Tíminn - 02.02.1982, Blaðsíða 8

8
Þriöjudagur 2. febrúar 1982.
utgefandi: Framsoknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Johann H. Jónsson. Auglysingastjóri: Steingrimur
Gislason. Skrifstofustjóri: Johanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjori: Sig-
urður Brynjólfsson. Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson,Elias Snæland Jóns-
son. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V. olafsson. Fréttastjóri: Páll Magnússon.
Umsjónarmaður Helgar-Timans: lllugi Jökulsson. Blaðamenn: Agnes
Bragadóttir. Bjarghildur Stefánsdóttir, Egill Helgason, Friðrik Indriðason,
Heiður Helgadóttir, Jónas Guðmundsson, Kristinn Hallgrimsson, Kristin
Leifsdóttir, Ragnar Orn Pétursson (iþróttir), Skafti Jónsson. útlitsteiknun:
Gunnar Trausti Guðbjörnsson. Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón
Róbert Ágústsson, Elin Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stofánsdóttir. Próf-
arkir: Flosi Kristjánsson, Kristin Þorbjarnardóttir, Maria Anna Þorsteins-
dóttir.
Ritstjórn. skrifsto'fur og auglýsingar: Siðumúla 15, Reykjivik. Simi:
86300. Aualýsinaasinii: 18300. Kvöldsimar: 86387, 86392. — Verð I lausasölu
6.00. Askriftargjald á niánuði: kr. 100.00— Prentun: Blaðaprent hf.
Heildarstefna í
efnahagsmálum
■ I útvarpsumræðunum i siðustu viku gerði Tóm-
as Árnason viðskiptaráðherra, grein fyrir hug-
myndum Framsóknarmanna um heildarstefnu i
efnahagsmálum fyrir nánustu framtið.
Viðskiptaráðherra sagði þá m.a.:
,,Framsóknarflokkurinn leggur mikla áherslu
á, að sem allra fyrst verði hafinn undirbúningur
að viðtækari efnahagsaðgerðum, sem tryggi
varanlegra viðnám gegn verðbólgunni, enda
nauðsynlegt til þess að ná þeim markmiðum, sem
rikisstjórnin hefir orðið ásátt um.
Kjaramálin eru mjög stór þáttur efnahags-
mála, en að mörgu fleiru þarf að hyggja, þegar
heildarstefna er mörkuð.
Þess vegna mun rikisstjórnin einnig hefja við-
ræður við aðila að verðmyndunarkerfi sjávarút-
vegs og landbúnaðar um breytingar á skipan
þeirra mála, sem stuðlað gætu að hjöðnun verð-
bólgu en tryggt um leið kaupmátt og afkomu i
þessum greinum. í þessu sambandi verður sér-
staklega athugað að draga úr og breyta
álagningu opinberra gjalda á atvinnuvegina til
viðbótar við þegar ákveðnar skattalækkanir. í
verðlagsmálum mun rikisstjórnin leggja áherslu
á að hvetja til hagkvæmari innkaupa til landsins
og auka verðgæslu i stað beinna verðlagsákvæða.
Þá verður verðlagskynningu beitt i vaxandi mæli
til að vekja athygli neytenda á verðlagi.
Þá verða vextir lækkaðir i samræmi við hjöðn-
un verðbólgu.
Niðurgreiðslum verður beitt um sinn i auknum
mæli. Siðan koma að okkar mati skattalækkanir
til álita. Þá verður dregið úr fjárfestingum til að
minnka spennu i hagkerfinu og sparnaðarherferð
framkvæmd á vegum rikisins. Að lokum þarf að
halda áfram ströngu aðhaldi i peningamálum og
fjármálum rikisins.
Að svo miklu leyti sem bankakerfið er aflögu-
fært verður fjármagni beint til fjárfestingar, án
þess þó að þrengja um of að lifsnauðsynlegum út-
lánum bankakerfisins til atvinnuveganna.
í öllum greinum þarf að vinna þannig að verð-
bólga minnki jafnt og bitandi og að sem flestir
verði virkir þátttakendur i aðgerðum. Með sliku
allsherjarátaki til niðurtalningar verðbólgunnar
er von til jákvæðrar framvindu efnahagsmála,
sem leggur grundvöll að bættum lifskjörum i
landinu.
