Morgunblaðið - 08.07.2006, Blaðsíða 28

Selfoss | „Það hefur verið rótveiði í
Langholti og óvenju stór lax sem hef-
ur verið að koma upp þar, segja þeir
mér Langholtsmenn, en það er aftur
lítið að frétta úr Soginu en það á eftir
að lifna, trúi ég,“ sagði Ágúst Mort-
hens í versluninni Veiðisporti á Sel-
fossi þegar hann var inntur eftir því
hvernig stangveiðin gengi á vatna-
svæði Ölfusár og Hvítár.
„Það hefur líka verið ágæt veiði í
Eyrarbakkaós og menn þar fengið
fleiri laxa en sjóbirtinga. Það virðist
sem sjóbirtinginn vanti núna. Svo er
Volinn, eða Laxá í Flóa, að gefa vel.
Ég frétti af einum sem fékk 18 fiska
eitt til fimm pund. Svo eru menn hér
á Selfossi búnir að fá ríflega 30 laxa
sem er betra en undanfarin ár. Sá
stærsti sem komið hefur á land hér á
veiðisvæðunum á Selfossi var 12
pund og það má segja að það sé
örugglega einn fiskur á dag. Síðan
frétti ég af fjölskyldu frá Eyrar-
bakka sem fór upp á Eyrarbakka-
engjar og fékk þar 9 fiska og sá
stærsti var 5 pund sem er fín veiði.
Svo er Iða að gefa fisk en þar kom
einn 14 pundari á land um daginn,“
sagði Ágúst og kvaðst vera ágætlega
bjartsýnn á veiðina, menn væru tals-
vert á ferðinni í veiði og margir
kæmu við til að græja sig upp og fá
vitneskju um veiðiskapinn á svæðinu
en slíkt er nauðsynlegt fyrir veiði-
andann.
„Þetta lítur allt vel út, það er ágætt
að taka mið af því sem þeir segja í
Langholti, þeir eru svona miðsvæðis
og greinilegt að töluvert af fiski er á
ferðinni á svæðinu en þeir segja að
það hafi ekki verið svona góð veiði
þar í mörg ár og stór lax líka, 11 og 12
punda fiskar. Það er bara bjart yfir
þessu og veiðimenn vongóðir og leyf-
in seljast vel,“ sagði Ágúst Morthens
og sýndi tvær túbur sem mikið eru
teknar núna, sannkölluð leynivopn,
Sunrise Shadow fyrir Rangárnar og
Olsen Olsen fyrir Ölfusá og Hvítá.
Ágúst í Veiðisporti bjartsýnn á gott veiðisumar með „fiskiflugur“ í handraðanum
„Greinilega töluvert af fiski
á ferðinni á vatnasvæðinu“
Morgunblaðið / Sigurður Jónsson
Leynivopnin Ágúst Morthens með túbuboxið í Veiðisporti og heldur á
Sunrise Shadow og Olsen Olsen, sem er sú rauða.
28 LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNSTAÐUR
ÁRBORGARSVÆÐIÐ
Flóahreppur | Kristólína Rós tekur
á móti gestum sem heimsækja sýn-
ingu Siggu á Grund í Flóaskóla.
Svipur hennar er dálítið dreyminn
en lýsir ánægju og þessi ánægja er
smitandi á einhvern hátt. Andlitið
fangar augað þegar komið er inn í
sýningarsalinn og gestirnir ganga
rakleitt að Kristólínu Rósar og virða
hana fyrir sér með aðdáun. Hið
næsta henni er önnur kona, Ófríska
konan, sem augað grípur og grand-
skoðar, hún situr nakin á útskorinni
grein og það geislar af henni lífs-
kraftur enda hefur hún boðskap, ber
með sér lífið. Skammt frá stendur
þriðji eðalgripurinn, Íslenski tölt-
hesturinn, fagurlega útskorinn með
allt sitt stolt og bíður þess að fá með
sér hestana sem sýna eiga hinar
gangtegundirnar.
Ný verk knýja stöðugt á
„Hún Kristólína Rós kemur langt
að, hún er íslensk og þetta er alveg
sérstök persóna. Ég er mjög ánægð
að hafa getað gert henni þann greiða
að skera hana út þannig að hún yrði
sýnileg. Hún er mjög ánægð með sig
og tekur vel á móti fólki hérna. Þetta
var sönn manneskja sem höfðaði
sterkt til mín og vildi verða til. Hún
er þó ekki nema hálfgerð því ég á eft-
ir að færa henni herramann og það
er sama að segja um Ófrísku kon-
una,“ sagði listakonan Sigríður J.
Kristjánsdóttir frá Grund í Vill-
ingaholtshreppi, nú Flóahreppi, þeg-
ar hún kynnti eitt verka sinna á sýn-
ingunni í Flóaskóla sem staðið hefur
yfir síðan 17. júní og lýkur á morgun,
sunnudaginn 9. júlí. „Það er nú svo
með mörg verkin mín að þau láta mig
ekki í friði fyrr en þau standa full-
sköpuð. Og það eru mörg sem knýja
á um að verða til en maður hefur ekki
eilífðar tíma til að sinna þessu. Hefði
maður nægan tíma þá horfði þetta
allt öðruvísi við,“ segir Sigga sem á
sér þann draum að geta helgað sig
listsköpun sinni við útskurðinn af al-
vöru.
