Fréttablaðið - 28.09.2007, Síða 58

Nýlega tilkynnti leikskólanefnd
Kópavogs aðgerðar-
áætlun er miðar að því
að laða að hæft starfs-
fólk á leikskóla Kópa-
vogs. Svo virðist sem
formaður leikskóla-
nefndar hafi boðað til
blaðamannafundar sl.
fimmtudag en gleymt að láta
fulltrúa Samfylkingarinnar vita.
Enginn þeirra vissi af umræddum
fundi fyrr en af honum fréttist í
fjölmiðlum. Ég trúi því ekki fyrr
en á reynir að formaðurinn hafi
vísvitandi sýnt slíkan dónaskap,
þar sem umrædd aðgerðaráætlun
var studd og samþykkt af öllum
fulltrúum í leikskólanefnd Kópa-
vogs.
Staða leikskólanna í Kópavogi er
grafalvarleg. Formaður leikskóla-
nefndar fór reyndar ekki alveg með
rétt mál þegar hann sagði vanta
starfsfólk í 30 stöðugildi við leik-
skóla Kópavogs. Þá nefndi hann
einungis þá leikskóla sem Kópa-
vogsbær rekur. Til viðbótar vantar
að manna á annan tug stöðugilda
við einkareknu leikskólana.
Aðgerðaráætlunin er góðra gjalda
verð og mun efla faglegt innra starf
leikskólanna til lengri tíma. Sem
dæmi um það verður stjórnendum
leikskólanna m.a. gert kleift að
sækja stjórnunarnám og nemendum
í leikskólafræðum verður boðið
hlutastarf á leikskólunum með
möguleika á námsstyrk. Auk þess á
m.a. að bæta vinnuaðstöðu, uppfæra
heimasíður, bjóða upp á námskeið
fyrir starfsmenn til að draga úr
streitu og bæta andlega líðan,
ásamt því að bjóða upp á íslensku-
námskeið fyrir erlenda starfsmenn.
Hvergi í umræddri aðgerðaráætlun
er rætt um beinharða peninga eða
beinar launaleiðréttingar sem er þó
eina raunhæfa lausnin ef leikskólar
Kópavogs eiga að hafa betur í
samkeppninni um starfsfólk. Að
kalla íslenskunámskeið
og handleiðslu kjara-
bætur er beinlínis
grátbroslegt við þessar
aðstæður.
Þá er hvergi í tengsl-
um við aðgerðaráætlun-
ina minnst á hvenær
þessar aðgerðir eiga
að koma til fram-
kvæmda. Í kjara-
samningi Félags leik-
skólakennara við
Launanefnd sveitar-
félaga er ákvæði um að heimilt
sé að greiða viðbótarlaun
(svokölluð TV laun) vegna verk-
efna og hæfni annars vegar og
vegna markaðs- og samkeppnis-
aðstæðna hins vegar. Strangt til
tekið gefur þetta ákvæði sveitar-
félögunum heimild til að hækka
laun leikskólakennara um allt að
100.000 kr. á mánuði. Þegar
gengið var frá þessari útfærslu í
Kópavogi síðasta vor gerðum við
bæjarfulltrúar Samfylkingar-
innar athugasemd við þá lágu
upphæð sem Kópavogsbær lagði
í pottinn því allt snýst þetta jú
um peninga. Þá vildum við a.m.k.
tvöfalda þá upphæð þótt staðan
sé einfaldlega þannig núna að
það þyrfti að margfalda hana.
Með því að hækka framlag
bæjarins núna svo um munar má
leiðrétta laun leikskólakennara og
annars starfsfólks samhliða og
þannig freista þess að draga úr
mikilli starfsmannaveltu leik-
skólanna og um leið laða nýtt fólk
til starfa. Fjárhæðirnar sem við
erum að tala um eru taldar í
milljónum á ársgrundvelli, smá-
munir í sveitarfélagi sem stærir
sig af metafkomu ár eftir ár. Er
góð rekstrarniðurstaða bæjarins
kannski á kostnað þjónustunnar
við börnin í bænum? Góðum vilja
leikskólanefndar verður að fylgja
fjármagn, annars eru fögru fyrir-
heitin ekki pappírsins virði!
Höfundur er oddviti
Samfylkingarinnar í Kópavogi.
