Eintak

Eksemplar

Eintak - 19.05.1994, Side 20

Eintak - 19.05.1994, Side 20
Sigurður Bjóla var hippalegastur allra í hippasveitinni Spilverki þjóðanna. Og laglínurnar hans lögðu línurnar fyrir þá sem vildu hippast enn frekar. Og þegar aðrir spilverksmenn gerðust Stuðmenn að aðalstarfi hætti Bjólan og hvarf inn í hljóðver. Sigrún Sigurðardóttir ræddi við Sigurð — fimmtán árum síðar. Predikunaraðferðir eru ekki mjög gæfulegar í músik Og þegar vorið kemur á kreik, þá tek ég flugið og fæ mér reyk, söng Bjólan árið 1975. Hárið náði langt niður fyrir axlir og svartir sandal- arnir slógu taktinn. Tveggja ára stelpa læddist inn í herbergið þar sem nokkrir Stuðmenn sátu og ræddu um lífsins tilgang. Hún dill- aði sér í takt við tónlistina. Reykels- islyktin var svo góð. Því miður var þetta áður en diktafóninn kom inn í líf mitt. Hann hefði ábyggilega getað sagt margar skrýtnar sögur úr herberg- inu í Safamýri þar sem tónlistin varð til. Núna, tuttugu árurn seinna, þegar ég fer í heimsókn til Sigga frænda tek ég diktafóninn með ef ske kynni að hann hefði eitt- hvað að segja. Afraksturinn er svo- hljóðandi: Siggi býr í risíbúð vestur í bæ. Notaleg íbúð. Fullt af gömlum hús- gögnum með „sál“, trommusett og þrjár útgáfúr af gíturum. Út um gluggann blasir Snæfellsjökull við. Þaðan færðu kraftinn, segi ég og kinka kolli í átt að glugganum. „Já, i alvöru talað. Hefur þú ekki tekið eftir því að í fallegu veðri þegar jök- ullinn skartar sínu fegursta þá kemstu í gott skap bara við að horfa á hann? Þú ferð að pæla í hvað þetta sé æðislega fallegt og fyllist kannski bjartsýni sem veldur því að þú ferð að gera eitthvað sem þú hefðir ann- ars ekki gert. Það er kraftur." Já, segi ég og sest í sófann. Ég tek upp gamla kassagítarinn hans Sigga. Hann er frekar illa farinn en hljómar enn þokkalega. „Þetta er gamli Spilverksgítarinn,“ segir hann með glampa í augunum. Siggi er frægastur fyrir að hafa samið nokkur af þekktustu lögum Stuðmanna og Spilverksins, 1 blá- um skugga, Hr. Reykjavík, Lazy Daisy, fsland og fleiri. Siggi var í MH þegar þetta hljómsveitastand byrjaði á honum. Hann var kom- inn í Háskólann þegar Spilverkið var stofnað. „Ég og Valli fórum báðir í jarð- fræði í Háskólanum en hættum eft- ir eitt ár til þess að sinna tónlistinni. Ætli það hafi ekki verið í maí 1974 sem við héldum fyrstu alvöru tón- leikana í Norræna húsinu. Þá fór þetta eiginlega allt af stað. Stuð- menn urðu til um svipað leyti.“ Var ekki erfitt að vera í tveimur hljómsveitum í einu? spyr ég til að segja eitthvað. „Þetta var eiginlega ekkert eins og að vera í hljómsveit. Þetta var bara nafnið.“ Bara klíka? „Já, þetta var bara klíka. Ég hætti nú svo snemma í Stuðmönnum. Afhverju gerðir þú það? tli það megi ekki kalla það listrænan ágreining. Mér fannst þetta vera farið að snúast of mikið um léttmeti. Ég vildi að Stuðmenn hefðu eitthvað að segja. Fólk er bara svo mismunandi gert. Sumir eru alvarlegir og aðrir eru svona frekar á léttu nótunum. Ég er sennilega svona alvarleg týpa og geri mér rellu út af öllu.