Tíminn - 16.03.1975, Síða 9

Sunnudagur 16. marz 1975.
TÍMINN
9
AAanstu gamla daga? AAanstu gamla daga? AAanstu gamla daga? AAanstu gamla daga? AAanstu gamla
Breytti um stíl
i keppninni
— Þú kepptir i hástökkinu lika?
— Já, og það markverðasta við
hástökkið var það, að ég gjör-
breytti um stíl i keppninni! Sko,
ég hafði alltaf stokkið ,,sax-stil-
inn” hérna heima. En svo er ég að
fylgjast með þvi, þegar þeir eru
að æfa sig Amerikanarnir fyrir
keppnina, þá hafa þeir svörtu allt
annan stil, þeir eru farnir að nota
„velti-stilinn”. Svo að ég fer að
reyna þetta á æfingu inni i
Olympiu-þorpinu, og kemst upp i
sömu hæð og ég hafði náð bezt
hérna heima án þess að fella. Ég
tek þá ákvörðun um það, að það
sé bezt að reyna þennan stil og
geri það i keppninni og næ alveg
sama árangri og ég hafði náð bezt
hérna heima með saxstilnum. Ég
stökk 1.80, en lágmarksárangur-
inn var 1.85. Mig vantaði sem sagt
5 sentimetra upp á. Þeir komu
aftur seinna.
— Ferðin á Olympiuleikana
hefur verið stórviðburður i lifi
þinu?
— Já, þetta var stórkostleg
upplifun og ógleymanleg. Mér
fannst allt i sambandi við ferðina
dásamlegt. Móttökur allar og að-
staða, þetta var upp á það allra
bezta, sem maður gat látið sér
detta i hug, og hafði auðvitað
geysimikil áhrif á okkur. Við
bjuggum i sérstöku Olympiuþorpi
og höfðum okkar hús alveg útaf
fyrir okkur. Aðbúnaðurinn var
allur hinn bezti, að maður ekki
tali um heppnisaðstöðuna. Við
fórum með Dettifossi til Ham-
borgar og þaðan með lest til
Berlinar. Við komuna þangað
vorum við teknir fyrir, hver og
einn einasti okkar, og við vorum
mældir og skoðaðir hátt og lágt —
ekki veit ég hvers vegna.
Úlfaþytur útaf
iþróttakveðju
— Nú hefur þvi alltaf verið
haldið fram, að Þjóðverjar hafi
notað þessa Olympiuleika i aug-
lýsingaskyni fyrir nasismann.
Urðuð þið þess mikið varir?
— Ég veit ekki, hvað skal segja
um það, ég var nú þarna i fyrstu
utanlandsferðinni og allt svo
nýstárlegt og stórbrotið. En það
gerðist þarna atvik, sem var mik-
iðumtalað, en það var i sambandi
við það, þegar við gengum inn á
leikvanginn, islenzki flokkurinn.
Þetta var geysilega tilkomumikil
athöfn, þegar leikarnir voru sett-
ir, og við gengum þarna inn á
leikvanginn með islenzka fánann,
og Kristján Vatnes var fánaber-
inn. Þegar við förum fram hjá .
stúkunni, þá heilsum við með fán-
anum og allir með fánakveðjunni,
við réttum handlegginn beint út.
Nú, þetta var lagt út á þann veg,
að við hefðum heilsað með
Hitlers-kveðjunni, og rétt hand-
legginn beint fram, en það var
ekki. íslenzka fánakveðjan er alls
ekki eins, og það var með henni,
sem við heilsuðum. En þetta olli
talsverðu fjaðrafoki. Það heilsaði
enginn Iþróttaflokkurinn svona,
nema ítalir, sem heilsuðu með
Hitlers-kveðju. Það var heilmikið
rætt og ritað um þetta. svo var
skrifað um þetta i blöðin hérna
heima og ég held, að það hafi
komið i útvarpinu. I hópnum hjá
okkur var rætt um að gera eitt-
hvað i málinu, en það fórst fyrir.
Ég veit ekki betur en öll farar-
stjórnin hafi verið hlynnt þessari
kveðju.
islandsmet i öllum
stökkgreinunum
— Þú hefur verið i góðu formi,
þegar þú komst heim af Olympiu-
leikjunum?
— Já, það er vist óhætt að segja
það. Ég fór hingað til Reykjavik-
ur aftur skömmu eftir heimkom-
una og þá um haustið setti ég ís-
landsmet i hástökki. Það var eitt-
hvað mánuði eftir heimkomuna.
— Þú hefur átt þarna i nokkur
ár íslandsmetið i stökkgreinun-
um?
— Já, ég átti þarna tslandsmet-
ið i öllum stökkgreinunum. Fyrst
skal frægt telja Islandsmetið mitt
frá Olympiuleikjunum. Það var
reiknað 14metrar, og það stóð i 10
ár. Stefán Sörenson frá Húsavik
sló það út árið 1946. Islandsmetið i
langstökki setti ég 1937, 6.82. Það
stóð i sjö ár, og það var Oliver
Steinn, sem sló það út árið 1944.
Loks setti ég Islandsmetið i há-
stökki 1938, það var 1.85, og það
stóð i sex ár. Skúli Guðmundsson
fór yíir þá hæð árið 1944, stökk
1.93.
Meistarinn vildi
ekki missa hann
— Þú hefur eignazt marga góða
vini og félaga, meðan á þessum
Iþróttaferli stóð?
— Já, ég minnist margra
ágætra manna, sem ég kynntist á
þessum dögum. Mér fannst alltaf
gaman að koma á Melavöllinn og
hitta þessa stráka, sem maður
var að keppa við. Ég man sér-
staklega eftir hónum Hallsteini
heitnum Hinrikssyni, hvað hann
var mikil driffjöður, og alltaf var
gott að hitta hann. Hann fylgdist
svo vel með, var alltaf að spyrja,
c>
Sigurvegarinn I þristökkinu, japaninn Tajima. Takið eftir klútunum, sem bur.dnir eru utan um skó hans.
; m wilí&?r: 4 ik f". n 'tfIM | frWPWj
í l. JÍLt i 3 ^ iíLiMmmm yflH d 1 .'f
ttöisku þátttakendurnir ganga inn á leikvanginn meö framréttar hendur. örin bendir á Islenzka liðiö.
§Víw § i

1 1 1
1I 2 | v JL fl
I fli

i-<m? jE
Islenzku Olympíufararnir við komuna til Hamborgar.
AAanstu gamla daga? AAanstu gamla daga? AAanstu gamla daga? AAanstu gamla daga? AAanstu gamla