Morgunblaðið - 20.12.2006, Blaðsíða 42

42 MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóhanna Sigríð-ur Einarsdóttir
fæddist á Hreims-
stöðum í Norður-
árdal í Borgarfirði
5. janúar 1928.
Fjölskyldan flutti
seinna að Hrauns-
nefi þar sem hún
ólst upp. Jóhanna
lést á Sunnuhlíð í
Kópavogi 12. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Einar Vigfús-
son frá Dalsmynni
í Norðurárdal, f. 1. júlí 1888, d.
6. jan 1973, og Ragnhildur Sig-
ríður Petrína Jóhannesdóttir frá
Manheimum á Skarðströnd, f.
23. mars 1887, d. 24. janúar
1975. Systur Jóhönnu eru: Inga
eiga þau fimm börn á lífi. c) Jón
Þorgrím, f. 21.5. 1975, sambýlis-
kona Margrét Gígja Ragnars-
dóttir og eiga þau þrjá syni. 2)
Ragnhildur, f. 6. júlí 1955, gift
Lárusi Kjartanssyni og eiga þau
þrjú börn. a) Jónínu Ósk, f. 19.7.
1977 og á hún einn son. b) Magn-
ús Örlyg, f. 21.4. 1980, d. 17.8.
1996. c) Matthildi, f. 1.8. 1984 og
á hún einn son. 3) Anna Björk, f.
25.2. 1969, gift Ólafi Guðmunds-
syni og eiga þau tvær dætur: a)
Rakel Ýri, 10.1. 1996. b) Thelmu
Rut, f. 1.1.1998.
Jóhanna og Jón hófu búskap
sinn á Mánagötunni í Reykjavík.
En lengst af bjuggu þau á
Rauðalæk 28 í Reykjavík.
Seinni maður Jóhönnu var
Sigurjón Auðunsson, f. 4.4. 1917,
d. 20.2. 2004. Bjuggu þau síðustu
árin saman í Álfatúni í Kópa-
vogi.
Frá 31. mars 2004 bjó Jóhanna
í Sunnuhlíð í Kópavogi.
Útför Jóhönnu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Guðrún, f. 1917, d.
1936, og Þorbjörg,
f. 1.10. 1920, d. 6.5.
1996.
Jóhanna giftist
16. nóvember 1946
Jóni Þorgrími Jó-
hannssyni lög-
regluþjóni, f. 16.
júní 1918, d. 9. mars
1971. Jóhanna og
Jón eignuðust þrjú
börn. Þau eru: 1)
Stefán Ragnar, f.
10. 8. 1947, kvæntur
Önnu Þórdísi
Bjarnadóttur og eiga þau þrjú
börn: a) Ómar, f. 14.7. 1966,
kvæntur Arnheiði Skærings-
dóttur og eiga þau þrjú börn. b)
Hönnu Sigríði, f. 4.2. 1970, gift
Vilhjálmi Herði Guðlaugssyni og
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást,
vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur síðar.
(Jóhannes úr Kötlum)
Elsku hjartans mamma mín, ósk
þín rættist, þú fékkst að lifa þann
dag að fá okkur heim frá Svíþjóð. Ég
vissi að þér hafði hrakað mikið frá
því að ég var heima í lok sumars. Mig
grunaði samt aldrei að fyrsta verk-
efni mitt yrði að kveðja þig, elsku
mamma mín. Takk fyrir yndisleg ár,
frábæran vinskap og traust, elsku
mamma.
Þrátt fyrir veikindi þín og breyt-
ingu á persónuleika varst þú alltaf
best og hélst þinni reisn alveg fram á
síðasta dag.
Ég veit að síðustu þrjú árin hafa
verið erfið fyrir þig og okkur fjöl-
skylduna þína. Ég ætla að muna all-
ar góðu stundirnar okkar og geyma í
hjarta mínu.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina
þar á milli.
(Æðruleysisbænin)
Ég elska þig.
Þín dóttir
Anna Björk.
Næstum 39 ár eru liðin frá fyrstu
kynnum mínum við tengdamóður
mína og rifjast nú upp liðnar sam-
verustundir – bæði í gleði og sorg.
