Fréttablaðið - 22.06.2007, Blaðsíða 62

Fréttablaðið - 22.06.2007, Blaðsíða 62
Römm er sú taug... Sigurjón Jóhannsson, leikmynda- hönnuður og listmálari, opnar sýningu í Bræðslunni á Siglufirði í dag. Þar held- ur hann áfram rannsókn sinni í stórum vatnslita- myndum á þeim heimi sem nú er löngu horfinn: síldar- árunum á Sigló. „Ég rankaði við mér til lífsins í þessum slag,“ segir Sigurjón um bernskuár sín á Siglufirði þá síld- arævintýrið stóð sem hæst. Hann hefur lagt sig eftir að festa þann heim á örk með vatnslitum: „Það eru svona tuttugu ár síðan og í fyrstu ekki af mikilli alvöru og af einhverju tilefni sem ég man ekki hvert var, en svo smátt og smátt tók þetta yfir. Ég er að skýra frá þessari reynslu, þessum tíma sem aldrei verður aftur. Þetta síld- arævintýri sem tók aðeins tvær kynslóðir, sextíu ár. Birtist síld- in aftur verður hún ekki unnin svona. Þetta er rómantík náttúru- lega og nostalgía sem ég er ekkert að sneiða hjá. Ég rækta hana og hef gaman af henni. Ég kalla þess- ar myndir alþýðurómantík. Ég vinn þessar myndir allar í vatns- litum. Það er efni sem ég hef ekki getað slitið mig frá og komist upp á lag með að nota.“ Sigurjón er ekki sá eini sem unnið hefur skipulega með myndefni frá síldarárunum. Arnar Her- bertsson hefur sótt þangað mynd- efni í litlar olíumyndir: „Við erum þeir einu sem höfum skipt okkur af þessu myndefni. Í rauninni eru sárafáir málarar sem skeyta um sjávarsíðumótíf, eiginlega engir. Mitt sjónarhorn er ansi þröngt. Það er bara síldin. Ég held mig við þennan reynsluheim sem ég þekki út og inn. Þetta eru orðnar ansi margar myndir sem ég hef málað á þessum tuttugu árum. Fleiri hundruð myndir. Þær hafa farið helvíti víða. Menn kaupa þetta til gjafa. Þetta er orðinn heimur sem ég hef skapað og ég fer inn í þann heim. Þær eru keimlíkar að því leytinu.“ Á sýningunni í Gránu sem opnar í dag eru uppi 24 stórar mynd- ir. Grána er nýtt hús, byggt á ár- unum 1999 til 2000. Þar eru upp- settar vélar og tæki til að sýna íslensku síldarverksmiðjuna á ár- unum 1935-45. Síldarminjasafn- ið hlaut fyrir sýningarnar í Gránu og Róaldsbrakka Evrópsku safna- verðlaunin 2004, og var þá kjör- ið besta nýja iðnaðarsafn Evrópu. „Þar uppi er mjög fallegt svala- loft og gallerí og þar ætla ég að sýna þessar myndir. Í Gránu er mjög merkilegt sýningarhald eftir Örlyg Kristfinnsinsson safn- stjóra. Þetta er í rauninni inn- setning á bræðslusögunni og djá- snið í þessari innsetningu hans er kvikmynd Þorgeirs Þorgeirsonar, Maður og verksmiðja sem svarar því sem þarna fyrir augu ber mjög skemmtilega.“ segir Sigurjón. Sýningin hans er hluti af hátíða- höldum nú um helgina: „Þetta hefst núna á Jónsmessuhátíðinni – hundrað ára afmæli Róalds- brakka. Þar verður lesið úr Guðs- gjafaþulunni hans Halldórs. Þar eru fjöldamörg minni sem má rekja til Siglufjarðar. Eins og til dæmis geitin: geitin er staðreynd. Faðir minn sagði mér frá henni alltaf heldur dapur, því geitin gekk um og sníkti tóbak og brennivín af mönnum. Það eru sögur eins og þessar sem leita inn í myndheim minn í þessum verkum.“ Róaldsbrakki er eitt húsanna sem mynda hið einstaka Síldar- minjasafn á Siglufirði. Hann á hundrað ára afmæli í ár, var reist- ur 1906-1907 af Ole Tynes fyrir Olaf Roald í Álasundi. Sigurjón fór suður um tvítugt. Hann sótti fyrst suður til Rómar í arkitektanám einn vetur áður en hann settist í Handíða- og myndlistaskólann. Þá var skólinn tveggja ára nám. Þar voru þá við nám nokkrir þeirra sem síðar urðu nýjungamenn í íslenskri mynd- list: Sigurjón, Tryggvi Ólafsson, Þórður Ben og Hreinn Friðfinns- son. Hefur upphaf íslenska popps- ins í myndlistinni verið rakið til ferðar þeirra Hreins og Sigurjóns til London 1964. Og inn í þá mynd kemur Dieter Roth. Hann og Ri- chard Hamilton sem er talinn fyrstur manna til að draga staðal- ímyndir auglýsinga inn í myndlist Evrópu á miðjum sjötta áratugn- um voru í samstarfi. Þegar Sigurjón kom heim úr Bret- landsferðinni tók hann að vinna verk með klippitækni og sýndi þau á upphafssýningu SÚM sum- arið 1965. Klippimyndir segist hann hafa unnið mest fram yfir 1970 og æ síðan en þá var leikhús- ið búið að ná honum á sitt vald. Hann vann í upphafi í nokkrum sýningum Grímu með samstarfs- konum sínum til margra ára, Brí- eti Héðinsdóttur og Brynju Bene- diktsdóttur. „Eftir það beindist öll mín við- leitni að því að komast inn í leik- húsið. Ég fór til Kaupmannahafn- ar 1968 og vildi læra en það var tilraunadeild við Konunglega lista- háskólann sem kenndi leikmynda- gerð. Þar komst ég í sambönd sem gáfu mér aðgang að leikhúsum, en leikhúsheimurinn er lokaður heimur og vill verja sig. Næstu árin tók ég hvaða starf sem var í leikhúsum í Kaupmannahöfn til að læra fagið.