Fréttablaðið - 24.02.2007, Síða 22

Eins og tíðkast hjá
ungu fólki í tilhuga-
lífinu drifum við
Sólveig okkur í bíó
og sáum aldeilis
magnaða mynd: Völundarhús
skógarpúkans eftir Guillermo del
Toro. Myndin gerist á Spáni
skömmu eftir lok borgarastríðsins
í sveitaþorpi þar sem hrottafeng-
inn liðsforingi gengst upp í að
þjarma að andstæðingum Fran-
cos; en á sama tíma er sagt frá
Ófelíu ellefu ára gamalli stjúp-
dóttur liðsforingjans sem flýr
veruleikann inn í
skugga-
lega
ævintýraveröld handan við
völundarhús skógarpúkans.
Það er reyndar ekki nýnæmi að
því að sjá ævintýramynd. En
ævintýraheimur þessarar myndar
er ævintýralegri en samanlagðar
svaðilfarir hobbitanna í Hringa-
drottinssögu. Þetta er ævintýri
handa fullorðnum. Frumleg og
heillandi mynd sem minnir mann
á að einu sinni í firndinni voru
ævintýrin full með ógnir og
forneskju áður en Walt Disney
gerði lýtaaðgerð á illskunni og
Hollywood drekkti Grimms-
bræðrum í sírópi.
Nú mega ríkislög-
reglustjóri og sér-
legur Baugssak-
sóknari fara að
biðja fyrir sér.
Sam-
kvæmt
kínversku tímatali
er „ár svínsins“ nefni-
lega hafið svo að
Bónus-grísinn getur brosað
breitt.
Í dag byrjaði nýárið í Kína.
Það væri til of mikils mælst af
stjörnuspekingum að reikna út
örlög svona margs fólks mánaðar-
lega svo að Kínverjar nota stærri
örlagaeiningar en við og spá fyrir
heilum árgöngum á einu bretti.
Allir sem fæddir eru á sama ári
eru í sama stjörnumerki og
stjörnumerkin eru tólf og eru
kennd við svín, rottu, apa, uxa,
tígrisdýr, héra, dreka, slöngu,
geit, hest, hana og hund.
Og nú er sem sagt ár svíns-
ins gengið í garð.
Á sunnudagskvöldum horf-
um við Sólveig saman á norska
framhaldsmynd í sjónvarpinu.
Hún heitir „Við kóngsins borð“.
Mér finnst alveg dásamlegt að
fá öðru hverju að fylgjast með
sögu sem gerist hérna í
námunda við okkur og passar
ekki inn í skapal-
ón alþjóðlegra
(amerískra)
framhalds-
mynda.
„Við
kóngsins
borð“ er
meiri háttar
skemmtileg vegna þess að það er
ekki nokkur leið að sjá hvort þetta
á að vera krimmi, ástarævintýri,
samfélagsádeila eða spítalasaga.
Ef Norðmennirnir hafa haft
einhverja formúlu í huga í upphafi
sögunnar hafa þeir steingleymt
henni strax í fyrsta þætti því að
frásögnin fer út um víðan völl og
frásagnarmátinn er svo hægur að
það tók aðalleikkonuna fjóra heila
þætti að drífa sig í bólið með ljós-
hærðum pilti úr Verkamanna-
flokknum.
Þegar ég var búinn
að koma börnunum í
skóla og á dagheim-
ili skilaði ég kon-
unni minni aftur á
Reykjalund. Gras-
ekkjumannsstandið heldur áfram.
Það var bolludagur í dag. Ég lít á
það sem hverja aðra góðgerða-
starfsemi að styrkja bakara með
því að kaupa af þeim rjómabollur
fyrir 255 krónur stykkið. Aum-
ingja mennirnir að þurfa á svona
fjáröflun að halda – eins og vort
daglega brauð er nú ódýrt.
Nágrannar mínir á Borgar-
bókasafninu fundu upp á því að
biðja mig að velja nokkrar myndir
úr myndlistardeild – eða artóteki
– safnsins á sýningu sem á að
byrja á fimmtudaginn í tilefni af
Vetrarhátíð Reykjavíkurborgar.
Eftir alla þá greiðvikni sem fólkið
á bókasafninu hefur sýnt mér kom
að sjálfsögðu ekki annað til greina
en verða við þessari bón. Ég er því
miður ekki listfræðingur svo að
ég brá á það ráð að gefa heilanum
frí og lét hjartað um að velja
myndir á sýninguna.
