Tíminn - 21.07.1988, Side 19

i2iV>' |Vi r 'v i rn:i'» i r vvi'-i
Fimmtudagur 2T. júfT 1^988
1fímihnv' 19
UM STRÆTI OG TORG
■1
iKristinn Snæland:
Bessie Turner,
84 ára ekkja,
með þakkarbréf
frá Jimmy
Swaggart sjón-
varpspredik-
ara. Hann mátti
líka þakka
þessari gömlu
konu, því að
hún gaf söfnuði
hans aleigu
sína.
Jim og Tammy Bakker
voru líka sjonvarps-
stjörnur sem hröpuðu
Um svipað leyti komst upp um
„trúboðshjónin" Jim og Tantmy
Bakker, að þau voru gjörólík því
sem sjónvarpsáhorfendur höfðu
haldið. Þau hjón höfðu þótt glæsi-
legt sjónvarpsfólk og áttu sér
marga aðdáendur. Þá kom fram á
sjónarsviðið ung stúlka sem kom
upp um að þau hjón væru ekki eins
heilög og þau vildu vera láta, og
sagði frá kynferðislegri misbeitingu
sem hún hafði orðið fyrir af völdum
Bakkers og sagði frá ólifnaði þcirra
Bakkers-hjóna.
Bessie Turner hafði líka sent
dálitla peningaupphæð til þeirra og
fleiri predikara, - en enginn skrif-
aði henni eins falleg bréf og Jimmy
Swaggart, sagði hún, og því gaf
hún alltaf meira og meira til hans
þar til hún hafði gefið alciguna.
„Veit ekkert
hvað orðið hefur um
peningana mína“
Bessie sagðist hafa orðið fyrir
miklu áfalli, þegar hún missti trúna
á hann Swaggart sinn, sjónvarps-
predikarann góða, „og nú vcit cg
ekkert hvað orðið hcfur um pen-
ingana mína," segir hún
sorgmædd.
Sjónvarpsstöðvar gcfa upplýs-
ingar um, að áhorfcndur hafi að
öllu jöfnu scnt svona 35-45 dollara
á ári til „sjónvarpsprcstanna", cn
viðurkenna að það sé töluvert um
auðtrúa fólk eins og Bessie Turner,
scm gefi stórar upphæðirog jafnvel
án þess að hafa ráð á því.
Nú hefur Bcssie Turncr misst
húsið sitt og allt sparifc hcnnar
helur farið í Swaggart-söfnuðinn.
Jim og Tammy Bakker þegar allt
var í blóma hjá þeim og þau
mokuðu inn fé frá auðtrúa fólki.
„Ég gaf sjónvarpsprestinum
alla peningana mína,“
- segir Bessie Turner, sem nú er orðin öreigi og húsnæðislaus
Það er með ólíkindum hvernig
„sjónvarpsprestarnir" í Bandaríkj-
unum hafa mokað inn fé undir því
yfirskini, að það sé notað handa
hungruðum börnum, eða til hjálp-
ar munaðarleysingjum, - en svo er
ekkert fylgst með hvað verður af
öllum þessum auðæfum.
Sjálfsagt fer eitthvað af pening-
unum til góðgerðastarfsemi, því að
nauðsynlegt er fyrir predikarana
að hafa einhverjar sérstakar fram-
kvæmdir til að benda á sem sitt
framtak.
„Eyrir ekkjunnar“
Nýlega birtist frásögn í banda-
rísku blaði af gamalli konu sem var
svo heilluð af boðskap sjónvarps-
prestsins Jimmy Swaggarts, að hún
gaf og gaf af tekjum sínum og
eignum, þar til að hún stóð uppi
eignalaus.
Bessie Turner er 84 ára ekkja í
Glouster í Ohio. Hún hlustaði og
horfði oft á predikarann Jimmy
Swaggart í sjónvarpinu. Hann bað
fólk að senda sér peninga til líknar-
mála. Bessie brást vel við og sendi
einhverja upphæð og fékk innilegt
þakkarbréf. Þá sendi Bessie meiri
peninga og síðan tók hún 12.000
dollara sparifé sitt og sendi til
Swaggarts.
Nú cr Bessie orðin jafnfátæk og
það fólk sem hún hélt sig vera að
hjálpa með örlæti sínu.
„Eg hélt að hann Swaggart væri
góður maður," sagði Bessie við
blaðamann. „Ég hef fengið mörg
falieg bréf frá honum."
