Tíminn - 06.03.1982, Blaðsíða 12

12
leigupennar í útlöndum
Sunnudagur 7. mars 1982
■ Rödd ein hefur nú kvatt sér
hljóðs hér í Bæjaralandi og hefur
aldeilis sitttil málanna að leggja
— er reyndar næsta hávær.Það út
af fyrir sig er náttúrlega ekki i
frásögur færandi þvi að alkunna
er hversu Bæjörum liggur hátt
römur.Nei, röddin sú arna er um
margt I samhljóman við aörar
raddir héðra — að undanskildu
einu smávægilegu atriði: Röddin
er sjálfstæöur einstaklingur! —
Þetta kann að þykja undarlegt en
það er ekki mln sök. Meö öðrum
orðum, röddin kemur ekki úr
mannsbarka, né úr nokkrum
barka öörum.néúr hljóðnema, né
yfirleitt úr nokkru sérstöku. Hún
einfaldlega er. Að visu heyrðist
hún þráfaldlega hljóma frá
hinum og þessum hlutum, en
aldrei lengi úr þeim sama og
hending virðist ráöa þar ferðinni.
Hún hefst við á tannlækninga-
stofu iReginsborg viðDóná og fer
ekki út lír húsi þaö menn vita.
Hægannú,kallminn! —Geri ég
mér ljdsan fáránleika þess sem
ég er að segja? Þaö vil ég sko júst
bara vona....Þessi annkannalegi
fyrirburðurhefur að vonum vakið
heldur en ekki athygli meðal
bæverskrar alþýöu og spurst út á
meöal lærðra og leikna hvar-
vetna, i Þýskalandi sem og utan
þess: gildir einu hvort þeir eru
svokallaðir áhugamenn um dul-
ræn efni eða ekki. Dagblöð og
sjónvörp hafa gert þessu sér-
stæöa máli itarleg skil, póstur og
simi, lögregla og parasál-
fræðingar eru engu nær þrátt
fyrir nákvæmar rannsóknir. —
En byrjum á byrjuninni!
Piskrað á salerninu
Ég fer þess á leit við góðfúsan
lesara að hann heröi upp hugann
og fylgi mér nU i huganum sosum
einsog eitt ár aftur i timann. Þvi
að saga okkar hefst um miðjan
gormánuð ifyrra. Þá bar svo viö i
afturelding einn grámyglulegan
mánudag að dr. Kort S. (nöfn eru
islenskuð lesurum Timans til
hægðarauka) — dr. Kort S. (57)
tannlæknir kom sem endranær á
tannlækningastofu sina I Regins-
borg. Al venju hóf hann að undir-
búa störf dagsins og mun ekki
grunlaust um aö hann hafi fundið
til nokkurrar tilhlökkunar þvi að
hann er sérfræöingur I tannrétt-
þá ákaflega en mildaðist aö
lyktum og hélt áfram að gera
henni hjónabandstilboð.
Exorcist óskast
En nærvera stúlkunnar Kládiu
var þó engan veginn skilyrði fyrir
þvi að röddin léti til sin heyra,
eins og margir höfðu getið sér til
‘um T upphafi, heldur ekki nær-
vera tannlæknisins.
Leitað var til klerklegra yfir-
valda um aðstoö — gætu þau ekki
útvegaö einhvern preláta til að
særa þennan djöful út Ur húsinu.
Eftir nokkra vettvangskönnun
visaði heilög kirkja málinu frá
sér, án þess að rökstyðja það
frekar, — til pósts og sima. Sýnt
þótti hvaða grunsemdir hefðu
vaknaö: lærðustu simvirkjar
Bæjaralands leituðu dauða leit um
allt húsið — að hverju var ekki
gott að segja — einhvers konar
hljóðnema, kannski. Þeim til
mikillar hrellingar sá röddin þá
ekki eitt augnablik i friðiá meðan
á störfum þeirra stóð og tvinnaði
saman blótsyrðum um þá og
þeirra slegt. Þeir staðfestu aö
röddin talaði ómengaða háþýsku
án heyranlegs mállýskuhreims
en meö nokkrum málmhljómi,
væri karlkyns og liklegast um
þritugt. Lögreglan tók málið að
sér. Deild D6 (næstum þvi
Gestapó) stormaði inn á tann-
lækningastofuna, gekk hreint til
verks og skrúfaði lausa hverja
einustu skrúfu i húsinu, braut
niður veggi, gróf holur i gólfið og
gegnumlýsti það sem eftir var.
Röddin hlakkaöi yfir óförum
þeirra og bað þá aldrei þrifast.
Leitað var til Evrópsku geim-
ferðastofnunarinnar til að mæla
hugsanlega geislavirkni og
þviumlikt, en ekkert óvenjulegt
kom i ljós að þvi er slíkt snerti.
„Chopper, Chopper,
hvað viltu okkur?”