Það er áriðandi að allir þeir, sem skilja vanda
stjórnunar, beiti áhrifum sinum i þágu lands og
þjóðar. Hagsmunir þjóðarinnar eiga að sitja i
fyrirrúmi gagnvart þrýstihópum og imynduðum
stjórnmálahagsmunum.
Heilbrigð skynsemi á fyrst og seinast að ráða
ferðinni”, sagði viðskiptaráðherra.
Mikilvægt er að unnið verði að þessum málum
af kappi á næstunni og að allir aðilar i þjóðfélag-
inu sýni þar skilning á sameiginlegum hagsmun-
um þjóðarinnar og taki ábyrga afstöðu i sam-
ræmi við staðreyndir efnahagslifsins.
—ESJ
á vettvangi dagsins
Samtíningur
af Ströndum
eftir Ingimund Ingimundarson á Svanshóli
■ Fjölmiöiar viröast ekki eyða
alltof miklu riimi né tíma i frétta-
flutning héöan af Ströndum og er
þaö sjálfsagtsökum þess hve litiö
virðist hér til frásagnar.
Aö sjálfsögöu má lita svo á, aö
héðanséu aöeins góðar fréttir. En
þær þykja ekki fengsælar þeim
fréttamiðlum er byggja tilveru
sina aö mestu á æsifréttum sixtn-
um eða tilbúnum að mestu.
,,Hér gerist aldrei neitt” segja
menn stundum. Slikt er þó oft
nokkurt vanmat. Hefðu forverar
okkar ekki krotað hjá sér árferöi
ogatburði væri litilla heimilda að
sækja til liðins tima.
Enfólk við „hiðnyrsta haf” er
ýmsu vant og litt flasgjarnt þótt
eitthvaö beri Utaf.
Hér verður aðeins hlaupið á
staksteinum alls þess er annars
mætti segja og reynt að taka ekki
of mikið rúm frá föstum þáttum
blaðsins.
Svo aðeins sé minnst á hið sál-
aða sumar, þá mun það ekki fá
sérlega góð eftirmæli. Aö sönnu
komu sólrikir og hlýir dagar, en
offáir samfellt til heyverkunar.
En sem betur fer eru bændur á
Ströndum litið háðir heyþurrk
þar sem votheysverkun er alis-
ráðandi. Að visu hafa sumir ekki
þá aðstöðu að fullu, og þeim varð
siösumarið það erfitt, að taða
náðist ekki að fullu inn og er slikt
einsdæmi hér um slóðir.
Verulega minningu og varan-
lega, um aufúsugesti, veitti for-
seti Islands, Vigdis Finnboga-
dóttirog föruneyti með heimsókn
um Jónsmessuleytið á Strandir.
Sú látlausa og eöliiæga hlyja
forsetans og föruneytis, mun
verða geymd en ekki gleymd.
Svo sem fjölmiölar hafa áður
sagt frá, setti Vigdis forseti, þann
21. júní Menningarvöku Stranda-
sýslu i Hólmavik með opnun á
málverkasýningu ísleifs Kon-
ráösonar, „öldungsins með
barnshjartað”, sem var Stranda-
maður.
A þessari vöku fóru fram ýmis
skemmtiatriði á 5 samkomu-
stöðum f sýslunni. Söngur heima-
manna iyfti þessum samkomum
verulega ásamt ágætum sýning-
um Leikfélags Hólmavikur á
sjónleiknum „Ruddinn” eftir A.
Tékkoff.
bá má ekki gleyma söngnum
hennar Sigriðar Ellu, en móðir
hennar er frá Gautshamri hér i
sveit og þvi æskuvinkona okkar,
unglinganna, sem erum að feta
niður fjallið stóra. Hinsvegar
vakir enginn minningarvarmi á
stórverkinu hans Jökuls, „1
öruggri borg” er ÞjóðleikhUsið
flutti. Sjálfsagt af sniild og mikilli
innlifun. Okkur i fámenninu er
fjarlæg þessi yfirþyrmandi
„streita” og fáránlegu hlaup eftir
imynduðum lifsgæðum.
Kór Atthagafélags Stranda-
manna i Reykjavik gerði þessa
vöku og minnisstæða.
