Réttur - 01.01.1985, Blaðsíða 13

vinna líknarstörf meðal særðra. f*ær finna
ekki upp stríðstæki né stjórna framleiðslu
þeirra, hvað þá þær græði fé á slíkri fram-
leiðslu. Ég held að konur sem varðveita
með sér kveneðlið (ég er ekki að tala um
konur sem ganga inn í karlasamfélagið og
taka upp atferli þess) gætu varla tekið
þátt í þeirri vitfirringu sem hermennska
er. Kannski má segja hið sama um eyð-
ingu landsins gæða. Vegna uppeldis og
félagsmótunar virðast konur hafa meiri
skilning á lífinu og þörfum þess. Pær hafa
heldur ekki fengið vald í hendur. Því held
ég því fram að aukin þátttaka kvenna í
stjórnun, og þar með nokkur áhrif þeirra
á hugi þeirra herskáu karla sem þar ráða,
sé mikilvæg í baráttunni fyrir friði milli
manna á jörðunni, friði við okkur sjálf og
friði við jöröina. Það kæmi körlum til
góða ekki síður en konum.
Konur sem mótandi afl
Konur verða að ætla sér hlut við mótun
nýs gildismats og nýs samskiptaforms þar
sem ekki er byggt á gróða og valdi eins
yfir öðrum eða sífellt auknum hagvexti og
arðráni á auði jarðar heldur stefnt að rétt-
látri skiptingu jarðar gæða og mannúð-
legum samskiptum heima og heiman.
Ég trúi ekki að margar konur sjái hag
sinn bættan eða frelsi sitt aukið með ótak-
mörkuðum séreignarétti, svonefndu at-
vinnufrelsi og frelsi fjármagns frjálshyggju-
mannanna. Óheft auðhyggjan mun aðeins
arðræna konur og lítillækka enn hatramm-
legar en nokkru sinni fyrr með lægstu
launum og svonefndu kostnaðarverði á
heilsupæslu, menntun og félagslegri þjón-
ustu. I „frelsinu“ blómstrar líka klámiðn-
aðurinn. Þessum öflum er það fyrst og
fremst í hag að vinstri menn, bæði konur
og karlar, standi sundraðir.
Daglegt líf kvenna í 3. heiminum snýst um fæðu
öflun og matseld.
Ég sé því þá einu leið fyrir konur í
frelsisbaráttu - auk þess sem þær bindast
samtökum sín í milli sér sjálfum til stuðn-
ings - að taka höndum saman við þau
stjórnmálaöfl sem vilja og geta barist
gegn gróðahyggjunni, hernaði og arðráni
á fólki og auðlindum jarðar. Jafnframt
þurfa þessi stjórnmálaöfl að leggja miklu
meiri áherslu, en hingað til hefur verið
gert, á baráttuna fyrir jöfnuði á milli
karla og kvenna.
Reykjavík, 28. jan. 1985
13