Morgunblaðið - 21.02.2007, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 21. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Soffía GuðrúnHafstein
Wathne fæddist á
Akureyri hinn 21.
febrúar 1921. Hún
andaðist í New
York hinn 7. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Jóhann-
es Júlíus Havsteen,
yfirdómslögmaður
á Akureyri, síðar
sýslumaður Suður-
Þingeyjarsýslu og
bæjarfógeti á Húsa-
vík, f. 13. júlí 1886, d. 31. júlí 1960,
en foreldrar hans voru Jakob
Valdemar Havsteen kaupmaður
og etatsráð á Akureyri, og Thora
Emalie Marie Schvenn, og Þórunn
Jónsdóttir Havsteen húsfreyja f.
10. ágúst 1888, d. 28. mars 1939,
en foreldrar hennar voru Jón Þór-
arinsson fræðslumálastjóri og
Laura Havstein, systir Hannesar
15. júní 1917, d. 15. ágúst 1975.
Foreldrar hans voru Otto Wathne,
f. 6. september 1890, d. 17. ágúst
1960, sonur Friðriks Wathne, stór-
útgerðarmanns frá Seyðisfirði, en
bróðir hans var Ottó Wathne stór-
útgerðarmaður, og kona hans
Anna Stefánsdóttir Wathne, f. 16.
apríl 1890, d. 15. júní 1971, dóttir
Stefáns Th. Jónssonar stórkaup-
manns frá Seyðisfirði.
Einkasystir Stefáns var Berg-
ljót f. 1914, gift Geir Borg. Árið
1955 fluttust Soffía og Stefán til
New York með fjölskyldu sinni
þar sem Stefán veitti forstöðu að-
alstöðvum Íslenskra aðalverktaka.
New York var þeirra heimili allt
til æviloka en Stefán andaðist þar
hinn 15. ágúst 1976.
Soffía og Stefán eignuðust þrjár
dætur, þær eru: Þórunn, Anna
Bergljót og Soffía Guðrún, stór-
kaupmenn í New York. Sonur
Þórunnar er Gunnar Stefán og
sonur Jakobs Þ. Gunnarssonar
Möller.
Útför Soffíu Guðrúnar verður
gerð frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Hafstein ráðherra en
foreldrar þeirra voru
Pétur Havsteen amt-
maður og Kristjana
Gunnarsdóttir.
Systkini Soffíu voru
Ragnheiður Lára, f.
1913, Jakob Valdi-
mar lögfræðingur, f.
1914, Jóhann Henn-
ing forsætisráð-
herra, f. 1915, Jón
Kristinn tannlæknir,
f. 1917, Þóra Emalía
María, f. 1919, Þór-
unn Kristjana, f.
1922 og Hannes Þórður, fram-
kvæmdastjóri Slysavarnafélags
Íslands, f. 1925. Þau eru nú öll lát-
in.
Fyrsta árið bjó Soffía á Ak-
ureyri en fluttist síðan til Húsavík-
ur með foreldrum sínum og systk-
inum.
Hinn 6. febrúar 1943 gekk
Soffía að eiga Stefán Wathne, f.
Elskulega Soffa mín hefur nú kvatt
okkur svo snögglega. Sólargeislinn í
lífi svo ótalmargra hefur þó ekki glat-
að ljósi sínu heldur skín það áfram í
minningunni um hana. Mér var hún
hin besta móðir og aldrei stóð á liði
hennar þegar lítil stúlka og stór
þurfti á henni að halda. Hún leið-
beindi mér og kenndi að virða þau
gildi sem skyldu í heiðri höfð. Soffa
mín var augasteinn fjölskyldu minn-
ar og bæði stór hjörtu og smá slá nú
með söknuði og trega en gleðjast í
senn yfir því að hafa orðið þeirra sér-
stöku forréttinda aðnjótandi að hafa
átt hana sem yndislegan og traustan
vin, „tengdamömmu og ömmu
Soffu“.
Glaðværð, reisn, æðruleysi og góð-
ar gáfur einkenndu hana í hvívetna
og gestrisni og höfðingsskapur voru
henni í blóð borin. Gjafmildi hennar
var einstök og ár hvert gladdi hún
mörg hjörtu stórra sem smárra með
gjöfum sem hún hafði yndi af að
kaupa sjálf og pakka inn. Ekki stóð á
„jólasveininum“ síðustu jól frekar en
endranær, allir fengu glaðninginn
sinn.
