Tíminn - 08.08.1976, Page 21

Sunnudagur 8. ágúst 1976
TÍMINN.
21
hljóðvarp
8.00 Morgunandakt. Séra
Siguröur Pálsson vígslu-
biskup flytur ritningarorft
og bæn.
8.10 Fréttir. 8.15
Vefturfregnir. Létt morgun-
iög.
9.00 Frettir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblaft-
anna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
Vefturfregnir). a. Sinfónia
nr*_2 i B-dúr eftir Bach.
Blásarsveit Lundúna leikur,
Jack Brymer stjórnar. b.
Kvartettí F-dúr fyrir óbó og
strengjahljóftfæri (K370)
eftir Mozart. André
Lardrot, Willi Boskovsky,
Wilhelm Hubner og Robert
Scheiwein leika á óbó fiftiu
viólu og selló. c. Sinfóniskar
etýftur op. 13 eftir
Schumann. Wilhelm
Kempff leikur á piano. d.
Nónett i F-dúr op. 31 eftir
Louis Spohr. Vinaroktettinn
leikur.
11.00 Messal Neskirkju
Prestur séra Guðmundur
Óskar Ólafsson. Organ-
leikari: Reynir Jónasson.
12.15 Dagskráin. Tonleikar.
12.25 Vefturfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.20 Mér datt þaft i hug. Guft-
björg Kolka skólastjóri á
Hallormsstaft rabbar vift
hlus tendur.
13.40 Miftdegistónleikar.
Flytjendur: Malcolm
Frager og La Suisse
Romande hljómsveitin,
Eliahu Inbal stjórnar. /a.
Sinfónía nr. 4 i B-dúr op. 60
eftir Ludwig van
Beethoven. b. Pianókonsert
nr. 2 i Es-dúr op. 32 eftir
Carl Maria von Weber. c.
Spænsk rapsódia eftir
Maurice Ravel.
15.00 Hvernigvar vikan?.Um-
sjón: Páll Heiftar Jónsson.
16.00 Einsöngur. Ragnheiöur
Guftmundsdóttir syngur
sígenaljóft op. 103 eftir
Brahms. Guftmundur Jóns-
son leikur á piano.
16.15 Vefturfregnir. Fréttir.
16.25 Alltaf á sunnudögum.
Svavar Gests kynnir lög af
hljómplötum.
17.10 Barnatimi: Gunnar
Valdimarsson stjórnar.
Einar Kristjansson rithöf-
undur frá Hermundarfelli
segir frá hjásetU' og frá-
færum. Asgeir Höskuldsson
segir ævintýrift um Hring
kóngsson, og Klemenz Jóns-
son les Ljúflingsljóft.
18.00 Stundarkorn meft austur-
riska gita rleikaranum
Louise Walker. Tilkynn-
ingar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
Tilkynningar.
19.25 Þistlar. Umsjón: Einar
Már Guftmundsson, Halldór
Guftmundsson og örnólfúr
Thoreson.
20.00 Kammertónlist.
Pianókvintett I f-moll eftir
César Frank. Eva
Bernatkova og
Janácek-Jcvartettinn leika.
20.40 islensk skáldsagnagerft.
Þorsteinn Antonson flytur
fyrsta erindi sitt: Skáld,-
sagan.
21.10 islenzk tónlisL „Niftur”,
verk fyrir kontrabassa og
hljómsveit eftir Þorkel
Sigurbjörnsson. Arni Egils-
son leikur meft Sinfóniu-
hljómsveit Islands,
Vladimir Ashkenazi
stjórnar.
21.30 Þegar skipverjar af
Skaftfellingi björguftu áhöfn
af þýzkum kafbáti. Gisli
Helgason ræftir vift Andrés
Gestsson.
22.00 Fréttir
22.15 Vefturfregnir. Danslög.
Heiftar Astvaldsson dans-
kennari _velur lögin og
kynnir.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
ET í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA 36
hvor okkar Olafs Sveins farið. Við erum að hugsa um að
svipast um hérna uppi í f jallinu, en það er ekki gott að
segja, hvar maður ætti helzt að leita.
Aron tautaði eitthvað í barm sér. Honum hef ir kannski
dottið í hug, að það myndi vera gagnslítið fyrir tvo menn
að leita Jónasar uppi á f jalli eftir slíka stórhríð. JafnveJ
tíu menn, fimmtán menn gátu litlar vonir gert sér um
árangur af slíkri leit, enda þótt leitað væri dögum og vik-
um saman. Yrði maður úti á hálendi, var það helzt vor-
sólinein, sem gat dregið hann fram í dagsljcsið.
Margrét kom með mat, íkorpakjöt og kartöflur, en
Aron virtist lystarlítill. Hann velti. matnum uppi í sér,
eins og hann væri með hugann allf annars staðar. Allt í
einu sagði hann: /
— Ég ætlaði að spyrja ykkyr, hvort þið vilduð koma
með mér á markaðinn í Ásahléi.