„Mig langar að vinna gripi sem
geta staðið á safni en eru ekki seldir
en til þess að láta þann draum rætast
þarf ég manneskju í hin daglegu
heimilisverk mín. Það situr talsvert
fast í mér að komast í að skera út
þessa gripi sem knýja á um að verða
til. Ég vil komast út úr því að vera
endalaust að skera og smíða eftir
pöntunum, hef gert það svo lengi og
langar núna að feta nýja braut. Ég
hef alla tíð verið viss um hvaða leið
ég vil fara í lífinu og ég er sátt við líf-
ið en langar núna að fara þessa nýju
braut og skapa þessi hugarfóstur
mín. Því er ekki að neita að lista-
mannalaun myndu hjálpa mér mikið
í því efni,“ sagði Sigga.
Sé safnið fyrir mér
„Nafnið Kristólína er gamalt nafn
sem mér þykir mjög vænt um og
meira segi ég ekki, en Rós vísar til
rósarinnar í hárinu á henni. Hún er
að sjálfsögðu ekki föl heldur gerð til
að vera á safni. Hún og fleiri gripir
eiga erindi þangað, það sýnir að-
sóknin að sýningunni,“ sagði Sigga
en gestir sýningarinnar eru komnir
vel á annað þúsund. Hún segir tvö
önnur verk knýja fast á um að kom-
ast í framkvæmd en það eru Hest-
arnir og Ófríska konan. „Hesturinn
vill fá félaga sína með hinar gangteg-
undirnar með sér og Ófríska konan
vill fá mann, sagði Sigga sem ber
sérstakan hug til verka sinna og hef-
ur sterkar tilfinningar til þeirra.
„Ófríska konan ber með sér boðskap
um lífið og þá hreyfingu sem það ber
í sér. Ég skal segja þér það að mig
vantar ekki hugmyndir og verkefni.
Stundum koma hugmyndirnar hratt,
maður ræður ekki við sig og fer að
vinna að þeim. Mér líður sérstaklega
vel þegar ég hef lokið einhverju verki
og það stendur uppi fullskapað. Ég
yrði sannarlega alsæl að geta lokið
við hestana, ég sé þá bókstaflega fyr-
ir mér standa saman í sýningarsal,“
sagði Sigga sem á sér þann draum að
eignast safnahús sem umgjörð utan
um gripina sína. „Þar eiga gripirnir
helst að vera og ég vil að safnið sé
hérna á þessu svæði. Þetta er frjótt
svæði og fólk vill koma hingað og sjá
það sem er til og hefur verið unnið
hér á svæðinu. Ég sé þetta safnahús
fyrir mér og held að það muni verða
að veruleika. Hugurinn snýst um
þetta í svefni og vöku,“ segir lista-
konan Sigga á Grund.
Siggu á Grund dreymir um að eignast safnahús fyrir listmuni sína
Morgunblaðið/Sigurður Jónsson
Stöllur Sigga á Grund með Kristólínu Rós.
Eftir Sigurð Jónsson
Höfðaði til mín og vildi verða til
LANDIÐ
Akranes | Í anddyri Bókhlöð-
unnar, Heiðarbraut 40, sýnir
Friðrik Jónsson nú olíumálverk
og vatnslitamyndir. Friðrik hefur
verið í námi í Myndlistaskóla
Kópavogs frá árinu 1992 í teikn-
ingu, módelteikningu, síðar í
vatnslitun og olíumálningu. Sýn-
ingin stendur yfir til 15. ágúst og
er opin á afgreiðslutíma bóka-
safnsins. Þetta er sjötta einka-
sýning Friðriks.
Friðrik Jónsson er fæddur
1921 er búsettur í Kópavogi en
bjó lengi á Akranesi og var skip-
stjóri á sementsskipinu Freyfaxa
á árunum 1966–70 og síðar út-
gerðarstjóri Sementsverksmiðju
ríkisins. Er starfsævinni lauk hóf
hann nám við Myndlistarskólann
í Kópavog og hefur m.a. numið
hjá Erlu Sigurðardóttur mynd-
listarmanni.
Áður skip-
stjóri, nú
listamaður
Blönduós | Hafíssetur var form-
lega opnað í Hillebrandtshúsi á
Blönduósi fyrr í vikunni. Margt
manna var við opnunina og er
það samdóma álit þeirra sem séð
hafa sýninguna að vel hafi til tek-
ist. Dr. Þór Jakobsson veðurfræð-
ingur og einn helsti hafíssérfræð-
ingur landsins er höfundur texta
og jafnframt helsti hvatamaður
að stofnun hafíssetursins. Björn
G. Björnsson útfærði og sá um
uppsetningu á sýningunni.
Grænlenskur gestur
Á hafíssetrinu verður kynning
á hafísnum sem hingað berst en
hann er í raun grænlenskur gest-
ur. Á setrinu er að finna frásagn-
ir og myndir af mannlífi og vís-
indaleiðöngrum í grennd við ísinn
á Grænlandi. Ísbjörn einn mikill
er á safninu og enn eru til Hún-
vetningar sem séð hafa slíka
skepnu á rölti um húnvetnska
grund. Greint er frá siglingum
um hafís fyrr og nú, ísbrjótum og
öðrum skipum sem komast gegn-
um ísinn.
Samhliða opnun Hafíssetursins
voru veðurathugunartæki Gríms
Gíslasonar á Blönduósi sett upp á
lóðinni við húsið en Veðurstofa
Íslands hefur gefið safninu tækin.
Helgast það af því að mikil tengsl
eru milli veðurfars og hafíss.
Grímur hefur starfað sem veð-
Aðstandendur Dr. Þór Jakobsson,
Grímur Gíslason og sýningarstjór-
inn Björn G. Björnsson.
Landsins
forni fjandi
til sýnis á
Blönduósi
Eftir Jón Sigurðsson