Soffa var ávallt stolt og ánægð í líf-
inu og með Stefáni sínum átti hún
mörg dásamleg og samstillt ár. Eftir
að hann fór frá okkur, langt fyrir ald-
ur fram, helgaði hún dætrum sínum
og dóttursyni krafta sína og með
þeim átti hún yndislegar stundir, æv-
intýrum líkastar. Með þeim ferðaðist
hún um heima og geima og naut
hverrar mínútu til fulls. Gamla landið
var aldrei langt undan, hún var sann-
kallaður Íslendingur og notaði hvert
tækifæri sem gafst til að heimsækja
fjölskyldu og vini, hópinn sem stórt
skarð hefur nú verið höggvið í. Ég
veit að lítið hús vestur á fjörðum
stendur nú hnípið og saknar léttra
fótataka hennar og ilmandi kaffilykt-
ar eldsnemma á morgnana í baðandi
morgunsól sumarsins þegar aðrir
heimilismeðlimir sváfu og biðu eftir
ákveðinni röddu Soffíu Guðrúnar:
„Góðan daginn, elskurnar.“ Soffa mín
var sannarlega fulltrúi þeirra gömlu
og góðu gilda sem nú eiga svo í vök að
verjast. Alla tíð gekk hún með Guði
og Jesú Kristi sem ég þakka af heil-
um huga fyrir að hafa gefið mér í
henni í senn, yndislegan vin og góða
móður. Allar þær kæru minningar
sem ég á um þessa elskulegu frænku
mína mun ég geyma í hjarta mínu
eins lengi og mín nýtur við. Ég þakka
henni samfylgdina og bið góðan Guð
að blessa hana og varðveita og
styrkja í nýjum heimkynnum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þórunn Hafstein (Djonsý).
Mér eru efst í huga þakkir þegar
komið er að kveðjuorðum til hennar
Soffíu Wathne eða ömmu Soffu eins
og hún er alltaf nefnd á okkar heimili
(þó í raun væri hún eiginlega svona
ská-langamma barnanna minna).
Þakkir fyrir öll elskulegheitin,
hlýjuna, vináttuna, samverustund-
irnar svo og óteljandi minningar sem
spanna nú tæp 22 ár.
Ég hitti Soffu fyrst er ég kom með
kærastanum mínum í heimsókn til
New York 18 ára gömul og var að
koma til Bandaríkjanna í fyrsta skipti.
Hún tók mér opnum örmum á heimili
sínu í Rye þangað sem heimsóknirnar
áttu eftir að verða ansi margar. Man
ég að þar sem við vorum ung og ekki
trúlofuð kom ekki annað til greina en
að búa um okkur sitt í hvoru herberg-
inu. Svona var Soffa. Hún hélt í gömlu
gildin og hafði ákveðnar skoðanir á
hlutunum.
Þegar leið að brúðkaupi okkar Jóns
Kristins 6 árum síðar, og leitin að
brúðarkjól stóð sem hæst, fór Soffa
með ljósrit með mynd af drauma-
kjólnum í búðir í New York og fann
loks þann eina sanna og mátaði hann
sjálf til að vera viss um stærðina, þá
nýorðin sjötug! Valdi hún svo sjálf
höfuðskraut, slör og skó í stíl og sendi
hingað heim – ég treysti henni alveg
100% enda var hún heimskona með
toppsmekk.
Er við fórum bónleið til Soffu eftir
nafni eftir fæðingu dóttur okkar fyrir
9 árum síðan gladdist hún mjög og var
eins og til yrði mjög sérstakt samband
á milli þeirra tveggja þó 77 ár skildu
þær að. Voru það líka skemmtilegustu
stundir okkar og barnanna, Þórunnar
Soffíu og Fannars Alexanders, þegar
við lögðum land undir fót og skelltum
okkur í heimsókn til Soffu, stundum
með óhugnanlega stuttum fyrirvara,
og börnin gersamlega brostu hring-
inn enda amma Soffa besti gestgjafi í
heimi. Sú kunni að taka á móti fólki og
hef ég heyrt í gegnum tíðina sögur af
því hvernig hún greiddi götu fólks
sem ýmist var að ferðast eða var við
nám í Bandaríkjunum. Hún gat redd-
að hreinlega öllu og er það ekki orðum
aukið þegar sagt er að Soffía Wathne
hafi verið einn besti sendiherra Ís-
lands í New York.
Minningarnar um elsku Soffu eru
endalausar; rólegt spjall eldsnemma
morguns á slopp inni í eldhússkoti yfir
kaffibolla, við arineld inni í deni, úti á
verönd með alla fuglana og íkornana
allt um kring, leikandi við krakkana á
laugarbarminum og ofan í lauginni í
garðinum. „Viljið þið ice cream …?“
með íslenskum framburði er setning
sem yljar okkur nú um hjartaræturn-
ar.
