Morgunblaðið - 08.07.2006, Síða 47

gefið; litli dóttursonur þinn sem þú
varst svo stoltur af. Þú hafðir lengi
mynd af honum á MSN sem við
spjölluðum svo oft á, tæknina varst
þú með á hreinu. Í vetur varst þú að
klára að ná þér í réttindi sem hefðu
komið sér vel þar sem þú ætlaðir að
setjast að hér heima á Íslandi.
Elsku vinur, margs er að minnast,
ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
þér og að eiga allar góðu minning-
arnar, það er erfitt að kveðja þig, og
vil ég þakka þér fyrir allt,
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Dagný Helga, Bryndís,
María Rebekka og fjölskyldur, Þóra
og systkini, ykkur vil ég votta mína
dýpstu samúð.
Þín mágkona.
Sólveig Stolzenwald.
Ég hef vitað af þér í tæp 16 ár. Þú
varst fyrst á Egilsstöðum og svo í
Noregi, þannig að kynni okkar voru
aðallega í gegnum síma sem reynd-
ar var aldrei sparaður. Eftir að þú
og Sissa skilduð fórstu að koma oft-
ar til Íslands í heimsókn. Urðu
kynnin þá meiri og meiri. Þú varst
alltaf jákvæður, hress og brosandi.
Við gátum rifist, hlegið, talað út í
eitt og þær voru ófáar koníaksflösk-
urnar sem drukknar voru, enda eð-
aldrykkur. Ekki vorum við alltaf
sammála um allt, sem betur fer.
Þín er sárt saknað.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Sendi dætrum hans og fjölskyldu
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Ingibjörg Grétarsdóttir.
Elsku vinur minn. Þessi ár sem
ég og börnin mín vorum svo heppin
að fá að þekkja þig hafa verið þau
bestu og lærdómsríkustu á minni
lífsleið.
Eftir að við kynntumst tókst
mjög góður vinskapur með okkur
því við vorum svo lík á margan hátt,
gátum spjallað saman langt fram
eftir nóttu, ferðuðumst saman og
ávallt var gleði og margmenni þar
sem þú varst staddur. Börnin mín
tóku þér sem aukaafa, aðra eins
barnagælu hafði ég sjaldan séð.
Þú gafst mér mörg heilræði sem
ég bý að enn í dag og er mér minn-
isstæðast það sem þú sagðir við mig
er ég sagði þér að ég væri búin að
kaupa mér íbúð: „Jóna, mundu að
draga aldrei að borga einn einasta
mánuð af lánunum á íbúðinni, því þá
ertu strax komin í vandræði.“ Ég
hef farið eftir þessu heilræði eins og
mörgum öðrum, sem þú gafst mér.
Svo við rifjum upp eina gleði-
stundina sem við áttum saman, þeg-
ar við vorum að fara í kajakferð með
Round Table-félaginu í Drammen
og var ferðinni heitið niður Liers
Elvu. Áður en við lögðum af stað
heiman frá þér ákvað ég að snoða
þig aðeins með rakvélinni minni
sem ég var nýbúin að fá. Það fór nú
ekki betur en svo að ég gleymdi að
setja kambinn á vélina og þú varst
ansi skrautlegur og áberandi skakk-
ur að aftan, en þú varst nú ekkert
að kippa þér upp við þetta og sagð-
ir: „Þetta er allt í lagi, ég set bara á
mig derhúfu,“ og svo hlóstu að mér.
Þegar við hittumst síðast, það var
um páskana þegar við krakkarnir
komum í frí til Noregs, beið okkar
þar dýrindis veislumáltíð eins og
alltaf þegar við renndum í hlað í
Solbergsmoen.
Það er svo skrýtið að hugsa til
þess að þú sért ekki lengur á meðal
okkar.
„Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska …“
Elsku besti vinur, ég vil þakka
þér fyrir alla þá visku, góðu orð og
þann ógleymanlega vinskap sem þú
hefur veitt okkur Steinunni Ósk og
Aroni Inga síðustu ár.
Elsku Dagný, Bryndís, María,
Almar Máni og fjölskylda, Guð
styrki ykkur í sorginni
Jóna Björk Óttarsdóttir.
Það var fallegur og hlýr sumar-
dagur hér austur á Héraði þegar
okkur barst sú sorgarfrétt að Ísleif-
ur vinur okkar til margra ára, hefði
orðið bráðkvaddur langt fyrir aldur
fram. Þegar svona gerist setur
mann hljóðan og finnst tíminn
stöðvast um stund.
Við skiljum ekki tilgang þess, en
verðum að sætta okkur við að lifa
áfram með minningu um góðan og
tryggan vin.
Við virðum
ei manninn fyrir að fá
fé eða rós úr hnefa.
