Fréttablaðið - 01.12.2007, Síða 54

● hús&heimili
● Forsíðumynd: Valgarður Gíslason tók þessa mynd af
Brynhildi Pálsdóttur vöruhönnuði á heimili sínu í miðbæ
Reykjavíkur. Útgáfufélag: 365 miðlar ehf., Skaftahlíð 24,
105 Reykjavík, s. 512 5000 Ritstjórar: Sólveig Gísladóttir
solveig@frettabladid.is og Emilía Örlygsdóttir emilia@fretta-
bladid.is. Auglýsingar: Ámundi Ámundason s. 517 5724
Útlitshönnuður: Kristín Agnarsdóttir kristina@frettabladid.is.
Danfoss stjórnbúnaður fyrir hitakerfi fæst í öllum helstu lagnaverslunum landsins
Vörn gegn brunaslysum frá Danfoss
Termix One tengigrind til hitunar á neysluvatni
Stillanlegt hitastig neysluvatns
Stórminnkar slysahættu af völdum heita neysluvatnsins
Jafn þrýstingur á heitu og köldu neysluvatni, lengir líftíma blöndunartækja
Léttari þrif, enginn kísill á flísum og hreinlætistækjum
Vönduð vara, lítill viðhaldskostnaður
Áralöng reynsla stjórnbúnaðar við íslenskar hitaveituaðstæður
Auðveld í uppsetningu
Snyrtileg hlíf fylgir
•
•
•
•
•
•
•
• www.stillumhitann.is
„Við vorum að vinna út frá tón-
list eða lögum og hugmyndin frá
mér kom úr æsku. Ég endaði á
laginu „Komdu niður“ sem er lag
sem minnir mig á æsku mína.
Það fyrsta sem kom upp í hug-
ann voru húllahringir en ég húll-
aði mikið sem barn og átti rólu
úti í garði. Þetta var eitt af því
skemmti legasta sem ég gerði á
þessum tíma. Út frá því kemur
formið og þá þessi hreyfing í
forminu sem er flæðandi og endar
hvergi, þetta er alveg heilt form,“
segir vöruhönnuðurinn Marý sem
hannaði skemmtilegan stól í Lista-
háskólanum. Hún bætir við að
rólutilfinningin komi út frá því
að stóllinn dúar og gefi þannig
róandi og þægilega tilfinningu.
Stóllinn er úr málmi með
bólstruðum sessum og er að sögn
Marýar mjög þægilegur. Hann
var gerður árið 2006 og er þetta
prótótýpa og því sá eini sinnar
tegundar. „Ég fékk mjög elsku-
legan mann til að hjálpa mér að
smíða stólinn en ég var við hlið-
ina á honum allan tímann og sagði
honum til,“ segir Marý kímin
og heldur áfram: „Síðan fékk ég
bólstrara til að bólstra sessurn-
ar og var þá yfir honum líka til
að segja hvað ætti að gera.“ En er
ekki flókið að hanna óhefðbund-
inn stól eins og þennan hvað við-
kemur burðarþoli og þess háttar?
„Ég er nú enginn verkfræðingur
en miðað við þykkt rörsins, sem
er týpískt húsgagnarör sem er í
flestum stólum, reiknuðum við
gróflega út að þetta myndi ganga.
Það var hins vegar ekkert ör-
uggt fyrr en stóllinn var tilbúinn
og prófaður og þá virkaði hann í
raun eins og ég hafði vonast til,“
útskýrir Marý.
„Stóllinn er mjög þægilegur. Ég
sit oft í þægilegri stellingu með
fæturna uppi í stólnum en hann er
hugsaður þannig og þá dúar hann
frekar,“ segir Marý. Stóllinn heitir
„Be merry“ sem vísar í kátínu, létt-
leika, ró og vellíðan æskuáranna
en hefur þó einnig tilvísun í nafn
hönnuðarins. Marý er sjálfstætt
starfandi með vinnustofu í mið-
bænum og er um þessar mundir
að fylgja eftir Dyggðateppinu sem
hún hannaði og hefur vakið mikla
athygli. „Sem stendur er ég að
vinna í mínum eigin verkefnum en
svo tek ég líka að mér önnur verk-
efni. Nú er dyggðateppið nýlega
komið í sölu en það er vélprjónað
ullarteppi unnið úr íslenskri ull og
framleitt á Íslandi,“ segir Marý en
hún hefur hugsað sér að allar þær
hugmyndir sem finna má á heima-
síðu hennar, www.mary.is, hafi
möguleika á að fara í framleiðslu.
hrefna@frettabladid.is
Húllahringir og rólufjör
● Marý er vöruhönnuður og útskrifaðist úr Listaháskólanum í júní á þessu ári. Hún
hannaði skemmtilegan stól í skólanum.