Þegar ég og börnin fórum og heim-
sóttum Soffu sl. sumar og gleðinni
ætlaði aldrei að linna á eldhúsgólfinu
með ferðatöskurnar allt um kring
spurði sonur minn: „Amma, af hverju
ertu alltaf svona glöð?“ Ekki stóð á
svarinu. „Elskan mín, það er af því að
ég er svo hamingjusöm og glöð yfir að
eiga ykkur. Ég elska þig og ég elska
systur þína, hana Þórunni Soffíu […]
og mér finnst svo gaman að vera til.“ Í
dag eru þessi orð ómetanleg og lýsa
upplifun okkar af Soffu best.
Soffa bjó sér og dætrum sínum
yndislega fallegt heimili sem hún sjálf
kallaði Höll Sumarlandsins og voru
það orð að sönnu. Lagði hún einstaka
rækt við garðinn sinn sem var sólrík-
ur með háum trjám og tók hún mig í
ófáar skoðunarferðir um hann og við
ræddum um garðrækt og gróður
ásamt því að færa til hvítu og bleiku
pottablómin sem ýmist þurftu meiri
sól eða meiri vætu, allt eftir tegund-
um. Móttökurnar á veröndinni að
kvöldlagi, þegar við komum til henn-
ar af flugvellinum, voru slíkar að ég
sagði Soffu oft að ef mér hefði ein-
hvern tíma liðið eins og prinsessu, þá
hefði það verið á þessum stundum.
Þá brosti hin sanna drottning í Höll
Sumarlandsins, Soffa sjálf.
Með síðustu minningunum um
Soffu er heimsókn okkar til New
York í ágúst sl. en þá buðu Soffa og
dætur hennar þrjár okkur að koma
og fagna með þeim og tengdaforeldr-
um mínum 40 ára brúðkaupsafmæli
þeirra, Þórunnar og Haralds, og var
það sko gert á ógleymanlegan hátt.
Elsku hjartans Soffa mín. Síðustu
dagar hafa verið daprir. En hún Þór-
unn þín er búin að hugga mig með því
að þú hafir átt svo góð ár, verið svo
hress og glöð fram á síðasta dag og
það beri að þakka. Kannski er það
bara eigingirni í okkur hér að ætlast
til að þú yrðir 100 ára og alltaf jafn-
spræk og skemmtileg eins og þú
varst.
Ég þakka af alhug fyrir allt sem þú
gafst mér og mínum. Minningar um
yndislega ömmu, langömmu – já og
vinkonu, geymi ég í hjarta mínu.
Guð gefi þér góða nótt.
Oddný Halldórsdóttir.
Að kveðja Soffu frænku er erfitt og
lífið tómlegt þegar hennar nýtur ekki
lengur við. Soffa var einstök mann-
eskja. Alla tíð sýndi hún okkur um-
hyggju og hlýju sem við fáum aldrei
fullþakkað. Hún var hugulsöm, kær-
leiksrík og sönn.
Við andlát hennar urðu þau þátta-
skil að öll börn sýslumannshjónanna
á Húsavík, afa Júlíusar og ömmu
Þórunnar, eru nú látin. Við þökkum
fyrir að hafa átt svo góðan frænd-
garð. Að því búum við öll í dag.
Milli Soffu og pabba var sterkur
strengur. Hann bjó hjá henni og Stef-
áni í Barmahlíðinni þegar hann var
við nám í Stýrimannaskólanum og
dætur þeirra voru pabba einstaklega
kærar. Milli mömmu og Soffu var alla
tíð einlæg vinátta.
Soffa gleymdi engum, hugsaði um
alla. Jóla- og afmælisgjafir valdi hún
af kostgæfni og það var alltaf spenn-
andi að opna pakkana frá Soffu. Það
voru sannkallaðir fagnaðarfundir
þegar hún kom í heimsókn og gaman
að ræða við hana, ekki síst um stjórn-
mál. Hún fylgdist vel með íslenskum
stjórnmálum og hafði sterkar skoð-
anir á þeim. Soffa hafði mikinn húm-
or og það var oft mikið hlegið. Maður
var alltaf glaðari í hjartanu eftir góða
stund með Soffu.