“ Sigurjón á nú að baki yfir fjörutíu ára feril í leikhúsi og yfir hundr- að leikmyndir og hann viðurkenn- ir fúslega að það sé hans heima- hagi, þar vilji hann helst vinna. En vinna í leikhúsi vill leggjast í tarnir. Bríet Héðinsdóttir skrif- aði fyrir mörgum árum grein í málgagn Leiklistarsambandsins þar sem hún staðhæfði að íslenskt leikhús þjáðist af nýjungagirni og hafnaði reynsluríku fólki. Um þessar mundir má sjá þess merki: reynslulitlum leikstjórum er hampað en hinum eldri parkerað. Miðað við aldur og fyrri störf á maður eins og Sigurjón ekki bjarta framtíð í íslenskum leik- hússtofnunum, spyrjum við? „Leikhúsið virðist ekki kæra sig um áratugareynslu starfsmanna sinna nema upp að ákveðnu marki. Nýir menn njóta gjarn- an uppsveiflu. Svona fyrstu árin. Þeim er tekið tveim höndum. Svona var mér tekið. Ég var sett- ur í fast djobb í Þjóðleikhúsinu og fékk alltof mikið að gera. Svo er reglan sú að það smám saman fjarar undan þeim nema þeir hafi einhver ráð uppi í erminni til að hamla því. Í stærra samhengi, í meira fjölmenni, eru menn í tvo áratugi að vinna sér þegnskap í greinunum. Þá eru þeir komnir á það plan sem tryggir þeim nokk- uð stöðug verkefni. Þetta er þver- öfugt hér. Hér er öllu sturtað út á efri árum. Það eru undantekning- ar á þessu sem eiga helst við um leikara og Gunnar Eyjólfsson er alveg dásamlegt dæmi um það. Geri aðrir betur. Eða Herdís. Það er mjög gott að hafa þetta fólk hjá sér með alla sína reynslu,“ segir Sigurjón. Í samanburði við aðrar grein- ar listanna í öðrum löndum: klipp- ara í kvikmyndum og listræna stjórnendur, suma leikstjóra sem vinna eins lengi og þeir hafa þrek til sumir, hljómsveitarstjóra og myndlistarmenn er íslenskt leik- hús sér á parti. „Samanburður sem þessi er ansi skemmtilegur og lýsandi,“ segir Sigurjón og glott- ir. Sýningin á lofti Gránu stendur í átta vikur. Ásdís Sif Gunnarsdóttir mynd- listarmaður hefur verið upptek- in á sunnudagssíðdögum frá því í janúar því þá svarar hún kalli listfúsra notenda samskiptafor- ritsins Skype. Ásdís Sif fær upp- hringingar hvaðanæva að úr ver- öldinni í gegnum símforrit þetta og segir verkefnið hafa tekist afar vel. „Þetta hefur verið alveg of- boðslega spennandi, þetta er mjög skemmtilegt form. Ég hef verið með gjörninginn milli klukkan fimm og sex á sunnudögum, að ís- lenskum tíma.“ Fólk hringir inn og Ásdís svar- ar með einnar til tveggja mínútu löngum gjörningi sem hún líkir við myndlistarljóð. Hún segir það fara alveg eftir stemningu dags- ins hvernig gjörningarnir verða og þannig virki þeir einnig eins og dagbók um líf hennar. Hróður verkefnisins hefur bor- ist víða og á dögunum tók Ásdís til að mynda þátt í sýningu í Glasgow þar sem hún „svaraði“ hringing- um allt kvöldið. „Vinkonur mínar sem fóru á myndlistarmessuna í Basel settu líka upp tölvu þar og hringdu í mig,“ segir Ásdís. Hún segir að sýningarnar und- anfarið hafi verið ákveðinn há- punktur á verkefninu og segist vera að íhuga að taka sér smá frí frá þessari sunnudagsskuldbind- ingu. „Ég er búin að vera að frá því í janúar og er að spá í hvort ég ætti að halda áfram. Ég geri það pottþétt en hugsa samt að ég taki mér tveggja vikna frí,“ segir hún sposk. Ásdís Sif er reyndar á förum til hinnar fögru borgar Prag þar sem hún mun endurvekja gjörn- ingalist sem kennd er við „Leikhús listamannanna“ ásamt tíu öðrum listamönnum sem tengjast gallerí Kling & bang. En þegar hún snýr aftur geta áhugasamir lesendur slegið á tölvuþráð til hennar. Not- endanafnið hennar er asdissif og hún mun án efa koma hlustendum sínum á óvart. Fremur myndlistarljóð SMÁRALIND I 522 8383 RÝMINGARSALA allar vörur með 70-90%afslætti
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.