Fréttablaðið - 26.11.2008, Blaðsíða 36

20 26. nóvember 2008 MIÐVIKUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Overli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Kirkman/Scott
Eigum við ekki að stefna
að því hafa þetta bara
hefðbundna fæðingu?
Hæ! Kem-
urðu oft
hingað?
Já, en
ég kem
aldrei
aftur!
Krónu fyrir
hvað þú ert
að hugsa!
Þú ert ótrú-
lega ljótur!
Ókei, upp
með veskið!
Ef ég segi
dans, hvað
segir þú?
Ég mun
aðeins
dansa á
gröf þinni!
Eru þau
ekta?
Guð! Er
hægt að
vera ömur-
legri?
Segir
þú?
Hvað
lærðirðu
í skólan-
um í dag
Palli?
Það að setja
sér persónu-
leg markmið
og ná þeim
passar ekki við
hefðbundna
menntun.
Palli kanína
Hugleiðingar úr
dýraathvarfinu
Ef þú ert að spá í
að fá þér
kanínu …
hugsaðu þá um
allar þær kanínur
sem verða eftir, þær
sem eru fangar í
dýraathvarfinu.
Þær bíða
spenntar
eftir að sjá
þig!
Mér er
kalt!
Farðu í inniskó.
Mér er
enn
kalt!
Við ættum kannski að
hækka á ofnunum …
Um daginn hitti ég kunningjakonu úti í búð og við fórum að spjalla. Eftir að veðrinu hafði verið úthúðað barst talið
að kreppunni og hún tjáði mér að henni hefði
verið sagt upp um síðustu mánaðamót. Ég
vottaði henni samúð mína um leið og hún
sagði fyrrverandi vinnuveitendum sínum til
varnar „að svona væri ástandið bara núna“.
Ég fann samt að henni leið illa og þrátt fyrir
að hún reyndi að bera sig vel var eins og hún
hefði misst einhvern nákominn. Starfið sem
hún hafði sinnt um árabil var farið og það
hafði augljóslega brotið sjálfstraust hennar.
Allt í einu fannst henni hún vera „óskil-
greind“ og sagði fjölskylduna vera að íhuga
flutninga til Noregs þar sem eiginmaðurinn
fengi líklegast góða vinnu.
Eftir á að hyggja finnst mér óhuggulegt að
hugsa til þess að við afgreiddum atvinnu-
missinn í samtali okkar, sem þúsundir
Íslendinga verða nú fyrir, eins og hann væri
bara eðlilegasti hlutur „í ljósi aðstæðna“.
Eflaust hefði hún aldrei misst vinnuna hefði
bankakreppan ekki skollið á, en þarna fann
ég hvað maður var orðinn samdauna
ástandinu og hálfpartinn farinn að afsaka
það.
Það gladdi mig því óendanlega að horfa á
þéttsetinn borgarafund í Háskólabíói á
mánudagskvöldið þar sem fólk
mótmælti ástandinu. Eftir að
hafa búið í Frakklandi um skeið
og horft upp á fjölda verkfalla
og mótmæla, hélt ég að við
Íslendingar værum ekki færir
um að sýna slíka samstöðu, en ég
er svo glöð yfir að mér skjátlað-
ist. Að þessu sinni ætlum við
ekki að sofna á verðinum
heldur standa saman, krefjast
svara og ekki láta undan fyrr
en breyting verður á.
„Svona er ástandið bara“
NOKKUR ORÐ
Alma Guð-
mundsdóttir