Morgunblaðið - 12.05.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MAÍ 2005 31
MINNINGAR
✝ Lovísa RutBjargmundsdótt-
ir fæddist í Reykjavík
13. september 1985.
Hún lést af slysförum
5. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Sólveig Guð-
laugsdóttir, f. 5. des-
ember 1953, og
Bjargmundur Gríms-
son, f. 10. apríl 1950.
Foreldrar Sólveigar
eru Guðlaugur Guð-
mundsson, d. 12. apr-
íl 1991, og Ingibjörg
Steinþórsdóttir, d.
28. ágúst 1998. Foreldrar Bjarg-
munds eru Grímur Aðalbjörnsson,
d. 2. febrúar 1987, og Lovísa
Bjargmundsdóttir, f. 6. október
1918. Systkini Lovísu Rutar eru:
a) Guðmundur
Bjargmundsson, f.
27. ágúst 1978, sam-
býliskona Hrafnhild-
ur Guðmundsdóttir,
f. 30. september
1979, b) Kolbrún
Bjargmundsdóttir, f.
18. júlí 1988.
Lovísa Rut lauk
grunnskólanámi frá
Árbæjarskóla vorið
2001 og stundaði
m.a. nám við Iðn-
skólann í Reykjavík
um tveggja ára
skeið. Hún starfaði á
Veitingastaðnum Pizza Rizzo síð-
ustu mánuði.
Lovísa Rut verður jarðsungin
frá Árbæjarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Við erum öll harmi slegin yfir frá-
falli kærrar frænku okkar, Lovísu.
Hvern dag erum við minnt á það
hversu lífið getur verið hverfult,
flestir fá tækifæri en aðrir falla frá
ungir í blóma lífsins.
Lovísa var mjög glaðsinna og að
mörgu leyti afar uppátækjasöm og
þá sérstaklega í bernskunni. Hún var
mjög fljót til og dugleg, mjög ung var
hún farin að hjóla á tvíhjóli og brúka
hjólaskauta svo undrum sætti. Þetta
gekk auðvitað ekki þrautalaust fyrir
sig en áfram hélt hún og náði mikilli
færni í öllu því sem tengdist hreyfi-
leikni.
Lovísa ólst upp í Reykjavík, en var
í reynd landsbyggðarbarn. Hún
dvaldi oft á tíðum í Ólafsvík í Mýr-
arholtinu hjá ömmu Ingu og þá sér-
staklega á sumrin. Þar undi hún hag
sínum vel. Þær systur, hún og Kolla,
voru mikið úti við í leik, í fjörunni og
inni við Bugsvaðal við að veiða síli,
tína ber og dunda sér við annað er
tengdist því að vera úti í náttúrunni.
Það þótti einnig alveg tilheyra að
fara með Helga í fjárhúsin enda er
það ævintýraheimur út af fyrir sig.
Þá sótti hún reiðnámskeið og gilti
engu hvort bylturnar yrðu fleiri eða
færri því Lovísa hafði áræði í eðlis-
gerð sinni, alltaf fór hún aftur á bak
og hafði bara gaman af. Dýrin áttu
hug hennar allan og voru ófá heim-
ilisdýrin sem hún átti í gegnum árin.
Hennar helsti draumur var að
verða dýralæknir, búa í sveit, hafa
stóra hunda og mikið af dýrum í
kringum sig
Árin liðu og unglingsárin tóku við
með öllu því sem þeim fylgir. Jafn-
ingjahópurinn varð æ mikilvægari og
breyttar aðstæður fækkuðu ferðun-
um til Ólafsvíkur. Við fylgdumst með
því að hún breyttist úr táningi í unga
og glæsilega stúlku sem fór ekki allt-
af troðnar slóðir. Hún var t.d. mjög
virk í tölvusamfélagi Q3 (skjálfta) og
þótti bera af hvað varðaði leikni á því
sviði. Hún var vinsæl af öllum sem til
hennar þekktu og bera skrif um hana
á hugi.is þess glöggt vitni.
Lovísa var afar góð og falleg stúlka
með geislandi bros sem átti greiða
leið inn í hjarta okkar og huga. Það
fór ekki fram hjá þeim sem til hennar
þekktu að þarna fór stúlka sem hafði
mikið til brunns að bera.
Þegar við lítum til baka þá eigum
við margar yndislegar minningar um
Lovísu, dýrmætar perlur sem við
geymum með okkur.
Svo yndislega æskan
úr augum þínum skein.
Svo saklaus var þinn svipur
og sál þín björt og hrein.
(Tómas Guðm.)
Elsku Solla, Beggi, Kolla, Guð-
mundur, Hrabba og aðrir aðstand-
endur.
Guð hjálpi ykkur í sorginni.
Sonja, Óttar, Steinþór,
Guðmunda, Rafn, Björg
og Guðlaug Sandra.
