Tíminn - 02.10.1983, Blaðsíða 24

frámw
SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 1983
# < t m <m 1 \ aty.-j -
Shirley borðar ávexti, grænmeti og baunir úr heilsubúðinni til að halda sálrænum sveiflum sínum nógu ofarlega.
■ Sálf ræðingurinn hennar Shirley MacLaine
sagði henni eitt sinn að hún þjáðist af „ringul*
reiðarþra“. Hvorki Shirley ne leikkonan, dans-
arinn og rithöfundurinn þrættu fyrir það. Hún
hefur oft komist, sjálfviljug, í hann krappan á
20 ára leit sinni um heiminn að því „hver ég
er í raun og veru“. „Tvisvar sinnum var ég
næstum dauð,“ segir hún, „en ég var aldrei
hrædd við að deyja. Sú tilfinning var alls
ráðandi að ef til vill gæfist mér ekki tími til að
gera allt sem mig langaði til að gera.“
^Hebminn
er á barmi
andlegrar
endur f æðingar
— segir leikkonan og rithöfundurinn
Shirley MacLaine
sem gengur nú á andlegum stigum
99
Þessi tilfinning var sem eins konar
hugboð en nú hefur þetta meðfædda
óttaleysi öðlast nýja merkingu fyrir
Shirley. Hún útskýrir það þannig:
„Sjáðu til, ég er farin að trúa því núna
að dauðinn sé ekki til. Líkamar okkar
eru einungis hús sem sálir okkar búa í.
Þegar við yfirgefum efnislega líkama
okkar verða sálirnar að orku, þar til við
kjósum að holdgast á ný í annarri mynd.
Það getur verið eftir hundrað ár eða
jafnvel þúsund ár.“ Það er afar einbeitt-
ur svipur á einlægu andliti leikkonunnar
á meðan hún talar. „Fyrst maðurinn
óttast ekkert jafn mikið og dauðann
getum við tekið undir með Roosewelt
sem sagði: „Við höfum ekkert að óttast
nema óttann.“
Shirley hefur árum saman lagt stund á
dulspeki og nýlega lýsti hún því yfir að
hún sé „frumspekingur". Hún trúir ekki
einungis á endurholdgun heldur er hún
cinnig sannfærð um tilvist „ andlegra
leiðbeinenda" sem tali til mannanna í
gegnum miðla. Hún trúir einnig á
drauga sem „hræðilega örvæntingarfull-
ar og ruglaðar sálir,“ sem séu fastar á
einhverju stigi á milli hinna efnislegu og
andlegu heima. Shirley hafnaði aðalhlut-
verkinu í kvikmynd Steven Spielbergs,
Poltergeist, vegna þess að „ég kæri mig
ekki um að kanna hinar dökku hliðar
markaðarins, ég kýs fremur að halda
áfram að vinna í „ljósinu“.
Shirley viðurkennir einnig að fljúg-
andi furðuhlutir séu farartæki með ofur
gáfaðar geimverur innanborðs og álítur
- þó það sé einungis tilgáta - að á jörðu
niðri geti þær tekið á sig mannlega
mynd. En hún veit að við getum rakið
fyrri líf okkar, því að hún hcfur gert það
sjálf.
„Ég man mörg fyrri líf mín. Stundum
var ég karlmaður, stundum kona,“ segir
hún. „Ég bý yfir mjög sterkri minningu
um það að hafa framið sjálfsmorð í einu
af mínum fyrri lífurn."
Hún fór til nálarstungusérfræðings
sem aðstoðaði hana við að vekja upp
minningarnar um fyrri lífin og við ert-
ingu nálanna urðu „hinar sálrænu
minningar of raunverulegar til að unnt
væri að hafna þeim. Ég mundi ljóslega
eftir því þegar ég bjó í Atlantis, hinni
goðsögufrægu borg sem sökk til sjávar.