Á undanförnum árum
hefur breiðst út sá siður
hérna sem kallaður er
steggjun og gengur út á að
fá fólk sem er að því komið
að ganga í hjónaband til að
drekka frá sér ráð og rænu
og gera hluti sem ekki eru
samboðnir nokkurri heil-
vita manneskju.
Það er því vel við hæfi
að rifja upp lög sem gilt
hafa á Íslandi frá árinu
1281 til að bregðast við
verstu afleiðingum þessa
ófagnaðar:
Héraðsdómur Reykjavíkur
hefur í dag sakfellt karlmann
á þrítugsaldri með vísan til
Mannhelgisbálks Jónsbókar. En
svo virðist sem þessi maður, frá-
vita af þeirri geggjun sem er
fylgifiskur steggjunar, hafi barið
konu í andlitið með flösku – sem
er óneitanlega sérkennileg aðferð
til að gera sér dagamun, hvað þá
að búa sig undir hjónaband.
Sprengidagur. Salt-
ket og baunir. Tókst
betur upp með
baunasúpuna en
nokkru sinni fyrr.
Laumaði teskeið af
turmerik út í hana.
Það var snilldarhug-
mynd en dugði samt ekki til því að
börnin fúlsuðu við þessu kjarna-
fæði.
Skrýtið, því að saltket er ekki
beinlínis hollt og eins og öll heil-
brigð börn eru Andri og litla Sól
yfirleitt sólgin í óhollustu.
Öskudagurinn er
dagur mikilla vænt-
inga.
Héðan fóru prins-
essa og draugur í
rauðabýtið í morg-
un. Prinsessan fór á
Njálsborg og draug-
urinn í Ísaksskóla og hlökkuðu
ákaflega til að slá köttinn úr tunn-
unni.
Uppþvottavélin hefur fengið
dánarvottorð uppáskrifað af fag-
manni. Nú til dags eiga venjuleg
heimilistæki að endast í tólf ár
og samkvæmt því hefur þessi
uppþvottavél látist í hárri elli
komin á fimmtánda ár.
Það þýðir lítið að barma sér
undan takmörkuðum ending-
artíma heimilistækja því að
svipuð lögmál gilda víst líka
um okkur manneskjurnar
og það tjóir ekki að sakast
við guðlega forsjón fremur en
stórfyrirtækin. Þess vegna ætla
ég að taka mér hina jákvæðu Poll-
íönnu til fyrirmyndar og í stað
þess að syrgja uppþvottavélina
ætla ég að gleðjast yfir því að geta
tekið lán til að kaupa nýja.
Smáfólkið er skemmtilegur
félagsskapur. Ég er ekki frá því að
litla Sól sé ástfangin því að henni
verður grunsamlega tíðrætt um
ákveðinn skólabróður sinn í leik-
skólanum.
Meðan Sólveig er
fjarverandi sé ég
um heimilisstörfin.
Ég hef komist að því
að heimilisstörf eru
algjör andstæða
stjórnmála:
Heimilisstörf hafa þá náttúru
að enginn tekur eftir því þegar
þau eru unnin – en allir taka eftir
því á stundinni ef þau eru látin
eiga sig.
Stjórnmál eru annars eðlis. Allt
sem stjórnmálamenn gera vekur
athygli – en enginn tekur eftir því
sem þeir nenna ekki eða vilja ekki
gera.
Kannski er þetta ástæðan fyrir
því hvað konur virðast eiga erfitt
með að fóta sig í pólitík.
Vetrarhátíð hófst í dag og í
kvöld byrjaði myndlistarsýningin
í Borgarbókasafninu. Ég gat ekki
stillt mig um að setja eina mynd
eftir sjálfan mig á sýninguna. Það
er ekki víst að ég fái annað tæki-
færi til að hanga innan um alvöru-
listamenn.
Yfir tvö hundruð manns mættu
á opnunina. Sennilega hafa ein-
hverjir villst á mér og spænsku
dansmeyjunum sem
voru að sýna fóta-
mennt í næsta
húsi.
Steggjun eða geggjun?
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um Völundarhús skógarpúkans, ár svínsins, norska framhaldsmynd, fjáröflun-
ardag bakara og draug og prinsessu. Einnig er vikið að heimilisstörfum og pólitík, Vetrarhátíð, myndlist og spænskum
dansmeyjum.
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar