Fréttablaðið - 11.05.2007, Qupperneq 77

Þessa dagana fáum við
landsmenn (at-
kvæðin, eins og
við erum stund-
um kölluð)
vænan skammt
af stjórnmála-
umræðu. Að kvöldi 1. maí mættu
fulltrúar allra stjórnmálaflokk-
anna sem bjóða fram til Alþing-
is nú á vordögum á umræðufund
í sjónvarpinu okkar (þ.e. oheff-
inu), þar á meðal forsætisráð-
herra. Allt var þar til umræðu
og tókst þáttarstjórnanda eftir
vonum að hafa hemil á málgleði
atvinnumannanna, þótt fyrir hafi
komið að öll töluðu í einu. Það er
ekki ætlun mín að rekja hér um-
ræðuna í heild, heldur að nefna
aðeins lítið brot af henni sem
snertir skattamál íslensku stór-
gróðamannanna til samanburð-
ar við þau sömu „fátæklingshel-
vítanna“. (Fyrirgefið mér þær til-
vitnanir í verk Halldórs Laxness
sem ég gríp til).
Steingrímur, formaður Vinstri-
grænna, vildi láta hækka skatt-
heimtuna af stórgróðamönnun-
um úr 10% í 13%. Geir forsætis-
ráðherra brást ókvæða við slíkri
ósvinnu (ósvinna þýðir fáviska
eða heimska) og rökstuddi lága
skatta þeirra með því að þeir stór-
ríku mundu þá bara hlaupa upp í
þotuna sína og þjóta út í heim og
ekki láta sjá sig hérna meira. Mér
datt í hug, í því sambandi skrif-
stofukona hérlend, komin á sjö-
tugsaldur og er gift karli sem
telst vera gamalmenni (kominn
vel á áttræðisaldur), og hefur
ekki tekjur nema lítinn lífeyris-
sjóð og svo smáræði frá Trygg-
ingastofnun. Óbreyttar skrif-
stofustúlkur eru ekki hátekju-
manneskjur, eins og allir vita, svo
að hún tók að sér ræstingu í auka-
vinnu og fékk fyrir laun sem auð-
vitað voru gefin upp til skatts og
greiddur af þeim tekjuskattur
eins og lög mæla fyrir um. Allt
gott um það að segja, nema hvað
gamalmennum er skammtaður
naumur lífeyrir frá Trygginga-
stofnun. Hjónin vissu ekki annað
en að öllum lögum væri fullnægt
í þessu sambandi.
En þau áttu eftir að komast að
öðru. Þegar skattskýrsla þeirra
hjóna barst réttri stofnun sáu
menn að þarna var verið að hafa
fé af ríkisstofnun. Trygginga-
stofnun var gert viðvart og hún
brást við hart, fletti bókum og sá
að hér hafði verið framinn glæp-
ur sem nauðsyn væri á að stöðva
ekki síðar en strax. (Hvað hélt
kerlingin eiginlega að hún væri
– kannski einhver milli sem ætti
bara að safna því sem næst skatt-
frjálsum milljörðum? Nei, og al-
deilis ekki, hún er nú bara ekki
annað en ein af þessum óbreyttu
mjólkurbeljum ríkissjóðs.)
Þeim hjónum var snarlega
skrifað bréf þar sem þeim var
gerð grein fyrir að þau kæm-
ust ekki upp með að plata Árna
Matt og hafa fé af hans sjóðum.
Nú skyldi réttlætinu fullnægt; nú
hefðu þau hjón úr meiru að spila
en hollt væri fyrir þau og þau
skyldu borga meira í sameigin-
lega sjóði. Það útskýrðist þannig
að með skúringalaununum hefðu
tekjur þeirra aukist að því marki
að ljóst væri að þau hefðu úr of
miklu að spila og skyldu nú end-
urgreiða lúxushlutann af trygg-
ingabótum þess gamla til baka.
Honum höfðu áður verið ánafn-
aðar kr. 40.118,00 á mánuði en
frá því dregnar kr. 5.650 í skatt.
Eftirstöðvar til útborgunar: kr
34.468,00. Alltof mikið, þegar
við bættust hátekjur fyrir skúr-
ingarnar. Þegar upp komst um
svívirðilegt athæfi þessa gamla
pakks var þeim bréflega gert að
greiða til baka kr. 3.057,00 á mán-
uði þar til sú upphæð sem þau
hefðu vélað til sín með rangind-
um væri að fullu endurgreidd.
Litlu verður Vöggur feginn. Nú
er niðurstöðutalan á lífeyris-
plaggi þess gamla kr. 31.411,00.
Flott líf sem þessi hjón geta veitt
sér – eða hvað?
Sé þessum 3.057,00 krónum
bætt við skattinn af skúringalaun-
unum (35,72%) verður útkoman
sú að tekinn er 41,05% skattur
af skúringalaununum. Snöggtum
hærra hlutfall en hátekjumenn al-
mennt borga og rúmlega fjórfalt
hærra hlutfall en það sem marg-
milljarða mánaðartekjumenn-
irnir greiða til samfélagsins – en
skrifstofu/skúringakonan á held-
ur enga þotu og verður bara að
sitja hér kyrr og borga það sem
þeim Geir og Árna dettur í hug að
heimta af henni.
Höfundur er fyrrverandi
blaðamaður.
Lítið gleður vesælan