Vonbrigði
gömlu konunnar
Bessie varð fyrir miklum von-
brigðunt með sjónvarpsprestinn
sinn þegar komst upp um fjársvik
hans og svalllifnað. Hann kom
sjálfur grátandi fram í sjónvarpinu
og játaði að hann hefði hrasað á
braut siðgæðisins. En það gerði
hann reyndar ekki fyrr en komist
hafði upp unt svindl hans og myndir
höfðu birst af honum að fara með
gleðikonu á gististað (mótel).
Jimmy Swaggart predikar og biður fólk að senda sér peninga til
líknarmála.
Það er afar ánægjulegt þegar
opinberar stofnanir svara skrifum
eða athugasemdum um störf
þeirra. Slíkt heyrir því miður til
undantekninga, reglan er sú að
opinberar stofnanir þumbast við
og treysta á að geta þagað mál í
hel. Ein undantekning frá þessu og
mjög ánægjuleg, er embætti lög-
reglustjórans í Reykjavík. Á þeim
bæ er greinum sem snerta störf
vinnumannanna gjarnan svarað,
ekki síst þá fjallað er um umferð-
armál. Ómar Smári Ármannsson,
aðalvarðstjóri umferðardeildar,
stendur oft fyrir svörum og er
þakkarvert hversu kurteislega og
með hógværð hann svarar og út-
skýrir. Klausu minni „Umferðar-
uppeldi" hér á síöunni nýlega,
svaraði hann nokkrum dögum
síðar. Ég lagði áherslu á að lögregl-
an sinnti betur hinum smærri um-
ferðarlagabrotum, og þá sér í lagi
smábrotum hinna yngri öku-
manna. Ég tek fram eins og Ómar
Smári, að ég tel sektir ekki nauð-
synlegar heldur áminningar. Ómar
Smári heldur því fram í svari sínu
að lögreglan sinni vel þessum smá-
brotum ungu ökumannanna, sem
ég nefndi í grein minni. Ég ætla að
nefna þessi brot enn einu sinni:
Ekið með bíl númerslausan að
framan, númerið fært úr réttum
stað að aftan, án þess að númers-
ljós sé látið fylgja, ekið með þoku-
Ijós innanbæjar og auk þess van-
stillt þannig að þau blinda, ekið
vísvitandi með óhrein afturnúmer,
ekið öfugt um einstefnugötu, ekið
gegn bannmerkjum, umferð stöðv-
mcð afturrúðu og gjarnan afturljós
og númer alsett snjó. Eins að
framan, cinkanlega þegar ckið er
mcð grjóthlíf.
Ég lagöi áherslu á og legg enn
áhcrslu á að lögreglan sinni þessum
smábrotum því aðég er sannfærður
um að mcð því að sinna þessu þá
vinnur lögreglan gegn því tillits-
lcysi scm svo ntjög einkcnnir um-
ferðina nú og þó helst háttarlag
ungu ökumannanna (piltanna).
Náist árangur í því efni er trúlegt
að ölvunar- og hraðakstur vcrði
ekki svo algcngur sem hann er nú.
Vegna þcss, að með grein sinni
heldur Ómar Smári því fram að
lögreglan sinni þessum smábrot-
um, þá scgi ég aðeins þetta: Ég ek
um 70 þúsund kílómetra á ári hér
í borginni og reyndar gjarnan mest
að kvöld- og næturlagi. Ég verð
sáralítið var við að lögreglan sinni
smábrotunum, en daglega og
stöðugt verð ég var við hraðamæl-
ingar og ölvunarathuganir hennar.
Nú verð ég að taka fram, að ég er
síður en svo mótfallinn þeim að-
gerðum en býst við að þeirra yrði
minni þörf ef smábrotunum væri
sinnt. Ég má loks nefna hér sem
dæmi að leigubílstjórar hafa ítrek-
að óskað eftir því við lögreglu að
hún greiddi úr umferðaröngþveiti
við skemmtistaði unga fólksins -
án árangurs.
Ég legg áherslu á að lögreglan
beiti sér með vinsemd og sanngirni
gegn sniábrotunum og er þá sann-
færður um árangur, eða einu sinni
enn það sem allir vita; af mjóum
þvengjum læra hundarnir að stela.
Uppeldið
uð með því að stansa á miðri götu
til að spjalla við kunningja, lagt
ólöglega þvers og kruss, til dæmis
á rúntinum og framan við skemmti-
staði. Þá má bæta við akstri á svo
óhreinum bílum (löngu eftir að
enn
komið er utan afmndi) að engin
Ijós né skráningarmerki sjást að aft-
an, eða þegar ekið er að vetrarlagi