Fréttablaðið - 25.02.2007, Side 69

22 23 24 25 26 27 28
Franski orgelsnillingurinn Vinc-
ent Warnier heldur tónleika á
vegum Listvinafélags Hallgríms-
kirkju í dag og þenur hið stórfeng-
lega Klais-orgel Hallgrímskirkju
á franska vísu. Warnier er meðal
fremstu organista Frakklands af
yngri kynslóðinni og starfar hann
við hina nafntoguðu Saint-Étienne-
du-Mont kirkju í París en nýtur
um leið hylli sem einleikari á
alþjóðavettvangi. Warnier hefur
sigrað ófáar tónlistarkeppnir og
leikið undir stjórn þekktustu
stjórnenda Evrópu auk þess að
hljóðrita á annan tug hljómplatna
og hlotið vegtyllur fyrir þær.
Warnier nýtur einnig velgengni
sem spunatónlistarmaður og hefur
samið tónverk fyrir ýmsa stóra
viðburði.
Tónleikarnir í dag hefjast kl. 17
en þeir eru haldnir í samstarfi við
frönsku menningarkynninguna
Pourquoi pas?
Tónaflóð
Guðlaugur Kristinn Óttarsson,
tónskáld og gítarleikari með
meiru, heldur tónleika í Hafnar-
borg, menningar- og listastofnun
Hafnarfjarðar, í kvöld kl. 20.
Á efnisskrá tónleikanna verða
ný verk eftir Guðlaug auk verka
eftir Vivaldi, Bach og Charles
Mingus en hljóðfæraleikararnir
Áki Ásgeirsson, Birgir Baldurs-
son, Einar Melax, Elena Jagalina,
Georg Bjarnason, Guðmundur
Pétursson, Hilmar Örn Hilmars-
son, Steingrímur Guðmundsson
og Tómas Magnús Tómasson munu
leika með tónskáldinu.
Guðlaugur Kristinn er þekktur
fyrir gítarleik sinn og tónsmíðar
en hann hefur leikið með ýmsum
hljómsveitum og tónlistarmönn-
um á löngum ferli sínum. Á níunda
áratugnum var hann einn af þeim
sem leiddi endursköpun íslenskr-
ar rokk- og popptónlistar með
hljómsveitunum Þey og Kukli þar
sem hann bæði lék á gítarinn og
samdi talsvert af efni sveitanna.
Hann hefur líka komið víða við í
samstarfi við aðra hljómlistar-
menn og tónskáld, til að mynda
sömdu hann og Björk lög saman
og hann hefur leikið á flestöllum
hljómplötum Megasar frá því á
níunda áratugnum.
Sem tónskáld sameinar Guð-
laugur ýmsar stefnur og nálganir
og erfitt er að skipa tónsmíðum
hans á bás. Þótt hann hafi átt þátt í
að skapa hið kraftmikla pönk
nýbylgjuáranna eru verk hans
sjálfs flóknar smíðar og vanda-
samar, jafnt í hljómskipan og í
ryþma, enda Guðlaugur annálaður
fyrir djúpan skilning sinn á stærð-
og tónfræði. Það má kannski segja
að verkin standi einhvers staðar á
mótum djass og rokks, en með tón-
smíðaaðferðum sem oft eru meira
í ætt við Bach eða tuttugustu aldar
tónskáld eins og Sjostakovitsj eða
Pärt.
Fyrir rúmu ári kom út platan
Dense Time en á þeirri plötu má
finna gott yfirlit yfir verk hans
síðustu tuttugu árin og kynnast
þeim tónheimi og þeirri nálgun
sem Guðlaugur hefur þróað með
sér. Tónleikarnir í Hafnarborg
byggja að mestu á efninu sem þar
er að finna.
Í góðum hópi
Miðasala á Nasa
frá kl. 13-16
einnig á www.nasa.is
og www.midi.is
Gamanleikritið
Leikstjóri:
Gunnar I. Gunnsteinsson Steinn Ármann Magnússon
Guðlaug Elísabet Ólafsdóttir
Aðalhlutverk: –eftir Jim Cartwright
2. sýn. sun. 25. feb.
3 sýn. fös. 2. mars
4. sýn. sun. 4. mars.
Skámáni Kynnir:
KILLer
JOE
Sharla
Sýnt á
Litla sviði
Borgar-
leikhússins
Tilboðsverð til Vörðu- og Námufélaga kr. 1.900 á fyrstu 10 sýningarnar
Leikritið Bar par var sýnt við
fádæma vinsældir fyrir nokkrum
árum en höfundur þess, breska
leikskáldið Jim Cartwright, er
íslenskum leikhúsgestum einnig
að góðu kunnur fyrir verkin Stone-
free, Taktu lagið Lóa og Stræti.
Það er því skiljanlegt að aðstand-
endur sýningarinnar hafi veðjað á
hann til þess að skemmta gestum
á Nasa og tjaldað til þess tveimur
velþekktum og stórskemmtileg-
um gamanleikurum og huggulegri
leikmynd. Þetta verk hefur hins
vegar elst fremur illa og útkoman
er alls ekki jafn skemmtileg og
áður.
Verkið sjálft er draumastykki
fyrir leikara sem þurfa á einni
kvöldstund að bregða sér í ótal
hlutverk og spila á allan tilfinn-
ingaskalann. Mér fannst Steinn
Ármann og Guðlaug ná litlu sam-
bandi við verkið, þá sér í lagi
dramatísku senurnar og orkan á
frumsýningunni var lítil. Vitan-
lega áttu þau sína spretti í sumum
rullum, til dæmis var „bælda
konan“ virkilega skemmtileg í
meðförum Guðlaugar og Steinn
Ármann býsna fyndinn sem Moth
en þegar á heildina er litið er eins
og sýningin hangi vart saman
nema á fornri frægð. Það var ekk-
ert nýtt eða kraftmikið að gerast í
skemmtihúsinu við Austurvöll
þetta kvöld.
Verkið, sem var ferskt fyrir 20
árum, er kynnt sem gamanleikrit
en líkt og önnur verk Cartwright
(sem reyndar er rangnefndur
Carthwright í leikskránni) er
þetta ekki aðeins glens og grín
heldur býr meira undir sem illa
komst til skila í þessari uppfærslu.
Áherslurnar leikstjórans eru fyr-
irsjáanlegar og þegar dramatíkin
tekur öll völd undir lok sýningar-
innar er allur botn dottinn úr henni
og samúðin fyrir blessuðum hjón-
unum fyrir bí enda karp þeirra
löngu hætt að vera fyndið.
Lýsingin er verulega handa-
hófskennd, leikmyndin vísar lítt
til enskrar barstemningar heldur
minnir hún meira á skæslegan
klúbb. Gervin eru nokkuð vel
heppnuð en önnur tæki leikhúss-
ins eru vart notuð til hjálpar þess-
ari sýningu.
Húsakynnin á Nasa eru ekki
hentug fyrir leiksýningar, hljóm-
burðurinn þar er afleitur og á köfl-
um heyrði ég vart hvað leikararn-
ir voru að segja. Uppstillingin var
nokkuð sjarmerandi og von til
þess að þar sé hægt að ná upp
sæmilegri barstemningu. Ég held
þó að menn þurfi að halla sér veru-
lega að flöskunni til þess að geta
hlegið dátt að þessari leiksýningu.
Veðjað á rangan hest