Tíminn - 16.03.1975, Síða 26

26
TÍMINN
Sunnudagur 16. marz11975.
Sveinn
Teitsson:
Hverjir muna ekki eftir
,,Gullaldarárum" Akra-
nesliösins í knattspyrnu,
þegar knattspyrnu-
kapparnir frá Skaganum
gerðu garöinn frægan.
,,Gullaldarliðið" átti
geysilegum vinsældum að
fagna og liðið vann marga
sæta sigra á knattspyrnu-
vellinum, bæði hér heima
og erlendis. Einn þeirra
leikmanna, sem léku með
liðinu var miðvallarspilar-
inn snjalli, Sveinn Teits-
son, sem lék með
,,GuI la Idar I iðin u" og
landsliðinu sem framvörð-
ur við mjög góðan orðstír.
Sveinn varð annar knatt-
spyrnumaður okkar, sem
náði að leika yfir 20 lands-
leiki, en f yrstur til þess var
félagi hans, Ríkharður
Jónsson. Sveinn lék alls 23.
landsleiki. Hann lék sinn
20. landsleik á Laugardals-
vellinum sumarið 1961, en
þá var hann fyrirliði lands-
liðsins, sem vann hinn sæta
sigur yfir Hollendingum
4:3.
Um áramótin gáfu Skagamenn
út fréttablað lA-blaðið, en i þvl
var spjallað við Svein Teitsson
um knattspyrnuna fyrr og nú.
fþróttasiðan fékk góðfúslega leyfi
til að birta þetta spjall, sem er á
þessa leið:
„Sveinn Teitsson lék ekki
marga leiki meö yngri flokkum
Í.A. þvi hann, sem fjölmargir
aðrir unglingar I þá daga fóru i
sveit á sumrin. Sveinn lék fyrst
með öðrum flokki árið 1946, en tvö
næstu ár sat Sveinn á vara-
mannabekk meistaraflokks.
Oft þótti Sveini biðin löng að fá
að spreyta sig, og segist Sveini
svo frá: „Jú víst var maður oft
svekktur á biðinni, en alltaf man
ég er ég átti að spila minn fyrsta
leik það var leikur á móti Val I
Iteykjavik árið 1950. Guðjón
Finnbogason hafði forfallazt og
átti ég að taka stöðu hans. Þar
fannst mér stóra stundin upp
runnin, og er ég hafði hlaupiö sem
vitlaus maður i tíu minútur, án
þess þó að snerta boltann, birtist
Guðjón allt i einu og mér var
auðvitaö kippt útaf meö það
sama.
Arið 1951 byrjar Rikharður
Jónsson aö þjáífa og leika með
Akraness-liðinu, þá nýkominn frá
Þýzkalandi. Þaðan hafði hann
með sér nýja tækni i lcik, sem
byggðist meðai annars á stuttum
sendingum samherja á milli, eða
hinni svokölluðu „Meginlands-
knattspyrnu”, sem svo mjög
stakk i stúf við þá stórkallalegu
knattspyrnu sem hér tiökaðist
áður.
SVEINN TEITSSON...hætti knattspyrnu
árið 1965, en þá hafði hann leikið 187 sinn-
um í hinum gul-svarta búningi Skaga-
manna, 23 landsleiki fyrir tsland og fjöl-
marga úrvalsleiki. Hér á myndinni sést
þe ssi skemmtilegi knattspyrnukappi
sækja að marki erlendra andstæðinga i
leik á Melavellinum. Það voru ekki ófá
skiptin, sem hann og félagar hans úr
„Gullaldarliðinu” skemmtu áhorfendum
á Melavellinum um leið og þeir hrelldu
erlenda knattspyrnumenn.
„Fararstjórinn hljóp
inn ó völlinn og
bjargaði ó marklínu
Upp frá þessu fór stjarna Akra-
ness-liðsins að skina skært, og
urðu Akurnesingar islands-
meistarar þetta sama ár, og nú
var Sveinn orðinn fastur maður i
liðinu. Arið 1953 var hann valinn i
landslið á móti Austurriki og
skoraði hann þar mark i sinum
fyrsta landsleik. Skagamenn voru
á þessum tima uppistaðan i
landsliðinu og sem dæmi um það
léku niu Skagamenn með þvi á
móti rússneska liðinu Lokomotiv
árið 1953.
