Réttur - 01.04.1969, Blaðsíða 25

i kapphlaupinu, — herða „faglegu" baráttuna. Hún
verður að birtast í því að fá verkalýðinn til að
ráða hraða hringpallsins: verða valdið í stjórnmál-
unum, — og geta þannig þarizt með þáðum vopn-
unum: faglegu og pólitísku.
ÞAÐ ÞARF MEIRA
Á það skal minnt sem oft hefur áður verið gert
hér í „Rétti", að vissulega er það margt fleira
sem verkalýðurinn og bandamenn hans verða að
gera en að stöðva óðaverðbólguna. Það er ekki
hægt að stjórna Islandi þannig að full atvinna verði
fyrir alla þá, sem hér vilja búa, öðruvísi en með
því að koma á áætlunarþúskap, þróa samkvæmt
stórhuga áætlun atvinnuvegi vora, — koma á yfir-
stjórn ríkisins á utanríkisverzluninni i þeim tilgangi
m.a. að fullnýta alla markaðsmöguleika og beita til
þess einnig þjóðarkaupmætti vorum með jafnvirð-
issamningum, — gerþreyta húsnæðislánunum þann-
ig að hægt sé að fá 60—80 ára lán með 2—3%
vöxtum fyrir 75—80% byggingarkostnaðar, svo
verkamönnum sé kleift að komast yfir íbúðir án
óðaverðbólgu og vinnuþrælkunar.
Islenzkur þjóðarbúskapur krefst fullkominnar
skipulagningar — i þjóðar þágu, — á þessum tím-
um skipulagsbáknanna miklu og þaulhugsaðrar
tækni og stórreksturs, — en ekki úrelts stjórnleys-
is, þótt falið sé undir fögru orðagjálfri um „frjálsa
samkeppni" o. s. frv.
Og vissulega þarf sjálfur opinberi búskapurinn,
þ. e. rekstur hinna ýmsu rikis- og bæjar-fyrirtækja,
mikillar umskipulagningar við. Burgeisastéttin hef-
ur lítinn áhuga fyrir skynsamlegum rekstri hans, en
þvi meiri fyrir hagnýtingu hans i pólitísku valda-
skyni og til efnahagslegs sérgróða stéttarinnar
sem og til að auðvelda skattsvik. Þarf verklýðs-
stéttin þar vissulega að taka til höndum.
ÁBYRGÐ OG ÁTÖK
Atvinnurekendastéttin sem heild ber ábyrgð á
þeirri pólitík verðbólgu annarsvegar og hrunstefnu
stjórnleysis og skipulagsleysis hins vegar, sem
tekin hefur verið. En öll sú stefna er nú komin I
örþrot. Eftir tvöföldun dollarsins 1967—'68 kom
í Ijós að áhrif hrunstefnunnar tóku að eyðileggja
hina væntanlegu „árangra" verðbólgunnar: hús og
fasteignir hækkuðu ekki í verði, rekstursfjárskortur
leiddi til stöðvana, sérréttindi útlendinga um verk
og innflutning vara tóku að bitna á íslenzkum at-
vinnurekendum, gjaldþrot fóru í vöxt o. s. frv. —
Það varð eingöngu útlenda auðvaldið, sem hafði
ótvíræðan gróða af síðustu gengislækkunum.
Þarmeð er einnig komið að reikningsskilum innan
atvinnurekendastéttarinnar sjálfrar. Það kemur upp
aðgreiningin á milli eftirfarandi aðila:
Annars vegar verður hinn harði kjarni hrunstefn-
unnar, erindrekar hins erlenda auðvalds, sem vi’.ja
láta lögmál stórkapítalismans fá að njóta sín til
fulls á Islandi: hina smáu atvinnurekendur — og
það eru flestir íslenzkir í þeirri tölu, — hrynja sam-
kvæmt lögmálum „frjálsrar samkeppni", en útlenda
auðhringi hirða það, sem þeim finnst nýtilegt. Út frá
þessum lögmálum hugsa og sérfræðingar þeir og
aðrir, sem framfylgja pólitík Alþjóðabankans, binda
Island á skuldaklafa hans og vilja láta kné fylgja
kviði í viðureign við verkamenn, beygja þá undir
það ok fátæktar, er þeir forðum báru.
Eftirfarandi staðreyndir eru talandi tákn um hve
mjög þessu harðstjórnarliði erlends auðvalds hefur
orðið ágengt í að koma Islendingum undir erlent
skuldaok með ,,frelsis“-pólitik sinni:
Erlendar skuldir eru nú 12.372 miljónir króna.
(62 þús. kr. á hvert mannsbarn). Afborganir og
vextir á ári eru 2260 miljónir króna. Það samsvarar
launum 18000 islenzkra verkamanna með 125.000
kr. meðallaun fyrir 8 tíma dagvinnu, — eða þvl að
helmingur alls íslenzks verkalýðs geri ekki annað
með dagvinnu sinni en borga vexti og afborganir
af skuldum, sem engar hefðu þurft að vera, ef vit-
urleg stjórn hefði verið á þjóðarbúskapnum.
Hins vegar er sá þjóðlegi kjarni atvinnurekenda-
stéttarinnar, sem litið hefur farið fyrir undanfarin
ár, látið dragast blekktur með í sjálfsmorðsstefnu,
en er nú að byrja að rísa upp þegar kemur að kvik-
unni og Ijóst er að skapa skal útlendum sérrétt-
indi til að drepa íslenzka í samkeppni, sbr. orð
eins stærsta atvinnurekanda i járniðnaði um að
verið sé að gera íslendinga „undirlægjur ríkra er-
lendra þjóða".
Átta þessir atvinnurekendur sig nú I tíma, hver
voði þeim og þjóðlegum atvinnuvegum er búinn
af helstefnu erlends auðvalds, — og taka höndum
saman við alþýðu manna I tíma um að nýskapa og
73