Morgunblaðið - 08.10.2007, Síða 29

frá að fólk legði við hlustir; hafði lag
á því gera einfalt atvik að skemmtun.
Skemmtilegast þótti mér að rifja upp
með honum og Maddý konu hans
gamla tíma en Hebbi var minnugur
með afbrigðum. Á slíkum stundum
bætti Maddý jafnan einhverju við
sem gerði söguna enn betri. Þeirra
samspil var einlægt og gott og í
þeirra návíst leið mér alltaf vel.
Með fráfalli Hebba er höggvið
skarð í samhentan systkinahóp sem
aldrei verður fyllt. Ég veit að hans
verður sárt saknað á reglubundnum
systkinafundum, en söknuðurinn
verður þó mestur hjá Maddý, börn-
um þeirra og barnabörnum. Ein-
lægni, heilindi og hjálpsemi Hebba
voru einstök og sköpuðu tilfinningar
sem aldrei gleymast.
Blessuð sé minning Herberts
Svavarssonar.
Börkur Hansen.
Það eru margar góðar minningar
sem koma upp í hugann þegar við
hugsum um Hebba frænda. Hann
hefur verið stór hluti af lífi okkar og
við bjuggum í næstu götu við hann á
uppvaxtarárunum. Við hittum hann
nær daglega þegar hann kom á heim-
ili okkar í hádeginu áður en haldið
var til vinnu. Það var glatt á hjalla,
mikið rætt og dagurinn undirbúinn.
Hebbi var einstakur maður, bón-
góður og mjög handlaginn enda
húsasmíðameistari. Við munum vel
rúmin sem hann hjálpaði pabba að
smíða handa okkur. Við vorum sann-
færðar um að enginn ætti svona flott
og fín rúm sem hægt var að opna og
geyma rúmfötin ofaní. Alltaf þegar
eitthvað þurfti að gera í fjölskyld-
unni, hvort sem það var viðhald eða
nýbygging, var Hebbi hafður með í
ráðum.
Þegar við stofnuðum okkar eigin
heimili leituðum við ósjaldan til
Hebba og fengum góð ráð. Oft mætti
hann þó sjálfur á staðinn og hjálpaði
okkur, hvort sem við vorum að skipta
um eldhús eða laga þak.
Hebbi var mikil barnagæla og var
einstaklega góður við okkur systk-
inin eins og öll önnur börn í fjölskyld-
unni. Eftir að við stofnuðum okkar
fjölskyldur sýndi hann börnum okk-
ar einnig mikla alúð og gaf sér tíma
til að spjalla við þau, hvort sem var í
bústaðnum eða vinnunni.
Maddý og Hebbi dvöldu stóran
hluta hvers sumars í bústað sínum
við Þingvallavatn. Þar vorum við
einnig nágrannar og gátum leitað til
Hebba til að fá hjálp í búinu þegar
við vorum yngri eða fá lánuð verk-
færi. Það verður öðruvísi næsta sum-
ar þegar ekki verður hægt að leita til
Hebba frænda.
Elsku Maddý, Svavar, Jóna,
Simmi og fjölskyldur, missir ykkar
er mikill.
Við vottum ykkur okkar innileg-
ustu samúð.
Sigurbjörg og Guðmunda
Róbertsdætur.
Elsku Hebbi, mig langar til að
minnast þín hér með nokkrum línum.
Við unnum saman í 16 ár frændurnir
og áttum margar skemmtilegar sam-
ræður um daginn og veginn þó að
aldursbilið væri 36 ár. Þú kenndir
mér mikið á þessum tíma og hef ég
nýtt það hingað til og mun nýta allt
mitt líf. Það var sama hvað ég tók
mér fyrir hendur, alltaf leitaði ég
hjálpar eða leiðsagnar hjá þér hvort
sem ég var að skipta um glugga, eld-
húsinnréttingu eða parketleggja. Þú
varst alltaf tilbúinn að koma og
hjálpa mér og veit ég að þú verður
mér við hlið næstu árin á meðan ég
byggi mitt fyrsta hús.
Þegar ég eignaðist son minn fyrir
8 árum síðan fylgdist þú með hans
baráttu og gladdist með okkur þegar
vel gekk. Hann hefur litið á þig sem
hálfgerðan afa sinn og þú varst ein-
staklega góður við hann.
