Morgunblaðið - 01.04.2006, Side 84

84 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
DEUS var stofnuð í Ant-werpen í Belgíu árið1991 og varð fyrstabelgíska rokksveitin til
þess að ná vinsældum utan heima-
landsins. Á fyrstu plötu sveitar-
innar, Worst Case Scenario sem
kom út árið 1994, má finna fræg-
asta lag hennar hingað til, lagið
„Suds & Soda“. Lagið kom hljóm-
sveitinni rækilega á kortið og hef-
ur hún notið töluverðra vinsælda
síðan þá. Árið 2001 gaf sveitin út
safnplötuna No More Loud Music:
The Singles og töldu margir að
platan markaði endalok dEUS.
Sveitin sneri hins vegar aftur í lok
síðasta árs með plötuna Pocket
Revolution og hefur fyrsta smá-
skífulagið af plötunni, „7 Days, 7
Weeks“, náð töluverðum vinsæld-
um á rokkstöðvum í Evrópu og
Bandaríkjunum.
Tónleikar dEUS í Reykjavík eru
liður í Pocket Revolution-
tónleikaferð sveitarinnar um
Bandaríkin, Asíu og Evrópu. Þeg-
ar blaðamaður náði tali af Tom
Barman, söngvara sveitarinnar,
var hann hins vegar staddur heima
hjá sér í Belgíu. „Hér er allt hel-
víti grátt og niðurdrepandi. Vorið
ætti að vera komið en það lætur
eitthvað standa á sér. Veðrið er al-
veg hræðilegt núna,“ segir söngv-
arinn aðspurður um stemninguna í
Belgíu.
Á móti skilgreiningum
Nú hefur mikið af góðri tónlist
komið frá Belgíu en fáar hljóm-
sveitir hafa náð almennilegum ár-
angri á alþjóðlegum vettvangi.
Hvers vegna heldur þú að dEUS
hafi náð svona miklum vinsældum?
„Í fyrsta lagi vorum við heppnir
að byrja í upphafi tíunda áratug-
arins. Á þeim tíma fengu 25.000
hljómsveitir plötusamning á hverj-
um degi. Það voru miklir peningar
í tónlistarbransanum á þessum
tíma og mikil bjartsýni. Svo pöss-
uðum við mjög vel inn í það sem
var í gangi, þessa indí-tónlist, sem
er frasi sem ég hata reyndar. Svo
skipti það okkur náttúrulega miklu
máli að komast á samning hjá Isl-
and, sem er stórt fyrirtæki sem
leyfði okkur samt sem áður að
gera það sem við vildum gera. Við
gerðum þrjár plötur hjá þeim en
núna erum við samningsbundnir
V2. Ég held að það sé hins vegar
mjög erfitt að vera að stofna
hljómsveit í dag, það er meira að
segja erfitt fyrir belgískar hljóm-
sveitir að ná vinsældum í Hollandi,
sem er hérna við hliðina á okkur.
Við í dEUS höfum hins vegar ver-
ið að reyna að hjálpa ungum og
efnilegum belgískum hljómsveitum
að koma sér af stað á erlendri
grundu.“
Þú virðist ekki sérlega hrifinn af
því að tónlist dEUS sé flokkuð
sem indí-tónlist.