Er við inntum Svein eftir
minnisstæðum leikjum og atvik-
um á þessum gullaldarárum
Skagamanna, sagði Sveinn:
„Leikurinn frægi gegn Rinarúr-
valinu er mér vitaskuld mjög
minnisstæður. Leikurinn áttí að
hefjast kl. 8,30 i Reykjavik og
urðum við mjög seinir fyrir vegna
tafa i Hvalfirðinum. Vorum við
ekki komnir I bæinn fyrr en kl.
8,00 og var þá rennt beint á Hótel
Garð, þar sem Þjóðverjarnir
bjuggu. Gisli Sigurbjörnsson
veitingamaður sagði viö okkur,
að nú væri skammt til leiks og
mættum við því ekki borða neitt
og sagði að Þjóöverjarnir hefðu
að mestu fastaö, aðeins borðað
ristað brauð og annað léttmeti.
Orð Gisla hrifu ekki hina glor-
hungruðu Skagamenn, sem gengu
beint i matsal og kýldu sig út af
dýrindis kræsingum og jafnvel
supu svart kaffi á eftir. Ekki
virtist steikin fara illa I okkur, þvi
að við unnum leikinn 5-0, og er
knötturinn var á leiðinni I markið
i sjötta sinn virtist stjórnendum
þýzka liðsins nóg komið, þvi að
einn fararstjóranna hljóp inn á
völlinn, og bjargaði á marklinu,
sem frægt varð.
Minnisstæðasti landsleikur
minn var leikurinn gegn Dönum I
Khöfn árið 1959, sem lauk með
jafntefli 1-1 og skoraði ég mark
islands, á eftirminnilegan hátt.
Var ég þá staðsettur langt út á
velli og hugðist senda boltann vel
fyrir markið, en öllum að óvörum
hafnaði hann þó í bláhorninu fjær.
Velgegni Skagaliðsins á þess-
um árum er þeir urðu islands-
meistarar sex sinnum, vildi
Sveinn einkum þakka samheldni
leikmanna og siðast en ekki sízt
dyggum stuöningsmönnum bæði
á Akranesi og annarsstaðar og
nefndi hann nokkur dæmi um
það: „Ég minnist þess er við lék-
um fyrir sunnan, að fyrirtækjum
hér var oft lokað til að fólk gæti
séð leikina. Þá er ntér minnis-
stætt er við lékum við Hamborg-
ar-úrvalið hér heima. Voru þá um
4.000 ntanns á vellinum, en þess
má geta að þá voru aðeins um
2.500 Ibúar á Akranesi. Enn frem-
ur er mér minnisstætt er við
þurftum á lögregluaðstoð að
halda til að komast á rútunni aö
Melavellinum, vegna mikillar
umferðar, en þá var leikið við
dani og vannst sá leikur 1-0.”
Sveinn Teitsson hætti
knattspyrnu 1965, og hafði þá
spilaö 187 leiki með Akranessliö-
inu og átti að baki 23 landsleiki.
Þvi næst spyrjum við Svein um
álit hans á knattspyrnunni I dag:
„Gjörbylting hefur orðið á
þjálfun liösins siðan Kirby tók viö
þvi, og er ég mjög hlynntur ráðn-
ingu erlendra þjálfara, þvi að
þeir hafa alltaf eitthvað nýtt fram
að færa. Finnst mér fjármunum
þar vel varið, þvi að góðum
mönnum er aldrei of vel borgað.
Um framkvæmd þjálfunar vil ég
segja þetta: „Ég hef meiri trú á
stuttum æfingum þar sem keyrt
er á fullu, heldur en að gutla i
fleiri klukkutima. Tel ég bezt að
æfingar fari fram milli k. 5 og 7
svo menn geti hvílzt á kvöldin og
væri þá æskilegt ef vinnuveit-
endur gætu komið á móts við leik-
menn og bætt þeim vinnutapið að
einhverju leyti.”
Að endingu vil ég vikja að yngri
flokkunum. Þar finnst mér vanta
góða leiðbeinendur sem leggi
virkilega rækt við unglingana,
skipuleggi með þeim keppnis-
ferðir o.s.frv.”
Þarna talar Sveinn af nokkrum
kunnugleika. því sonur hans Arni
hefur leikið með öllum aldurs-
flokkum. Loks vildi Sveinn hvetja
alla unga menn til að leggja rækt
við knattspyrnuiþróttina og vill
blaðið taka undir þau orð.”
,,Kýldu sig út af
dýrindis kræsingum
og sötruðu svart kaffi,
hólftíma fyrir leik”
„Heyrðu nú Hermann, jafnvel snjóboltinn sem þú kastaðir að
dómaranum, hitti ekki”.
UMSJON:
Sigmundur O.
Steinarsson