Barnabörnum mömmu og pabba
var hún einstaklega góð og ræktar-
söm og fylgdist af áhuga með öllu því
sem þau tóku sér fyrir hendur. Í
heimsóknum sínum til Íslands gaf
Soffa sér tíma til að hitta þau og þá
var mikið spjallað. Alltaf var hún með
það í huga hvernig hún gæti glatt
þau, það þurfti ekki sérstakt tilefni.
Fyrir jólin sendi hún „litlunum sín-
um“ þá fallegustu jólakjóla sem hægt
var að hugsa sér. Það er ómetanlegt
að litlu frænkurnar fengu að heim-
sækja Soffu til Ameríku og dvelja hjá
henni og dætrum hennar. Það var
mikið ævintýri og ógleymanlegt. Í
rauninni er það svo að það er ekki
hægt að lýsa eða þakka nægilega gjaf-
mildi Soffu og ræktarsemi. Hún var
einstök. Stærsta gjöfin sem hún gaf
okkur var að eiga þessa elskulegu og
góðu konu að frænku og vini.
Soffa var víðlesin og vel máli farin.
Þrátt fyrir að hafa búið í Ameríku í yf-
ir hálfa öld talaði hún fallega og lýta-
lausa íslensku. Um það vitna allar fal-
legu kveðjurnar sem hún skrifaði
okkur á jólum, afmælum og öðrum há-
tíðisdögum. Hún var stálminnug, fróð
og skemmtileg.
Að baki er löng og góð ævi og við
þökkum af alhug að hafa fengið að
eiga góða og kærleiksríka frænku. Við
sendum Þórunni, Bergljótu, Soffíu og
Gunnari Stefáni innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan guð um að
vaka yfir minningu Soffu frænku.
Minning hennar lifir í hjörtum okkar.
Stefán Jón, Þórunn Júníana,
Sigrún Soffía, Hildur Björg
og Hannes Júlíus Hafstein.
Elsku Soffa.
Takk fyrir allar góðu samveru-
stundirnar sem við áttum. Það var
yndislegt að vera í kringum þig og
vinskapur okkar hefur ávallt verið
okkur mikils virði.
Þú tókst virkan þátt í öllu hjá okkur
fjölskyldunni og ef eitthvað var um að
vera varst þú fljót að hringja, til að
fylgjast með gangi mála og að allir
hefðu það nú örugglega gott. Þú elsk-
aðir börnin, og þau elskuðu þig, og við
vitum að minning þín mun ávallt lifa í
hjörtum þeirra, enda umhyggjusemi
þín og ást í garð barnanna ómetanleg.
Persónuleiki þinn var einstaklega
fallegur og litríkur, rétt eins og blóm-
in í garðinum þínum uppi í Rye, þú
hugsaðir svo vel um allt sem var þér
kært.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Ástarkveðja,
Njörður og Íris.
Það eru forréttindi að hafa kynnst
manneskju eins og Soffíu Wathne föð-
ursystur minni. Soffa frænka, eins og
hún var ávallt kölluð, var yndisleg og
einstök manneskja, hjartahlý og fjöl-
skyldurækin. Góðmennska og mann-
kærleikur sameinuðust í Soffu. Allt
frá því ég var strákur dáðist ég að
Soffu og hve einstakt og náið sam-
band hennar og föður míns var. Soffa
bjó lengst af vestan Atlantshafsins í
New York en þrátt fyrir fjarlægðina á
milli fjölskyldnanna átti hún og henn-
ar fjölskylda vissan stað í huga okkar.
Soffa var ákaflega ræktarleg og
fylgdist af miklum áhuga með öllum í
fjölskyldunni, hún vissi nákvæmlega
hvað hver var að fást við hverju sinni
og hvenær hver átti afmæli svo eitt-
hvað sé nefnt, afmælisgjafir, jólagjaf-
ir og páskakanínur sendi hún árlega
til fjölskyldumeðlima á uppvaxtarár-
unum og fram á fullorðinsár. Sím-
hringingar og gjafasendingar þegar
stórviðburðir áttu sér stað í fjölskyld-
unni. Það var sama hvort hún ræddi
við fullorðna eða börn hún sýndi öllum
jafn mikinn áhuga og náði að laða
fram áhugaverð og skemmtileg sam-
töl. Síðasta samtal okkar átti sér stað
sl. aðfangadagskvöld, Soffa bar sig vel
þrátt fyrir veikindi, hún bar sig
reyndar alltaf vel, kvart og kvein var
ekki hennar stíll. Í samtalinu skein í
gegn áhugi hennar á fjölskyldunni, al-
úð og hlýja sem hún bar til okkar. Við
áttum satt best að segja ekki von á því
að þetta væri okkar síðasta samtal.
