Tíminn - 29.04.1973, Qupperneq 32

32
TÍMINN
Sunnudagur 29. april 1973.
Horft á brezka
togara að
veiðum út af Horni
Varöskipsmenn horfa á brezku togarana á miöunum lit af Horni á fimmtudaginn
( Timamyndir Kári)
Þegar varðskip kemur í togarahóp:
Eins og þegar minkur
kemur í hænsnahús
EF HÆGT ER AÐ líkjaþví
við eitthvað, þegar íslenzkt
varðskip siglir á fullri ferð
inn i hóp brezkra togara,
sem eru að veiðum innan 50
milnanna, þá held ég, að
bezt eigi við samlíkingin
þegar minkur kemur inn í
hænsnahús. Hænurnar
fljúga nefnilega gaggandi
með fjaðrafoki og bægsla-
gangi um hænsnahúsið, en
brezku togaraskipstjórarnir
gefa mönnum sínum strax
skipun um að hífa inn troll-
ið, og hlaupa svo í
talstöðvarnar til að bera
saman bækur sínar.
Svona kom þaö mér fyrir sjónir
á fimmtudaginn þegar varðskipiö
Oöinn sigldi inn i hóp togara á
Hornbanka, en þvi miður virtust
varðskipsmenn ekki fá að hafa
nein afskipti af landhelgisbrjót-
unum, og brátt voru þeir farnir að
veiða aftur, með verndara á
hælunum, sem gerði þaö að visu
að verkum, að i stað þess að tólf
togarar voru að veiðum á svæðinu
voru þeir ekki nema sex, sem
þorðu að stunda veiðarnar.
óðinn og Þór við Reykja-
nes
Óðinn lagði úr höfn i Reykjavik
á miðvikudag eftir hádegið, og
var ferðinni heitið suður fyrir
Reykjanes, en áður var komið við
i Keflavik, þar sem undirritaður
blaðamaöur Timans fór um borð.
Upp undir landi, suður af Reykja-
nesvitanum kom Þór til móts við
Óðinn og gafst þá tækifæri til að
skoða skemmdirnar á skipinu eft-
ir að St. Ledger sigldi á Þór bak-
borðsmegin á mánudagskvöldið.
Togarinn hefur siglt á varðskipið
við hvalbakinn, þar sem mestar
skemmdirnar eru. Siðan hefur
hann rispað og dældað lunning-
una aftur að stýrishúsi, og er
neðsta og fremsta hornið á
stýrishúsinu dældað og sömuleið-
is er bógur og lunning dælduð aft-
ur að miðju þyrluþilfari, eftir þvi
sem sást i kiki frá Óðni. Þarna
sunnan við Reykjanesið var sett-
ur út gúmmibátur, til að ferja tvo
Moggamenn yfir i Þór, en siðan
skildu leiöir. Þór hélt áfram að
eltast við togarana á Selvogs-
bankanum, en við á Óðni settum
stefnuna fyrir Reykjanes, og það-
an svo beinustu linu norður i
Vikurál, þar sem einhverjir
brezkir togarar höfðu verið dag-
inn áður.
Mil 1 i klukkan fjögur og fimm
um morguninn, var áætlað að Óð-
inn væri kominn i Vikurálinn, og
Texti og
myndir
Kóri Jónasson
þarsem siglt var djúpt fyrir Jökul,
var ekki að vænta mikilla skipa-
ferða. Haf og loft var það sem
blasti við þeim i brúnni á Óðni
næstu klukkutimana, og þvi litið
annað að gera, en að láta fara vel
um sig i vistlegum vistarverum
næst yngsta varðskipsins i flota
Landhelgisgæzlunnar.
Það stendur heima, að á tilsett-
um tima erum við komnir i
Vikurálinn, en þar eru þá engir
brezkir togarar, eins og jafnvel
hafði nú lika verið búizt við, og
það er ekki fyrr en um klukkan tiu
um morguninn, að farið er að
heyrast greinilega i brezku
togaraskipstjórunum. Við erum
þá út af Straumnesi, en þar höfðu
brezkir togarar verið daginn áð-
ur, þegar lagt var úr höfn i
Reykjavik. Þeir hafa fært sig enn
norðar og austar, og ástæðan er
liklega sú, að einhver einn hefur
fengiðeinhvern afla, og þá er ekki
að sökum að spyrja: Allir þang-
að.
Um þetta leyti fóru að heyrast
fyrstu fréttir af þessari svo-
kallaðri svæðaskiptingu, sem
Bretarnir ætia áreiðanlega að
nota eitthvað i samningaviðræð-
unum i næstu viku.
Allar orðsendingar milli varð-
skipanna og höfuðstöðva Land-
helgisgæzlunnar i Reykjavik fara
fram á morse-máli, sem auk þess
er dulmál, sent á séstakri bylgju.
Forstjórinn i Reykjavik talar þvi
Gæzluvélin Sýr er hér á flugi yfir
Óðni, en samvinna flugvélarinnar
og varðskipanna er mjög mikil-
væg viö landheigisgæziuna.