Tíminn - 25.05.1975, Síða 12

12
TÍMINN
Sunnudagur 25. mai 1975
% ' *
'* -4. < ^ 1

i
■ '
11«
v> ;•;:

•X:*%WStS:
■ ■ ■

I- :r>>; -rií:
■
:::::-: '.-v' ••’:•:• •
> s '•
§p§n
i ■

ÆwM
«a
mmmé
Y///S‘rS,
’ *',#■* ’
;. ’■<//,
mm
É| , '•' a
•■
M

'fy' f'''
Ww/'W/
ÍH
~ . ■*?■
■
.•:.. -.■v.-s.-.-.'/S'./.'-í-teZ/*//-.- ■ ■'/•
/ '/*/ /ý/'
MEÐALTEKJUE manna á ári
eru riflega fimmtfu þúsund krón-
ur islenzkar. Þannig er afkoman i
Túnis. Mikill munur er þó á lifs-
kjörum fólks f norOur- og austur-
héruöum og I upplandinu, þar
sem Bedúinar reika um og sjá sér
farborða á svipaöan hátt og for-
feöur þeirra fyrir öldum og ár-
þúsundum.
Enginn teljandi verksmiöju-
iönaöur er I Túnis, en samt hafa
landsmenn kynnzt jafnt þvi böli
og þeirri blessun, sem sllkum iön-
aöi fylgir. 1 landinu er mikið af
fósfati, og þess vegna var nær-
tækt aö koma upp fósfatiöju.
Tvær stórar súperfósfat-verk-
smiðjur hafa verið reistar, og hin
þriöja er i burðarliðnum. Fósfat-
verksmiðjurnar veita vinnu og
tekjur, og þær miðla áburði. En
þeim fylgir lika svo megn meng-
un, aö til vandræöa horfir á þeim
svæöum, þar sem þær eru. Viö þvi
haföi ekki verið séö I tæka tiö.
Landbúnaður er mikilvægasta
atvinnugrein Túnisbúa. Miklir
olivulundir, þar sem tré standa i
þráðbeinum rööum með tuttugu
og fjögurra metra millibili, er
meöal þess, sem heimamönnum
er umhugaö um, aö gestir i land-
inu sjái. í vinjum eyöimerkur er
mikil gróska, og þar eru þaö
döölupálmarnir, sem mest eru
metnir. Meðal annars, sem þar er
ræktaö, má nefna granatepli,
banana, tóbak og kannski appel-
sinur og mandarinur. Til stærðar
slikra vinja er vitnað með þvi að
segja, hversu margir döðlupálm-
ar geti vaxið þar.
Enn er listiönaöur i blóma i
Túnis, en hætta vofir yfir honum,
bæöi ef verksmiöjurekstur færist
i aukana og eins ef Túnis veröur
verulegt feröamannaland. Viða
má þegar merkja iskyggilega
afturför. Teppin eru viöa ekki
lengur hnýtt af þeirri list og vand-
virkni sem áöur, en koparsmiöi
og silfursmiði er enn söm og áður.
Óneitanlega leitar þegar margt
feröamanna til Túnis, en þar hafa
samt ekki risiö upp þessi tröll-
auknu gistihús, sem á skömmum
tima tortlma allri upprunalegri
menningu og hefja prang og
skrum til vegs i staðinn. En guö
má vita, hve lengi hinar miklu
sandstrendur i Túnis fá að vera i
friöi aö miklu leyti. Það rekur ef-
laust aö þvi, að þær og mannfólk-
iö, sem þar elur aldur sinn i
grenndinni, verði ferðamanna-
dekrinu og ferðamannapranginu
aö bráö. Stjórnarvöldum i Túnis
er þó ljóst, að mikill ferðamanna-
straumur, þótt gróöavænlegur
væri, getur orðiö litilli og fátækri
þjóö, sem enn lifir aö hálfu miö-
aldalifi, nokkuö dýrkeyptur.
Kona af þjóöflokki Bedúina viö matseld i húsagaröi.
Hún er ekkja, en meö þvi aö hún hefur eignazt jaröhýsi af þeirri gerö, sem sjá má hér á myndinni, er
ekki óliklegt, aö einhverjum karfmanninum þyki fýsilegt aö setjast f búiö. Þetta er eins og fyrrum hér á
landi, þegar kona haföi ráö á jarönæöi.
— landi
Fatímu