„Nei, orðið indí kemur nátt-
úrulega frá orðinu „independent“
(sjálfstæður) og fyrir mér vorum
við alls ekkert sjálfstæðir á sínum
tíma því við vorum á samningi hjá
mjög stóru útgáfufyrirtæki. Það
var líka alltaf verið að bera okkur
saman við hinar og þessar hljóm-
sveitir sem kallaðar voru indí-
hljómsveitir á þessum tíma. Ég sá
hins vegar aldrei neitt sameig-
inlegt með okkur og þessum
hljómsveitum. Þetta er kallað „art-
rock“ á Englandi, sem var eitthvað
sem ég hafði ekki heyrt um. Ég
fletti því upp og komst að því að
þær hljómsveitir sem féllu undir
þá skilgreiningu voru til dæmis
Velvet Underground og Talking
Heads og mér finnst skrítið að ein-
hver setji okkur í sama flokk. Það
er kannski ekki frumlegt að segja
það en ég hef alltaf verið á móti
því að skilgreina og setja tónlist
niður í ákveðna flokka. Alltaf þeg-
ar við höfum verið skilgreindir
sem indí-hljómsveit hef ég reynt
að semja hefðbundið popplag, ein-
göngu til þess að mótmæla þessari
skilgreiningu.“
Hvernig sem vindurinn blæs
Margir töldu að hljómsveitin
hefði hætt eftir að þið senduð frá
ykkur No More Loud Music safn-
plötuna árið 2001. Hvernig stóð á
því að þið tókuð ykkur fjögurra
ára hlé?
„Ástæðan var sú að ég gerði
kvikmynd sem átti upphaflega að
verða stuttmynd, en varð svo að
kvikmynd í fullri lengd sem heitir
Any Way the Wind Blows. Það tók
mig hins vegar þrjú ár að gera
hana og svo þurfti ég að fylgja
henni eftir og kynna hana þannig
að ég hafði ekki tíma fyrir hljóm-
sveitina. Við höfðum verið á tón-
leikaferðalögum og að gefa út plöt-
ur í átta ár, gítarleikarinn okkar
var hættur og mig langaði ekki að
finna nýjan alveg strax þannig að
þetta var ágætt hlé. Það var samt
sem áður nokkuð erfitt að gera
nýjustu plötuna okkar, Pocket
Revolution, sérstaklega í ljósi þess
hversu langur tími var liðinn frá
því við gerðum síðustu plötu. Núna
veit ég að það er ekki gott að láta
svona langan tíma líða á milli.“
En þú ert samt ánægður með
nýju plötuna er það ekki?
„Jú, ég er mjög ánægður með
hana og okkur hefur gengið mjög
vel í kjölfar hennar. Fólk virðist
ekki hafa gleymt okkur, við höfum
verið að spila fyrir fleiri áhorf-
endur en áður og við erum líka að
spila á stöðum sem við höfum aldr-
ei spilað á áður, til dæmis á Ís-
landi. Það er búið að ganga mjög
vel síðan platan kom út, við erum
á leiðinni í tónleikaferðalag um
Bandaríkin, en þangað höfum við
ekki farið í tíu ár. Þannig að við
erum mjög sáttir.“
Hvernig plata er Pocket Revolu-
tion?
„Ég hef bara ekki hugmynd.
Það var mikill sigur að platan
skyldi vera gerð yfirleitt og fyrir
ári hafði ég ekki trú á því að hún
yrði að veruleika. Svo þekkjum við
fjölmörg dæmi þess að hljóm-
sveitir taki sér svona langt hlé og
mistakist svo gjörsamlega þegar
þær koma aftur saman, til dæmis
Elastica og Stone Roses. Platan
var gerð við mjög erfiðar aðstæður
en það gaf okkur einhvern und-
arlegan kraft til að gera góða
plötu. En til að svara spurning-
unni, segja sumir að þetta sé
poppaðasta platan okkar hingað til
en aðrir segja að hún sé þung og
rokkuð. Ég hugsa að síðarnefndi
hópurinn hafi rétt fyrir sér, hún er
nokkuð þung.“
Íslendingar á
tónleikum í Danmörku
Þið eruð líklega frægastir fyrir
lagið „Suds & Soda“ sem kom út á
ykkar fyrstu plötu árið 1994. Ertu
þreyttur á því að hljómsveitin sé
alltaf tengd við þetta eina lag?
„Nei, alls ekki, mér finnst alltaf
mjög gaman að spila það og það
myndast alltaf gríðarlega góð
stemning þegar við tökum það.
Það er kannski okkar frægasta lag
en mér finnst fólk ekki alltaf
tengja okkur við það. Ef svo væri
yrði ég kannski svolítið þreyttur á
því.“
Þið eruð á leiðinni í mjög stórt
tónleikaferðalag um Evrópu,
Bandaríkin og Asíu. Eruð þið van-
ir að fara í svona löng ferðalög?
