Morgunblaðið - 10.04.2006, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. APRÍL 2006 25
MINNINGAR
✝ Þorgils ÞorbjörnÞorgilsson fædd-
ist í Ólafsvík 18. júlí
1915. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 31. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Jóhanna
Jónsdóttir, f. 4. júlí
1888 á Elliða í Stað-
arsveit á Snæfells-
nesi, d. 22. febrúar
1977, og Þorgils Þor-
gilsson, f. 30. apríl
1887 í Hraunhöfn í
Staðarsveit, d. 17.
nóvember 1975, sjómaður en síðar
bóndi í Innri Bug. Systkini Þorgils
eru: Guðlaug, f. 24. apríl 1911, d.
14. apríl 1984; Sólveig, f. 29. októ-
ber1912, d. 8. desember 1965; Jó-
hann, f. 3. maí 1919; Óskar Haf-
berg, f. 25. febrúar 1928.
Árið 1949 hóf Þorgils sambúð
með Steinunni Jóhannsdóttur, f.
16. júní 1919, d. 26. nóvember
1991. Börn þeirra eru 1) Þorgils, f.
1950, veitingamaður, kvæntur
Katrínu Sigurðardóttur. Börn
þeirra eru Steinunn
Bára, Sigríður Elfa
og Þorgils. 2) Jó-
hanna, f. 1955,
íþróttakennari og
fulltrúi, í sambúð
með Ólafi Þorgeirs-
syni. Börn þeirra eru
Þorgeir og Íris. Með
barnsmóður sinni,
Guðbjörgu Guð-
mundsdóttur, átti
Þorgils Guðmund, f.
23. júní 1950, kona
hans er Lilja Jó-
hannsdóttir, börn
þeirra eru Guðbjörg, Björn Helgi
og Kristjana. Áður átti Steinunn
Jóhann Grétar, Hafdísi og Aldísi.
Þorgils lærði klæðskeraiðn og
rak klæðskeraverkstæði á Lækjar-
götu 6 þar til hann lét af störfum
vegna aldurs. Hann kenndi í Iðn-
skóla Reykjavíkur í nokkur ár
ásamt að vera prófdómari í iðn-
inni.
Útför Þorgils verður gerð frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Hann faðir minn kvaddi þetta líf
31. mars síðastliðinn, saddur lífdaga
eftir níutíu ár. Mig langar að minn-
ast hans með nokkrum orðum og
stikla á stóru um hans langa lífs-
hlaup.
Hann fæddist að Strönd í Ólafs-
vík árið 1915 en fluttist með for-
eldrum sínum að Innri-Bug í Fróð-
árhreppi árið 1923 og þar ólst hann
upp við almenn sveitastörf og við
það atlæti sem þá var algilt í sveit-
um landsins, hann hlóð meðal ann-
ars steingarða og rétt, sem enn má
sjá leifarnar af og réttin var enn
notuð eftir að ég fer að muna eftir
mér.
Á unglingsárum stundaði hann
sjóinn frá Ólafsvík og reri frá
Grindavík þar til hann hóf nám í
klæðskeraiðn árið 1942 og við þá
iðn starfaði hann óslitið.
Árið 1949 hóf hann sambúð með
móður minni Steinunni Jóhanns-
dóttur og bjuggu þau alla tíð á
Garðavegi 8 í Hafnarfirði. Hann rak
klæðskeraverkstæði á Lækjargötu
6 í Reykjavík í rúm fjörutíu ár og
var jafnframt prófdómari í iðn sinni
í mörg ár ásamt að kenna við Iðn-
skólann í nokkra vetur.
Árið 1959 smitaðist hann af
berklum og var á Vífilsstöðum í tvö
ár. Stuttu eftir að hann fór á Vífils-
staði greindist ég einnig með smit
og var sendur þangað líka. Þar
dvaldi ég með honum í eitt ár og
var það mjög lærdómsríkt. Þar
kynntist ég pabba vel og ugglaust
betur en ég hefði ella gert því þar
komu í ljós hans einstöku hæfi-
leikar til að laga sig að hlutunum
og hve æðrulaus hann var.
Hann var alla tíð hæglátur og ró-
legur maður sem sjaldan skipti
skapi. Hann var í stjórn Snæfell-
ingafélags Reykjavíkur árum sam-
an enda alla tíð mikill Snæfellingur
og hugur hans var ætíð heima í
Bug og eftir að hann kom á Hrafn-
istu í Hafnarfirði fannst honum
vænst um að út um gluggann sinn
sá hann jökulinn á björtum dögum.
