Fréttablaðið - 01.12.2007, Síða 36

36 1. desember 2007 LAUGARDAGUR
Á
lagið hefur verið
mikið undanfarnar
vikur. Garðar Thór
er staddur í Bret-
landi – þar sem hann
hefur aðallega dval-
ið síðustu mánuði og ferðast á milli
staða – og í dag er frídagur. Einn af
fáum. Til marks um álagið þá geng-
ur erfiðlega að ná í Garðar Thór til
byrja með, enda loksins dagur til
að sofa út. Þegar hann hringir til
baka eftir hádegi, segir hann að á
svona degi hvíli hann röddina og
reyni að tala sem minnst. Eftir
blaðaviðtal muni hann því varla
mæla stakt orð og reyni að gera
sem minnst. Líklega bara fara í bíó
og horfa svo á fótboltaleik í sjón-
varpinu um kvöldið.
Fjölskyldan hafði áhrif
Óperusöngvarinn á sér nefnilega
nokkrar hliðar, ekki bara þessa
einu klassísku. Íþróttir voru áhuga-
mál, þar sem hann fór úr einni
íþróttagrein í aðra, sem og hesta-
mennska en fjölskylda hans var
alltaf mikið viðloðin hana. Snemma
kom þó til áhuginn á söng, og þótt
hann hefði formlega byrjað að læra
söng í skóla föður síns, Söngskóla
Reykjavíkur, átján ára gamall, var
áhuginn fyrir löngu til staðar. „Mér
finnst eins og ég hafi hreinlega allt-
af haft áhuga á tónlist og söng.
Mamma og pabbi voru skiljanlega
með heilmikið af tónlist heima og
ég hlustaði á hana meðfram poppi
og rokki. Óperu sá ég svo auðvitað
fyrst á sviði Íslensku óperunnar,
þar sem pabbi stóð.“
Alveg eins og á McDonalds
Garðar Thór vann sig upp í Íslensku
óperunni eins og heiðarlegur
McDonalds-starfsmaður. „Jú, það
má kannski segja það. Sem ungl-
ingur vann ég þarna sem dyravörð-
ur, sætavísa skúraði og vann við
eiginlega allt milli himins og jarð-
ar er snerti Óperuna. Það var líka í
því húsi sem ég varð fyrir miklum
áhrifum. Til að mynda sá ég mína
eftirlætisóperu þar og er það fyrsta
óperusýningin sem er virkilega
brennd í minni mitt – Óþelló. Ég
hef verið um sautján ára gamall en
tónlistin í henni er svo djúp og til-
finningamikil að ekki sé minnst á
leikrit Shakespeares sem hún er
byggð á, sem er auðvitað frábært.
Hún hafði mikil áhrif á mig.“
Fær enn Nonna-bréf
Hver Íslendingur, og þá sérstak-
lega sú kynslóð sem er fædd á 8.
áratugnum, man eftir Garðari
Thór sem Nonna í Nonna og Manna
en á þeim tíma voru þess dæmi að
heilu grunnskólabekkirnir sendu
Garðari aðdáendabréf og fengu
þeir „Nonni“ og „Manni“ mörg
þúsund bréf sem bárust á tveimur
til þremur árum. Sú frægð er ekki
týnd né tröllum gefin því enn þann
dag í dag berst eitt og eitt bréf frá
fólki sem man eftir honum úr þátt-
unum og er nú farið að sjá honum
bregða fyrir í söngnum. En hvern-
ig fór barnastjörnufrægðin með
æskuna? „Foreldrar okkar Einars
segja að þetta hafi farið alveg
ágætlega með æskuna og að hvor-
ugur okkar hafi misst jarðteng-
inguna. Fyrir mér var þetta auð-
vitað algjört ævintýri og upp úr
þessu fór Einar í leiklistina og ég
ákvað að sameina áhugamálin mín
tvö, leiklist og söng, og fara út á
þessa braut. Hvaðan koma bréfin?