Gestrisni Soffu var einstök og ávallt
var hún reiðubúin að taka á móti sín-
um nánustu. Eigum við Auður
ógleymanlegar minningar frá heim-
sókn okkar til Soffu fyrir nokkrum ár-
um, Soffa lagði sitt af mörkum til þess
að dvöl okkar yrði sem eftirminnileg-
ust og sá til þess að við myndum njóta
alls þess merkilegasta sem New York
hafði upp á að bjóða. Á hverjum
morgni ræddum við dagskrá dagsins,
Soffa lagði línurnar, skilaði okkur á
lestarstöðina og tók á móti okkur að
kvöldi með dýrindis kvöldverð á borð-
um. Við ferðuðumst með henni og fjöl-
skyldu hennar til eyjarinnar Nantuc-
ket, en dvölin þar var dásamleg í alla
staði og hápunktur ferðarinnar enda
ekki fyrirséð þegar haldið var af stað í
upphafi, Soffa, dætur hennar og
Gunnar Stefán sáu til þess.
Minning Soffíu Wathne á eftir að
lifa með okkur um ókomna tíð. Elsku
Þórunn, Bergljót, Soffía og Gunnar
Stefán, megi algóður Guð styrkja
ykkur og varðveita.
Elsku Soffa, við Auður og Bjarni
Þór kveðjum þig með söknuði.
Þinn frændi,
Tryggvi Hafstein.
Það voru mikil forréttindi að hafa
átt einstaka frænku, hana Soffu. Soffa
var ein af átta börnum Þórunnar og
Júlíusar Hafstein. Þessi barnahópur
var einkar samrýndur og héldt ávallt
hópinn. Heimsóknir voru tíðar og
höfðu þau mikið samband sín á milli.
Við, afkomendur þeirra, nutum góðs
af með því að bindast sterkum fjöl-
skylduböndum sem við búum að í dag.
Soffa hafði sterkan, einbeittan og góð-
an persónuleika sem enginn gleymir
er þekkti hana og kynntist. Sem smá-
polli man ég enn þá eftir hvernig hún
bauð mig velkominn í Barmahlíð. Alla
tíð síðan hefur Soffa verið nálægt mér
og gefið mér vissa innsýn í lífið. Hún
kenndi mér hvernig á að taka á móti
og umgangast fólk með gleði en samt
ákveðinni festu. Góðar minningar
gleymast aldrei og á ég margar með
þeim Soffu og Stefáni og dætrum
Soffía Guðrún Wathne
Elsku besta amma Soffa.
Takk fyrir allt það sem þú
gerðir fyrir mig. Þú varst svo
góð við mig, gafst mér dót og
alls konar fínerí. Mér finnst svo
erfitt að kveðja þig því ég elska
þig svo mikið. Takk fyrir að
leyfa mér að heita Soffía í höf-
uðið á þér. Þú varst svo falleg og
góðhjörtuð amma. Ég mun
sakna þín svo mikið.
Guð geymi þig.
Þín elskandi
Þórunn Soffía
Snæhólm.
Elsku hjartanlega amma
Soffa.
Þú varst svo dugleg og lifðir
svo lengi. Þú varst besta amma í
öllum heiminum og þú náðir að
vera 85 ára. Þú varst svo góð við
okkur öll. Við munum aldrei
gleyma þér. Þú varst besti gest-
gjafi í heimi. Við öll munum
sakna þín og elskum þig útaf líf-
inu. Guð geymi þig.
Fannar Alexander
Snæhólm.
Við söknum sárt Soffu
frænku sem var okkur alltaf svo
góð.
Við biðjum Guð að geyma
hana og kveðjum með bæninni
sem afi Hannes samdi handa
fyrsta barnabarninu sínu.
Lát þú mig sofa vel og vært,
í verndararmi þínum.
Láttu einnig ljósið skært,
lýsa vegi mínum.
Sigrún Ósk, Soffía Lára, Sig-
rún Elfa og Þórunn Anna.
Elsku besta amma Soffa, við
söknum þín.
Þú varst svo hlý og góð. Það
var alltaf gaman að vera með
þér, þú varst svo fjörug og
skemmtileg og vildir alltaf gera
eitthvað skemmtilegt með okk-
ur. Við elskuðum að vera hjá
þér í Ameríku, það var eins og
að vera í ævintýri. Við elskum
þig og ætlum alltaf að muna eft-
ir þér.
Takk fyrir allt
Elma Sól og Njörður Örn.
HINSTA KVEÐJA