Elsku Hebbi, mig langar að þakka
þér fyrir allar okkar stundir saman
og allt sem þú hefur gert fyrir mig.
Það er alveg ljóst að ég væri ekki sá
maður í dag sem ég er í nú ef ég hefði
ekki verið svo heppinn að hafa fengið
að vinna með þér. Elsku Hebbi,
hvíldu í friði og sátt.
Þinn vinur, vinnufélagi og frændi,
Reynir Þór.
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. OKTÓBER 2007 29
✝ Kristín ÁgústaÁgústsdóttir
fæddist í Narfakoti í
Njarðvíkum 7. jan-
úar. 1914. Hún and-
aðist á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli í
Reykjavík 27.
september síðastlið-
inn.
Foreldrar hennar
voru Friðrik Ágúst
Pálmason frá
Hvammi í Laxárdal
í Húnavatnssýslu, f.
27.12. 1880, d. 31.1.
1942, og Sigríður Jónsdóttir frá
Rútstaða-Suðurkoti í Árnessýslu,
f. 9.4. 1886, d. 5.5. 1969. Systkini
Grímsdóttir, f. 24.4. 1872, d. 24.8.
1936.
Synir Kristínar eru fjórir, þeir
eru: 1) Garðar Gíslason, lögreglu-
þjónn í Hafnarfirði, f. 18.11. 1934,
kona hans er Margrét Bjarnadótt-
ir, f. 6.6. 1935, þau eiga eina dótt-
ur, og eitt barnabarn 2) Ögmund-
ur Ragnar Magnússon, skipstjóri í
Reykjavík, f. 3.6. 1941, kona hans
er Dóra Garðarsdóttir, f. 5.6. 1942.
Þau eiga 5 börn og níu barnabörn
3) Sigurður Ágúst Magnússon
prentsmiður, f. 27.6. 1950, kona
hans er Hulda Friðgeirsdóttir, f.
7.5. 1953, þau eiga tvö börn og sex
barnabörn, fyrir átti Hulda eina
dóttur. 4) Hjalti Magnússon endur-
skoðandi, f. 17.11. 1951, kona hans
er Jónína Þorbjörnsdóttir, f. 22.8.
1952. Þau eiga tvö börn og þrjú
barnabörn, fyrir átti Jónína eina
dóttur.
Útför Kristínar verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Kristínar eru Ás-
grímur, Pálmi Helgi,
Jón Páll og Guðlaug
Jórunn Sigríður, sem
eru látin, en eftirlif-
andi eru Guðrún og
Sigurjón Magnús.
Kristín giftist 11.5.
1940 Magnúsi
Ögmundssyni, f. á
Syðri-Reykjum í
Biskupstungum 25.5.
1908, d. á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli í
Reykjavík, 3.10.
2003. Foreldrar hans
voru Ögmundur Guðmundsson,
bóndi á Syðri-Reykjum, f. 14.10.
1865, d. 7.4. 1948, og Ragnheiður
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ég man þá daga er ég kom í
heimsókn á Kleppsveginn og síðar á
Grandaveg, við sátum tímunum
saman og spiluðum spil, þér þótti
svo vænt um að fá okkur börnin í
heimsókn og öllum þótti gott að
koma til ömmu og afa.
Oft á tíðum sátum við á spjalli og
þú sagðir okkur frá tímunum þegar
þú og afi voruð ung og götur
Reykjavíkur voru að taka á sig
mynd.
Þetta var tími sem var mér mjög
kær, elsku amma mín.
Síðustu æviárin dvaldist þú á
hjúkrunarheimilinu Skjóli, það er
ekki svo langt síðan ég kom í heim-
sókn til þín með son minn og þótti
mér vænt um að sjá hvað andlit þitt
ljómaði þegar þú sást litla drenginn
koma gangandi inn ganginn, þessar
stundir mun ég ætíð geyma í mínu
hjarta.
Elsku amma mín, nú ertu komin
til afa og veit ég að þér líður vel,
takk fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman.
Kveðja
Eva Dögg, Magnus og
Sindri Snær.
Það var í Háukinn í Hafnarfirði
sem við munum fyrst eftir ömmu.