Sjónvarpinu var gefið leyfi til
að kvikmynda á staðnum. En
röddinvarhinþöglasta á meðan á
kvikmyndatöku stóð og olli i
fyrsta sinn talsverðum von-
brigðum með þvi uppátæki. Loks
þegar menn höfðu gefið upp alla
von og höfðu tekið saman út-
búnaðinn heyrðist skyndilega
hljtíð úr horni: „Hahahaha þarna
Fróðárundur í Bæjaralandi
ingum. Sem hann nú er að Uöra
þarna á stofunni heyrist honum
ekki beturen einhver sé að piskra
inni á salerninu. Við getum
imyndaö okkur að millum eyrna
dr. KortsS. hafi leiftrað þankar á
þessa lund — „Bófar? Best að
sýna þeim hvursu maður var
skólaöur á Austurvigstöðvun-
um!” — Þar sem tannlæknirinn
haföi dvaliö á æskuárunum —
eða: , „Kládia?" fullu nafni Klá-
dia B. (17) klinikdama, vei þrosk-
að barn og lifsþyrsl nokkuð — „ég
var búinn að banna henni aö
koma hingaö aftur með þennan
vin sinn...”
Dr. Kort hafði engar vöflur á en
smeygði sér úr tufflonum og
tiplaði ekki beinlinis tindilfættur
á sokkaleistunum aö dyrum sal-
ernisherbergisins. Vopnaður var
hann úrdráttartöng, mfldu verk-
færi og góöu i höndum þess sem
með kunni að fara, en jafnframt
sakleysislegu, þvi að væri hér um
Kládiu B. að ræöa þá gæti dregið
dilk á eftir sér að leggja á hana
hendur: hún á föður nokkurn B.
dyravörð i samkunduhúsi þar i
Reginsborg, rómaðan fyrir van-
stillingu og skapbresti.
„Hér er ég ástin min”
Kort S„ gamli Stalingrad-
melurinn, dokaði stundarkorn við
fyrir framan dyrnar sem voru þvi
sem næst aftur. Grafarþögn. Kort
S. ákvað loks að taka af skariö og
svipti upp huröinni. Hann trúði
ekki sinum eigin augum. Það var
enginn á salerninu. „Ég er orðinn
vitlaus,” tautaði tannlæknirinn
og klóraði sér I skallanum. Þá
gall við önugleg bassarödd: ,,Oft
ratast kjöftugum satt á munn!”
Röddin hljómaöi úr salernisskál-
inni. Dr. Kort S. féll i öngvit.
Hálfum öörum tima siðar bar
að garði klinikdömuna Kládiu B.,
i þrýstnara lagi að vanda. Gekk
hún rakleiðis til klefa sins til að
rjóða sig ilmsmyrslum og við-
smjöri áöur en hún tæki til starfa.
Mannamál heyrði hún berast frá
salernisherberginu, sem raunar
var nokkuð afsiðis, og hugði hún
þar sitja tannlækninn að þylja
Alfakónginn, sem var iðja hans
þegar vel lá á honum: „Hver
rfður svo siöla i sortubyl....”
framhaldið þekkja vist allir.
Brátt tók stúlkuna að undra
hversu yfirboðaranum dvaldist
þvi að von var á patséntum innan
skamms. Fór hún þvi til aö að-
gæta og sá þá dr. Kort S. liggja
sem örendur væri á golfi snyrti-
herbergisins. Upp úr salernis-
skálinni gall hins vegar röddin,
kunningi okkar: „Svaraðu mér á
sekúndu, siðleg snótin tvinna, má
ég skjótast minútu....?” Þaö datt
öldungis ofan yfir Kládiu B., þótt
hippurslaus sé talin, en þar sem
hún er ósvikinn kvenmaður, þá
gægöist hún ofan I skálina. Þar
var vitanlega engan aö sjá.
„Hvarertu?” (minnumst þess að
hér er um óharnaðan ungling að
ræöa). „Hér,” svaraöi röddin,
„hér er ég, ástin min.” Stúlkan
var nU ekki smeyk lengur þar eð
röddinhafði greinilega velþóknun
á henni. „Hver ertu?” spuröi hún
næst. , ,Ég heiti Chopper,
elskan,” sagði röddin, „en hvað
heitir þú?” Kládia B. sagöi
einhverra hluta vegnaekki rétttil
nafns: , ,Irm gerður er ég kölluð!”
Röddin var nú ekkert að tvinóna
lengur við hlutina og tjáði Irm-
gerði snimmendis ást sina: „Þú
ert drottning drauma minna,
Irmgérður, ég get ekki lifað án
þin,” hrópaði röddin hvað eftir
annað.