Þegar ég var að alast upp var farið
vestur á hverju sumri og alltaf
hlakkaði ég mikið til þessara ferða
því á þessum árum var það meiri-
háttar ferðalag og tók yfir átta tíma
að keyra til Ólafsvíkur og á leiðinni
fræddi pabbi okkur um það sem
fyrir augu bar. Hann þekkti til á
flestum bæjum á leiðinni og vissi
deili á öllum sem þar bjuggu, og
þegar við komum vestur yfir Fróð-
árheiði þá ljómaði hann af ánægju
yfir að vera kominn heim. Og það
veit ég að hann gerir núna, er án
efa sæll og ánægður með að komast
yfir móðuna miklu og sameinast
mömmu og öðrum sem honum þótti
vænst um.
Andlát hans var eins og lífið,
hægt og yfirvegað, hann fór í mat í
hádeginu og naut þess að fá upp-
haldsmatinn sinn saltkjöt og baun-
ir, lagði sig síðan eftir matinn og
sofnaði.
Ég kveð föður minn með söknuði
og þakklæti fyrir allt sem hann hef-
ur verið mér í gegnum lífið og óska
honum velfarnaðar á nýjum slóðum.
Þorgils.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín tengdadóttir,
Katrín.
Það er víst ábyggilegt að leið
okkar allra liggur í sömu átt og öll
endum við á sama stað. En þrátt
fyrir það þá finnur maður mikla
sorg þegar einhver nákominn
manni kemst á leiðarenda þrátt fyr-
ir að leiðin hjá viðkomandi sé búin
að vera löng. Afi minn lauk sinni
leið nú nýverið og þó það sé
kannski ekki sorglegt, enda búinn
að lifa löngu og góðu lífi, finnur
maður samt til mikillar sorgar. Afi
minn var maður sem margir ættu
að taka sér til fyrirmyndar, kvart-
aði sjaldan þótt oft hafi verið
ástæða til. Hann var töffari, það var
alveg sama hvaða dagur var og
sama hvað til stóð þá klæddi hann
sig upp í jakkaföt enda klæðskeri
og saumaði fötin sjálfur og betri
saumaskap var ekki hægt að finna.
Þegar maður kom í heimsókn til
afa þá leið ekki á löngu áður en
fjörugar umræður um stjórnmál
komu upp á yfirborðið. Ég þakkaði
nú oft fyrir að vera sömu skoðunar
og hann í þeirri deild enda hafði
hann mjög sterkar skoðanir á hlut-
unum. En fátt var betra en að sitja
og ræða við hann, hvort sem var
um lífið fyrr og nú eða persónuleg
málefni sem maður leitaði í öll horn
að svari við.
Elsku afi, þeir sem þekktu þig
eru betri menn fyrir vikið. Ég mun
ávallt varðveita minningarnar um
þig í hjartanu, ég vil þakka þér all-
ar þær stundir sem við áttum sam-
an og allar þær minningar sem þú
hefur gefið mér.
Minningin talar máli hins liðna,
og margt hefur hrunið til
grunna …
Þeir vita það best, hvað vetur er,
sem vorinu heitast unna.
(Davíð Stef.)
Elsku afi, ég sakna þín mikið og
veit og trúi að leiðir okkar munu
liggja saman aftur.
Svo mælir þinn sonarsonur
Þorgils.
Hann afi er farinn og eftir lifir
góð og hugljúf minning um besta
afa í heimi.
Hann afi ólst upp á Innri Bug í
Fróðárhreppi og þangað höfum við
farið reglulega, tjaldað og veitt í
Vaðlinum og munum við halda því
áfram og þá munum við hugsa til
afa og hans uppvaxtar.
Það voru ófáir sunnudagarnir
sem við fórum til ömmu og afa í
pönnsur, lærissneiðar og sveskju-
graut sem afa fannst rosalega gott
og plataði hann grautinn ofan í okk-
ur með því að keppa um hver fengi
flesta steinana. Oft fórum við líka
til hans á klæðskeraverkstæðið í
Lækjargötunni og horfðum á hann
sauma og gott ef við lærðum ekki
sitthvað í saumaskap.
Minningarnar um hann afa eru
margar og þær munu fylgja okkur
alla tíð.
Elsku afi, þú skilur eftir þig
skarð sem enginn mun fylla og þú
átt þinn stað vísan í hjarta okkar.
Sigríður E. Þorgilsdóttir,
Steinunn B. Þorgilsdóttir.
ÞORGILS ÞORBJÖRN
ÞORGILSSON
✝ Sigvaldi Lofts-son fæddist á
Hólmavík 17. októ-
ber 1930. Hann lést
3. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Helga Guðbjörg
Jónsdóttir, f. 11.júlí
1895, d. 18. sept.
