Morgunblaðið - 08.07.2006, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Bergþóra Krist-insdóttir fæddist
á Akureyri 17. júní
1931. Hún lést á St.
Franciskusspítalan-
um í Stykkishólmi
30. júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Björg
Magnea Sigurjóns-
dóttir frá Óslandi, f.
21.5. 1896, d. 23.6.
1975, og Kristinn Jó-
hannesson, f. á Nolli
í Grýtubakkahreppi
í S. Þing. 14.5. 1886,
d. 27.10. 1945. Systkini Bergþóru
eru: 1) Sigurjóna, f. á Akureyri
27.9. 1929, gift Hreini Óskarssyni,
f. 7.5. 1926, 2) Kári Sigurður, f. á
Akureyri 4.8. 1938, d. 22.2. 2006,
kvæntur Þuríði Björnsdóttur, f.
1938. Samfeðra var Gunnhildur
Hansen, f. 1.9. 1921, d. 1957, gift
Árna M. Jónssyni, f. 15.7. 1922.
Þau bjuggu í Skógargötu 10 á
Sauðárkróki.
Bergþóra giftist 29.8. 1953,
Benjamín Þórðarsyni, f. í Hergil-
sey á Breiðafirði 28.4. 1927. For-
eldrar Benjamíns voru Þórður
Valgeir Benjamíns-
son, f. í Flatey á
Breiðafirði 2.8.
1896, d. í Stykkis-
hólmi 10.11.1985, og
Þorbjörg Sigurðar-
dóttir, f. á Brjánslæk
í V-Barð. 26.10.1899,
d. í Reykjavík 27.3.
1987. Benjamín og
Bergþóra ættleiddu
Björgu, f. 15.6. 1954,
dóttur Önnu Bjarna-
dóttur og Reynis
Levisonar. Þau
bjuggu í Hafnargötu
5 í Stykkishólmi til 1959 er þau
fluttu til Reykjavíkur. Ári seinna
fluttu þau til Hafnarfjarðar og
bjuggu í Kelduhvammi 3 til 1972
er þau fluttu að Kotmúla í Fljóts-
hlíð. Þau fluttu 1973 í Ólafsfjörð
og til Akureyrar 1981 og bjuggu
þar í Ásgarði 2. Þau flytja síðan til
Stykkishólms árið 1982, fyrst
bjuggu þau á Skúlagötu 6, síðan
Lágholti 2 og síðast í Tjarnarási
13.
Útför Bergþóru verður gerð frá
Stykkishólmskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Veturinn 1952–1953, er ég var
nemandi í Stýrimannaskólanum í
Reykjavík fæ ég bréf og í því heimboð
til stúlku á Akureyri, en við höfðum
haft bréfasamband í nálægt tvö ár. Er
ég fæ boðið var ég búinn að ákveða að
fara heim til foreldra minna er bjuggu
þá í Flatey á Breiðafirði, þar átti ég
nýjan 18 feta bát og vél er ég hugðist
setja í bátinn, svo að ég sá mér ekki
fært að þiggja boðið, sem ég þó hafði
þráð. Ég fékk á ný heimboð í
páskafríinu sem ég og þáði með mik-
illi eftirvæntingu.
Páskafríið hófst á þriðjudags-
kvöldi, en þá var komin norðan stór-
hríð er slotaði á föstudaginn langa. Á
laugardegi fékk ég síðan far með sjó-
flugvél til Akureyrar. Ég spurði til
vegar að Norðurgötu 11. Ég knúði
dyra og þekkti Bergþóru strax af
myndinni er hún hafði sent mér, þeg-
ar hún kom til dyra. Er ég sá hana
varð ég hugfanginn, fegurðin og
glæsileikinn langt umfram alla
drauma.
Eftir skólavistina fór ég á ný í
heimsókn til Bergþóru, var ég að
hugsa um að fá pláss á síldveiðibáti,
þá var verið að útbúa báta til síld-
veiða, þá fór móðir Bergþóru, Björg
Ósland til Valtýs Þorsteinssonar sem
gerði út þrjá báta á síld. Stýrimann
vantaði á Garðar E.A. 761 og úr varð
að ég fékk plássið. Garðar var hlut-
arhæsta skip síldveiðiflotans þetta
sumar.