Betur má ef duga skal
Þar sem ríkisstjórnin hefur nú afskrifað
frekari framkvæmdir
við rannsóknir á göng-
um milli lands og eyja,
þá hafa hafist aftur
umræður um næstbesta
framtíðarkostinn í sam-
göngumálum til Vest-
mannaeyja og er þá ferjuhöfn í
Bakkafjöru mjög haldið á lofti sem
næstbesti kosturinn.
Sá kostur á þó, að mínu mati,
langt í land að verða að veruleika,
ef farið verður af stað með fram-
kvæmd samkvæmt hönnun Sigl-
ingastofnunar þá er ég hræddur
um að margra ára framkvæmdir
séu fram undan, sem skili bara
vonbrigðum Það er kannski í upp-
siglingu nýr Grímseyjarferju-
skandall. Þess vegna er nauðsyn-
legt að fá nú þegar stærra og
hraðskreiðara skip í stað Herjólfs
á meðan milljörðum króna verður
sóað í Bakkafjöru.
Bæjarráð Vestmannaeyja sam-
þykkti á fundi 24. júlí að óska eftir
að flýta framkvæmdum við gerð
ferjuhafnarinnar, þó með þeim
fyrirvara að nauðsynlegt væri að
hafnarmannvirki verði þannig úr
garði gerð að frátafir á ferjusigl-
ingum í Bakkafjöru verði ekki
meiri en er nú á siglingu Herjólfs
til Þorlákshafnar.
Bæjarráð og bæjarstjórn Vest-
mannaeyja eru sér vonandi með-
vitandi um að þetta þýðir það að
sjóvarnargarðar ferjuhafnarinn-
ar verða að ná út fyrir rifið út á
12 til 14 metra dýpi, þá þurfa þeir
að vera um fimmtán hundruð
metra langir og að minnsta kosti
20 metra háir. Þeir
varnargarðar koma
líklega til með að kosta
15 til 18 milljarða
króna, þannig að öll
framkvæmdin kostar
ekki undir 22 til 25
milljörðum króna, ef
notaðar eru kostnaðar-
áætlanir úr skýrslu
„Stýrihóps um hafnar-
gerð í Bakkafjöru
Mars 2007“ um kostn-
að við stórskipahöfn og ferju-
höfn.
Verði farið af stað með litla 500
metra x 10 metra háa sjóvarnar-
garða, sem hannaðir eru sam-
kvæmt skýrslu Siglingastofnun-
ar, er betur heima setið en af stað
farið, þar sem litla ferjuhöfnin
verður sífellt full af sandi eða
ófær vegna veðurs og brims þar
sem hún er staðsett inni í brim-
garðinum og nær ekki út fyrir
rifið. Ætla starfsmenn og
hönnuðir Siglingastofnunar að
vera ábyrgir fyrir því að
frátafirnar á ferjusiglingu
Herjólfs í Bakkafjöru, í litla og
ófullkomna höfn, verði ekki meiri
en nú eru á siglingu Herjólfs til
Þorlákshafnar, eins og bæjarráð
Vestmannaeyja fer fram á með
samþykkt frá 24. júlí 07?
Það er svo skrýtið að það hefur
alltaf hist á gott veður og ládauð-
an sjó þegar hönnuðir Siglinga-
stofnunar og ráðgjafar innlendir
sem og erlendir koma á sjó í
Bakkafjöru, líka nefnd frá Det
Norske Veritas sem kom á vett-
vang í blíðuveðri til að áhættu-
greina siglingaleiðina milli
Bakkafjöru og Vestmannaeyja.
Höfundur er fyrrverandi
skipstjóri.
Samgöngur við
Vestmannaeyjar
Siðmennt tilkynnti á dögunum um fyrstu „veraldlegu giftinguna“ á sínum
vegum. Því var slegið upp að þetta væri
fyrsta „gifting“ Siðmenntar. Þetta er ekki
rétt. Siðmennt giftir engan enda hefur
félagið ekki umboð til þess. Þarna var um
að ræða hátíðlega athöfn í kjölfar borg-
aralegrar hjónavígslu frá embætti sýslu-
manns. Ég samgleðst þeim hjónum sem
þarna áttu í hlut, óska þeim til hamingju og bið þeim
alls góðs í framtíðinni.