Ég var karlmaður, góður kennari og
mjög ástfanginn af konunni minni. Það
var komið að lokum hinnar Atlantísku
siðmenningar og risavaxnar öldurqar
skullu yfir okkur. Ég var skelfingu
lostinn. Ég gat ekki hugsað mér að
drukkna svo ég framdi sjálfsmorð." Hún
man ekki hvernig. „En ég man eftir því
hvernig sál mín flaut yfir öldunum og sá
hvernig þær hrifu með sér alla sem ég
elskaði og gat ekki afborið að sjá farast."
„Dóttir mín var
móðir mín í fyrra lífi“
Shirley segir frá þessari reynslu sinni
án allrar tilfinningasemi og í staðreynda-
stíl. En um leið og hún lýkur máli sínu
renna á hana tvær grímur. „Allt í einu
fór ég að hugsa um hvernig þetta hljómar
eiginlega. En það sem skiptir máli í
þessu sambandi er það að manneskjan
hefur þrjú vitundarstig. í jarðlífinu not-
um við venjulega bara hugann og líkam-
ann. Ég er hins vegar að kanna andann.“
Þessi ódrepandi forvitni hefur meira að
segja haft áhrif á ástarsambönd hennar
- og þau hafa verið mörg, þeirra á meðal
við aðstoðarmann Dalai Lama í Tíbet
(„mjög kynferðislegt, reyndar".) „Öll
mín ástarsambönd hafa verið mjög
alvarleg á meðan þau entust," segir
Shirley. „Ég álít kynlífið vera leið að
andlegum þroska ef þú stundar það af
ástúð og einlægni. En ég verð alltaf að
gagnrýna, draga í efa og vita allt sem
mennirnir hugsa, hvernig þeir finna til
og hvers vegna. í staðinn segi ég þeim
nákvæmlega hvað ég hugsa og hvers
vegna.“
Shirley álítur að þegar við endurhold-
gumst, „gcrum við það í ákveðnum
tilgangi, við teiknum okkar eigin
sviðsmynd, ráðum því meira að segja
hvaða konu við fæðumst." Hún álítur að
einkabarn hennar, hin 23ja ára gamla
Stephanie Sachiko (sem þýðir
„hamingjusamt barn“) hafi líkast til
verið móðir hennar í fyrra lífi. „Sachi
heldur það líka“. Sachiko sem nú er
leikkona og býr í grennd við móður sína
í Kaliforníu, er afurð eina hjónabandsins
sem Shirley hefur gengið í, en hún var
gift framleiðandanum Steve Parker. Það
var fremur óvenjulegt hjónaband - Par-
ker bjó í Japan með Sachi á meðan kona
hans sinnti frama sínum og ferðaðist -
og því lauk endanlega með skilnaði,
vegna þess að, eins og Shirley segir nú
varlega: „Það var bara tími til kominn".
Shirley viðurkenndi að skoðanir henn-
ar á sálinni geti lent í mótsögn við
skoðanir hennar á fóstureyðingum. Ef
sálin vclur sér móðurlíf myndi fóstureyð-
ing þá ekki reka hana á brott gegn vilja
sínum? „Mér hefur reynst þessi spurnig
erfið," svarar hún. „Sem kvenréttinda-
kona hef ég ætíð haldið fram rétti
konunnar yfir sínum eigin líkama. Ég las
því kenningar heilags Ágústínusar og
kirkjunnar og fann þar það svar að hin
almenna regla sé sú að sálin gangi ekki
inn í líkamann fyrr en á þriðja mánuði.
Þessi kénning heilags Ágústínusar og
kirkjunnar hjálpuðu mér þannig að leysa
þennan heimspekilega vanda.“
Hún hikar andartak. „En ég get í
rauninni ekki slegið neinu föstu. Ég vildi
frekar láta hverja konu takast á við þetta
andlega vandamál." Hvað ef hún væri
komin þrjá mánuði á leið og vildi ekki
eignast barnið? „Það væri vandamál,"
segir hún, „en ég myndi vona að ég væri
svo meðvituð að láta svona nokkuð ekki
gerast. I rauninni er þetta spurning um
að vera meðvituð. Það er málið."