“ Á veggnum á móti mér hangir pakat úr myndinni Með allt á hreinu. Ég minnist þess hversu svekkt ég var yfir því að Siggi frændi minn væri ekki í Stuð- mönnum þegar sú mynd sló í gegn árið 1982. Þú varst ekkert með í Með allt á hreinu, segi égásakandi. „Jú, ég samdi nokkur lög í mynd- inni og var með í þessu til að byrja með. Síðan fann ég bara út að ég hafði ekki tíma til þess.“ Hafðir þú ekki tíma til þess? „Jú jú, mig bara langaði ekki til þess þó afsökunin hafi verið að ég hefði ekki tíma.“ Höfðuð þið eitthvað spilað með Grýlunum áður en tnyndin vargerð? „Nei. Þær mættu bara einn dag- inn og enginn kannaðist við neinn. Ég held að það hafi bara þótt snið- ugt að fá þær inn í myndina og þær pössuðu vel inn í söguþráðinn." Var stemmningin sem þið upplifð- uð á tónleikaferðum með Stuðmönn- um svipuð og í myndinni? „Já já. Þetta er allt byggt á eigin reynslu. Þetta byrjaði þannig að Egill fór að segja einhverjar svaðil- farasögur af Þursaflokknum (Stuð- mennirnir Egill, Þórður og Geiri voru í Þursaflokknum) og þá fannst einhverjum sniðugt að gera bíó- mynd um þetta. Þannig varð hug- myndin að Með allt á hreinu til.“ Hefur þú eitthvað samband við þettafólk í dag? „Það fer nú alltaf minnkandi. Við erum öll að fást við svo ólíka hluti og lifum mjög ólíku lífi. Það er kannski helst að ég hafi samband við Valla.“ Henni Diddú sem var með ykkur í Spilverkinu hefur nú vegnað ágœt- lega síðan þið hættuð. „Já. Hún var á þeim tíma einmitt að gera upp við sig hvort hún ætti að velja leiklistina eða sönginn. Ég held bara svei mér þá að hún hafi valið rétt, stelpan." Ég man eftir því að Diddú var alltaf hlæjandi. Svo stóðum við við stofugluggann og horfðum á hana hlaupa á hundrað upp Háaleitis- brautina þegar hún var að koma frá Sigga. Hún var alltaf að missa af strætó. Krakkarnir í Spilverkinu voru öll mjög sterkir karakterar, bæði á þessum árum og í dag. Þau tóku þátt í hippamenningunni af fullum krafti og reyktu hass. Svo reyktuð þið hass? „Á nú að fara að koma að því? Reyktu ekki allir hass á þessum tíma?“ Það er kannski ekkert verra en að drekka áfengi? „Nei, mér finnst voða hæpið að' vera að banna svona hluti þar sem fólk er að þessu hvort sem er. Þá er ég bara að tala um kannabis. Það er allt annar handleggur þegar fólk er komið út í spítt og kók. Eg tala nú ekki um þessa sýru, LSD. Það fara allir illa á því, held ég.“ Spilverkið gerði margt fleira en að reykja hass og semja tónlist. Þið voru líka uppfull af hugsjónum. Sumir halda kannski í dag að Siggi sé einn af hippunum sem hafa dagað uppi. Hvað segir hann utn það? „Mér finnst þetta hippastand óttalegt kjaftæði allt saman. Ég held að ég hafi aldrei lifað eftir þessum hippamottóum. Þetta voru bara svona frasar sem komu frá útland- inu og voru í tísku. Við slógum þessu um okkur en föttuðum kannski ekki hvað við vorum að segja. Mjög stuttu eftir að hippa- menningin datt úr tísku voru flestir sem voru í þessu orðnir venjulegir úlpu-lslendingar, eins og við erum öll innst inni.