Tíminn - 27.03.1993, Blaðsíða 12

12 Tíminn
Laugardagur 27. mars 1993
GústafM. Blanco frá
Argentínu.
sem áreiðanlega á eftir að spjara
sig vel í lífinu!
Það hið sama óskum við líka að
þau öll hin í hópnum geri, og til
þess að svo megi verða mun áreið-
anlega ekki muna minnst um að
þau festi sér þau meginatriði í
minni sem þeim hafa verið innraett
við fermingarundirbúninginn.
Séra Pálma Matthíassyni og þess-
um myndarlega hópi fermingar-
barna hans þökkum við svo fyrir að
hafa fengið að líta til þeirra og
kveðjum.
Tímamyndir
Árni Bjarnason
‘°l \y
mvefur Idýfu og fegurð
Helstu sölustdSir Foldutcppa
eru: Alafossbúðin,
Islenskur heimilisiSnaöur,
Ramtruigerdiii, UlUtrhúsiS
og kaupfélögin víSa um hmd.
^222!
P.O. Box 100 • 602 Akureyri • 96-21900
^íðastliðinn fímmtu-
dagsmoröun litum við
ljosmyndari og blaðamað-
ur Tímans inn í Bústaða-
kirkju til þess að fylgjast
með hópi barna úr Rett-
arholtsskóla, sem ferm-
______uassym. _________ .
síðasti undirbúningstím-
inn og presturinn var að
leggja þeim lífsreglurnar
um nvernig þau ættu að
koma fram og bera sig að
upni við aitarið. Unga
folkið var mætt tíu min-
útur fyrir níu og á undan
hafði séra Pálmi verið
með annan hóp. því mörg
börn eru ferma er líður
að páskum í stærri sókn-
um höfuðborgarinnar.
Þegar tímanum var lokið,
tafst okkur færi á að
itta fáein af bömunum
og rabba við þau um eitt
og annað sem þeim bvr í
brjósti þegar ninn stóri
dagur nalgast.
Ungur maður frá
Argentínu
Fyrst hittum við svarthærðan pilt
með dökk gleraugu og hæglætis-
legt yfirbragð. Hann heitir Gústaf
M. Blanco og er fæddur suður í
Argentínul Við spyrjum hvaðan úr
þessu langa og mjóa landi S-Amer-
íku hann sé, en þá vefst honum
tunga um tönn: „Ég næ aldrei að
bera fram nafnið á staðnum," segir
hann og það er skiljanlegt, því
hann var aðeins á öðru ári þegar
hann fluttist norður til íslands.
„Ég held að krakkar þarna suður
frá fermist á svipaðan hátt og
hérna, en þó veit ég ekki nema að
það sé munur, því Argentína er
kaþólskt land,“ segir hann. Hann
álítur líka að fermingin muni hafa
sama gildi fyrir börnin í gamla ætt-
landinu hans og hérna. „Jú, sjálf-
sagt vilja þau fá fermingargjafir,
eins og flestir krakkar." En hvað
um hann sjálfan? „Gjafir eru ekki
neitt aðalatriði hjá mér. Mér væri
þess vegna sama þótt ég fengi ekki
neitt."
Við höfðum heyrt séra Pálma
segja að honum þætti krakkarnir
nú hugsa minna um fermingar-
gjafir en áður. Gústaf staðfestir lfka
að ekki sé mikið rætt um gjafir í
hópnum — og þó. „Svona stund-
um þegar séra Pálmi heyrir ekki
til!“ segir hann.
Séra Pálmi hafði sagt okkur að
svör hópsins á spurningablöðun-
um við spurningunni um gildi
fermingarinnar hefðu mörg verið
hreint frábær. Nú spyrjum við
Gústaf þess sama. „Fermingin er
staðfesting á skírnarsáttmálan-
um,“ segir hann. „En ég býst við að
fólki muni ganga misjafnlega að
lifa eftir fermingarheitinu sínu,
þegar út í lífið kemur.“
Það munu því miður vera orð að
sönnu hjá Gústaf, en ræðst sjálf-
sagt af því hvernig fólki gengur að
finna réttu „takmörkin", eins og
danski presturinn Kaj Munk bend-
ir á í gamalli en sígildri predikun
sem lesa má á öðrum stað hér í
blaðinu í dag.
„Það getur vel verið að ég gerist
blaðamaður," segir Ólafur Bjarki.
„Nei, nei. Mér líst ekkert illa á
starfsgreinina."
Um fermingarundirbúninginn
segir hann að þetta hafi verið
skemmtilegur tími. „Við byrjuðum
að sækja tímana um leið og skól-
inn byrjaði í haust. Við höfum sótt
einn tíma í viku og hann hefur
staðið í fjörutíu mínútur."
