Réttur - 01.10.1933, Blaðsíða 28

búnir til að verja auðvaldið með hvaða vopnum, sem
er. Og þessvegna á sá verkalýður, isem ætlar að af-
nema þetta auðvaldsskipulag, enga^aðra leið en vægð-
arlausa dægurbaráttu fyrir hagsmunum sínum, háða
með verkföllum og hvaða öðrum ráðum, sem duga,
með rótfestu í .þýðingarmestu vinnustöðvum auðvalds-
framleiðslunnar o'g sú verkfallsbarátta leiðir til sífelt
skarpari árekistra við burgeisastéttina og ríkisvald
hennar— eins og m. a. síðustu atburðirnir á Akureyri
og Siglufirði sýna, — og nær að lokum hámarki sínu
í vopnaðri uppreisn verkalýðsins gegn hervæddri yf-
irstétt íslands. Og í þeirri úrslitabaráttu verða þeir
fátæku bændur og fiskimenn, sem ,,milliflokkunum“,
enn tekst að blekkja, hinir sjálfsögðu bandamenn
verkalýðsins.
Það er eina leiðin til verklýðsbyltingarinnar o'g só-
síalismans. Og sú leið verður eingöngu farin undir
forustu Kommúnistaflokks íslands, og ,Alþjóðasam-
bands kommúnista, eins og hin volduga Sovétbylting
í Rússlandi og nú í Kína, bezt hefir sýnt og isannað.
J. J. endar bækling sinn með tilvitnun í Einar Ben.:
,,Því brauzt eg frá sókn þeirra vinnandi vega,
í vonlausu klifin, um hrapandi fell“, —
og hyggst með því að skýra aðalþáttinn í lífsstarfi
mínu og íélaga minna, myndun Kommúnistaflokksins
á Iislandi. Fyrst hann virðist helzt óska eftir skýring-
unni á því starfi í ljóðlínum, þá skal eg honum til
geðs minna á vísu Þorsteins Erlingssonar, eins braut-
ryðjanda sósialismans á Islandi, orta fyrir 40 árum
síðan:
„Og ef við nú reyndum að brjótast það beint,
þó brekkurnar verði þar hærri,
vort ferðalag gengur,svo grátlega seint,
og gaufið og krókana höfum við reynt,
og framtíðarlandið er fjarri.“
220