Fréttablaðið - 14.07.2007, Blaðsíða 18

Morgunninn fór í að pakka niður.
Eins og fyrri daginn lenti það að
mestu leyti á frú Sólveigu. Verka-
skiptingin er í grófum dráttum
þessi: Hún setur niður í töskur.
Ég sé um að draga þær milli
staða. Vit og strit í góðri sam-
vinnu.
Það er skemmst frá því að
segja að starfsliðið á Forum
kvaddi okkur eins og aldavini og
ættingja með kossum og faðm-
lögum. Það þótti mér skemmti-
leg reynsla. Aldrei áður hefur
þjónn kvatt mig með kossi og
þakkað mér fyrir þá ánægju að
fá að stjana við mig.
Af norrænum hroka hafði ég
spáð því að tyrknesk innritun í
flug gæti tekið jafnvel ennþá
lengri tíma en innritun í Kefla-
vík. Það fór þó á annan veg.
Næst hlakkaði í mér yfir því að
vopnaleitarmenn væru hálf-
sofandi við störf sín því að
lítersflaska af vatni rann athuga-
semdalaust gegnum skoðun.
Við brottfararhliðið beið okkar
önnur vopnaleit. Litla Sól, Andri
og frú Sólveig fóru í gegn athuga-
semdalaust en ég var umsvifa-
laust leiddur á afvikinn stað af
mjög alvörugefnum lögreglu-
þjóni. Ástæðan kom í ljós augna-
bliki síðar. Í svörtum bakpoka
sem lögreglumennirnir töldu að
væri á mínum vegum höfðu fund-
ist tvö skotvopn.
Annað þeirra var vatnsbyssa,
gul og rauð að lit. Hitt vopnið var
loftbyssa sem skýtur plastkúlum
allt að tíu metra undan vindi.
Andri minn sem er bara níu ára
hefur greinilega ekki ennþá öðl-
ast fullan skilning á því að full-
orðið fólk notar byssur til annars
en að leika sér að þeim. Ég get
ekki sagt að ég sé hrifinn af því
að börn leiki sér með byssur en
það læra börnin sem fyrir þeim
er haft. Sem þýðir að það stendur
upp á fullorðna fólkið að
afvopnast á undan börnunum.
Meðan ég rifjaði í huganum
upp atriði um meðhöndlun fanga
í Tyrklandi úr myndinni Mid-
night Express handléku lögreglu-
mennirnir vopnin fyrir framan
mig og sneru þeim á ýmsa vegu.
Síðan stungu þeir byssunum ofan
í umslag og skrifuðu nafnið mitt
utaná og höfðu vegabréfið mitt
til hliðsjónar.
Svo réttu þeir mér vegabréfið,
klöppuðu mér á bakið og óskuðu
mér góðrar ferðar.
Hafandi gert ráð fyrir að eyða
nóttinni í tyrknesku fangelsi
fannst mér allt að því notalegt að
hreiðra um mig í þrengslunum í
flugvélinni.
Litla Sól valt út af steinsofandi
rétt fyrir flugtak en byssu-
maðurinn ungi hélt sér vakandi
ofurlítið lengur. Lagt var af stað
skömmu eftir miðnætti, nokkurn
veginn á áætluðum tíma.
Í óðagotinu við að tína réttar
ferðatöskur af færibandinu rétt
náðum við að kveðja okkar
indælu ferðafélaga, frænkurnar
Ingu og Birtu og doktorana
Árnýju og Össur. Félagsskapur-
inn við þau var að minnsta kosti
hálf ánægjan í ferðalaginu.
Það var gott að koma heim.
Krakkarnir voru glaðir að sjá
foreldra sína og báru ömmu og
afa merkilega vel söguna.
Lífið er aftur að falla í sinn
gamla farveg. Andri fór í sund í
dag og hitti þar frænkur sínar
frá Tyrklandi, Birtu og Ingu.
Össur var ekki með þeim. Hann
er vafalaust aftur tekinn til við
að stjórna landinu. Í Tyrklandi
gerði hann stormandi lukku fyrir
hermigáfu sína.
Einn aðgangsharður sölumað-
ur var staðráðinn í að neyða inn
á hann einhverjum teppisbleðli
sem Össur sýndi lítinn áhuga.
Þegar sölumaðurinn gerði hlé á
máli sínu til að kasta mæðinni
byrjaði Össur góðlátlega að
herma eftir sölutalinu: „I swear
to God that this is the best price.
Ég sver til Guðs að þetta er gjaf-
verð.“ Þetta vakti mikla kátínu
meðal kaupahéðna og ekki síst
var sölumaðurinn stoltur af því
hversu Össuri tókst vel að til-
einka sér tjáningarmáta hans.