Ennþá finnst mér að mig sé að
dreyma. Það að þú skulir hafa farið
svo óvænt frá okkur öllum er einfald-
lega eitthvað sem ég get ekki með-
tekið.
Sagt er að þeir deyi ungir sem guð-
irnir elska. Þú varst of ung í anda til
að verða nokkurn tímann tekin frá
okkur og ást guðanna á þér gæti
aldrei hafa jafnast á við ást okkar
allra á þér.
Tíminn á víst að lækna öll sár en
miðað við allar þær góðu stundir sem
við áttum saman, virðist sú lækning
svo afskaplega fjarlæg. Aðeins minn-
ingin um bros þitt, svo skært og mik-
ið, er nægjanleg til að ég fæ ánægju-
hroll og brosi með þér. Þú varst alltaf
svo lífleg og fjörug að allt iðaði kring-
um þig.
Kannski hafðir þú ekki hugmynd
um það en dagurinn snerist ávallt
kringum þig. Við strákarnir lifðum
fyrir bros þitt og reyndum okkar
besta til að kalla það fram. Þér tókst
að leysa svo mörg af okkar vanda-
málum að dagurinn varð tvöfalt
bjartari við það eitt að leysa eitt af
þínum. Stuðbolti eða fjörkálfur eru
lýsingarorð sem ekki eru megnug til
lýsingar á þinni persónu.
Ég reyndi sem best ég gat að gera
þér lífið auðveldara og betra, vona ég
að það hafi tekist meðan þú lifðir
vegna þess að þú gerðir líf mitt betra.
Traust þitt á mér er ómetanlegt og
því fylgir tilfinning sem ég mun leita
uppi um ókomna tíð.
Enn óska ég þess að ég geti horfið
aftur til fortíðar og breytt atburða-
rásinni þennan hörmulega dag. Þú
lofaðir að komast klakklaust heim en
svo virðist sem æðri máttur hafi
skorist í leikinn og hrifsað þig frá
okkur.
Manstu eftir loforðinu sem ég gaf
þér áður en þú lagðir af stað heim?
Ég mun halda þetta loforð eins
lengi og þú vilt. Hvenær sem er,
Lovísa mín, hvenær sem er.
Vona ég að þér líði betur á þínum
nýja stað og að þú getir glatt þá sem
eru í kringum þig núna. Ég þykist
viss um að þinn nýi staður sé í okkur
sem þú gladdir svo mikið og enda-
laust meðan þú lifðir. Þú munt gera
okkur sterkari fyrir vikið.
Þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig, ég hlakka til að lesa bréfið
frá þér, pyo.
Dreymi þig vel.
Þinn sætur
Ágúst Sigurjónsson.
Hinn 6. maí átti ég afmæli og var
tilbúin að fagna þeim áfanga þegar
ég fékk þær fréttir að æskuvinkona
mín væri látin. Tárin tóku að streyma
niður, og spurningin: ,,Af hverju
svona ung?“ var óhjákvæmileg. En
oft er sagt að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska en þó er það lítil hugg-
un á svona stundu. Minningarnar
fóru að hrannast upp og þar sem ég
hafði þekkt Lovísu síðan ég man eftir
mér voru þær ófáar.
Við Lolla eins og hún var nefnd
meðal vina vorum sannir vinir á
stund sem sumir vilja kalla erfiða
aldurinn, unglingsárin, þá stóðum við
tvær saman í gegnum hvað sem var
og á ég henni mikið að þakka fyrir
það og man ég varla þann dag er við
vorum ekki saman. Á unglingsárum
var Lovísa mikill Korn-aðdáandi og
mótaði tónlist líf okkar mikið þar sem
tónlistarsmekkur okkar var sams
konar. Við sátum oft úti í rólum og
sungum og spjölluðum um allskonar
pælingar enda var Lovísa mikið fyrir
útiveru.
Sjaldan gerðist það að við hefðum
ekkert fyrir stafni vegna þess hve
hugmyndarík Lovísa var, en á seinni
tímum fórum við að hallast að tölv-
unni og eyddum við þá miklum tíma í
að spila tölvuleiki saman. Það kom
svo að því að ég flutti burt með fjöl-
skyldunni og byrjuðum við hvor í sín-
um menntaskólanum sem varð til
þess að stundir okkar saman urðu
færri en annars hefði orðið.
En ég vil þakka þér fyrir allt það
frábæra sem við upplifðum saman,
Lovísa, þú varst ein af þessum sjald-
séðu traustu og einlægu vinkonum og
það var það besta sem hefur hent mig
að fá að njóta þess. Þú skilur eftir þig
ótal margar minningar og munu þær
fylgja mér um ókomna tíð.
Elsku Lovísa mín, takk fyrir sam-
fylgdina í gegnum árin. Guð blessi
leiðina þína. Innilegar samúðar-
kveðjur til Sólveigar, Bjargmundar
og fjölskyldu og einnig þeirra sem
syrgja sárt á þessum erfiða tíma í lífi
okkar allra.