Jú, þau koma mestmegnis enn frá
Þýskalandi eins og þau gerðu þá
og kvenkynið er kannski í meiri-
hluta, en ég held þetta skiptist
nokkuð jafnt.“
Nýja platan verður ferskari
Þýskaland er aftur á kortinu en á
dögunum gerði Garðar stóran
samning við þýskt dreifingarfyr-
irtæki um dreifingu á síðustu
plötu Garðars sem og þeirri sem
koma mun út í vor. Garðari líst vel
að fara að herja á þann markað en
hlær að því að þýskir Nonna- og
Manna-aðdáendur muni troða
hver annan niður í ásókn í geisla-
diskinn. „Nei, nei, ég leyfi mér nú
stórlega að efast um það en hver
veit, kannski á maður eitthvað
Nonna- og Manna-bakland þar.“
Vinnan við nýju plötuna hefst
strax eftir áramótin þótt undir-
búningsvinnan sé löngu hafin – að
velja lögin og slíkt. „Platan verður
ferskari en sú sem kom síðast út
en annars erum við ennþá á fullu í
þeirri vinnu að móta hana.“
Við Einar þurfum ekki að tala
En er Garðar ekkert hræddur um að
ofgera sér? „Ég er að reyna að
minnka öll ferðalögin, það hefur
einfaldlega verið svo ótrúlega mikið
að gera undanfarið að það hefur
ekki verið hægt. Ég veit að ég má
ekki þræla mér út en ég passa vel
upp á mig og auðvitað Einar líka.“
Einar Bárðarson, umboðsmaður
Íslands, hefur haft yfirumsjón með
Garðari í tvö ár og þótt það liggi
kannski ekki beinast við að setja
Einar Bárðarson og Garðar Thór í
sama mengi, segir Garðar að þeir
séu hinir mestu mátar. „Einar er
eins og ég, ákaflega tilfinningarík-
ur. Og það besta við samstarfið
okkar er, að oftast þurfum við ekki
að segja hlutina, heldur bara skilj-
um hvor annan og hvað við viljum.
Einar hringdi einfaldlega í mig einn
góðan veðurdag, en pabbi og hann
þekktust í gegnum Íslensku óper-
una og tónlistarverðlaunin. Hann
kíkti í heimsókn, spurði hvort ég
vildi gera plötu með honum og þótt
mér hafi litist vel á það hafði ég ekki
mikla trú á mér. Ég spurði hann því
hvort það væri eitthvað sniðugt,
hvort þetta myndi nokkuð ganga.
Hann hélt það en ekki ég. Og hann
hafði rétt fyrir sér. Sem betur fer.“
Vatnsdrykkja á ferðalögum
Einar og Garðar eru ekki saman á
öllum ferðalögunum en Einar
kemur þó oft og hittir hann og þá
aðallega til þess að eyða tíma
saman. Þess á milli er Einar að
vinna að málum Garðars á skrif-
stofunni í London. „Á tónleika-
ferðalögum eins og þeim sem ég
hef verið í undanfarið ár, er annar
sem kallast „tour manager“ sem
sér um að skipuleggja ferðalögin,
keyrir, bókar hótel, fer með fötin í
hreinsun og sér um allt sem þarf á
ferðalögunum. Svo er það mitt
hlutverk að reyna að sofa vel og
drekka vatn, og vera eins áhyggju-
laus og hægt er. Annars finnst mér
ég hreinlega svo heppinn að hafa
nóg að gera að ég er bara ofsalega
þakklátur.“
Þegar stund er milli stríða fer
tíminn líka í að læra næstu aríur
og texta. Garðar er líka alltaf með
eina bók með sér á ferðalaginu –
Biblíuna. „Mér finnst gott að hafa
hana nálægt og geta gripið í hana
öðru hvoru. Mín reynsla er sú að
trúin hjálpar mér, ég gæti ekki
gert það sem ég geri í dag ef ekki
væri fyrir Guð. Og auðvitað hjálp-
ar trúin manni bara með lífið allt.
Hún hjálpar manni að skilja
aðstæður, komast í gegnum þær
sem eru erfiðar og gleðjast yfir
hinum. Þannig er það allavega
fyrir mér.“ Garðar er sjöunda
dags aðventisti en í sumar sem
leið giftist hann heitkonu sinni til
margra ára, leikkonunni Tinnu
Lind Gunnarsdóttur. „Hún kláraði
leiklistarskólann í vor og síðan þá
höfum verið verið svo heppin að
geta ferðast saman um heiminn.