Og hrós
fyrir allt sem hann ekki var.
Menn ótal blekkingar vefa.
Því einungis
virðingu okkar fær sá,
sem eitthvað hefur að gefa.
(Gunnar Dal.)
Við vottum dætrum hans Dag-
nýju, Bryndísi og Maríu svo og
tengdasonum, systkinum og öðrum
aðstandendum hans okkar dýpstu
samúð.
Hlynur, Edda, Fjölnir
og Linda
Miðhúsum, Fljótsdalshéraði.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 2006 47
MINNINGAR
Það er sumar og
sólin bræðir malbikið,
við göngum rösklega
niður Hlíðargötuna.
Klikk, klakk, klikk, klakk. Hljóðið í
skónum hennar ömmu minnar er
eitt það ljúfasta og skemmtilegasta
(hljóð) sem ég get hugsað mér.
Ferðinni er heitið í Kaupfélagið.
Sumur í Norðfirði voru skemmti-
leg og spennandi. Sveifla sér í
staurunum, sjóferð á flottri trillu
að ógleymdum berjaferðunum í
hlíðum Norðfjarðar. Þar var amma
á heimavelli, gekk rösklega upp
með ungviðið másandi og blásandi
LAUFEY
GUÐLAUGSDÓTTIR
✝ Laufey Guð-laugsdóttir
fæddist í Nesi í
Norðfirði 22. mars
1918. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 21. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Norðfjarðar-
kirkju 30. júní.
á eftir sér. Seinni-
partinn var komið
heim á Hlíðargötu.
Alsæl börn með
berjablá andlit og föt-
ur fullar af dýrindis
blá- og krækiberjum.
Ofurgott skyr með
ferskum berjum út á í
hádegismat. Amma
útbjó þetta eins og á
fínasta hóteli. Lagt á
borð fyrir alla.
Við amma áttum
notalega samveru í
sumarbústað með
fjölskyldunni þegar Máni Freyr
var þriggja vikna. Pabbi hafði ný-
lega greinst með krabbameinið og
við vorum öll hálfmeyr yfir þessum
aðstæðum, nýju lífi og skelfilega
ógnandi sjúkdómi afans. Það var
gott að eiga ömmu að, hún ein gat
sefað drenginn þegar hann grét og
talaði við hann sínu róandi máli
sem enginn skildi nema þau tvö.
Öllu var tekið með ró og spekt. Í
þessari ferð kynntist ég ömmu bet-
ur en nokkru sinni fyrr, við deild-
um herbergi og töluðum saman
langt fram á nætur. Á örfáum dög-
um lærði ég margt af þessari
reyndu konu sem hafði frá mörgu
að segja og var um leið tilbúin að
hlusta á barnabarnið, fordómalaus
og gefandi.
Amma var nýbúin í aðgerð þegar
ég hitti hana í síðasta sinn. Við átt-
um saman innihaldsríkt og gefandi
samtal í dágóðan tíma. Henni leið
vel. Hún ræddi við mig um kom-
andi afmæli Mána Freys og sá sjálf
fram á betri líðan og bjart sumar.
Horfði bæði þakklát og stolt á nýj-
asta lækninn í fjölskyldunni sem
sýndi henni einstaka alúð, hlýju og
nærgætni. Við hlógum öll og gönt-
uðumst og gátum ekki annað en
skellihlegið þegar læknirinn bauðst
til að reisa hana örlítið upp og hún
spurði: „Palli minn, er ég voða
þung?“ Þvílíkur húmoristi, hún
hafði lag á að vera svo hrikalega
fyndin og stundum alveg óvart.
Undanfarin ár heimsótti ég
Laufeyju ömmu mína hvert sumar.
Það fyrsta sem ég gerði var að fara
í skúffuna hennar og fá mér uppá-
haldsnammið okkar, perubrjóst-
sykur. Skyldi hann vera þar enn?
Síðasta sumar ræddum við amma
dauðann. Hún gekk um gólf með
kaffibollann sinn og sykurmola,
stoppaði öðru hvoru og horfði
íbyggin á eitthvað. Hún var að
hugsa. Svo sagði hún; „Já, veistu
það Katrín, ég er svolítið hrædd við
þetta.“ Við komumst að því að það
væri fullkomlega eðlilegt, enginn
væri til frásagnar. Svo skottaðist
hún fram á gang í göngutúr með
vinkonum sínum eftir tíufréttirnar.
Ómissandi partur af tilveru hennar.
Ég er hins vegar viss um að hún
var tilbúin að hitta þá Bjössa sinn,
Hermann, Hjört og alla hina sem
hafa kvatt okkur. Ég bókstaflega
heyri í pabba segja við hana; „Sæl
mamma mín!“ og sé þau fyrir mér
faðmast innilega á ný og ömmu
spyrja: „Hvernig finnst þér þessi
föt, Hermann minn?“ Laufey amma
mín fékk að fara eins og flestir
myndu kjósa sér. Með stæl og með
hennar hætti, sem var „ekkert ves-
en“.
