Réttur - 01.01.1985, Blaðsíða 43

K|ddaraliðinu sigað á vopnlausan fjöldann
hann var allra þegnsamlegast sem drott-
|nn lýðsins beðinn um að veita fjölda rétt-
lnda og umbóta allra náðusamlegast.
Gangan mikla 9. janúar hófst og tugir
þúsunda hins bláfátæka og réttlausa al-
Þýðufólks fyllti götur St. Pétursborgar og
^omst til Vetrarhallarinnar um tvöleytið
dl að afhenda Herranum bænarskjalið.
En það voru byssuskotin og brugðnir
brandar riddaraliðsins sem svöruðu fólk-
lnu. Óvopnuðum fjöldanum kom þetta á
pvart, krossinn og keisaramyndin, er bor-
'n voru í broddi fylkingar, höfðu ekkert
•ttildað hjörtu hinna blóðþyrstu drottn-
afa. Yfir 1000 manns lá eftir í valnum.
Verkalýður Pétursborgar hafði lært
hvernig berjast skuli við drottnarana. Þar
dugðu hvorki bænir né undirgefni.
Um alla Pétursborg risu upp götuvígi.
Með frumstæðum vopnum varðist fólkið
blóðhundum keisarans. Dögum saman
stóðu götubardagarnir. Fórnir alþýðu
voru miklar. Sósíalistar tóku forustuna í
þessari vopnuðu baráttu, er breyttist í
uppreisn og féllu fyrir kúlum keisaraþræl-
anna við hlið verkamannanna. Þessi orð
eru höfð eftir deyjandi konu, Maríu
Lwownu Berditschewskju, er féll í götu-
vígunum: „Ég iðrast þess ekki eitt augna-
blik að hafa farið í götuvígin til að
berjast“.
Én uppreisnin breiddist út og níðingar
yfirstéttarinnar tóku að óttast um völd
sín. En áður en þróun uppreisnarinnar
verður lýst í fáum orðum, skulum við
I minnast þess, hvernig „mesti maðurinn
43