Fyrstu gleðistundirnar voru við fæð-
ingu Önnu Bjarkar, yngsta barns
hennar. Anna Björk var mikill gleði-
gjafi foreldra sinna og talaði tengda-
pabbi um hve mikið hann hlakkaði til
að eyða sumrunum með sólargeisl-
anum sínum í sumarbústaðnum við
Meðalfellsvatn, sem hann hafði ný-
lokið við að byggja. Honum hlotn-
uðust því miður ekki mörg sumur
þar, hann lést þegar Anna Björk var
tveggja ára gömul.
Jóhanna fór þá að vinna fulla
vinnu, fyrst í skóbúð og síðan varð
hún starfsmaður Alþingis, þar sem
henni líkaði mjög vel og vann hún
þar uns hún lét af störfum 70 ára
gömul. Aldrei mátti hún heyra þing-
mönnunum hallmælt, þar sem ekk-
ert nema úrvalsfólk var þarna að
hennar sögn.
Þegar Jóhanna hafði verið ekkja í
fimm ár kynntist hún Sigurjóni og
bjuggu þau saman þar til haustið
2003 þegar hann fór á elliheimilið í
Vestmannaeyjum, þar sem hann lést
í febrúar 2004.
Þau Sigurjón keyptu sér hús sam-
an að Sporðagrunni í Reykjavík og
bjuggu þar í mörg ár. Þau ferðuðust
mikið saman, bæði innanlands og ut-
an. Einnig voru þau mikið í hjólhýsi
sínu á Flúðum og fóru margar ferðir
til sólarlanda. Jóhanna var mjög fé-
lagslynd kona, sem naut þess að
dansa og skemmta sér með góðum
vinum. Voru þau Sigurjón samhent í
því.
Jóhanna var ákaflega smekkleg
kona. Heimili hennar var alltaf jafn
glæsilegt, hvar sem hún bjó. Hún var
mikil hannyrðakona og liggur eftir
hana mikill útsaumur. Hún hafði
mikinn áhuga á fatnaði og skóm.
Fannst okkur Ragnhildi, dóttur
hennar, skemmtilegt að telja skópör-
in hennar – sérstaklega þegar ný pör
komu upp úr ferðatöskunum þegar
hún kom heim úr einni af mörgum
utanlandsferðum sínum – minnir
mig að í einni talningunni hafi skó-
pörin verið orðin 32.
Jóhanna var mjög stolt kona sem
bar ekki sorgir sínar á torg. Minnist
ég þess að henni fannst tengdadótt-
irin heldur tilfinningarík og minnti
mig á það áður en við fórum í jarð-
arför tengdaföður míns að gráta nú
ekki í kirkjunni. En missir eigin-
manns og síðar missir dóttursonar
var henni gríðarlega erfiður.
Jóhanna hafði ágæta kímnigáfu og
hlógum við mikið saman, bæði tvær
einar, yfir kaffi og koníakstári (sem
hún kenndi mér að meta), í slátur-
gerð (sem hún kenndi mér) og á ferð-
um okkar um landið. Við fórum sam-
an þó nokkrar ferðir norður í
Skagafjörð, í Búðardal, upp í sum-
arbústað og til Svíþjóðar í heimsókn
til dóttur hennar og fjölskyldu. Ég
minnist fyrstu ferðar okkar saman
norður, en þá stoppuðum við í öllum
kirkjum og kirkjugörðum á leiðinni.
Hafði ég lengi haft þetta í hyggju, en
ekki fengið hljómgrunn hjá eigin-
manninum, en einkasonurinn lét
þetta auðvitað eftir móður sinni og
höfðum við báðar gaman af þessu.
Einnig var skemmtilegt að heyra
hana segja frá uppvaxtarárum sín-
um að Hraunsnefi í Borgarfirði, þeg-
ar við keyrðum þar fram hjá. Böllin í
Hreðavatnsskála voru henni minnis-
stæð, en þar kynntist hún Jóni, eig-
inmanni sínum.