Þar var okkur tekið opnum örmum
og okkur fannst við vera mikilvæg-
ar persónur þar. Amma var glað-
lynd og einstaklega barngóð. Þang-
að var gott að koma enda sinnti
hún okkur vel. Í Háukinn lærðum
við m.a. að þekkja á klukkuna,
spila, tefla og prjóna Amma spilaði
og tefldi við okkur tímunum saman
og það var svo skrítið að þó svo hún
hafi kennt okkur þá unnum við oft-
ast!
Amma var íslensk húsmóðir með
meiru. Allt lék í höndunum á henni.
Hún prjónaði einstaklega fallegar
lopapeysur sem voru eftirsóttar,
hversdagsmatur var einsog hátíð-
armatur og baksturinn var heill
kapítuli útaf fyrir sig. Sunnudags-
kaffið hjá ömmu var alltaf einsog
glæsileg fermingarveisla og þangað
komu margir enda amma og afi
höfðingjar heim að sækja og allir
voru velkomnir.
Um miðjan aldur fóru afi og
amma að ferðast um heiminn. Þau
fóru í hverja heimsreisuna á fætur
annarri. Þeim fannst gott að kom-
ast í sólina og sjá framandi staði.
Afi og amma héldu heimili fram í
ársbyrjun 2002 þegar þau fluttu á
Skjól. Þá var heilsan farin að gefa
sig og haustið 2003 lést afi. Síðustu
árin hrakaði heilsu ömmu og naut
hún þá góðs af góðri umönnun á
Skjóli og þökkum við starfsfólki
kærlega fyrir að hugsa svona vel
um hana.
Jón Garðar, Ína, Magnús,
Guðrún og Kristín.
Kristín Ágústa
Ágústsdóttir
✝ Hildur ÞorbjörgEiríksdóttir
fæddist í Þverárdal
í Austur-Húna-
vatnssýslu hinn 25.
janúar 1920. Hún
lést í Reykjavík 20.
september sl. For-
eldrar hennar voru
Eiríkur Björnsson,
fæddur 14.10. 1895
á Skeggsstöðum í
Austur-Húnavatns-
sýslu, dáinn 3.9.
1986 á Sauðárkróki
og Margrét Reg-
inbaldsdóttir, fædd 10.3. 1896 á
Flateyri við Önundarfjörð, dáin
27.4. 1955 í Reykjavík. Systir
Hildar er Erla S. Eiríkdóttir,
sjúkraliði í Reykjavík. Hildur ólst
upp hjá foreldrum sínum á
Sjávarborg í Skagafirði frá 1921-
1927 og á Gili í Skagafirði 1927-
1937 en þá fluttist fjölskyldan til
Sauðárkróks. Eftir barnaskóla
stundaði Hildur nám við Ungl-
ingaskóla Sauðárkróks og
Kvennaskólann í
Reykjavík.
Hildur giftist 1943
Snorra Dalmar,
fæddur 28.12. 1917 á
Akureyri, dáinn 2.2.
2006 í Reykjavík.
Foreldrar hans voru
Arnfinna Björns-
dóttir og Páll Dalm-
ar. Hildur og Snorri
bjuggu á Siglufirði
til ársins 1972 þegar
þau fluttu til
Reykjavíkur.
Hildur og Snorri
eignuðust 4 börn. Edda fædd
1942, búsett í Hafnarfirði, Eiríkur
fæddur 1944, búsettur í Svíþjóð,
Örn fæddur 1946, búsettur í Búlg-
aríu og Haukur fæddur 1952, bú-
settur í Reykjavík. Barnabörnin
eru 9 og barnabarnabörnin 8.
Hildur starfaði í Reykjavík í
Hjúkrunarskóla Íslands og Öldr-
unardeild Landspítala í Hátúni.
Útförin hefur farið fram í kyrr-
þey.
Hildur í Hólakoti er nú látin. Hún
var amma mín, góður vinur og sálu-
félagi. Hún var sterkur karakter,
alltaf glöð og ég minnist hennar á
rauðu dragtinni sem hún kveður
reyndar í. Ég var bara sex mánaða
þegar ég fór fyrst í pössun á Sigló til
afa og ömmu, var síðan hjá þeim á
sumrin þangað til þau fluttu til
Reykjavíkur.