„Nei, þetta er okkar stærsta
tónleikaferðalag hingað til. Að vera
í dEUS er góð leið fyrir mig til
þess að skoða heiminn. Við förum
á staði þar sem okkur dettur ekki í
hug að fá marga áhorfendur en
svo selst upp á tónleikana. Þetta
finnst okkur mjög spennandi, við
viljum ekki fara auðveldu leiðina
og fara á staði þar sem við vitum
að fólk mætir heldur viljum við
fara til landa sem eru meira
spurningamerki, eins og til dæmis
Ísland. Það var ég sem bað um-
boðsmanninn okkar að koma á fót
tónleikum á Íslandi en hann sagði
að það væri ákveðin áhætta og
mjög dýrt. Svo spiluðum við í Dan-
mörku fyrir nokkrum mánuðum og
þá fréttum við af fólki sem flaug
frá Íslandi til að koma á tón-
leikana. Þá ákváðum við að koma
til Íslands.“
Mikill aðdáandi Sykurmolanna
Ég sá á heimasíðunni ykkar að
það er uppselt á tónleika ykkar í
San Francisco. Eruð þið svona vin-
sælir vestanhafs?
„Ég held reyndar að ástæðan
fyrir því sé sú að þar spilum við
með hljómsveitinni Snow Patrol.
Við getum kannski ekki alveg
eignað okkur það, við spilum nefni-
lega stundum með öðrum hljóm-
sveitum þótt við séum oftast einir.
Annars höfum við ekki hugmynd
um hvernig okkur muni ganga í
Bandaríkjunum, við höfum bara
farið þangað einu sinni áður.
Pocket Revolution er líka bara
önnur platan okkar sem kemur út
þar í landi.“
Hvað megum við búast við að
sjá og heyra á tónleikum ykkar á
Íslandi?
„Við erum allir í miklu stuði
þessa dagana og þetta verða
örugglega mjög góðir tónleikar.
Við munum spila í um það bil tvær
klukkustundir og tökum nánast
alla nýju plötuna, auk nokkurra
eldri laga sem við veljum.“
Hvað veistu um Ísland?
„Ekki margt en ég veit þó að
það búa fáir á Íslandi og að nátt-
úran er alveg sérstaklega falleg.
Ég vona að við munum hafa ein-
hvern tíma til þess að skoða land-
ið, mér skilst að við fáum allavega
einn dag í frí. Svo hitti ég reyndar
leikstjóra kvikmyndarinnar Nói
Albinói á kvikmyndahátíð og við
spjölluðum töluvert saman. Ég
týndi heimilisfanginu hans en ég
ætla að reyna að finna það aftur
svo ég geti boðið honum á tón-
leikana. Ég veit líka að hann er í
hljómsveitinni Slowblow. Svo þekki
ég auðvitað Sigur Rós og ég er
líka mjög mikill aðdáandi Syk-
urmolanna.“
Tónlist | Belgíska hljómsveitin dEUS á tónleikum á NASA á fimmtudaginn
Guð kemur frá Belgíu
Belgíska hljómsveitin
dEUS er væntanleg
hingað til lands, en hún
leikur á tónleikum á
NASA á fimmtudaginn
kemur, 6. apríl. Jóhann
Bjarni Kolbeinsson
ræddi við Tom
Barman, söngvara
sveitarinnar, í tilefni
af komu hennar til
Íslands.
„Að vera í dEUS er góð leið fyrir mig til þess að skoða heiminn,“ segir Tom Barman, sem stendur hér í miðjum hópi hljómsveitarmeðlima.
dEUS á NASA fimmtudaginn 6.
apríl. Mammút hitar upp. Húsið
verður opnað klukkan 21 og tón-
leikar hefjast 21.30. Miðasala fer
fram í verslunum Skífunnar og á
midi.is. Miðaverð er 2.500 krónur
auk 200 króna miðagjalds.