Nú þegar jólin nálgast minnumst
við jólaboðanna hennar á jóladag,
þar sem hún var alltaf með tví- eða
þríréttað svo barnabörnin, sem ekki
borðuðu hangikjöt, fengju eitthvað
við sitt hæfi.
Síðustu ár hafa verið Jóhönnu erf-
ið og veikindi sett mark sitt á hana.
Það var sorglegt að fylgjast með því
að þessi félagslynda kona dró sig
meira og meira í hlé – forðaðist
margmenni. Hún fann fyrir því að
hana vantaði oft orð til tjáskipta –
þrátt fyrir það kom hún í matarboðin
og barnaafmælin þegar hún treysti
sér til.
Í lok mars 2004, þegar heilsu
hennar fór að hraka mikið, flutti Jó-
hanna í Sunnuhlíð í Kópavogi þar
sem hún naut góðrar umönnunar og
elsku yndislegs starfsfólks, sem við
aðstandendur hennar þökkum hér
með fyrir.
En þrátt fyrir áföll og missi í lífinu
átti hún mörg viðburðarík og
skemmtileg ár og minningarnar um
þau ylja okkur núna. Hafi hún þökk
fyrir samfylgdina.
Anna.
Það var margt sem kom upp í hug-
ann þegar ég sat við dánarbeð þinn,
horfði á þig og það rifjuðust upp ým-
is atvik frá öllum þeim árum sem ég
hef þekkt þig en þau eru orðin æði
mörg. Ég man eftir því þegar ég var
að reyna að vekja áhuga hjá Röggu
dóttur þinni, það var haustið 1971, ég
var eitthvað að stríða henni, auðvitað
til að ganga í augun á henni, og hafði
tekið af henni skólabækurnar en
þegar það bar ekki árangur og hún
var í raun guðslifandi fegin að þurfa
ekki að bera bækurnar heim þurfti
ég að skila bókunum heim á Rauða-
lækinn. Þá komst þú til dyra og
spurðir mig af hverju ég væri með
bækurnar, ég gat auðvitað ekki ann-
að en sagt að ég hefði verið að stríða
Röggu og tekið bækurnar en þar
sem Ragga þurfti að læra fyrir
morgundaginn hefði ég viljað skila
bókunum, ekki vildi ég að hún færi
ólesin í skólann. Þá held ég að ég hafi
unnið mér inn prik hjá þér, ég sá þig
síðan aftur fyrri part árs 1972, þá
varst þú að fara eitthvað út að
skemmta þér. Ég notaði auðvitað
tækifærið og stakk mér í heimsókn
til Röggu, notaði hvert tækifæri sem
ég gat til að reyna að vekja athygli
hennar. Ég held að þú hafir haft
gaman af þessu og auðvitað vissir þú
hvað var í gangi. Eftir að ég síðan
kom inn í fjölskylduna formlega í
október 1972 tókst þú mér vel. Ég
fann mikla hlýju frá þér strax í upp-
hafi og sú hlýja hélst alla tíð. Þú lést
mig heyra það, þegar svo bar undir,
en vináttu og væntumþykju fann ég
alltaf frá þér og þú hjálpaðir okkur
mikið þegar við þurftum á því að
halda.
Ég man þegar þú bauðst mér í
fyrsta sinn í mat. Ég mætti auðvitað
svolítið óöruggur með mig en þú
tókst vel á móti mér. Við settumst
fram í eldhús og þú settir matinn á
borðið. Það voru sex kótilettur og
meðlæti, ég hélt að þetta væri
skammturinn fyrir mig, þannig að ég
setti þetta á diskinn minn en áttaði
mig síðan á því að þetta var víst fyrir
alla og þetta varð hálfvandræðalegt.
Við hlógum oft að þessu og Ragga
sagði mér að þú hefðir sagt að ég
yrði fljótur að éta fjölskylduna út á
gaddinn ef ég borðaði alltaf svona
mikið. Eftir þetta bauðstu mér oft í
mat og var maturinn alltaf mjög góð-
ur og vel úti látinn. Ég tók eftir því,
þegar ég fór að venja komur mínar
inn á heimili þitt, hvað það var fallegt
og mikið af góðum hlutum. Þú vildir
hafa fallega hluti í kringum þig.