Blessuð sé yndisleg minning
hennar Laufeyjar ömmu. Takk fyr-
ir skemmtilega, lærdómsríka sam-
veru og ást.
Elsku amma, viltu knúsa hann
pabba minn frá mér eins fast og þú
getur. Hvíslaðu að honum að við
söknum hans.
Þín,
Katrín Brynja.
Nú geng ég hér í gömlu
sporin mín,
þótt gróin séu fyrir
mörgum árum.
Í lautinni, þar sem litla
brekkan dvín,
þar ljúfa fjólan ennþá við mér skín
og bunulækur kveður kvæðin sín,
ég krýp í lotning hjá hans silfurbárum.
Nú geng ég hér í gömlu sporin mín
þótt gróin séu fyrir mörgum árum.
Þú kæra byggð, er kem ég til þín inn,
ég kenni yls og finnst, að batni hagur,
við barminn þinn því ró og frið ég finn.
Og fyrst þú ávallt gleður huga minn,
til þín ég leita, flý í faðminn þinn.
Þá finnst mér tíminn vera sólskinsdagur.
Þú kæra byggð, er kem ég til þín inn,
ég kenni yls og finnst, að batni hagur.
(Hugrún.)
Ég sit hér í Danmörku og skrifa
nokkur kveðjuorð til þín, Diddi
frændi. Fyrir framan mynd af afa og
ömmu og ykkur systkinunum fimm
logar kertaljós. Í dag, 16. júní, fór út-
för þín fram, og var ég hjá þér í hug-
anum.
Ég minnist þess sem barn á Ak-
ureyri, hversu stolt ég var, að eiga
frænda í Ameríku. Þið Inga bjugguð
þar í mörg ár með ykkar elstu börn,
Róbert og Gunnlaugu. Þú sendir oft
myndir til Gunnlaugar ömmu og Jó-
hannesar afa á Eyralandsvegi 20.
Meðal annarra voru það myndir af
ykkur með börnin í Tívolí og mynd af
nöfnu minni fyrir framan sjónvarp.
En bæði eitthvað sem hét „Tívolí“ og
„sjónvarp“ þekkti ég ekki á þeim
tíma, og svo voru margar myndirnar
í flottum litum og það var líka nýtt
fyrir mér og merkilegt. Allt var nú til
í Ameríku. Þið komuð svo til Íslands
með börnin í heimsókn, og ég var
voða stolt af litlu frændsystkinum
mínum sem áttu heima í Ameríku.
Þið Inga fluttuð síðan til Íslands
með börnin, með heimili í Reykjavík
og eignuðust dæturnar Sigrúnu og
Ragnhildi.
Ég man líka að á táningsárum
mínum á Akureyri eignaði ég mér
stóra flotta litmynd af þér sem ég
hafði í herbergi mínu innan um plak-
öt af Beatles, Cliff Richard, Elvis
Presley og öðrum þekktum stjörn-
um. Þú varst eins og filmstjarna á
KRISTJÁN
MIKAELSSON
✝ Kristján N.Mikaelsson
fæddist á Akureyri
4. júní 1920. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 7. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Garðakirkju 16.
júní.
þessari mynd og líkt-
ist Paul Newman kvik-
myndaleikara ansi
mikið. Ég var voða
grobbin og stolt að
eiga svona flottan
frænda. Ég geymi líka
fallegu og hlýju bréfin
sem þú skrifaðir til
mín, og eins sem þú
skrifaðir til elsku syst-
ur þinnar Stínu, móð-
ur minnar.
Þið Inga áttuð svo
fallegt og hlýlegt
heimili í húsi ykkar í
Asparlundi, og þar leið ykkur vel
með börnum ykkar.
Það var alltaf gott að heimsækja
ykkur þar, og það var einstaklega
notalegt að vera í návist ykkar
beggja.
Fyrir 13 árum fékkstu heilaáfall
og lamaðist og varst þú bundinn
hjólastól eftir það. Það var mikið
áfall fyrir þig, Ingu og alla fjölskyld-
una. Þú fluttist á Hrafnistu í Hafn-
arfirði og Inga til þín nokkrum árum
seinna, og var hún þá orðin veik
sjálf. Þú varst glaður að fá hana til
þín og alltaf svo stoltur af henni,
enda var hún falleg og góð kona,
glaðleg og skemmtileg. Þið voruð
fallegt par og góður andi ríkti á milli
ykkar.