Sumrin á Sigló eru sveipuð æv-
intýraljóma. Hvort sem það var veitt
á bryggjunni, farið í bingó eða kaffi
til Þóru og Lauga eða kvöldganga
okkar afa eftir Mogganum sem kom
með kvöldrútunni frá Króknum og
það var alltaf sól.
Eftir að amma og afi fluttu suður
1972 vorum við í daglegu sambandi.
Aldrei dró fyrir sólu í okkar sam-
skiptum. Hún kenndi mér að láta
mér þykja vænt um bæði fólk og
dýr.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
hana fyrir ömmu, ég er þakklát fyrir
hennar góðu ævi, hún þurfti ekki á
elliheimili og hélt heimili til dauða-
dags. Svona vildi hún hafa þetta, hún
var alltaf ung og vildi ekki vera með
„gömlu fólki“. Hún kvaddi södd líf-
daga.
Að lokum vil ég þakka þeim sem
hjálpuðu til við að hún gæti verið
heima. Elsku amma, hafðu þökk fyr-
ir allt. Bið að heilsa afa.
Þín
Hildur.
Hildur mín, það var alltaf gott að
koma til þín og hitta þig og Snorra
frænda. Við töluðum um Pál afa, og
hvernig það var á Siglufirði. Hildur
sat oft inni í stofu og þar töluðum við
um móðurafa minn, en hann var
tengdapabbi Hildar.
Heimili Hildar og Snorra var fal-
legt. Hildur hafði þann eiginleika að
vera alltaf hress og í góðu skapi.
Núna upp á síðkastið hefur verið
mikið að gera þannig að það er nokk-
uð langt síðan ég hitti þessa sóma-
konu. Ég veit að Guð verður með
þér, og núna ertu komin til Snorra
þíns, og þér líður vel. Farðu í friði,
kæra vinkona.
Stefán Konráðsson sendill.
Hildur Þorbjörg
Eiríksdóttir
Árið 1968 tók mað-
urinn minn, Ivar
Eskeland, við stöðu forstjóra Nor-
ræna hússins í Reykjavík. Kristín
Eggertsdóttir var einn fyrsti starfs-
maðurinn, sem ráðinn var til starfa í
húsinu. Starfsemi Norræna hússins
varð strax afar vinsæl og átti hin frá-
bæra kaffistofa sinn þátt í því. Þar var
það Kristín, sem hélt um stjórnvölinn.
Það er ekki auðvelt að fara til starfa
í öðru landi eins og við Ivar gerðum
1968. Maður á mikið undir því að eiga
góða að. Ivar átti þá þegar nokkra
góðvini á Íslandi. Vinum okkar fjölg-
aði fljótt. Þau vináttubönd hafa stað-
ist tímans tönn.
Kristín varð vinur okkar. Hún stóð
við hlið okkar frá upphafi, okkur til
ómældrar gleði og mikil styrks. Mér
var hún uppspretta fróðleiks og upp-
lýsinga af ýmsu tagi um daglegt líf á
Íslandi. Hún kunni skil á flestu.
Rekstur hennar á kaffistofunni var
til hreinnar fyrirmyndar. Það studdi
vel við bakið á Ivari. Við hefðum
hreinlega ekki bjargast án mann-
eskju á borð við Kristínu. Hún átti
ekki marga sína líka. Hún var traust
Kristín Eggertsdóttir
✝ Kristín Eggerts-dóttir fæddist í
Vatnshorni í
Skorradal 16. sept-
ember 1931. Hún
lést á Landspítala í
Fossvogi hinn 4.
september síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 14.
september.
og trygg, fjölhæf,
hörkudugleg og kunni
sitt fag. Hún tókst
óhikað á við allt sem
þurfti að gera, – ekkert
verk var of stórt og
ekkert of lítið. Það lék
allt í höndum hennar.
Hún töfraði fram veit-
ingar í hundrað manna
móttökur og ef á þurfti
að halda, fékk hún í lið
með sér hjálpfúst að-
stoðarfólk, ættingja,
systur og vinkonur
Þau hlógu oft hjartanlega saman
hún og Ivar – það var næstum dag-
legt brauð. Öll okkar orðaskipti og
samskipti voru einstaklega góð. Það á
bæði við um árin í Norræna húsinu og
árin þar á eftir. Bárður sonur okkar
elskaði hana. