skammdegismyrkrið er
mest og jólaljósin skína sem skærast
kveður þetta líf Guðlaug Kristjáns-
dóttir eða Lauga eins og hún var
ávallt kölluð. Ekki kom andlát henn-
ar alveg á óvart, þar sem hún hafði
átt við heilsuleysi að stríða hin síðari
ár. Margoft þurfti hún að leggjast
inn á sjúkrahús þó ekki vildi hún
mikið úr þessum veikindum sínum
gera, sagði ætíð að ekkert væri að
sér. Við kölluðum hana stundum
ótrúlegu konuna þegar hún var risin
upp eftir erfið veikindi.
Lauga vann hin ýmsu störf, á
prjónastofu og fór ráðskona austur á
Breiðdalsvík, en lengst af vann hún
hjá Ömmubakstri í Kópavogi eða til
sjötíu og fimm ára aldurs. Ekki fóru
þau Eiríkur varhluta af sorginni í líf-
inu og var það mikið áfall fyrir þau
hjón þegar dóttir þeirra Oddný Sig-
ríður lést aðeins 26 ára að aldri.
Lauga var félagslynd kona og
naut sín vel í góðra vina hópi. Hún
hafði gaman af því að spila og var oft
tekið í spil á heimili þeirra Laugu og
Eiríks og ekki alltaf fylgst með hvað
klukkan var þegar spilum lauk.
Lauga starfaði fjölda ára í félagi
austfirskra kvenna og minnist ég
ferðar með þeim sem farin var í
Þórsmörk á liðnu sumri og talaði
Lauga um að þetta yrði trúlega síð-
asta ferð hennar með félaginu.
Leiðir okkar Laugu lágu saman
þegar hún kom austur á Breiðdals-
vík með Eiríki bróður mínum, en
þau voru þá nýgift, og hélst vinátta
okkar ætíð síðan. Þegar ég, ungling-
ur og algjör sveitastelpa, kom í
fyrsta skipti til höfuðstaðarins
dvaldi ég vetrarlangt hjá Laugu og
Eiríki. Það var góður tími. Ég var
ekki sú eina sem naut gestrisni
þeirra hjóna, þar dvöldu margir um
lengri eða skemmri tíma, enda voru
þau hjónin höfðingjar heim að
sækja. Þar var jafnan opið hús fyrir
alla og enginn mátti frá þeim fara án
þess að fá góðgerðir. Góðar voru
pönnukökurnar sem Lauga bakaði,
hún átti það til að hringja og spyrja
hvort við hjónin ætluðum ekki að fá
okkur göngutúr því hún hefði verið
að baka pönnukökur. Nokkrum dög-
um áður en Lauga dó hittumst við í
skötuveislu hjá Kristjáni syni þeirra
hjóna, þá kom Lauga með pönnu-
kökur sem voru hafðar í desert.
Svona var Lauga, kom ætíð færandi
hendi og gladdi þá sem í kringum
hana voru.
Síðustu mánuði dvaldi Lauga í
dagvistun í Sunnuhlíð og naut sín
þar vel, hún málaði þar marga fal-
lega hluti og dásamaði þar aðbúnað
allann. Nú er hún Lauga farin frá
okkur, ég kveð góða konu sem ég var
heppin að eiga að vini. Eiríki og fjöl-
skyldunni allri votta ég mína dýpstu
samúð. Hvíl í Guðs friði.
Þín mágkona
Geirlaug.
GUÐLAUG
KRISTJÁNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Guð-
laugu Kristjánsdóttur bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Heimir Þór
Gíslason;Dagný Annasdóttir; Vil-
borg Ámundadóttir og fjölskylda;
Guðný Anna Annasdóttir og fjöl-
skylda; Stefanía Magnúsdóttir.