“ Var þessi kynslóð þá ekkert öðru- vísi en aðrar kynslóðir? „Kannski var hún pínulítið meira þenkjandi en fólk í dag. Mér finnst ég hitta voðalega mikið af yf- irborðskenndu fólki í dag. Já, en samt er eins og margt af þessu hippadóti sé að koma aftur. „Já, er það? Er það ekki bara ein- hver svona tíska sem hefur voðalít- inn tilgang annan en að selja vörur? Það skapast alltaf einhver tiska í kringum músik og bíómyndir sem nær svo ekkert lengra en það. Ég held að það snúist allt mjög mikið í kringum peninga hjá tónlistar- mönnum og kvikmyndagerðar- mönnurn." Það eru vonandi eitthverjir sem skapa af einhverri inttri hvöt en ekki aðeins peninganna vegna. Dreymir ekki alla listamenn um að hafa áhrif á aðra með list sinni, kallafram ein- hver hughrif? „Júiú,“ segir Siggi og gefúr mér kaffi. Ég virði hann fýrir mér. Hann er rúmlega fertugur en samt er eins og aldurinn sé óráðinn. Klossarnir, skyrtan, klippingin, þetta er allt dá- lítið tímalaust. Það er greinilegt að hann er ekkert að stressa sig yfir tískustraumunum. Siggi, ég dáist að því hvað þú getur tekið lífittu af mikilli ró. Verður þú aldrei stressaður? „Jú, ég held að ég sé voðalega stressuð týpa. Ég fel það bara vel. Ég held að fólk sem tekur lífinu bara eins og það er og er ekkert að gera sér of miklar grillur sé ham- ingjusamasta fólkið og fái mest úr úr lífinu. Það er þessi einfaldleiki sem er svo fallegur. Það er spurning hvort það er ekki bara best að fara aftur upp í tré?“ Þú ferð kannski bara austur þegar þér líður þannig? spyr ég og á þá við hvort hattn fari austur á Stokkseyri þar sem fiölskyldatt á yfir huttdrað ára gamalt hús niðri við flæðarmál- ið. „Já, mér finnst voða gott að fara þangað og vera úti í náttúrunni. Þá vil ég helst ekki hitta neitt fólk því þá fær maður bara öll vandamálin yfir sig.“ Einhvers staðar heyrði ég að þú vœrirgúru þinnar kynslóðar. „Það er ekki lítið,“ hlær hann. „Ég hef nú aldrei þvælst um í hvít- um hveitipokum. Ég á kannski eftir að gera það í ellinni." Eg hlæ með honum. Kannski er fólk alltaf að gera sér einhverjar ranghugmyndir um þá sem eru þekktir í þjóðfélaginu. „Mér finnst athyglin ekki óþægi- leg,“ segir hann. „Mér finnst bara hlægilegt þegar fólk heldur að mað- ur sé eitthvað annað en maður er. Það er búið að segja fólki að maður sé rosalega spes en svo er maður bara eins og hver annar.“ Fólk virðist stundum halda að maður verði eitthvað betri persóna ef maðurhefur einhverja hæfileika. Það heldur að frægt fólk sé eitthvað betri persónur bara vegna þess að það hefur gert eitthvað merkilegt. Hvemig er að verafrœgur? „Það er bara partý í eitt ár. Svo gengur það ekki lengur því það er ekki hægt að vera endalaust í partýi. Það kitlar líka hégómagirndina dá- lítið að vera frægur. Reyndar verða menn aldrei neitt frægir á Islandi, bara þekktir. Frægðin gengur út á að birtast í slúðurdálkunum, I hringiðu helgarinnar og Hverjir voru hvar. Ég veit ekki hvort það borgar sig að vera að leggja allt þetta á sig fyrir það. Það er rosalega mikið af kjaftasögum í þessu þjóð- félagi okkar. Menn eru strax orðnir dópistar og alkóhólistar þegar þeir öðlast örlitla frægð. Eða pervertar, 20 FIMMTUDAGUR 19. MAÍ1994

x

Eintak

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eintak
https://timarit.is/publication/309

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.