Þess má geta, að þetta var önn-
ur menningarvaka er sýslunefnd
Strandasýslu gengst fyrir. Sú
fyrsta var siðast i júnimánuði
1979, að Hólmavik og Sævangi,
þar sem auk málverkasýningar
Strandamannsins, Þorvaldar
SkUlasonar, var ánægjuleg söng-
skemmtun og m.a. sýning á hag-
leiksmunum ýmissa sýslubúa,
þáverandi og brottfluttra. Það
var ævintýri likast að virða fyrir
sér þvilikan hagieik.
Varla þarf að minna á erfiðleik-
ana við hauststörfsökum hriða og
harðviðris. Jafnvel þurfti að
fóðra sláturfé inni vegna hag-
banna ogerslikt fátittþóttoftséu
haustveður óblið.
Segja má að fjallaleitir og
réttarstörf hafi farið úr böndum
vanans, vegna óbliðra náttUru-
afla.
■ Frá Ströndum.
menningarmál
Brandenburgar-
konsertarnir
■ Guðný Guðmundsdóttir kon-
sertmeistari Sinfóniuhljóm-
sveitarinnar stóö fyrir ánægju-
legri uppákomu i tónlistarlifi
bæjarins nú um daginn (17. janú-
ar) og fékk Gilbert Levine tii að
„setja upp” fjóra af Branden-
burgarkonsertum Bachs i Gamla
biói. Gamla bió fékk þarna nýja
prófraun sem hljómlistarsalur,
en sU var tíð að allir islenskir tón-
listarmenn gengust undir dóm
þjóðarinnar einmitt i þessum
aldna sal. Eins og allir vita er
Gamla bió nú orðið að óperuhúsi
og meö þvi að leiktjöldin og
þ.á.m. svampdýna á gólfi eru
þarna naglföst á sviðinu, varð að
halda tónleikana við fremur önd-
verðar aöstæður enda dró
svampurinn mjög úr hljómand-
inni og gerði heldur daufan
hljómburð. Að þessu leyti var til-
raunin ómark. En hitt var alger-
lega að marka, að húsið var troð-
fullt áheyrendum og komust
miklu færri að en vildu. Sem sýn-
ir,að margir vilja heyra Bach, og
að Gamla bió liggur vel i borg-
inni. Frá tónlistarpólitisku
sjónarmiði er líka rétt aö benda á
það ennþá einu sinni, aö nær þvi
allir flytjendanna.en þeir voru 20
auk stjórnanda eru félagar i Sin-
fóniuhljómsveit Islands. Væri nú
ekki nær að innifela tónlistar-
iðkanir sem þessar i fasta virmu
félaga hljómsveitarinnar i stað
annarra og umdeilanlegri starfa
— í hl jómsveitinni er lunginn af
spiiandi fólki á höfuðborgar-
svæðinu,og úr henni mætti búa til
ótölulegar minni hljómsveitir:
trió, kvartetta, kvintetta og sex-
tetta, kammersveit og jazzband,
lúðrakvintett og tréblásturs-
kvintett og svo framvegis. Þá
mætti hafa „list um landið” allan
ársins hring — þjóðin yrði
menntaðri og hljómsveitin betri.
Enþað hlustar vist enginn á þetta
— sjá mynd.
A sunnudagstónleikunum i
Gamla bíói voru semsagt fluttir
fjórir af sex Brandenburgarkon-
sertum Bachs, nefnilega allir
nema 2. og 3. Mark Reedman og
Helga Þórarinsdóttir léku aðal-
hiutverkin i 6. konsertnum fyrir
tvær lágfiðlur, en Ólöf Sesselja
óskarsdóttir knúði viólu da
gamba, sem fyrir utan sembal
Helgu Ingólfsdóttur var eina
„iqiprunalega” hljóðfærið þarna.
Þvt miður spiluöu þau ekki alveg
hreint alltaf en að öðru leyti er
þetta náttúrlega hin prýðilegasta
tónlist. Næst kom 5. konsertinn i
D-dúr þarsem fiðla (Guðný Guð-
mundsdóttir), flauta (Manúela
Wiesier) og sembail (Helga
Ingólfsdóttir) leika stærstu hlut-
verkin. Þar lék Heiga Ingólfs-
dóttir hina löngu sembalsólo
mjög eftirminnilega.
Eftir hlé kom 1. konsertinn i F-
dúr með 2 hornum, 3 óbóum og
fagotti. Joseph Ognibene og Je-
anne Hamilton sýndu frábæran
Sigurður
Steinþórsson
skrifar um
tónlist
I