Morgunblaðið - 23.12.2006, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
HINN 11. febrúar 2006 voru 79 ár
liðin frá því að móðir mín, Þórunn
Jensdóttir, fórst í snjóflóði á Óshlíð-
inni ásamt þremur öðrum. Mér kom
þetta í hug þegar ég las söguna
hennar Rögnu frá Laugabóli.
Hvað sú kona hefur mátt þola.
Við vorum fjögur systkinin og var
ég yngst þeirra þegar þetta skeði.
Fólkið hafði farið með báti frá
Bolungarvík til Ísafjarðar í góðu
veðri um morguninn og ætlaði að
koma til baka síðdegis. En skjótt
skipast veður í lofti og þegar bát-
urinn lagði af stað frá Ísafirði var
veður farið að versna. Vildi skip-
stjóri bátsins því láta sumt af fólk-
inu fara í land í Hnífsdal þar sem
hann treysti því ekki að fara með
hlaðinn bátinn út til Bolungarvíkur.
Sumir þeir sem fóru í land í
Hnífsdal gistu þar en fimm lögðu af
stað gangandi út með Óshlíð. Eng-
inn vegur var þá til en gengið var í
fjöruborðinu. Þá gerðist það að á
þau féll snjófljóð og ekkert var til
bjargar.
Tvær konur og tveir menn fóru í
sjóinn með flóðinu og fundust þau
aldrei en þriðji maðurinn, afabróðir
minn, skorðaðist við stein og fór því
ekki í sjóinn.
Móðir mín, Þórunn, var önnur
þeirra kvenna sem fórust. Fréttin
barst fljótt til Bolungarvíkur og fór
faðir minn, mágur hans, Jóhann
Jensson, ásamt fleirum til að kanna
hvað hægt væri að gera til hjálpar.
En því miður þá var fátt hægt að
gera annað en að hjálpa manni þeim
sem skorðast hafði við steininn til
byggða þar sem ekkert fannst af
hinu fólkinu, hafið hafði tekið það til
sín.
Mér er sagt að löngu seinna hafi
eitthvað af beinum, sem talin hafa
verið úr fólki þessu, rekið á land, en
með þeirra tíma rannsókn-
araðferðum var ekki unnt að stað-
festa hvað hafi verið úr hverjum.
Voru þau sett í eina kistu og jörð-
uð.
Ekki hef ég heyrt talað um að
áfallahjálp hafi verið til í þá daga og
hefur mér oft orðið hugsað til pabba,
hve þung spor þetta hljóti hafa verið
fyrir hann. Missa konuna frá fjórum
börnum, ég yngst 4ra mánaða og síð-
an 4ra, 6 og 10 ára. Við fórum öll í
fóstur og vorum öll mjög heppin með
fósturheimili, en tengslin á milli okk-
ar systkinanna rofnuðu, því að sam-
göngur voru ekki miklar í þá daga.
Ég er sú eina sem er eftirlifandi af
þessum systkinum.
Það er mikið talað um samgöngu-
bætur við Bolungarvík núna og ég
vona að þessar línur eigi eftir að
hreyfa við einhverjum í þeim málum.
Nú veit ég að margir hafa átt um
sárt að binda í sanbandi við slys í Ós-
hlíðinni og er ótrúlegt hvað það hef-
ur dregist að „útiloka“ leið um Ós-
hlíðina. Taka ákvörðun um aðrar
leiðir sem eru öruggari mannslífum.
Mannslífin eru alls staðar jafn
dýrmæt, hvort sem það er fyrir
norðan, austan, sunnan eða vestan.
Vil ég skora á þá sem að þessum
málum standa að taka ákvörðun um
að velja bestu leiðina, sem er efa-
laust göng úr Syðridal og yfir til
Tungudals á Ísafirði.
Ég er og verð alltaf Bolvíkingur
þótt ég hafi farið frá Bolungarvík 14
ára gömul. Slitna þær rætur aldrei
og þær góðu minningar sem ég á um
það góða fólk sem tók okkur að sér
og hjálpaði pabba í hans miklu sorg.
Ég sendi hér með innilegar jóla-
kveðjur til Bolvíkinga og ósk um
gleðilegt nýtt ár sem færi þeim betri
leið út úr þessum ógöngum. Það er
allt hægt að laga ef vilji er fyrir
hendi og vona ég að þeir sem stjórna
þessu taki sig nú á og láti til skarar
skríða.
Með þökk fyrir birtinguna.
INGIBJÖRG
KRISTJÁNSDÓTTIR,
Kirkjusandi 3, Reykjavík.
Óshlíðin
Frá Ingibjörgu Kristjánsdóttur:
LAS um daginn
góða grein eftir
Olgu Markelova
þar sem hún
fjallaði um inn-
flytjendamál.