Stóllinn minnir á gleði, fjör og notalegheit æskuáranna en Marý segir að húllahringir
og róluferðir hafi verið sér ofarlega í huga þegar hún minntist æskuáranna.
FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
● MINT INC hannaði þessa fallegu salatskál og er til þess gerð að vekja
athygli í hvaða matarboði sem er. Skálin er úr háglansandi, hálfgagnsæju
gleri og með henni eru salatáhöld úr burstuðu stáli sem eru skemmtilega
hönnuð þannig að þau liggja saman og líta út fyrir að vera stór skeið.
Skálin er úr tveimur lögum af gleri og er innra lagið hvítt og gefur það
henni glæsilegt yfirbragð. Skálin er tilvalin fyrir salat, súpur og pasta og er sér-
lega fallegur gripur á borðstofuborðið.
hönnun
K
aupglöðu vinkonum mínum finnst alltaf jafn óþolandi þegar
mennirnir þeirra eru að hnýta í ferðir í Epal og IKEA. Á sumum
heimilum er þetta svo mikið þrætuepli að það liggur við hjóna-
skilnuðum.
Þegar þær voru að kvarta yfir þessu um daginn kom ég með það ráð að
þær yrðu að fara sér hægar og pródúsera kaupin betur. Þær þyrftu ekk-
ert að hætta að sjoppa, þær yrðu bara að vanda sig. Mitt fyrsta ráð var
að koma ekki með pokana alla inn í einu því þá bæri minna á kaupunum.
Annað ráð var að lauma hlutunum inn að næturlagi og þriðja ráðið var
að þykjast vera með varninginn í heimaláni. Það klikkar aldrei og má
heimfæra upp á flestöll kaup.
Svo benti ég þeim á að kaupglaðar konur þyrftu helst að eiga eigin-
menn með athyglisbrest eða menn sem vinna mjög mikið og eru aldrei
heima. Þá eru minni líkur á að þeir taki eftir þegar bætist við góss
heimilisins.
Og svo má benda á að með tímanum lærir maður inn á sinn mann
og sér hvað virkar. Heima hjá mér fel ég mig alltaf á bak við það að
hluturinn sé ekki nýr – hann hafi
bara verið á minna áber-
andi stað á heimilinu, niðri
í kjallara eða í geymslunni.
Í fyrra versnaði þó í því. Þegar
fjölskyldan flutti bráðvantaði
okkur fleiri borðstofustóla. Þegar
ég ræddi það við yfirvaldið varð
stemningin eitthvað dræm og
hann brást þannig við að nú
þyrftum við að spara og þetta
væri ekki alveg á „budgetinu“.
Ég sá þó fram á að þetta gengi ekki upp því ef einhver kæmi í heim-
sókn þyrfti viðkomandi að sitja á gólfinu. Ég tók því á mig rögg, keypti
fleiri stóla í viðbót og kom þeim fyrir við borðstofuborðið meðan yfir-
valdið var að vinna fyrir reikningunum. Þegar
hann kom heim jókst hjartslátturinn því ég var
svo hrædd um að hann fattaði þetta með stólana
og var búin að setja upp alls kyns leikrit í koll-
inum til að bjarga mér út úr þessum aðstæðum.
Svo leið tíminn, mánuður eftir mánuð og aldrei
minntist hann á stólana. Þegar líða fór að jólum
gat ég ekki setið lengur á mér. Ég sá það fyrir mér
að ég myndi ekki eiga gleðileg jól ef ég myndi
ekki játa glæpinn. Þegar ég loksins létti á hjarta
mínu fékk ég mjög óvænt viðbrögð, hann hafði
bara ekki tekið eftir neinu. Auk þess mundi hann
ekkert eftir umræddu samtali. Nú líður að jólum
og aldrei þessu vant er ég með hreinan skjöld
og þarf ekki að játa neina glæpastarfsemi. Ætli
samviskan hverfi þegar glæpunum fjölgar?
Glæpastarfsemi í heimahúsi
HEIMILISHALD
MARTA MARÍA JÓNASDÓTTIR
Með tímanum lærir
maður inn á sinn
mann og sér hvað
virkar. Heima hjá
mér fel ég mig
alltaf á bak við það
að hluturinn sé
ekki nýr – hann
hafi bara verið á
minna áberandi
stað á heimilinu,
niðrí kjallara eða í
geymslunni.
1. DESEMBER 2007 LAUGARDAGUR2