Tíminn - 06.07.1975, Side 32

V
32
TÍMINN
Sunnudagur 6. júli 1975.
■
ÍÍ
A
M
B
M,
ihm Jkn
ÞRÍR RISAR
• Einu sinni var kóngs-
sonur, sem var svo fá-
tækur, að hann átti ekki
nema einn hest, og hann
átti ekkert hesthús, svo
að hesturinn hans varð
að vera úti i rusla-
skemmu.
Þó að kóngssonurinn
væri svona fátækur, þá
elskaði hann samt
kóngsdóttur voldugasta
kóngs i heimi. Vegna
þess hve faðir hennar
var voldugur og frægur
kóngur, þá komu allir
mögulegir kóngar og
keisarar til þess að biðja
hennar en kóngurinn
sagðialltaf þaðsama: —
Dóttur mina fær enginn
nema sá, sem á þrjá risa
eins stóra og mina”. Og
svo hló kóngur, þvi að
risarnir hans voru
stærstu risar i heimi, og
hann vissi það vel.
Einn risinn gekk út
með kóngi á kvöldin og
bar stórt blys á undan
honum, annar risinn var
miklu stærri, hann átti
stóra veifu og blés með
henni á grautinn i skál-
inni kóngsins, sem hann
borðaði alltaf úr á
morgnana. Þriðji risinn
var langstærstur. Hann
var matsveinn konungs.
Kóngssyninum fátæka
var ekki hlátur i hug,
þegar hann hugsaði um
risana. Hann átti ekki
svo mikið sem þrjá
þjóna. Hann átti bara
einn, hann Villa litla,
sem stóð hvorki aftur né
fram úr hnefa. Kóngs-
syni datt ekki einu sinni i
hug að biðja kóngs-
dóttur, hve mikið sem
hann elskaði hana. Það
var svo sem til litils, þvi
að kóngurinn vissi ekki
einu sinni að hann væri
til.
Einu sinni sat kóngs-
sonur i höll sinni — ef
höll skyldi kalla en ekki
kofa. — Hann var að
hugsa um það, hvernig
hann ætti að eignast enn
stærri risa en konungs-
ins. En fyrst og fremst
voru þeir nú ekki til i
heiminum, og þó að þeir
væru til, þá var ekki
auðvelt að eignast þá, og
þá hefði hann ekki neitt
handa þeim til að borða.
Hér var úr vöndu að
ráða. Hann hugsaði
og hugsaði. Allt i einu
var eins og hann hefði
ráðið gátuna. Hann
stökk út i dyr og kallaði
á Villa, sem var að berja
fisk úti á steini. Svo
stökk kóngssonur að
borðinu og þreif penna
og fór að skrifa i ákefð.
Villi kom nú inn að
borðinu, og spurði hvað
hann vildi.
,,Villi”, sagði kóngs-
sonur. En lestu það
annars fyrst, og segðu
mér, hvernig þér finnst
það. — Nei, annars ég
skal lesa það, þú ert ekki
nógu hreinn um
hendurnar.
,,Herra konungur.
Ef það er ekki mikið á
móti þinum vilja , þá
langar mig til að giftast
dóttur þinni. —
Þinn einlægur
Karl kóngssonur”.
— Ég kalla þetta ágætt
bréf, sagði Villi. — Það
er stutt og laggott. En
þetta er svo sem ekki til
neins.
— Við skulum nú sjá
það, sagði kóngssonur,
hlauptu með bréfið heim
að höllinni og biddu eftir
svari. Ég skal hafa til-
búið aftur svarið við þvi,
þegar þú kemur til baka.
Villi hljóp af stað og
kom aftur með heljar-
stórt bréf, allt með
rauðum lökkum og inn-
siglum.
— Lestu það, Villi,
sagði kóngssonur.
— Já, herra, sagði
Villi, — jú, konungurinn
vill gjarnan gefa þér
dóttur sina, ef þú getur
komið með þrjá risa
stærri en risa konungs.
— Já, hér er svarið,
sagði kóngssonur.
„Herra konungur.
Ef þú vilt gera svo vel
að heimsækja mig i
kvöld klukkan sjö og
gista hjá mér, þá skal
mér vera ánægja að
sýna þér risana þrjá,
sem þú setur upp i bréfi
þinu.
Þinn einlægur
Karl kóngsson.
P.S. Þú verður að koma
einn.
P.P.S. Þeir eru stærri en
þinir”.
— Hvernig likar þér
það?
— Bréfið er ágætt,
sagði Villi, en þú átt
enga risa!
— Ég ætti að geta náð i
þá, og blessaður vertu
ekki að vandræðast, en
hafðu til góðan kvöld-
mat, og flýttu þér nú
með þetta bréf.
Þegar klukkan var að
verða sjö stóð konungur-
inn sjálfur á tröppunum,
og spurði hvort þetta
væri ' hesthús Karls
kongssonar, en Villi
þjónn sagði — Nei, nei,
þetta er höllin, og um
leið hneggjaði hrossið
innan við skemmuþilið.
Kongungurinn hristi
höfuðið, en fór þó inn.
DAN
BARRV
’ • V ' , . 1 - ’■ '
Far þú Ég verð hér \ Vicki þú
bara Geiri eftirhjá J geturþað
Akilíes! ekki,
imátt ekki!,
m nj
Af hverju ekki? 'vr Kannski hafa^
Bara vegna þess að bækurnar rangt
s.min er ekki getiði fyrir sér, kannski
i sögu-bókunum^Lvið höfurcbreytt
j/ beim!
Mun Odysseifur ráfa Hann drap
um i 10 ár? Mun ekki Hektor
Akilles láta lifið þegar eins og
íör hæfir hann A-sagan telur.
i hælinn?
’Við erum að komast
heim aftur Hvell
Geiri.

í næstu viku: Nýtt ævintýri.