Siðmennt byggir „starfsemi sína á lífsviðhorfi óháðu
trúarsetningum“, sbr. stefnuskrá þess. Athafnir
félagsins eru því guðlausar. Sú þverstæða að áður-
nefnd athöfn fór fram í kirkju (Fríkirkjunni í Reykja-
vík), í húsi sem hefur verið vígt undir og frátekið
fyrir þjónustuna við Guð, vekur því undrun. Áður var
leitað til þjóðkirkjupresta sem ekki sáu sér fært að
veita lið í þessu máli. Kirkjuhús eru jú tákn og sam-
hengi hins kristna trúarsamfélags. Kirkjan virðir og
tekur alvarlega það fólk sem ákveður að standa utan
þess samfélags og býst ekki við minna frá því sama
fólki í sinn garð. Kirkjan gerir því ráð fyrir skilningi
á því að kirkjuleg athöfn skuli vera á forsendum
kirkjunnar sjálfrar.
Kirkjan vill koma til móts við þá sem til hennar
leita en eru af öðrum meiði en þeim kristna. Kirkjan
getur þó ekki fórnað sér á altari eigin umburðarlynd-
is og víðsýni. Þegar beðist er undan athöfn sem þess-
ari þá er Siðmennt auðsýnd meiri virðing en hún auð-
sýnir kirkjunni – og eigin félagsskap.
Mundi Siðmennt skjóta skjólshúsi yfir kristilega
athöfn – athöfn þar sem kross væri settur á borð og
Guð lofaður? Ef svarið er nei, sem ég býst við að það
hljóti réttilega að vera, vekur það spurningar um trú-
verðugleika Siðmenntar, sem ég tel að hafi beðið
hnekki í samhengi þessa máls. Þótt veraldlegir hlutir
líkt og hús séu ekki heilagir í sjálfum sér þá verður
kirkjuhúsið að heilögum vettvangi helgrar iðkunar
þegar það hefur verið vígt Guði og þjónustunni við
hann, og skiptir þá auðvitað máli hvað fram
fer innan þess. Hjón eru frátekin fyrir hvort
annað. Er karl samt bara karl og kona bara
kona? Er þá allt leyfilegt innan vébanda
hjónabandsins? Nei! Kirkjuhúsið ber ekki
uppi lofgjörðina til Guðs, heldur er hún
borin uppi af því sem fram fer innan þess.
Nú var stofnað til Siðmenntar sem mót-
vægi við íslensku Þjóðkirkjuna. Félagið
leitast við að lágmarka sýnileika trúar í
samfélaginu og hefur lengi deilt á grund-
völl kristilegrar kirkju og starf hennar.
Það hlýtur að vekja broslega athygli að
félagið skuli athafna sig með þessum hætti í kristinni
kirkju helgaðri þríeinum Guði; og ekki aðeins það
heldur eftir forskrift kirkjulegrar athafnar. Siðmennt
virðist þá ekki hafa meira ónæði af kirkjunni en svo
að félagið telji sér fært að fá inni í kirkju með athöfn
af þessu tagi og láti sér í léttu rúmi liggja þá þver-
stæðu sem það sér þó sjálft í þeirri staðreynd. Nú
býst ég ekki við því að Siðmennt skrifi undir þessi orð
mín og má þá vissulega spyrja hvað það sé til marks
um af hálfu félagsins?
Prestur og safnaðarstjórn Fríkirkjunnar í Reykjavík
geta ráðstafað Fríkirkjunni að vild enda ekki bundin
af starfsreglum Þjóðkirkjunnar. Þær starfsreglur
minna þó á að hver kirkja (líka Fríkirkjan í Reykja-
vík) er vígð undir þjónustuna við Guð og því skuli ekk-
ert fara fram í kirkju sem ekki samrýmist vígslu
hennar. Af hverju ætti að koma á óvart að prestur fall-
ist ekki á að að hýsa í kirkju athöfn sem úthýsir Guði
úr kirkjunni? Að guðleysingjar banki upp á kirkjudyr
til að fá inni með tímamótaviðburði í sínu lífi kemur
jafn mikið á óvart og að prestur skuli ljúka þeim upp.
Trúverðugleiki er fyrir miklu; að standa fastur á
sínum gildum og vera samkvæmur sannfæringu sinni.
Trúverðugleiki verður prestum þeim mun mikilvæg-
ari í ljósi þeirra breytinga sem hafa orðið á starfsum-
hverfi þeirra. Nú skulu prestar annars vegar sýna trú-
mennsku við Drottin og hins vegar „sjálfsagðan“
sveigjanleika í þjónustunni í hans nafni. Þetta getur
ekki alltaf farið saman. Þótt vilji kirkjunnar sé ríkur
þá verður ekki bæði haldið og sleppt.
Höfundur er sóknarprestur í Hofsóss- og Hóla-
prestakalli.
Haltu mér, slepptu mér