Helena María Árnadóttir.
Við viljum minnast æskuvinkonu
okkar og skólasystur.
Lovísa var alltaf hress og kát. Hún
var mikill dýravinur og alltaf að
prakkarast. Öll eigum við misjafnar
sögur að segja um Lovísu en öll
minnumst við hennar samt sem ynd-
islegrar persónu sem vildi alltaf vera
að prófa eitthvað nýtt.
Útivera var eitt af því sem Lovísa
elskaði mest, gátum við leikið okkur í
fótbolta, snú snú og allt til þess að
renna okkur á peysunum í snjónum í
kirkjubrekkunni. Stundum jafnvel
hékk hún út um gluggann á herberg-
inu sínu og var að spranga ásamt vin-
konum sínum. Lovísa gerði margar
tilraunir á ýmsum hlutum eins og að
klifra upp í tré til að sjá útsýni og
detta niður eða festa sig við ljósa-
staura.
Lovísu þótti nú samt fátt skemmti-
legra á sínum tíma en að leika sér í
barbí eða bangsó og gátum við vin-
konurnar leikið okkur dögunum sam-
an úti sem og inni með þessar dúkk-
ur. Þegar Lovísa eltist þá áttu tölvur
og tónlist allan hennar áhuga.
Bekkurinn okkar var mjög sam-
rýndur og gerðum við margt
skemmtilegt saman, eins og að fara á
böll og halda afmæli en mest vorum
við þó úti að leika okkur eða héngum
heima hjá einum bekkjarbróður okk-
ar tímunum saman. Þessi bekkur
samanstóð af um 20 krökkum sem
voru öll bestu vinir. Þó svo að leiðir
hafi legið í allar áttir seinna meir þá
erum við enn bestu vinir innst inni.
Öll minnumst við Lovísu sem frá-
bærrar manneskju. Höfum við alltaf
haft hana í huga og oft hugsað til end-
urfunda. Við viljum þakka Lovísu
fyrir stórkostlegar minningar frá
æskuárunum og munu þær aldrei
gleymast.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Elsku Sólveig, Bjargmundur, Guð-
mundur og Kolbrún. Við vottum ykk-
ur okkar dýpstu samúð á þessum
sorgartíma. Megi Guð geyma ykkur
og gefa ykkur styrk um ókomna tíð.
Kveðjur.
Gamli MÍ-bekkurinn.
LOVÍSA RUT BJARG-
MUNDSDÓTTIR Ástkær dóttir okkar,
JÓHANNA MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
lést á heimili sínu mánudaginn 9. maí.
Jóhanna Margrét verður jarðsungin frá
Digraneskirkju þriðjudaginn 17. maí kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlega
bent á Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna.
Sigurður Már Andrésson,
Guðmunda Kristjánsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR PÁLSSON,
Kópavogsbraut 1B,
áður Hlíðarhvammi 1,
Kópavogi,
andaðist á hjartadeild Landspítala við Hring-
braut mánudaginn 2. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks fyrir góða umönnun.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlega bent á líknarfélög.
Sigríður Vilhjálmsdóttir,
Kristinn Richardsson, Kristín Þorvaldsdóttir,
Vigdís Hulda Ólafsdóttir,
Páll Ólafsson, Þóra Björk Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUÐGEIR ÁGÚSTSSON,
Þverási 16,
lést á Landspítala Fossvogi þriðjudaginn
10. maí.
Sigríður Þorsteinsdóttir,
Ólafur H. Guðgeirsson, Magný Jóhannesdóttir,
Garðar Þ. Guðgeirsson,
Sigrún Hrönn Ólafsdóttir,
Jóhannes Árni Ólafsson,
Magnús Geir Ólafsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
FANNEY G. JÓNSDÓTTIR,
Böðvarsgötu 12,
Borgarnesi,
sem andaðist á Dvalarheimili aldraðra í Borgar-
nesi 5. maí sl., verður jarðsungin frá Borgar-
neskirkju laugardaginn 14. maí kl. 14.00.
Sólveig Harðardóttir, Björn Á. Þorbjörnsson,
Eygló Harðardóttir, Þorkell Þ. Valdimarsson,
Hulda Karítas Harðardóttir, Jose Antonio Rodriquez Lora,
Brynja Harðardóttir, Skúli G. Ingvarsson,
Jóhannes Gunnar Harðarson, Steinunn Baldursdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Útför,
MAGNÚSAR EINARSSONAR
bifreiðastjóra
frá Tjörnum,
Strandaseli 11,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 6. maí, verður gerð frá
Stóradalskirkju undir Eyjafjöllum laugardaginn
14. maí kl. 14.00.
Sigurður Einarsson,
Jón Einarsson,
Kristján Einarsson,
Sigurður Einarsson
og aðrir aðstandendur.