Fréttablaðið - 12.08.2003, Page 40
Bakþankar
KRISTÍNAR HELGU
GUNNARSDÓTTUR
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
!! !!! !!
Ákafir Evrópumenn hafa löngumsagt að þegar við loks druslumst
að samningaborðinu og látum verða
af því að skrá okkur í Evrópuklúbb-
inn munum við að sjálfsögðu hafa
sérstöðu, semja ólíkt öllum öðrum,
halda okkar stóru og gjöfulu fiski-
miðum, gefa ekkert og taka bara. En
svo kemur þessi útvegsstjóri Evr-
ópuklúbbsins og eyðileggur alla
stemningu. Hann segir að þegar
tveir setjist að samningaborði þá
verði að fara einhvern milliveg. Og
svo bætir hann um betur með því að
segja að ekki gangi að annar fái öllu
sínu framgengt án þess að láta nokk-
uð af hendi. Hann er í raun að segja
að það vilji enginn leika við þann
sem ekki vill lána dótið sitt.
MEÐLIMIR í Evrópuklúbbnum
vita víst lítið hvernig stællinn er hér
á Fróni. Við viljum mikið fyrir lítið,
allt á útsölu og minnst fimmtíu pró-
sent afslátt. Svo viljum við vera í
kredit, taka út og borga til baka þeg-
ar og ef okkur sýnist – eiga dótið
okkar og annarra dót líka af því að
við höfum sérstöðu og erum best í
heimi. Svo kemur maðurinn úr
klúbbnum og talar um milliveg og að
reglur klúbbsins verði ekki sveigðar
að okkar geðþótta.
GOTT OG VEL. Lánum þá dótið
okkar, eða gefum það bara. Í aðal-
reglum Evrópuklúbbsins segir að
lögsagan á milli tólf mílna landhelgi
og tvöhundruð mílna sé lögsaga ESB.
Hvað höfum við líka að gera við
meira en tólf mílur? Það var auðvit-
að tóm della að standa í þessu land-
helgisþrasi á sínum tíma. Nei, förum
aftur í tólf mílurnar. Það er alveg
nóg fyrir okkur að snudda uppi við
landsteinana og halda svo fjölþjóð-
legar fiskveiðiveislur úti á miðunum.
Kannski fáum við líka einhverjar
sætar dúsur sem milda höggið.
SVO FÁUM VIÐ áreiðanlega
styrki frá stóru og ríku þjóðunum
og að sjálfsögðu fáum við að veiða
heima hjá öðrum eins og okkur lyst-
ir. Verst er þó að þjóðareignar-
ákvæði gæti þvælst fyrir í samning-
um en því má kannski breyta með
einu pennastriki við Austurvöll.
Hvað er ein stjórnarskrá á milli
vina? Þegar við erum búin að gefa
fiskimiðin snúum við okkur að því
að semja um fallvötn, jarðhita og
aðra landnýtingu. Hver veit nema
þar megi finna millivegi sem allir
Evrópubúar eru sáttir við? ■
Að eiga
dótið sitt