Stúlkan snaraöist á brott heim
og sagöi frá þvi sem fyrir hana
hafði borið. B. dyravöröur, sem
einkum starfar eftir sólsetur, og
frú B. hárgreiðslukona skunduöu
afstað: þóttþauskilduekkiorö af
frásögn dótturinnar þá fundu þau
á sér aö vá var fyrir dyrum.
Þegar á tannlækningastofuna
kom varðþeim vitaskuld allmikið
um aö finna dr. Kort S. liggja á
gólfinu likari maðki en manni.
Dreyptu þau óöara á hann
Kölnarvatni og rankaði hann þá
við, en mátti samt ekki mæla
fyrir geöshræringu.
Sem fyrr segir höfðu þau hjón
ekki fyllilega gert sér grein fyrir
þvisem Kládfa litla hafði frá að
skýra og veröur þvi vart meö
orðum lýst viöbrögðum þeirra
þegar úr salernisskálinni heyrðist
geövonskuleg rödd skipa þeim að
fara noröur og niður.
Ftödd úr tannbormm
Rétt ár er liðið siðan við
skildum við þau B. og konu hans
þar sem þau voru aö stumra yfir
hrjáöum dr. Kort S. á tannlæk-
ingastofunni I Reginsborg við
Dóná. Þetta fólk,svo og KládíaB.
og fjölmargir aðrir hafa ekki
þurft aö kvarta undan fásinninu.
Röddin hefur séö fyrir þvi.
Þegar dr. Korthaföi jafnað sig
að nokkru eftir þetta fyrsta áfall
imyndaöi hann sér að hann gæti
stundaö vinnu sina sem fyrr. En
ekki leið á löngu uns röddin tók aö
melda sig. Hljómaði hún stundum
úr innstungum þar á tannlækn-
ingastofunni, stundum úr ljósa-
perum, huröarhúnum, vatns-
hönum, já jafnvel úr tannbomum
sjálfum: slðar gerðist hún svo
djörf að blanda sér i simtöl dr.
Korts. Hann er nú með annan fót-
inn á Taugadeildinni, eins og sagt
er.
1 fyrstu varð tannlæknirinn
auövitaö helsta aðhlátursefni
meðal nágrannanna þar i Kegins-
borg. Haft var á orði að nii væri
visast einhver fyrrverandi sjúkl-
inga hans sálaður og genginn
aftur til að borga fyrir sig —
heldur en ekki.... En gárúngar og
vantrúaöir þurftu ekki annað en
að koma á tannlækningastofuna i
einhverri þeirra hópferða sem
farið var að gera þangað — þá
létu þeir af öllu háði og spotti.
„Chopper” lét sig aldrei vanta og
atyrtialltog alla — nema Kládiu
litlu B. sem hann var sýnkt og
heilagt að fara á fjörurnar við. Þá
lá við aö illa færi þegar röddin
komst, að þvi að stúlkan hafði
ekki sagt rétt til nafns og reiddist
gabbaði ég ykkur!” Það var ekki
upplitsdjarfur þulur sem sagði
frá tiðindum kvöldið eftir augliti
til auglitis við milljónir sjón-
varpsáhorf enda.
NU voru góð ráð dýr. Svo dýr að
það var sent eftir prófessor
Bender frá Friborg, ógurlegum
parasálfrasðingi og eins konar
Indriða miöli þeirra Þjóðverja,
aukinheldur sem ýmsir Islend-
ingar hafa gerst lærisveinar hans
um hrið. Prófessor Bender er
þaulvanur að fást við yfirskilvit-
legöfl „Cbapper, Chopper,” sagði
hann, samkvæmt þeirri grund-
vallarreglu að við drauga er
maður dús, „Chopper, Chopper,
hvaö viltu okkur, hvers leitaröu
hjá okkur?” Svar raddarinnar
„Choppers” er ekki prenthæft,
þvi miður: jafnvel hið réttsýna
dagblaö Mynd sá ekki ástæöu til
að hafa það eftir. Prófessor
Bender sá nú að hann átti ekki i
höggi viö neinn Friðrik huldu-
lækni og hvarf hinn snúðugasti á
braut.
Og þar við situr. Enginn hefur
glóru um hver eða hvað sé aö
verki þarna á tannlækningastof-
unni i Reginsborg við Dóná.
Auðvitaö hlýtur skýringin að
liggja i augum uppi: annaðhvort
er þetta einhver brandarakall að
skemmta sér, hvernij» liggur að
visu ekki ljóst fýrir; eða „yfir-
skilvitleg vera”; eða ....???
Og af hverju heitir þetta...
Þessi rödd „Chopper”? Er það
ekki enska? Ef við flettum upp i
ensku orðabókinni — hvers
verðum viö visari? Jú, Chopper
þýðir ákveðin tegund af reiðhjóli,
sei sei, nú og svo getur það lika
þýtt hálshöggvari....
ÞÓRHALLUR EYÞÓRSSON
Þórhallur Eyþórsson
skrifar frá Miinchen