1981, og Loftur
Bjarnason, f. 17.
júní 1883, d. 8. ágúst
1956. Hálfsystkini
hans samfeðra voru:
Gísli, Aðalheiður,
Björnstjerne og
Gestur sem öll eru látin. Alsystk-
ini hans eru: Gróa, f. 23. febrúar
1925; Þórdís, f. 8. ágúst 1926; Jón,
f. 17. desember 1927; Ingimundur
Tryggvi, f. 5. okt. 1932, d. 4. febr-
úar 1937; Guðjón, f. 11. október
1934; Karl Elinías, f. 2. mars 1937.
Hinn 21. apríl 1957 kvæntist
Sigvaldi Sigrúnu Ólafsdóttur, f.
21. ágúst 1936. Foreldrar hennar
voru Halldóra Sigurdórsdóttir, f.
17. júlí 1919, d. 26. nóvember
1968, og Ólafur Oddsson, f. 26.
ágúst 1915, d. 11. október 1977.
Börn þeirra eru: 1) Helga Guð-
björg, f. 30. júlí 1950, maki Guð-
mundur G. Sigurðsson, f. 15. febr-
úar 1959, búsett á
Kjalarnesi. Börn
þeirra eru þrjú. 2)
Linda Hrönn, f. 21.
maí 1955, maki
Baldur Pétursson, f.
17. febrúar 1955,
búsett í Reykjavík.
Börn þeirra eru
þrjú. 3) Páll Hall-
dór, f. 24. mars
1959, maki Unnur
Sigurðardóttir, f. 9.
október 1955, búsett
á Akranesi. Börn
þeirra eru tvö. 4)
Ægir, f. 26. mars 1963, maki
Eygló Rögnvaldsdóttir, f. 3. júlí
1966, búsett í Reykjavík. Hann á
eitt barn. 5) Sigurdór, f. 30. apríl
1964, maki Anna Alexandersdótt-
ir, f. 1. desember 1970, búsett á
Egilsstöðum. Börn þeirra eru tvö.
6) Stella Freyja, f. 27. ágúst 1970,
maki James L. Morris, f. 21. des-
ember 1977, búsett á Hawaii.
Börn þeirra eru þrjú. Langafa-
börnin eru tólf.
Sigvaldi fluttist til Akraness
1954 og bjó þar til æviloka.
Útför Sigvalda verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Með nokkrum orðum vil ég
kveðja þig, pabbi minn, en erfitt er
að láta orðin koma því hjartað er
sárt og þú horfinn á braut og ég
verð eins og lítil stúlka sem vill bara
fá pabba sinn aftur. Ótal minningar
koma upp í hugann og geymi ég
þær í hjarta mínu. En, elsku pabbi,
mig langar að þakka þér fyrir að
hafa alltaf verið til staðar fyrir mig,
þakka þér fyrir alla þolinmæði þína
og umburðarlyndi, þakka þér fyrir
gleðina, þakka þér fyrir kærleikann,
en mest af öllu vil ég þó þakka þér
fyrir að hafa fengið að vera dóttir
þín og þú pabbi minn. Sárt er að
kveðja þig og söknuðurinn mikill, en
minning þín verður ljós í lífi mínu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Kær kveðja.
Þín dóttir
Linda Hrönn.
Elsku afi minn. Ég sit við tölvuna
og langar að segja svo margt. Ég
reyni að segja sjálfri mér að þú sért
farinn. Mér finnst það ekki raun-
verulegt að sjá þig ekki framar. Þar
sem ég bý erlendis og hef ekki séð
þig lengi, á ég erfitt með að ímynda
mér að þú takir ekki á móti mér
þegar ég kem heim. Margar minn-
ingar streyma um hugann, ég veit
ekki hvar ég á að byrja. Þú varst
besti afi sem ég gat hugsað mér og
alltaf til staðar þegar ég þurfti á
þér að halda. Oft komstu og pass-
aðir Viktoríu fyrir okkur, hvort sem
það var að morgni eða kvöldi, alltaf
varstu tilbúinn. Einhvern veginn
var mig farið að gruna að þér fynd-
ist skemmtilegra að passa litla
hundinn minn Tímon. Var hann í
sérstöku uppáhaldi hjá þér. Ég
minnist þess þegar þú sast við út-
varpið inni í eldhúsi og sönglaðir
með gömlu góðu lögunum þínum.
Þú hafðir einstaklega gaman af dýr-
um. Þegar Palli átti hestana fannst
þér ekkert skemmtilegra en að fara
upp í hesthús og huga að þeim. Oft-
ar en einu sinni varstu búinn að
elda í hádeginu því þú vissir að ég
kæmi við hjá ykkur og vissir alveg
hvað var efst á lista hjá mér. Varstu
þá búinn að gera kjötfars með hvít-
um jafningi og káli að þínum hætti.
Þú ljómaðir þegar ég gekk inn því
þú vissir hvað mér fannst þetta
gott.
Allar minningar sem ég á frá
mörgum fjallgönguferðum, rútu-
ferðum um landið og sumarbústaða-
ferðum með þér og ömmu eru mér
ofarlega í huga. Og fallegu stein-
arnir sem þú slípaðir og safnaðir í
mörg ár. Viktoría var ekki lengi að
finna út þegar þú komst í heimsókn
að þú varst alltaf með nammi í úlpu-
vasanum og laumaðir þú alltaf einu
og einu upp í þig. Stundum fann
hún nammi á borðinu sem „datt“ úr
vasanum hjá þér.
Elsku afi minn, ég kveð þig með
svo miklum söknuði og þakka þér
fyrir öll þau yndislegu ár sem við
áttum saman. Ég veit að þú vakir
yfir okkur og verndar, veitir ömmu
styrk til að takast á við lífið sem
fram undan er.
Elsku amma mín, þú ert svo ynd-
isleg kona og ég á þér svo mikið að
þakka. Guð veiti þér styrk í sorg
þinni og veistu að afi verður þér
alltaf nærri.
Ykkar
Sigrún Baldursdóttir.
Elsku afi minn, ég get ekki lýst
því í orðun hve skrítið er að þú sért
farinn, ég trúi því varla. Ég sakna
þín sárt og get varla hugsað mér að
sjá þig aldrei aftur, en minningu
þína mun ég geyma í hjarta mér.
Ég mun aldrei gleyma öllum góðu
stundunum okkar saman og hve
gaman var að koma til ykkar á
Akranes og fá afakjötsúpuna, hún
var best í heimi. Ég man vel eftir
því hve ánægð ég var þegar þið
amma buðuð mér með til Egilsstaða
og hve skemmtileg ferðin var þang-
að í Volvoinum ykkar, þegar þú lést
mig fá tveggja metra langa spýtu
svo kríurnar gogguðu nú ekki í koll-
inn á mér. Svo labbaðir þú áfram
óhræddur eins og alltaf.
Og ég man líka eftir útvarpinu
þínu sem var nú oftast í botni þegar
ég kom til ykkar svo þú misstir nú
ekki af fréttunum.
Allar minningarnar sem ég á um
þig og eru heilmargar mun ég varð-
veita.
Þú varst svo laginn við allt sem
þú gerðir og ég lít svo sannarlega
upp til þín. Ég veit þú ert stoltur af
mér, afi minn. Ég mun alltaf segja
Viktori sögur um þig og minna
hann á gleraugun hans afa því þau
voru nú í miklu uppáhaldi hjá hon-
um eins og þú varst. Ég veit að þú
vakir yfir ömmu minni og veitir
henni þann styrk sem þú hafðir
innra með þér til að takast á við hið
ókomna.
Elsku besta amma mín, ég votta
þér mína dýpstu samúð á þessari
stundu. Megi guð vera með þér.
Elsku besti afi minn, ég elska þig.
Blessuð sé minning þín. Megir þú
hvíla í friði.
Ykkar
Heiðrún Baldursdóttir.
Elsku afi minn, ég vil þakka þér
allar þær góðu stundir sem við átt-
um saman og öll ferðalögin með þér
og ömmu út um allar trissur sem
var sko mikið fjör. Mín besta minn-
ing er hve samrýnd þú og amma
voruð í einu og öllu sem þið gerðuð.
Mér fannst alltaf gaman að koma til
þín og fá besta matinn í heiminum
sem þú eldaðir. Þú ert besti afi sem
hægt er að hugsa sér og ég er þakk-
lát fyrir að hafa verið partur af þínu
lífi.
Elsku afi minn, þú lifir í minn-
ingum okkar allra.
Elsku amma mín, guð veri með
þér á þessari sorgarstundu og veiti
þér styrk í framtíðinni.
Þökk fyrir þennan vetur,
þökk fyrir brosið þitt.
Þú hefur sól og sumar,
sent inn í hjartað mitt.
Ykkar
Anna Vallý Baldursdóttir.
SIGVALDI
LOFTSSON
 Fleiri minningargreinar um þor-
gils Þorbjörn Þorgilsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Hrafn
V. Friðriksson