Er hún ekki
með öllum mjalla?
Þó að Shirley MacLaine hljómi öðru-
vísi þessa dagana lítur hún ekkert öðru-
vísi út. Hún er enn að dansa og enn er
hún ákveðin í að halda áfram að dansa
og leika, núna er hún einmitt að leika í
myndinni „Terms of Endearment " með
Jack Nicholson og í bígerð er að hún
leiki í söngleik á Broadway. En um
þessar mundir beinist öll athygli hennar
að því að kynna nýju bókina sína, Out
on a Limb. Sú bók greinir frá langri leit
hennar að frumspekilegum sannleika.
Og þar eð hún líður sjálfri sér ekki að
kasta höndum til hlutanna hefur hún
verið að endurrita og snurfusa bókina
síðustu fjögur árin.
Ólíkt fyrri bókum hennar, Don’t Fall
Off the Mountain og You Can Get
There From Here, verður nýja bókin
væntanlega mjög umdeild. Það þurfti
talsvert hugrekki til að skrifa bókina
vegna þess að hún gæti hæglega snúið
tryggum aðdáendum leikkonunnar gegn
henni. „Einn vina minna'er í miklu
uppnámi vegna þess sem Stendur í
bókinni,“ segir hún. „Hann segist vera
hræddur um að sumir muni halda að ég
sé ekki með öllum rnjalla."
Trúuðu fólki gæti orðið sérstaklega
bilt við lestur bókarinnar því að Shirley
greinir frá andlegum verum sem hafi
talað til hennar eftir dulrænum leiðum
en Biblían heldur því fram að maðureigi
ekki að vera að hafa afskipti af öðrum
andlegum verum en Guði. En Shirley,
sem er fædd babtisti segist svo sannar-
lega ekki vera að setja út á kirkjuna. „Ég
tel að þeir sem tilheyra einhverjum
hinna æðri trúarbragða séu á réttri leið.
„En þegar ég hugsa um allt það blóð sem
úthellt hefur verið í nafni hinna ýmsu
trúarbragða vegna þess að hver um sig
telja sig ein þekkja réttu leiðina til Guðs
- hvort sem það eru múslimir, hindúar
eða kristnir menn - get ég ekki annað én
mótmælt. Ég held að rétta leiðin sé sú
að finna guðdóminn í sjálfum ser, vegna
þess að hvert og eitt okkar er endurspegl-
un Guðs.“
Ein af nýju kenningunum hennar
Shirleyar - sem hún viðurkennir að er
erfið til daglegs brúks - er sú að á
endanum sé hvorki til neitt rétt né rangt:
í næsta lífi verður fólk að bæta fyrir það
sem það gerði af sér í þessu lífi eða fyrra
lífi. „Auðvitað verður að taka morðingja
úr umferð til þess að vernda samborgara
hans en í víðari skilningi er hann sjálfur
sinn eigin dómari," segir hún. „Það er
ekki auðvelt fyrir mig að ástunda þá
kenningu Búddismans að maður eigi að
blessa óvin sinn, en ég reyni að dæma
ekki vegna þess að ég vil ekki verða
dæmd.“
Þegar Shirley var spurð að því hvað
hún myndi gera ef nauðgari réðist á
hana, sagði hún: „Ég hef borið þessa
spurningu undir andlega leiðtoga mína
og þeir segja að svarið sé að bregðast við
með solar plexus en ekki huganum. Þú
smitar frá þér eins mikilli ást, birtu og
samúð og þú getur upphugsað og þannig
reynirðu að koma í veg fyrir ofbcldi."
„Jafnvel þessi
mýfluga hefur sál“
Hún minntist kvöldverðar með ind-
verska forsætisráðherranum Nehru: „Ég
sló mýflugu af öxlinni á mér og Nehru