Við Bergþóra gengum í hjónaband
hinn 29. ágúst 1953. Eftir að við vor-
um flutt í Stykkishólm sagði Berg-
þóra mér draum sem hana hefði
dreymt fyrir nokkrum árum. Hana
dreymdi að Svava er bjó í næstu íbúð
við hana, frelsuð kona og henni kær
en þá látin fyrir nokkrum árum, kem-
ur til hennar og spyr: „ertu hrædd við
að deyja?“ Fátt varð um svör en hún
segir þó: „Ef þú heldur að ég eigi að
fara að deyja, láttu mig þá vita.“ Síðan
dreymir hana Svövu nokkrum sinn-
um eftir þetta. Í júní 1962 dreymir
Bergþóru aftur að Svava kemur til
hennar, geislandi glöð, og færir henni
spjald með tákni á er virtist vera
krosstákn. Hún spyr hvað hún eigi að
gera við þetta, „þú átt að koma í nótt,“
svarar Svava. Þá vaknar hún, vekur
mig og segir mér drauminn. Ég skildi
hann þannig að nú væri Drottinn að
kalla hana til að helgast honum. Þá
nótt krupum við í fyrsta sinn saman
til bænar. Ég bað upphátt en hún í
hljóði.
Eftir þetta greindi ég breytingu
hjá henni og upp úr þessu fór hún að
lesa í Biblíunni.
Því að af náð eruð þér hólpnir orðnir fyrir
trú. Þetta er ekki yður að þakka. Það er
Guðs gjöf. Ekki byggt á verkum, enginn
skal geta miklast af því. Vér erum smíð
Guðs, skapaðir í Kristi Jesú til góðra verka,
sem hann hefur áður fyrirbúið, til þess að
vér skyldum leggja stund á þau.
(Bréf Páls til Efesusmanna 2:8–10)
Í byrjun annars árs í hjónabandi
okkar dreymir Bergþóru að hún sér
móður sína og Sigurjónu systur sína
standa hjá körfu með barni í. Barnið í
körfunni horfði á hana og hafði skýr
og fögur augu. Ekki var draumurinn
lengri. – Stuttu seinna kom kona er
bjó uppi á loftinu þar sem við bjugg-
um niður til okkar, svolítið vandræða-
leg, og segir, „ég er komin í einkenni-
legum erindum. Ég er komin til að
bjóða ykkur barn“. Við fórum með
henni upp á loftið og sáum stúlkubarn
í körfu með skær augu. Þá mundi
Bergþóra eftir draumnum og segir
síðan „ég held við eigum að taka
hana“.
Bergþóra var mjög söngelsk og
hafði unun af söng. Hún söng með
tveim kórum á Akureyri. Í öðrum
kórnum söng hún millirödd þó að hún
væri með háa sópranrödd. Hún söng
einnig með kirkjukór Stykkishólms.
Eftir afturhvarfið til Drottins vor-
um við hjónin beðin að syngja með
Fíladelfíukórnum í Reykjavík.
Síðari árin okkar í Hafnarfirði
leiddi Drottinn okkur í að fara á elli-
heimili og sjúkrahús til að syngja og
vitna um máttarverk Drottins og varð
það hlutverk Bergþóru að fá fólk úr
kórnum til þess að syngja og vitna um
hjálparsvæðið.
Tímans í Ólafsfirði minnist ég fyrir
hve mörgu fólki við kynntumst og
alltaf var heimili okkar opið fyrir öll-
um endurleystu börnum Drottins og
þeim er vildu nálgast hann.
Bergþóra var gestablíð, eins og
Færeyingar segja.
Benjamín Þórðarson.
Elsku mamma mín, þá er komið að
kveðjustund.
Ég átti því láni að fagna að eiga þig
sem mömmu og þessa dagana rifjast
margt upp í huganum. Mikið var það
skrýtin tilfinning á leiðinni vestur
núna að vita að þú kæmir ekki út á
móti okkur og maturinn tilbúinn inni.
Þegar ég talaði við þig í símann um
daginn á spítalanum datt mér ekki í
hug að þú myndir kveðja þennan
heim eftir nokkra klukkutíma. Er
síminn hringdi um miðja nótt vissi ég
að það var hann pabbi að segja mér að
þú værir farin.
Við söknum þín öll, elsku mamma
mín, en þú ert nú í eilífri dýrð hjá
Guði, laus við allar þrautir. Bergþóra
Rós og Örn Reynir kveðja þig með
söknuði eins og ég.
Þín dóttir
Björg.
Nokkur kveðjuorð langar mig að
festa á blað vegna andláts minnar
kæru vinkonu og trúsystur, Bergþóru
Kristinsdóttur í Stykkishólmi. Minn-
ingabrot, aðallega frá þeim tíma er
þau hjónin bjuggu í Hafnarfirði og
stutt var á milli heimila okkar.
Bergþóra varð 75 ára hinn 17. júní
síðastliðinn. Ég hringdi til Bjargar
dóttur hennar og spurði um daginn.