Þegar við bjuggum fyrir norðan
þurfti ég að dvelja vetrarlangt hér
fyrir sunnan vegna vinnu minnar. Þá
tókst þú ekki annað í mál en að ég
byggi heima hjá þér og Sigurjóni. Ég
fékk herbergi hjá ykkur og það var
hugsað um mig eins og ég væri eð-
alborinn. Þetta var góður tími og ég
kynntist þér enn betur, sá hvað þú
varst dugleg, alltaf að dunda þér
eitthvað, sauma, prjóna eða eitthvað
annað. Þú gast setið fram á nótt við
að sauma og mætt síðan í vinnuna
klukkan átta morguninn eftir. Þú
varst að vinna á Alþingi á þeim tíma
og það mátti ekki hallmæla neinum
þingmanni, alveg sama hvar í flokki
hann var. Þannig varst þú, vinur vina
þinna.
Heimsóknir þínar norður voru
góðar og skemmtilegar enda komstu
oft til okkar.
Við ferðuðumst nokkuð saman,
bæði hér á landi og erlendis. Einu
sinni ákváðum við Ragga að fara
hringinn í kringum landið, við áttum
að vísu ekki bíl en vorum búin að fá
lánaðan bíl. Þegar þú sást þann bíl
tókst þú ekki í mál að við færum á
honum í ferðlagið og þið Sigurjón
ákváðuð að fara með okkur á bílnum
ykkar. Það var skemmtilegt ferða-
lag, við skoðuðum mikið, spjölluðum
og skemmtum okkur. Við fórum eitt
sinn með ykkur Sigurjóni og Önnu
Björk til Mallorka. Við vorum í þrjár
vikur og eins og sönnum ferðalöng-
um sæmir tókum við litla rútu á leigu
og ákváðum að keyra um eyjuna.
Einn daginn ætluðum við til bæjar
sem heitir Valdimosa, Ragga sá um
landakortið en ég ók. Ragga sagði
mér að beygja til vinstri en ekki til
hægri eins og átti að gera. Við lent-
um þá niður í bæ sem heitir Port de
Valdemosa. Þú varst alltaf bílhrædd
en sá vegur sem við fórum niður til
Port de Valdemosa er einhver sá
rosalegasti vegur sem ég hef ekið, ég
þurfti að bakka bílnum til að ná sum-
um beygjunum. Það heyrðist ekki
neitt í þér alla leiðina niður en um
leið og bíllinn stoppaði sagðir þú:
„Nú vil ég koníak,“ og fórst á næsta
bar. Þegar þú varst búin að fá þér
eitthvað af koníaki varst þú tilbúin
að fara upp aftur.
Þegar erfiðleikar voru varst þú
alltaf tilbúin að aðstoða ef þú gast.
Þegar við misstum Magga árið 1996
misstir þú líka mikið og þá fór að
halla undan fæti, þetta var mikið
áfall fyrir þig eins og okkur en þú
studdir okkur eins og þú gast og
gafst mikið af þér. Þú kenndir mér
að lífið héldi áfram og fjölskyldan
yrði að standa saman.
Þegar Sigurjón fór á dvalarheimili
en þú vildir ekki fara kom ég oft í Ál-
fatúnið og við sátum saman og spjöll-
uðum um lífið og tilveruna. Eftir að
þú fórst á Sunnuhlíð var jafn nota-
legt að koma til þín. Við gátum kom-
ið nánast á hvaða tíma sem var, þú
bauðst upp á kaffi og te, stundum
meðlæti eða nammi og við sátum og
spjölluðum um ýmislegt. Þú varst
farin að líta á Sunnuhlíð sem heimili
þitt og það var auðvitað þitt heimili
og þar leið þér vel síðustu tvö æviár-
in, frábært starfsfólk, sem varð vinir
þínir og ég sá hvað þér þótti vænt um
starfsfólkið.