Ég og Gísli minn heimsóttum ykk-
ur þegar við komum til Íslands. Þú
varst alltaf svo áhugasamur að heyra
um ferðir hans á skipunum um
heimsins höf og ég gat oft dáðst að
því hvað þið voruð jákvæð og áhuga-
söm að heyra fréttir af okkur í fjöl-
skyldunni. Þið höfðuð einstakan
hæfileika að samgleðjast öðrum,
þótt veikindi og aðrir erfiðleikar
steðjuðu að ykkur og margir af
draumum ykkar hefðu ekki ræst.
Inga dó fyrir 4 árum og var það mik-
ill og sár missir fyrir þig.
Þú varst stoltur af börnum þínum
og barnabörnum og langar mig sér-
staklega að nefna son þinn Róbert
sem hefur reynst þér alveg sérstak-
lega vel, ekki síst nú síðustu árin þar
sem þú varst orðinn einn og Inga þín
horfin.
Tengdadóttir þín Arndís var þér
líka einstaklega góð, kærleiksrík og
traust í alla staði.
Síðustu árin hef ég oft hugsað,
hvort þetta væri í síðasta sinn sem
ég sæi Didda frænda. Kom ég
nokkrar ferðir á síðastliðnu ári, og
þykir mér vænt um að synir mínir
Guðjón Emil og Ragnar Mikael voru
með í maí í fyrra og heilsuðu upp á
þig.
Þú varst voða glaður, Diddi, að sjá
þessa ungu frændur þína sem þú
hafðir ekki séð í mörg ár.
Ég kom til þín í síðasta sinn um
páskana með Soffíu frænku eins og
svo oft áður. Þú svafst svo vært í
rúmi þínu, og það var yndislegt að
sjá gleðina sem færðist yfir andlit
þitt þegar þú sást Soffíu og síðan
mig.
Þá sagðir þú „eruð þið komnar,
uppáhalds frænkur mínar“. Ég hafði
tekið gítarinn með, og við Soffía sát-
um við rúmstokkinn hjá þér og sung-
um gömlu íslensku ættjarðarlögin
fyrir þig. Augun þín ljómuðu og þú
varst svo glaður og inn á milli
söngstu með okkur. Það hefur
heyrst í okkur út á gang, því allt í
einu voru fleiri mættir og sungu með
okkur smástund. Þessa stund mun
ég varðveita og geyma alla tíð, og
vera þakklát fyrir að hafa upplifað
og átt með þér, frændi minn, og
Soffíu.
Þú kysstir okkur og kvaddir svo
innilega og ætlaðir aldrei að vilja
sleppa okkur.
Ég skila kærri kveðju til þín, elsku
frændi, frá Gísla, Rögnu Stínu og
börnum okkar systra hér í Dan-
mörku.
Síðasta afmælisdag þinn, 4. júní,
komu systkini mín, Emil og Brynja,
til þín, það er gott að hugsa um það
og daginn sem þú kvaddir þennan
heim 7. júní voru þau hjá þér, Ró-
bert, Arndís, Sigrún, Brynja, syst-
urnar Soffía og Gunnlaug og mág-
kona þín Ásta og þó að þú svæfir
vært hefur þú sennilega notið þess
að heyra spjallið í þeim og fundið
nærveru þeirra allra.
Nú líður þér vel, frændi, þar sem
hið eilífa ljós skín og friður og kær-
leikur umvefur allt. Þau sitja í fal-
legum garði þar sem allt er fullt af
blómum og fallegur söngur ómar. Og
bjóða þig velkominn og fagna þér,
hún Inga þín, Mikael afi, Jóhannes
afi, Gunnlaug amma, Stína systir
þín, bræðurnir Maggi og Mikki,
systursonur þin Mikki og aðrir ætt-
ingjar og vinir. Ég mun sakna þín,
elsku frændi.
Djarfa sál, – þú ert djúp og sterk,
drekinn er andans sigurverk,
trúboði tímans nýja.
Fagnaðu sveinn, tak flugmannsserk,
lát fluginu kraft þinn vígja,
því heimurinn þráir himnaklerk,
sem hefur sig upp til skýja.
Ég fagna með þeim, sem fljúga hátt.
Fagurt er loftið og draumablátt,
og hættunni hetjur gleyma
gefðu þeim, faðir, meiri mátt,
lát magn þitt um brjóstin streyma,
svo þeir geti flogið djarft og dátt
um draumanna undraheima.
(Davíð Stefánsson.)
Innilegar samúðarkveðjur til þín
Róbert, Arndís, Gunnlaug, Sigrún,
Atli, Ragnhildur og barnabörn öll.
Eins til þín, elsku Mummi, ég veit
þú munt sakna bróður þíns sárt.
Þín systurdóttir,
Gunnlaug Hanna Ragnarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Minningar-
greinar