Olga bendir sér-
staklega á hvern-
ig innflytjendur
eru hunsaðir í
fjölmiðlum. Sjálf-
ur hef ég séð ólíka blaðamenn fjalla
vel um ýmsar hliðar aðlögunar inn-
flytjenda, og þeir hafa oft verið sann-
gjarnir í umfjöllun sinni. En ým-
islegt má betur fara, eins og Olga
Markelova bendir á:
„Samt er eitt vafasamt við þessa
margrómuðu umræðu: þótt innflytj-
endur frá ýmsum löndum séu mjög
áberandi í íslenska þjóðfélaginu, í
skólum, á vinnumarkaði og á mörg-
um sviðum daglega lífsins, – eru þeir
ekki sýnilegir í fjölmiðlum. Og hér
með á ég ekki við lögreglufréttir um
átök taílenskra unglingahópa ein-
hvers staðar í Breiðholti, heldur ein-
mitt fjölmiðlaefni, sem tengist inn-
flytjendamálum.“
Jón Gnarr spurði fyrir nokkrum
árum hvernig lesendur myndu
bregðast við ef fréttagrein í blaði
tæki fram að einhver ákærður um
glæp væri hommi. Auðvitað væri
svona fréttagrein talin fordómafull
og smekklaus. Af hverju er það þá
fullkomlega leyfilegt að benda á frá
hvaða landi ákærði kemur? Auðvitað
styð ég tjáningarfrelsi, og sem blaða-
maður er ég yfirleitt varkár þegar
kemur að því að takmarka upplýs-
ingar í frásögnum. Lesendur eiga
skilið að vita það sem skiptir máli.
En það er einmitt kjarni málsins –
þjóðerni ákærða skiptir ekki máli í
glæpasögunni, ekki frekar en hárlit-
ur, stjörnumerki eða hvað sem er.
Það hafa birst bæði nöfn og myndir
af útlendingum sem sakaðir eru um
glæp en hafa ekki verið dæmdir. Það
stendur hins vegar í siðareglum
Blaðamannafélags Íslands að það er
bannað að birta nöfn og myndir af
fólki sem er ákært fyrir glæp en ekki
er búið að sakfella.
Siðareglur BÍ eiga að gilda fyrir
alla landsmenn, óháð uppruna
þeirra.
Annar punktur í grein Olgu sem
vakti athygli mína var eftirfarandi:
„Skilaboðin mín eru svona: það er
ekki hægt að halda áfram um-
ræðunni um „innflytjendamál“ –
sama hvort hún tengist vinnumark-
aði eða daglegum samskiptum –
nema spyrja þá álits, sem viðkom-
andi umræða snýst um.“
Einmitt. Mér finnst það mjög já-
kvætt og nauðsynlegt að svo margir
Íslendingar tjái skoðanir sínar um
innflytjendamál. En snerta þessi mál
einungis Íslendinga? Hvernig væri
það ef engar konur væru spurðar um
skoðun sína á launamun kynjana?
Það þarf fleiri innflytjendur í hina
opinberu umræðu. Slíkt kallar bæði
á fjölmiðlamenn sem vilja tala við þá
og líka innflytjendur sem vilja tjá
sig. Mín reynsla er sú að það er ekki
vandamál að fá innflytjendur til að
tjá sig ef þeir eru á annað borð
spurðir.
Að lokum vil ég óska ykkur öllum
gleðilegrar vetrarhátíðar. Þetta ár
hefur verið mjög gott fyrir Vinstri-
græna, og 2007 verður enn betra.
PAUL F. NIKOLOV,
alþingisframbjóðandi
Vinstri grænna.
Það sem skiptir máli
Frá Paul F. Nikolov:
Paul F. Nikolov
ÁRIÐ 1991 gaf
forætisráðuneytið
út bók um sam-
þykkt laga og
breytingar um
fána Íslands og
skjaldarmerki frá
háttvirtu Alþingi
okkar. Einnig
urðu breytingar
1995.
Ég hef tekið eftir því að lögin eru
ekki virt í mörgum tilfellum og það
þar sem hæglega væri hægt að fram-
fylgja lögunum.
Almenni fáninn á alltaf að vera
þannig að við, sem fylgjumst með,
séum með hann á vinstri hönd úr sal
eða áhorfendasvæði (einfalt, ekki
satt?).
Það vill bera við að íslensku fán-
arnir hafi verið staðsettir hægra
megin frá okkur áhorfendum séð.
Enginn virðist kippa sér upp við það
þótt staðsetningin sé röng miðað við
fánalögin.
Svo er einnig farið um margar
stofnanir, almenni fáninn er ekki
notaður eða er röngum stað. Því mið-
ur er oft gert grín að lögunum, sam-
anber í Ríkisútvarpi okkar frá gaml-
ársdegi og nýársdegi og í vikulegum
grínþáttum, snemma á árinu. Er
ekki kominn tími til að við förum að
taka upp betri siði gagnvart fánum
og táknum okkar þjóðar?