Hún er til dæmis nýfarin heim en
hefur verið að undanförnu með
mér í Bretlandi, en hún er að fara
að æfa og sýna Fló á skinni hjá
Leikfélagi Akureyrar. Það reynist
okkur vel að við erum bæði í list-
inni og okkar á milli ríkir gagn-
kvæmur skilningur. Börn? Jú
heldur betur er það á stefnu-
skránni, ég er mikill fjölskyldu-
maður. Það er bara eitthvað sem
kemur með tíð og tíma.“
Bubbi elskulegur
Áður en Garðari er sleppt út í bíó og
fótbolta er hann spurður út í dag-
skrá næstu vikna. „Hún er nokkuð
þétt. Á sunnudag mun ég syngja
fyrir Lexus-eigendur, mánudagur
er reyndar frídagur en svo eru stíf-
ar æfingar út þá vikuna. Á föstu-
daginn eru síðan tónleikar, á laugar-
dag er æfing á Akureyri, á sunnudag
er æfing og svo syng ég fyrir
Camillu hans Karls Bretaprins, við
vígslu nýs skips hjá Cunards-skipa-
verksmiðjunni. Þar verða líka Gor-
don Brown og ríkisstjórnin.“ Svo er
það sjálfur Bubbi Morthens, sem
Garðar mun syngja með á nýárstón-
leikum. „Við Bubbi höfum þekkst í
mörg ár, fyrst kynntist ég honum í
Carmen Negra fyrir tíu árum, og
síðan þá höfum við hist reglulega
og syngjum stundum saman. Hann
er voðalega elskulegur.“ Að lokum
er Garðar spurður hvaða þumal-
puttareglu hann hefur á þessari leið
sinni. „Ég má ekki gleyma því að
vera ég sjálfur og gera mitt. Ég á
margt eftir ólært, ég get bætt mig
heilmikið og mér líður bara eins og
nemanda. Ég æfi mig á hverjum
degi og mér finnst ég alltaf vera að
bæta mig en um leið eiga líka langt
í land.“
PASSAR VEL UPP Á SIG Garðar Thór er með aðstoðarmann með sér á öllum ferðalögum sem hafa verið ótrúlega mikil síðasta árið.
Engu síður segist hann þurfa að passa vel upp á rödd og heilsu og ætlar að reyna að fækka ferðalögum eitthvað á næstunni.
Slíkt sé hins vegar erfitt þegar nóg er að gera.
Með Biblíuna í farteskinu
Síðustu ár hefur Garðar Thór Cortes tekið allt að fimm flug á viku, gist á jafnmörgum stöðum, verið á þönum, glaður og þakk-
látur að eigin sögn fyrir að hafa svo mikið að gera. Verandi nýkvæntur, sagði hann Júlíu Margréti Alexandersdóttur hvað hann væri
heppinn að eiginkonan hefði getað ferðast með honum á tónleikaferðalaginu og frá nýrri plötu sem hann hyggst gefa út næsta vor.
…þeir popptónlistarmenn sem Garðar hlustaði á sem krakki og hlustar
á enn þann dag í dag eru George Michael, Prince og Bon Jovi.
…listinn er langur af þeim söngvurum sem Garðar lítur upp til og efst
þar á lista er faðir hans, Garðar Cortes.
… Garðari finnst óraunhæft að hann sé borinn saman við Pavarotti og
honum líkt við hann en viðurkennir að auðvitað sé hann um leið upp
með sér. Það verði hins vegar enginn næsti Pavarotti.
… að Garðar fríkar að eigin sögn mjög sjaldan út af stressi. Það sé
kannski helst þegar álagið er mikið að hann verði pirraður og er það
þá út af einhverju lítilvægu eins og að samlokan sem hann langaði í sé
ekki til.
…að blaðamaður sá er viðtalið tók hringdi í Garðar Thór árið 1987 úr
símaklefa á Fáskrúðsfirði og bað hann um að vera pennavinur sinn
eins og margar stúlkur gerðu á þeim tíma þegar Nonni og Manni voru
og hétu. Garðar Thór sagðist hins vegar því miður eiga allt of mikið af
pennavinum.
VISSIR ÞÚ AÐ…
„Einar er eins og ég, ákaflega tilfinningaríkur. Og það
besta við samstarfið okkar er, að oftast þurfum við ekki að
segja hlutina, heldur bara skiljum hvor annan og hvað við
viljum.