Eins og fyrri viðmælendur hér í
kirkjunni spyrjum við hann um
hvað hann vonist til að fá í ferm-
ingargjöf. Og Ólafur Bjarki er viss í
sinni sök: „Helst peninga. Ég
mundi láta þá í banka og byrja að
safna mér fyrir bfl!“ Við heyrum að
þarna er fyrirhyggjumaður á ferð,
Gekk til spurninga
bæði í Landakoti
Litið inn í síð-
asta undirbún-
ingstímanum hjá
hópi fermingar-
barna, sem séra
Pálmi Matthías-
son fermir á
morgun
og Bústaðakirkju
Fermingarandirbún-
ingurinn skemmti-
legur
Hópurinn, en í honum eru
21 fermingarbam, ásamt presti
sinum, séra Pálma
Matthiassyni.
Gengur til spuminga
í tveimur söfnuðum
Hún heitir Þóra Kristín Þórhalls-
dóttir og hana tökum við næst tali.
Þóra Kristín hefur óvenjulega sér-
stöðu í hópi barnanna. Hún er kaþ-
ólsk og mun því fermast í Landa-
koti, en ekki í Bústaðakirkju.
Þannig hefur hún gengið til spurn-
inga í tveimur söfnuðum í vetur og
það verður að teljast vel af sér vik-
ið. Hún viðurkennir líka að þetta
hafi verið nokkuð erfitt. Það liggur
beint við að spyrja hana hver sé
munurinn á fermingarundirbún-
ingnum meðal kaþólskra og þess
sem gerist í Bústaðasókn.
„Þetta er mjög Iíkt,“ segir Þóra
Kristín, „en hópurinn er minni. í
Landakoti. Þar eru börnin líka víða
að úr bænum, en ekki aðeins úr
einni sókn. Jú, það er meira skraut
í Landakoti, reykelsi, kórdrengir
og Maríumyndir. En annars er
þetta svipað."
Annars kveður hún skýringuna á
því að hún sækir spurningatímana
í Bústaðakirkju einkum þá að hún
vill fylgja félögum sínum úr hverf-
inu, en hún á heima á Sogavegin-
um. Þetta finnst okkur góð skýring
og vottur um góðan félagsanda.
Femir tvíburar
Meðal barnanna, sem séra Pálmi
mun ferma að þessu sinni, eru
fernir tvíburar. Þeir eru að vísu
ekki allir í hópnum, sem við hitt-
um hér á sl. fimmtudagsmorgni —
en þó eru hér tvíburar. Við fáum þá
til þess að sitja fyrir og lofa Árna
Ijósmyndara að smella af sér mynd.
Þeir heita Magnús Friðrik og Kjart-
an Friðrik, eru Ólafssynir og segj-
ast lengi hafa búið úti í Svíþjóð
meðan faðir þeirra var þar við
læknisnám. Við verðum þess líka
vísari að Friðriks-nafnið er komið
frá langa- langafa þeirra og að þeir
eru frændur prestsins sem fermir
þá. Séra Pálmi kveðst reyndar hafa
vitað af þeim frá því er þeir voru í
móðurkviði, en þá var hann prest-
ur á Hvammstanga og foreldrar
þeirra búsettir þar.
„Nei, við hugsum ekkert mikið
um fermingargjafir," segja þeir. En
blaðamanninum finnst að þeir
hljóti samt að eiga sér einhverjar
óskir þar að lútandi í leynum hjart-
ans. Um síðir viðurkennir Magnús
að hann hefði ekki á móti því að
eignast geislaspilara og á daginn
kemur að bróðir hans er sama
sinnis. Og hver veit nema þessi von
eigi eftir að rætast!
En þeir álíta að sum fermingar-
börn fái allt of miklar gjafir. Þeir
segja að inntak fermingarinnar
telji þeir að staðfesta trúna á Guð
fremur en að fá gjafir. Þeir trúa
vissulega á Guð og lærðu bænir af
foreldrum sínum, þegar þeir voru
litlir, og pabbi og mamma báðu
með þeim áður en þeir fara að sofa.
Já, þeir fara stundum með bænirn-
ar sínar enn.
Síðasti viðmælandi okkar er son-
ur kollega í blaðamennskunni, Ág-
ústs Inga Jónssonar fréttastjóra á
Morgunblaðinu. Ólafur Bjarki heit-
ir hann. Þetta er meira að segja
ekki í fyrsta skipti sem mynd kem-
ur af honum í Tímanum: Fyrir
nokkrum árum var hann þar stadd-
ur sem verið var að selja húsein-
ingar og var þá myndaður ásamt
fleira góðu fólki. .
Óiafur Bjarki: „Mundi láta pen-
ingana i banka og byrja að safna
mér fyrir bíl.“
Þóra Kristin Þórhallsdóttir. Hún mun
fermast í Landakotskirkju.
Tviburabræðumir Magnús Friðrik
og Kjartan Friðrik.
c