Björg taldi hana ekki mundu verða
heima, svo að ég hringdi að kveldi
þess 16. júní. Það næsta, sem ég
heyrði frá Stykkishólmi var andláts-
fregn hennar. Vissulega var mér ljóst
að hún var mikill sjúklingur en það er
sagt að andlátsstundin komi alltaf á
óvart – þannig var það einnig hér.
Guðs orð segir að þeir séu sælir,
sem í Drottni deyja. Hún er komin
heim til þess frelsara, sem hún trúði á
og þjónaði. Því gerum við hvort-
tveggja að sakna og samgleðjast.
Bergþóra var ákaflega myndarleg
húsmóðir. Hún var mjög listræn og
heimili þeirra var skreytt með lista-
verkum og handavinnu hennar sjálfr-
ar. Hún skrautritaði ákaflega fallega
og svo mætti lengi telja.
Þau hjónin Benjamín og Bergþóra
voru afar samrýnd og samtaka, hjálp-
fús og fórnfús svo af bar. Þau áttu
sannarlega þá „trú sem starfar í kær-
leika“ og bæði við hjónin og aðrir
fengu að njóta þess í ríkum mæli. Ég
held að þau hafi oft lagt mikið á sig
með hjálpsemi við aðra.
Bergþóra heitin var mjög söngelsk.
Hún hafði háa sópranrödd, söng og
spilaði á gítar og samdi lög. Á Hafn-
arfjarðarárum þeirra vorum við báð-
ar í kór Fíladelfíukirkjunnar í
Reykjavík, sem Árni Arinbjarnarson
stjórnaði. Það var mjög góður tími.
Samverustundirnar hjá Benna og
Bergþóru voru alveg ógleymanlegar.
Vissulega voru kræsingar á borðum
en þó var það samfélagshópurinn
okkar í Hafnarfirði og söngurinn, sem
gerði þessar stundir ógleymanlegar
og ég tel þær alltaf meðal minna
bestu minninga. Þar var margt söng-
fólk. Má þar nefna frænku hennar
Hönnu heitinnar Bjarnadóttur ásamt
hennar elskulegu fjölskyldu. Einnig
Kristján Gamalíelsson sem hafði háa
tæra tenórrödd og margir fleiri vinir,
sem of langt væri upp að telja hér.
Svo var þar að sjálfsögðu mín háværa
fjölskylda. Margt af þessu fólki er far-
ið heim til Drottins. Þegar sungið er
um Drottin og til hans verður nálægð
hans svo raunveruleg. Það er líklega
það sem gerði þessar stundir svo
ógleymanlegar.
Bergþóra mín átti við margvísleg
veikindi að stríða á seinni árum og
maður hennar gerði allt, sem í hans
valdi stóð til að hjálpa henni. Þau
seldu m.a. húsið sitt og keyptu annað,
sem betur hentaði.
Er ég fór fyrir nokkru síðan í gigt-
armeðferð á spítalanum í Stykkis-
hólmi, buðu þau mér heim og dekruðu
við mig á allan hátt. Ég fór á sam-
komu í safnaðarhúsi Hvítasunnu-
manna í Stykkishólmi en það starf
höfðu þau séð um og annast meira og
minna í mörg ár af mikilli trúfesti.
Vissulega gengu þau í gegnum
margvíslega erfiðleika en þau vissu
hvar styrk var að fá. Jesús sagði:
„Minn frið gef ég yður, ekki gef ég yður eins
og heimurinn gefur.“
(Jóhannes 14:27)
Enginn hefur loforð fyrir því að
sigla alltaf sléttan sjó.
Mig langar að kveðja Bergþóru
mína með versi úr ljóði sem hún
skrautritaði eitt sinn fyrir mig. Móðir
mín orkti þetta ljóð eftir lát eigin-
manns míns og ég heimfæri það til
hennar.
Syng þú svanur í friði.
Syng með englanna liði.
Syng þú eilífðaróðinn
árdags himnesku ljóðin.
Söngur þinn enn í anda
okkur svalar að vanda.
Hljómar þó hálfu fegri
í himinsveit dásamlegri.
(Ingibjörg Sumarliðadóttir.)
Elsku Benni minn, Björg og fjöl-
skylda! Hjartanlegar samúðar- og
kærleikskveðjur frá mér og Sigríði
systur minni og okkar fjölskyldum.
Jóhanna F. Karlsdóttir.
Í dag verður borin til hinstu hvílu
mæt kona, Bergþóra Kristinsdóttir
eða Bessa.
Bessu kynntist ég fyrst þegar hún
flutti með Benna móðurbróður mín-
um í Hólminn og mikið var gott að
koma til þeirra í Norskahúsið, ævin-
lega eitthvað gott í munninn og það
kætti nú átta ára strák, en lengi vel
vissi ég ekki að Bessa héti Bergþóra.