Þetta var góð ferð. Tyrkland,
sem áður var aðeins nafn á
landakorti, er nú orðið að lifandi
minningu um fólk sem þrátt
fyrir aðrar aðstæður og aðra siði
sýndi okkur gestrisni og vin-
semd á borð við það besta sem
þekkist í íslenskum sveitum. Og
sumt af þessu fólki mun aldrei
líða mér úr minni, eins og dugn-
aðarforkarnir Fidan-bræður sem
ég hlakka til að hitta aftur við
fyrsta tækifæri. Tesshekkur
ederim.
Í dag hitti ég útgefandann minn,
Jóhann Pál.
Í heiðursskyni við Jóhann Pál
er ég með bókaútgefanda í bók-
inni minni. Sá heitir Hervar og á
að sjálfsögðu ekkert skylt við
minn forleggjara. Hervar þessi
heldur sig mest í sumarbústað
sínum úti í sveit og tekur köttinn
sinn með sér og forðast eftir
bestu getu að eiga samskipti við
taugabilaða og metnaðarsjúka
rithöfunda. Sú vera sem Hervar
elskar mest í lífinu er kötturinn
hans sem heitir Glámur og er
vanur að færa húsmóður sinni
einhvern smælingja í morgung-
jöf sem hann hefur verið að
kvelja og murka úr lífið.
Að þessu sinni er morgungjöf-
in frá kettinum Glámi í sumar-
bústaðnum óvenjuleg því að
hann kemur inn með afskorinn
þumalfingur af manni.
Hvort sem það er nú þessum
kafla að þakka eða ekki er
Jóhann Páll ákveðinn í að gefa
„Engil dauðans“ út í haust.
Fyrstu drög að kápunni eru til-
búin. Nú stendur það bara upp á
mig að nýta tímann. Það er því
fyrirsjáanlegt að þetta verður
mesta blíðviðrissumar í manna
minnum úr því að ég neyðist til
að sitja innanhúss við skriftir.
Það er fátt í fréttum sem glepur
mann frá vinnu.
Mikið óskaplega er friðsælt í
veröldinni meðan öll mikilmenni
heimsins eru í sumarfríi. Enda
tel ég sem sannur stjórnleysingi
það mikilvægt hagsmunamál
fyrir alla heimsbyggðina að
stjórnmálamenn bæði nær og
fjær fái sem allralengst sumar-
frí, jólafrí, vetrarfrí, páskafrí og
helst haustfrí líka.
Neytendasamtökin eru að spyrja
stjórnvöld þeirrar spurningar
sem öll þjóðin er að velta fyrir
sér: Hvað í dauðanum hafi orðið
um þá kjarabót sem lækkun
virðisaukaskatts á matvörur átti
að hafa í för með sér?
Það væri gott ef nýir ráðherr-
ar legðu frá sér sólarolíuna um
stundarsakir og reyndu að vinna
fyrir kaupinu sínu.
Sennilega á þetta sér
yfirnáttúrulegar skýr-
ingar því að jarðnesk
skynsemi dugir ekki til
að útskýra af hverju
varningur hækkar
þegar skattálagning á
hann er lækkuð. Enda hefur mig
lengi grunað að við hérna á sker-
inu séum í ánauð hjá miskunnar-
lausum Marsbúum sem hafi séð
sér leik á borði og tekið sér hér
bólfestu árið sem skrattinn hirti
síðasta danska einokunarkaup-
manninn.
Ástæðan fyrir þessum grun-
semdum mínum er sú að verðlag
á matvöru hér á landi er stjarn-
fræðilegt.
Að lokum langar mig að senda
íslenska lækninum Aðalsteini
Arnarsyni baráttukveðjur sem
rekur netsíðuna minlyf.net og
býðst til að kaupa lyf fyrir
Íslendinga á normal lyfjaverði í
Svíþjóð. Ef þetta framtak Aðal-
steins dugir til að koma höggi á
þá glæpsamlegu verðlagningu á
lyfjum sem hér viðgengst í skjóli
einokunar eða fákeppni á tví-
mælalaust að reisa styttu af
honum við hliðina á Skúla fóg-
eta.
Svona menn eiga yfirvöld að
styðja og reyna að læra af þeim
– í stað þess að siga á þá kerfis-
fólki og láta hanka þá á einhverj-
um lagakrókum.
Kjarni málsins er sá að flest
okkar sem búum á þessu landi
erum orðin hundleið á að láta
okra á okkur.
Á valdi Marsbúa?
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá handtöku fyrir vopnaburð á flugvelli, kossaflensi við tyrkneska þjóna, íslenskri hermi-
kráku, blóðþyrstum ketti, afskornum þumalfingri og félagsfælnum bókaútgefanda. Einnig er spurt hvort Íslendingar séu á valdi
Marsbúa.
A
u
g
lý
si
n
g
a
sí
m
i
– Mest lesið