Með þessum fáu orðum mínum vil
ég þakka þér fyrir góða samleið, sem
hefur staðið frá því um haustið 1972.
Þú varst ekki bara tengdó heldur
líka góður vinur.
Þinn tengdasonur
Lárus.
Jæja, elsku amma, núna ertu farin
frá okkur á góðan stað þar sem vel er
hugsað um þig.
Ég á svo margar og góðar minn-
ingar um svo margt sem við höfum
brallað í gegnum árin, veit varla hvar
eða hvað á að rifja hérna upp. Frá
því ég var lítil stelpa hef ég alltaf sóst
í að vera í kringum þig, ég gisti mikið
hjá þér og afa sem barn og vildi alltaf
við hvert tækifæri rúlla til ykkar á
Selvó eins og maður kallaði Selvogs-
grunninn. Seinna meir þegar ég var
komin með bílpróf var einnig rúllað
oft til ykkar afa en þá kom maður til
ykkar í Álfatúnið áður en þú fluttir á
Sunnuhlíðina. Mér finnst ég svaka-
lega heppin að hafa átt þig að, ekki
aðeins sem ömmu mína, heldur einn-
ig sem vin og vinkonu því að ég hef
nú alltaf litið á þig sem eitthvað
meira en bara ömmu sem var heim-
sótt aðeins um helgar af skyldu-
rækni. Það var svo margt sem við
gerðum saman, bókasafnsferðirnar,
búðarferðir, kaffihúsaferðir, bíltúr-
ar, ferðalög og margt fleira.
Takk fyrir allan þann tíma sem ég
átti með þér og einnig fyrir allt það
sem maður lærði nú af þér, elsku
amma mín. Axel Maggi minn sagði
mér um daginn að hann væri svo
glaður af hafa fengið að kynnast þér
svona vel, hann er svona eins og ég,
hann leit ekki á þig sem langömmu
sína, heldur kallaði hann þig alltaf
ömmu sína, honum fannst svo gott að
koma til þín í Sunnuhlíðina og fá
kakóbolla að drekka hjá þér og
hlusta á okkur spjalla um daginn og
veginn, hlæja og segja einhverja
brandara.
Elsku amma, við Axel Maggi
kveðjum þig með sárum söknuði og
tárum, takk fyrir allt það góða sem
þú kenndir okkur.
Þín
Jónína Ósk.
Og ekki gráta ömmu
sem er á nýjum stað
því hún er alltaf hjá ykkur
og hjartað veit um það.
(Höf. ók.)
Elsku amma, við eigum eftir að
sakna þín mikið. Það er svo skrítið að
þú sért dáin og farin frá okkur eins
og amma Jóna. Við vorum svo
heppnar að fá að hitta þig aðeins eft-
ir að við fluttum heim. Við vitum að
þér líður vel núna og ert búin að hitta
afa. Við ætlum að hugsa til þín og
kveikja á kerti. Við elskum þig.
Þínar ömmustelpur
Rakel Ýr og Thelma Rut.
Jóhanna Sigríður
Einarsdóttir
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og jarðarför sonar
míns, vinar, bróður, mágs og frænda,
ÁSGEIRS HILMARS JÓNSSONAR,
Bræðraborgarstíg 32,
Reykjavík.
Björgunarsveitum, lögreglu og öllum þeim sem
tóku þátt í leitinni í Hvalfirði, eru færðar okkar bestu
þakkir.
Þorbjörg Eiríksdóttir,
Bára Bryndís Sigmarsdóttir,
Jón Guðmundsson, Guðný Ragnarsdóttir,
Jóna Halldórsdóttir, Svanur Pálsson,
Guðgeir Björnsson,
Ragnhildur Þórólfsdóttir
og systkinabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eiginkonu,
móður, tengdamóður og ömmu,
ÍSAFOLDAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Hafnarbergi 18,
Þorlákshöfn.
Sérstakar þakkir viljum við færa líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi.
Gestur Ámundason,
Þorsteinn Gestsson,
Kristín Gestsdóttir, Paul J. Evans,
Kate Ísafold Evans,
Holly Lilja Evans.