Ágætu landar. Í mínum huga er
fáninn tákn um okkur Íslendinga, við
eigum öll þennan fána, líka stjórn-
málamenn, sem sækja umboð sitt til
okkar og vilja starfa í okkar nafni
(jafnvel er hægt að segja að fáninn sé
Íslendingur og kjósandi þar með).
Er ekki kominn tími til að fáninn
og/eða skjaldarmerkið sé í sölum Al-
þingis, t.d. alþingismönnum og þjóð-
inni til áminningar.
Við eigum að standa vörð um að á
okkur sé ekki brotið með rangri
notkun fánans og/eða hundsun.
Ég held að í gangi sé einhver fælni
í notkun fánans hjá framkvæmda-
valdinu og háttvirtu Alþingi. Þessum
táknum okkar ber að halda á loft og
þau eiga að vera sjáanleg sem víðast
og rétt notuð.
Það er sorglegt að sjá engin tákn
lands okkar notuð á stöðum, þar sem
verið er að mergsjúga okkur með
álögum á álögur ofan, dag eftir dag.
Ég hefi áður birt grein í Frétta-
blaðinu og á fleiri stöðum um Alþingi
og fleiri há embætti og vísa á þær
greinar.
Fundur í Þjóðmenningarhúsinu á
dögunum vakti furðu mína. Það var
fánalaust hjá ráðherrunum. Þar var
valin falleg blómaskreyting í bak-
grunn fyrir fréttamennina, sem hefði
passað við jarðarför. Eins var við at-
höfn hjá Símanum, laugardaginn 29.
september sl. Ekki var í fréttum sjá-
anlegur íslenskur fáni eða merki.
Þessi fundur gæti hafa verið í
Bandaríkjunum. Þess vegna vekja
svona alþjóðlegir fundir, með tilvist
veraldarvefjarins, spurningar um í
hvaða landi fundirnir eru eiginlega,
en gæti haft einhverja merkingu á al-
heimsvísu. Það er til dæmis ekkert
passað upp á að myndir frá yfirstjórn
landsins og fleirum séu samræmdar
við tákn okkar lands.
Það eru samt til undantekningar
frá reglunni og nefni ég aðeins staði,
þar sem allt er í fullkomu lagi: Dóms-
salur Hæstaréttar Íslands og Há-
skóli Íslands eru með óaðfinnanlega
umgjörð í sínum athöfnum. Þessir
aðilar vilja vera sannleikanum sam-
kvæmir. Með allt á hreinu!
Fimmtudagskvöldið 27. sept-
ember sl. var í beinni útsendingu við-
tal á NFS við formann Samfylking-
arinnar, Ingibjörgu Sólrúnu
Gísladóttur, og formann Framsókn-
arflokksins, Jón Sigurðsson. Val
myndatökumannsins við upptökuna
var að Ingibjörg fékk Alþingishúsið í
bakgrunn og kórónu Danaveldis í
kaupbæti, en Jón fékk í bakgrunn
nafna sinn Jón forseta. Það verður
fróðlegt að sjá hvort myndatökumað-
urinn verður sannspár í komandi
kosningum.
Nú í árslok 2006 fer fram uppgjör
ársins hjá fyrirtækjum og yfirstjórn
þjóðarinnar. Verður fróðlegt að sjá
hver mun nota þjóðartáknin rétt í
sínum fróðleik, ætluð okkur að heyra
og sjá.
Svona mætti telja upp lengi. Læt
ég hér staðar numið að sinni.
Ég vil minna ykkur á, landar mín-
ir, að vera vakandi fyrir þessum smá-
atriðum og krefjast þess að fáni íbúa
Íslands verði ávallt í öndvegi og
styrkur lýðveldis okkar. Íslandi allt.
Gleðileg jól og farsælt komandi ár.
PÉTUR KRISTJÁNSSON,
rafeindavirki.
Fánalög Íslands og reglur
Röng notkun.
Rétt notkun.
Pétur Kristjánsson
Frá Pétri Kristjánssyni:
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÞAÐ er skammt
stórra högga á
milli hjá Hjálm-
ari Árnasyni,
„fyrsta stýri-
manni“. Fyrir fá-
einum dögum
lýsti hann á kjör-
dæmisþingi eind-
rægum stuðningi
við Guðna
Ágústsson land-
búnaðarráðherra og varaformann
Framsóknarflokksins og hvatti
flokksmenn til að gera slíkt hið
sama. Nú er það gleymt. Vegna
þessara sinnaskipta rifjaðist upp
fyrir mér eyfirsk vísa sem ég
heyrði nýlega:
Ástin ljúfa lifa má
lengi milli vina.
Ef hún stangast ekki á
við eiginhagsmunina.
SVEINBJÖRN EYJÓLFSSON
framsóknarmaður,
Hvannatúni, Borgarnesi.
Sveinbjörn
Eyjólfsson
Í þágu lýðræðisins …
Frá Sveinbirni Eyjólfssyni: