Morgunblaðið - 30.10.2005, Page 31

við t.d. söngvara sem eru fastráðnir
hjá óperuhúsunum og þeir syngja
kannski tíu sýningar á ári en eru með
svimandi há laun, – þannig að það er
allur gangur á þessu eins og í öðrum
atvinnugreinum. Ef fólk er komið í þá
stöðu að þurfa ekki að syngja of
margar sýningar en er með ágætis
laun þá er þetta mjög góð leið til að
lifa,“ segir Þóra.
Þau Þóra og Björn búa í skemmti-
legri íbúð skammt frá hinu glæsilega
óperuhúsi í Wiesbaden og ekki svo
langt frá leikskólanum sem Einar litli
sonur þeirra er nú í á daginn.
„Leiga hér er svipuð og heima, en
matur er miklu ódýrari hér en á Ís-
landi. Hér er líka rólegra, maður
finnur minna fyrir lífsgæðakapp-
hlaupinu. Hér í Þýskalandi eru
nokkrir af skólafélögum okkar úr
Söngskólanum í Reykjavík og erum
við í sambandi við þá af og til, en
vegalengdir eru talsverðar og því er
fólk talsvert mikið hvert í sínu um-
hverfi. Það voru hér í Wiesbaden ís-
lenskir söngvarar fyrir þegar við
komum, Viðar Gunnarsson starfaði
hér í nokkur ár, hann er nýfluttur
héðan með fjölskyldu sinni og sökn-
um við þess fólks mikið. Jóhann Frið-
geir Valdimarsson hefur verið hér
talsvert að syngja og erum við í góðu
sambandi við hann. Reyndar er við-
horf okkar til veru okkar hér það að
við erum hérna núna, hve lengi verð-
ur tíminn að leiða í ljós. Auðvitað
söknum við fjölskyldna okkar á Ís-
landi. Við stefnum auðvitað heim.
Þess má geta að þótt ég hafi dregið
mig í hlé í óperunni meðan ég er
ófrísk hef ég sungið á tónleikum og
mun í næstu viku syngja í Bologna á
Ítalíu í Semolmessu Mozarts undir
stjórn Sir Neville Marriner. Til Ís-
lands kem ég til að syngja með Sin-
fóníuhljómsveit Íslands 3. nóvember
nk. í messu eftir Dvorák,“ segir Þóra.
En hvernig er staðan í óperu-
húsum í Þýskalandi um þessar mund-
ir?
„Það er óneitanlega samdráttur í
starfi þeirra,“ segir Þóra.
Hún bætir við að verið sé að
minnka fjárframlög til óperustarf-
seminnar en Þjóðverjar hafa lengi
stutt vel við óperusöng, þar eru 100 af
130 helstu óperuhúsum í Evrópu og
þýsku húsin eru ríkisrekin.
„Eigi að síður er þetta heldur á nið-
urleið, húsum hefur verið lokað og
sýningum fækkað. Hér í óperunni í
Wiesbaden hefur t.d. aðhald aukist í
rekstrinum, það má marka af ýmsu
og einnig eru færri sýningar en áður.
Maður sér þetta líka á ráðningunum,
í auknum mæli er ráðið fólk sem er
nýlega komið úr skóla og þarf að
syngja mikið fyrir lítið,“ segir Þóra.
Hvað með áheyrendur, sækir
yngra fólk óperuna?
„Áheyrendur eru óneitanlega í
eldri kantinum, fólk á aldrinum 25 til
45 ára sækir óperur síður en þeir sem
eldri eru af ýmsum ástæðum. Ég held
þó ekki að óperan sé að deyja út, ég
held að fólk þurfi að hafa tíma og pen-
inga til að sækja slíkar sýningar,
þetta hvort tveggja er frekar fyrir
hendi hjá þeim sem eldri eru.“
En þrátt fyrir merkjanlegan sam-
drátt segir Þóra samt veglega staðið
að þeim sýningum er færðar eru upp
í Wiesbaden.
Ljósmynd/Vilborg Ísleifsdóttir
gudrung@mbl.is
’Ég held þó ekki aðóperan sé að deyja
út, ég held að fólk
þurfi að hafa tíma og
peninga til að sækja
slíkar sýningar, þetta
hvort tveggja er frek-
ar fyrir hendi hjá
þeim sem eldri eru.‘
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER 2005 31
Björn I. Jónsson og ÞóraEinarsdóttir hafa ístórum dráttum gengiðsömu braut en að vissuleyti hafa leiðir þeirra
hvað starfsval snertir tekið nokkuð
ólíka stefnu seinni árin. Björn er
um þessar mundir að vinna að loka-
ritgerð meistaranáms við Háskól-
ann í Bifröst í hagnýtum hagvís-
indum. Þetta nám hefur hann
stundað í formi fjarnáms, meðfram
því að sinna söngverkefnum í
Þýskalandi og víðar og gæta Ein-
ars, sonar hans og Þóru konu hans,
sem nú er orðinn
þriggja ára – og loks-
ins kominn í leik-
skóla, en leik-
skólapláss fá börn
ekki í Þýskalandi fyrr
en þau eru orðin
þriggja ára.
Það er augljóslega
mjög góð samstaða
með þessum ungu
hjónum og samvinna enda ber
heimili þeirra og viðmót allra í fjöl-
skyldunni þessa rík vitni.
Þau Björn og Þóra hófu að hans
sögn samband 1991, skömmu áður
en þau hófu nám í Englandi en þau
voru skólasystkini í Söngskólanum í
Reykjavík.
„Í Bretlandi starfaði ég í óperu-
deild eftir framhaldsnám við Guild-
hall School of Music and Drama í
London. Óperudeildin veitir reynslu
á sviði leiklistar jafnt sem tónlistar.
Þar er dansaður menúett, fólk
skylmist og þar fram eftir götunum.
Þetta er mjög góður undirbúningur
undir starf við óperu,“ segir Björn.
Eftir ýmis söngverkefni í Bret-
landi, Íslandi og víðar fékk Björn
fastráðningu í Málmey í Svíþjóð,
þar sem hann og Þóra bjuggu um
tveggja ára skeið.
„Það var skemmtilegt að finna
hvað hinn „óbreytti maður“ hefur
mikið vægi þar í landi, þar ríkir
ákveðið lýðræði og allir leggja sig
fram, þetta skapar mikinn fé-
lagsanda,“ segir Björn.
Þáttaskil urðu í lífi þeirra hjóna
þegar þau fluttu til Þýskalands í
maí 2001, enn önnur og giska þýð-
ingarmeiri þáttaskil urðu þegar
þeim fæddist sonurinn Einar 31.
janúar 2002.
„Við höfðum bæði sungið við ým-
is tækifæri hér í Þýskalandi en
Þóra var fastráðin og hún varð að
efna sinn samning. Ég var meira á
lausum kili og við komum okkur því
saman um að ég gætti barnsins svo
hún gæti uppfyllt samning sinn,“
segir Björn.
„Ég lít á það sem óvænt tækifæri
að fá að vera með son minn svona
mikið á þýðingarmiklum tíma í lífi
hans,“ bætir hann við.
Þessi ákvörðun leiddi til þess að
Björn ákvað að nýta tímann til að
afla sér menntunar á sviði menning-
ar- og menntastjórnunar.
„Hagnýt hagvísindi heitir þetta
og ég hef nú lokið öllu sem við-
kemur náminu í Bifröst nema rit-
gerðinni. Þetta er stjórnunarnám í
sambandi við menningu. Ég hef
þarna verið þátttakandi í góðum
hópi sem kemur býsna víða að.
Fjarnám er ekki eins einangrandi
og virðast mætti. Á sumrin er hald-
ið námskeið fyrir nemendurna sem
gefur þeim tækifæri til að kynnast
og þau kynni styrkjast svo í tölvu-
samskiptum vetrarins. Einnig hitt-
ast menn tvisvar yfir veturinn.
Þetta er mjög spennandi nám
sem að hluta nýtir vel það sem ég
hef þegar lagt stund á og bætir
verulega við þekkinguna.
Draumurinn er að koma að
rekstri óperuhúss, helst að verða
stjórnandi á þeim vettvangi,“ segir
Björn.
Enn er þó mikið verkefni fram-
undan í fjölskyldulífinu.
„Nú höfum við þó það forskot að
við vitum hvað er í vændum þegar
annað barn okkar fæðist, við þekkj-
um ferlið og teljum okkur ráða að
sama skapi betur við það,“ segir
Björn.
Þrátt fyrir annir á vettvangi
náms og heimilis segist Björn hafa
mikla löngun til að syngja sem
mest.
„Við Þóra gáfum út geisladisk
fyrir nokkru og hyggjum á frekara
starf á því sviði,“ segir hann. Þess
ber að geta að ritgerð Björns mun
fjalla um stjórnun óperuhúsa.
Draumurinn er
að stjórna óperuhúsi
Draumurinn er að koma að rekstri óperuhúss, helst að verða stjórnandi á þeim
vettvangi, segir Björn I. Jónsson.
Björn I.
Jónsson