Fréttablaðið - 13.03.2004, Blaðsíða 29

LAUGARDAGUR 13. mars 2004
■ Næsta stopp
29
Gæti spjarað sig í úrvals-
deildinni
Guðjón er ekki í vafa um að hann
gæti spjarað sig sem knattspyrnu-
stjóri í úrvalsdeildinni. „Ég kynntist
starfinu hjá Aston Villa þegar ég
starfaði tímabundið þar. Þar sá ég
að það var töluvert pláss fyrir fram-
farir og bætt vinnubrögð. Ég tel að
bæði reynsla mín og þekking sem
ég hef dregið að mér í árana rás sé
með þeim hætti að ég geti tekist á
við hvað sem er í þessum efnum.
Eftir því sem þú kemur ofar ertu að
þjálfa betri leikmenn – leikmenn
sem hafa meiri reynslu, þekkingu
og gæði –- og það er auðveldara að
hjálpa þeim að uppfylla sínar óskir
úti á vellinum. Ég hef oft sagt að
neðri deildirnar eru mjög erfiðar,
dómgæslan er verri og það leyfist
ýmislegt sem ekki er leyft annars
staðar.“
Guðjón segist ekki alveg gera
sér grein fyrir því hvað þurfi til að
komast að hjá einhverju af stóru fé-
lögunum. Það þurfi margt að fara
saman. „Ég sótti um starfið hjá
Aston Villa á sínum tíma. Formaður
félagsins talaði við David O’Leary
og mig, en enga aðra. Hann sagði
mér jafnframt að ef O’Leary tæki
starfinu myndi hann ráða hann. Ef
ekki þá ætlaði hann að ræða við mig
um málið. Svona getur verið stutt á
milli en til þess að það gangi upp
þarf margt að detta með þér. Það
eru margir áhugaverðir klúbbar í
úrvalsdeildinni sem hafa ekki upp-
fyllt væntingar og óskir aðdáenda.
Ef ég kæmist að hjá slíku félagi, þar
sem forráðamenn hafa smá þolin-
mæði, get ég snúið hlutunum við en
þá þurfa að vera raunhæf markmið
hjá liðinu og raunhæfur tími.“
Tilbúinn í landsliðið
Öðru hverju koma upp sögusagn-
ir um að Guðjón muni taka aftur við
íslenska landsliðinu. Aðspurður
hvort einhverjar líkur séu á því
sagði Guðjón: „Ég get alveg séð það
gerast. Ég kvaddi landsliðið og
þakkaði samstarfið á sínum tíma og
ákvað að róa á önnur mið. Mig lang-
aði að fara erlendis og prófa að
starfa þar. Ég get alveg séð það ger-
ast að ég starfi fyrir Knattspyrnu-
samband Íslands aftur. Það var
krefjandi verkefni sem ég tókst á
við á sínum tíma og hafði gaman
af.“
Guðjón hefur ekki starfað við
annað en knattspyrnu frá árinu 1990
þegar hann skrifaði undir samning
við ÍA. Hugur hans er á knatt-
spyrnuvellinum en hann útilokar
ekki að breyta um starfsvettvang.
„Ég hef unnið sem fram-
kvæmdastjóri, sem þýðir að ég hef
tekist á við ýmislegt annað en að
þjálfa úti á velli. Starf knatt-
spyrnustjórans, sem og starfið hjá
KR og ÍA, var með öðrum hætti en
knattspyrnuþjálfarastörf eru á Ís-
landi. Að hafa einu sinni starfað
sem stjórnandi hlýtur að gera mig
hæfan sem slíkan annars staðar en
á vellinum. Að svo stöddu stefnir
hugur minn á fótboltann og ég veit
að ég get látið gott af mér leiða þar.
Það er ágætis umbun ef vel gengur
þar og getur tryggt manni áhyggju-
laust ævikvöld.“
Eins manns dauði
Eins og áður hefur komið fram
ætlar Guðjón að reyna að komast
aftur að hjá ensku liði. Hann ætlar
að gefa sér tíma til að ýta sínum
málum áfram og vonar það besta.
„Reynslan er sú að það er betra að
vera í starfi ef þú ætlar að herja á
og fá betri vinnu en að vera utan
vinnu. Þess vegna getur það verið
mikilvægt fyrir mig að ná í vinnu
fljótlega. Ég er búinn að tala við
nokkra aðila og það eru störf sem
gætu komið upp. Þetta er ófyrirleit-
inn heimur og það eru menn að
berjast með liðum sínum við að ná
markmiðum sem voru sett í upp-
hafi móts. Eins manns dauði er ann-
ars brauð í þessu og þau lið sem eru
ósátt við það sem þau hafa verið að
uppskera fara fljótlega að velta því
fyrir sér hvaða valkosti þau eiga
fyrir sumarið. Ég veit ekkert hvað
verður en mun skoða alla mögu-
leika sem koma upp. Ég ætla að
vera með opinn huga og reyna að
nálgast þennan harða markað á já-
kvæðan hátt,“ segir Guðjón Þórðar-
son knattspyrnustjóri.
kristjan@frettabladid.is
Mig langar að leggjast áhvítu ströndina í
kvikmyndinni um Nóa
albínóa, hún er mann-
laus og pálmatré
standa vörð um frið-
sæld sem ég gæti vel
þegið á þessari stundu.
Vandinn er hins vegar að ég
veit ekki hvert skal fljúga,
ströndin hans Nóa er útópía
og það er líka fínt; hin ei-
lífa leit að henni gæti orð-
ið skemmtileg,“ segir Sig-
urbjörg Þrastardóttir
skáldkona um drauma-
áfangastað sinn. „Ég
byrja kannski í grennd
við Martinique, sigli svo á
milli fleiri eyja í Karíba-
hafinu með romm í kút,
áfram í norðvestur
og kem jafnvel
við í Dóm-
iníska lýð-
v e l d i n u
þar sem
ég á tólf ára gamalt heimboð sem
gæti farið að renna út. Þá er ekki
útilokað að Jamaíka yrði ágætt
stopp, þar er á sem heitir því
fallega nafni Mjólkurá og þarfnast
nánari skoðunar. Mér skilst að þar
séu krókódílar.
Við nánari umhugsun er þess
vegna ágætt að næsta alvöru stopp
skuli vera fyrirsjáanleg þýsk borg
– Leipzig. Þangað fer ég bráðum til
þess að lesa upp og vonandi gefast
tækifæri til að æfa lamaða þýsku,
þótt ekki sé nema úti í bakaríi. Til
að gleyma ekki alveg Jamaíka er
hugsanlegt að ég fái mér mjólkur-
glas og skoði hátísku krókódílastíg-
vél sem ég á endanum kaupi ekki,
enda kann ég ekki að telja upp í
fimmtíuþúsund á þýsku.“ ■
Eilíf leit að hvítri strönd
SIGURBJÖRG
ÞRASTARDÓTTIR
„Við nánari umhugsun er þess
vegna ágætt að næsta alvöru
stopp skuli vera fyrirsjáanleg þýsk
borg – Leipzig. Þangað fer ég
bráðum til þess að lesa upp
og vonandi gefast tæki-
færi til þess að æfa
lamaða þýsku, þótt
ekki sé nema úti í
bakaríi.“
MARTINIQUE
Í leit að ströndinni í Nóa albínóa segir
Sigurbjörg líklega best að byrja á eyj-
unni Martinique.