Á þessum tíma, áður en þau fluttu
suður, var ég heimagangur hjá Bessu
og þá var nú oft glatt á hjalla. Hún var
heimsborgari, þó hún hefði aldrei
siglt, og kom með margar nýjungar
sem við krakkarnir höfðum aldrei
smakkað áður. Hún kom svo með
sönginn, gítarspilið og léttu lundina
sem við systkinin hændumst svo að
og dáðum. Bessa var mjög listræn
kona og var þekkt fyrir skautskrift og
hannyrðir. Eftir að þau ættleiddu
Björgu litlu voru systur mínar öllum
stundum í kringum Bergþóru og nýja
barnið. Á þessum árum var Benni
mikið á sjónum en eftir að Benni efld-
ist í trúnni hvarf hann frá sjómennsk-
unni og þau fluttu suður 1959 en þá
dró úr samskiptum og ég var rétt að
flytja að heiman.
Eftir að ég var kominn aftur á
æskuslóðir fluttu þau Benni og Bessa
aftur í Stykkishólm 1982 og tóku við
forstöðu í Fíladelfíusöfnuðinum. Þau
gegndu þeirri köllun af trúmennsku
og ástúð, ævinlega glöð og kát, þar til
í janúar 2005. Ekki hafði Bessu farið
aftur í rausnarskap í veitingum frá
því sem ég mundi áður, enda fannst
henni góður matur góður. Mikill sam-
gangur er á milli heimila okkar sér-
staklega eftir að Siggi litli kom til og
laðaðist hann mjög að þeim báðum og
gat dundað sér svo tímunum skipti
hjá Bessu. Á síðari árum fór heilsan
mikið að bila en hún hafði lengi verið
sjúklingur og hana hrjáði margt. Hún
hefur eflaust verið hvíldinni fegin.
Við Aðalheiður og börnin kveðjum
þig með söknuði.
Guðmundur Lárusson.
BERGÞÓRA
KRISTINSDÓTTIR
Stödd á vestur-
strönd Bandaríkjanna
bárust mér þær fréttir
að æskuvinkona mín,
hún Berta, væri dáin,
en eitt tel ég mig vita, að hún hafi
verið hvíldinni fegin.
Berta og ég höfðum náið samband
árum saman þó ég byggi ekki á Ís-
landi og hún varð traustur vinur fjöl-
skyldu minnar líka. Svo lengi sem
hún hafði kraft og heilsu gleymdi
hún aldrei einum einasta afmælis-
degi okkar hjóna eða barnanna fjög-
urra og kom til Svíþjóðar í heimsókn
þegar börnin fæddust. Ótal sinnum
flutti Berta út úr íbúð sinni sem við
BERTA BJÖRG
FRIÐFINNSDÓTTIR
✝ Berta BjörgFriðfinnsdóttir
fæddist á Húsavík 4.
apríl 1951. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ 18.
maí síðastliðinn og
var jarðsungin frá
Fossvogskirkju 30.
maí.
fengum lánaða þegar
við komum í heimsókn-
ir til Íslands.
Sigurlaug, hugur
okkar er hjá þér og
fjölskyldu þinni.
Stundin er komin allt of fljótt
ég kveð þig með sorg í
hjarta.
Er fréttin barst varð allt
svart sem nótt
en ég geymi minningu
bjarta,
um vinkonu frá æskunnar tíð
alltaf svö glöð trygg og blíð.
Frá veikindum laus ertu
Berta mín,
og horfin þrautunum frá.
Í himinsæng fallinn þér svefn
er á brá,
minningin lifir og verður mér hjá
ég mun alltaf sakna þín.
(Esther Karlsdóttir.)
Kæra Berta, hvíldu í friði.
Elsa, Bengt, Belinda,
Nathalie og Philip.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningar-
greinarElskulegur faðir okkar og tengdafaðir,
HERMANN HELGASON,
lést á dvalarheimilinu Grund miðvikudaginn 5. júlí.
Jóna G. Hermannsdóttir, Haraldur Árnason,
Sigurður Hermannsson, Vilborg Sigurðardóttir.
Hjartkær móðir mín, amma og langamma,
KRISTÍN LÁRA KRISTINSDÓTTIR,
Birkimel 10b,
Reykjavík,
lést á Landakoti aðfaranótt miðvikudagsins 5. júlí.
Útför hennar verður frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 12. júlí kl. 15.00.
Ragnheiður Valtýsdóttir,
Sveinn Valtýr Sveinsson, Helena Hallgrímsson,
Bjarki Þór Sveinsson, Laufey Unnur Hjálmarsdóttir
og barnabarnabörn.