Tíminn - 05.01.1975, Blaðsíða 9
Sunnudagur 5. janúar 1975.
TÍMINN
9
Kátt er um jólin
Baldur og Gunnar á jólaballi á Bessastöðum
Þegar viö gengum inn i stofuna á
Bessastöðum, voru börnin búin að
þiggja veitingar og allir i sann-
kölluðu jólaskapi. Magnús Pét-
ursson sat við pianóið og stjórnaði
.fjöldasöng, og það var mesta
furöa hvað allir virtust kunna af
jólalögunum, og auðvitað sungu
allir fullum hálsi, gengu i kring-
um jólatréð og léku allt, sem
gera þurfti i samræmi við jóla-
söngvana. Það var gengið yfir sjó
og land, og ekki voru alliráþvi að
sleppa fram af sér beinzlinu og
gráta nein ósköp, hins vegar
hlógu allir heilmikið og sungu svo
af hjartans lyst um að þeir ættu
heima á Islandi.
Svo kom skritinn kall i
heimsókn, og var ekki laust við,
að úr svip sumra mætti lesa eitt-
hvað á þá leið, að hann ætti þá
lika heima hérna i snjónum á
hjara veraldar. Og hann söng
með krökkunum og tók i höndina
á þeim, og það voru allir borgin-
mannlegir og enginn hræddur,
utan ein litil dúkka, sem hjúfraði
sig i hálsakot mömmu sinnar og
vildi ekki sjá þann ljóta kall, jóla-
sveininn, hvað þá taka i höndina á
honum.
Jólasveinninn fékk þau til að
syngja með sér um könnuna, sem
stendur upp á stól, og krakkarnir
kenndu honum „Jingle Bells” I
staðinn, og þá varð jólasveinninn
svo kátur, að hann hoppaði upp i
loftið. Það fannst öllum ógurlega
gaman. Svo var sungið um jóla-
sveininn, sem sást kyssa
mömmu, og þá var tekið undir á
minnst tveim tungumálum...
Við, blaðamaður og ljósmynd-
ari Timans fengum að líta inn á
jólatrésskemmtun, sem efnt var
til á Bessastöðum fyrir börn
þeirra, sem starfa við sendiráðin.
Þar var mikill og friður hópur
saman kominn og ekki virtist það
há krökkunum þótt móðurmálin
væru nokkuð mörg. Jólaglampinn
i augunum er öllum sameiginleg-
ur, hvort sem þau eru dökk eða
jós, og alltaf jafn einlægur, þegar
um börn er að ræða.
Og þá varð jólasveinninn svo kátur, aö hann hoppaði upp I lofttð.
Leiddu mig vinur minn, ogsvoskulum viðsyngja svo hátt, að þaðheyrist alia leið til Hafnarfjaröar...
Meðan fagur söngurinn hljómar
eru sumir bara tortryggnir
gagnvart þcssum meö
myndavélina.
— Ég er búinn að vera stiiitur
umölljólin....... Ég á heima á tslandi....