Fréttablaðið - 30.12.2005, Side 64

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
www.toyota.is
Árið 2005 er besta ár í sögu Toyota á Íslandi
Við bjóðum þér
á flugeldasýningu
Um leið og við þökkum það traust sem okkur hefur verið sýnt,
viljum við bjóða þér að kveðja með okkur árið sem er að líða -
með kröftugum hætti. Komdu á flugeldasýningu Toyota á túninu
fyrir framan P. Samúelsson hf. við Nýbýlaveg í Kópavogi, 30.
desember kl. 20 og njóttu flugeldaveislu af bestu gerð.
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
/S
IA
.I
S
T
O
Y
3
07
81
1
2/
20
05
Toyota
Nýbýlavegi 4
Kópavogur
Sími: 570-5070
Toyota Akureyri
Baldursnesi 1
Akureyri
Sími: 460-4300
Toyotasalurinn
Njarðarbraut 19
Reykjanesbær
Sími: 421-4888
Toyotasalurinn
Fossnesi 14
Selfoss
Sími: 480-8000
AUGL†SINGASÍMI
550 5000
FYLGIR FRÉTTABLA‹INU ALLA MI‹VIKUDAGA
����������
���������������������
Þegar sonur minn var fimm ára og spurður hvað hann ætlaði
að verða þegar hann yrði stór,
sagði hann ákveðinn og stoltur að
hann ætlaði að verða þjófur, bófi
og ræningi. Eldri konur fengu
harðlífi í munnvikin af hneyksl-
un yfir uppeldinu á krakkanum,
móðirin lét eins og hún væri
viðutan og heyrði ekki hvað
barnið var að segja og ættingj-
arnir hlógu með öllum kjaftinum
yfir því að þessi ljúfi og kurteisi
drenghnokki héldi að hann hefði
einhverja hæfileika í að verða
krimmi. Svo komu unglingsárin
þar sem pilturinn nennti ekki að
læra og þegar hann var spurð-
ur hvað hann ætlaði sér að gera
í lífinu án nokkurrar faglegrar
menntunar var svarið ævinlega:
Ætli ég fari ekki bara út í pólitík,
það er varla um annað að ræða.
ÞAÐ er ekki laust við að þessar
ambisjónir rifjist upp fyrir manni
þegar maður horfir á heimsfrétt-
irnar þessa dagana þegar fólk
rænir og ruplar í dagsbirtu. Og
ekki bara neitt venjulegt fólk,
heldur starfsmenn Rauða kross-
ins. Halló!
ERFIÐLEIKAR og eymd mann-
kynsins er með ólíkindum í þeim
fullkomna heimi sem við byggj-
um af svo mikilli tækni að það er
hægt að skoða bakteríur í sæng-
urfötum okkar í gegnum gervi-
hnetti. En við þurfum ekki einu
sinni gervihnetti til að vita fullvel
að milljónir eiga um sárt að binda
og höfum í því skyni skáldað upp
stofnanir eins og Rauða kross-
inn, Hjálparstofnun kirkjunnar
og svo framvegis. Vegna þess
að við finnum til skyldu til þess
að aðstoða þá sem ekki eru eins
heppnir og við sem erum fædd
í hinum velmegandi vestræna
heimi, stingum við eins oft og við
getum aurum í kassa til þess að
hjálpa þeim. Og við berum ótak-
markaða virðingu fyrir þeim
sem vinna óeigingjarnt starf í
sjálfboðavinnu fyrir hjálparsam-
tök heimsins. Það er ekki eins og
eitthvert pakk fái að gefa vinnu
sína þar.
EN hvað kemur svo í ljós? Ekki
einu sinni helmingurinn af þeim
peningum sem Rauði krossinn
fékk til þess að hjálpa fórnarlömb-
um flóðbylgjunnar í Asíu fyrir
ári hefur komist til skila. Pening-
arnir liggja á bankareikningum í
Ameríku á meðan fórnarlömbin
í Asíu þjást. Og peningarnir sem
söfnuðust til þess að hjálpa þeim
milljónum sem misstu allt sitt í
fellibylnum Katrínu síðastliðið
sumar, hafa komið upp stolnir.
Þeim var stolið af starfsmönnum
Rauða krossins.
HVERNIG átti litla einstæða
móður í Vesturbænum að gruna
að fimm ára krakkakvikindið
hefði þessa vitneskju um hvernig
heimurinn myndi fúnkera þegar
hann yrði fullorðinn? Á dauða
sínum átti hún von, en að virðu-
legasta og besta fólkið gæti stært
sig af því að vera þjófar, bófar og
ræningjar. Aldrei! ■
Þjófar, bófar
og ræningjar