— Markaðinh í Ásahléi.? sagði Páll. Nei—ekkibýstég
við því. Maður fær allt, sem maður þarfnast hjá þeim á
Króknum, og það er meira en helmingi lengra í Asahlé.
Þangað geta þeir farið, sem hesta eiga, en við, sem verð-
um að draga allt sjálfir eða bera það á bakinu — við
leggjum ekki í það.
Páll leit á Svein Olaf, sem var honum sammála. Það
gat verið gaman að fara á markaðinn og sjá fólkið, en
það var hálfs mánaðar ferð fram oq til baka. Oa .veiðin
hafði verið léleg í vetur, svo að ekki veitti af að vera
heima og líta eftir rjúpnasnörum og dýrabogum, ef eitt-
hvað átti að reitast saman.
Aron drúpti höfði hugsi.
— Það getur satt verið, sagði hann. En okkur f innst á
LaufsRálum og á bæjum við Kolturvatnið, að þú, Páll,
ættir að minnsta kosti að koma með okkur til Ásahlés.
— Hvers vegna svo sem?
— Þú spurðlr þó sýslumanninn, hvort ríkisskjölin
væru í gildi, og við viljum aðþú ítrekir þetta. Þaðer sagt,
að sýslumaðurinn vilji ekki við þetta kannast núna.
Djúpar hrukkur mynduðust á enni Páls, og Sveinn
Ólafursem hafði ætlaðað bæta í eldinn, nam staðar með
viðarnýra í annarri hendinni.
— Vill hann ekki kannast við það? Rödd Páls var lág-
vær og efagjörn. Aron leit gremjulega til hans.
— Nei. Hann vill ekki kannast við það. Og þó að hann
geri það, er hann samt staðinn að lygi og f leipri.
Páll vildi vita nánari skil á þessu, og Aron sagði hon-
um, að Lapparnir ynnu að því af hálfu meiri ákefð en
áður að hrekja f rumbýlingana brott. Maður f rá Saxanesi
hafði farið niður í Vilhjálmsstað og frétt þar, að Lapp-
arnir ætluðu að senda erindreka til Stokkhólms. Við
landshöfðingjann í Ymá var þegar búið að tala. En
enginn vissi til fulls, hvaða afstöðu hann myndi taka.
Sumir álitu, að fellisárið 1867 væri honum í svo fersku
minni, að hann teldi bezt fyrir frumbýlingana sjálfa að
draga sig burt úr f jallahéraðinu og reyna frekar að fá
landskika til ábúðar neðan viö byggðatakmörkin. Aðrir
fullyrtu á~ hinn iDóginn, að Lapparnir hefðu ekki verið
ánægðir með erindislokin í Ymá!
Páll velti vöngum, og f jarrænt augnaráð gaf til kynna
að hann var mjög hugsi.
— Hvað er langt til Ymár? spurði hann skyndilega.
— Upp undir f jörutíu mílur.
— Þú ætlar þó ekki að fara alla leið til Ymár? hrópaði
Margrét óttaslegin. Mundu eftir ísak og mér, sem yrði —
að...
Páll leit hughreystandi til konu sinnar. Auðvitað mundi
hann eftir drengnum og henni, sem átti að ala barn eftir
tvoeða þrjá mánuði. En þetta mál snerti einmitt hana og
börnin. Þaðstoðaði ekkert, þótt hann hugsaði um konu og
börn, bæði nótt og dag, ef engin var jörðin til þess að búa
á.
— Þess gerist kannski ekki þörf, tautaði hann, en fór
þó að telja á f ingrum sér. Fjörutiu mílur. Fjörutíu mílur
hvora leið — að minnsta kosti 20 dagleiðir, þótt veðr-
ið væri gott og engar tafir yrðu.
— Það hef ir víst enginn látið sér detta í hug að fara til
Ymár, sagði Aron. Þeir segja, að landshöfðinginn komi
kannski til Asahlés, og það eigi að leyfa bæði okkur og
Löppunum að tala -við hann. Lapparnir hafa setið á
mörgum ráðstefnum sín á meðal, og við verðum að fara
til Ásahlés eins margir og hægt er, svo að landshöfðing-
inn haldi ekki, að hér séu aðeins Lappar.
— Þeir, sem til Stokkhólms f ara-eru þeir lagðir af
stað?
Aron sagðist ekki vita það. Það væri erfiðleikum
bundið að fylgjast með því, sem þetta Lappahyski að-
hefðist.
En Geiri er fljótur / Veggirnir eru 'VMeft þessum reipum er
aö átta sig á hver [dregnir áfram af hægt aft stöftva þá...
lausnin muni vera. Veinhverju... kannski!
Hreyfanlegir veggir
Geira á þrjá
hlift-
veggur
alsettur örmjóum oddum
11 átt til hans! -
Hæ, þetta hlvtur að
vera rangt númer,
ég hringdi i Toffa i
s Þ j óðleikhúsk j alla r-'
anum!
Nú, eyddu ekki j~
timanum til einskis,_
/spurðu Toffa hvað^
, klukkan er
'■fa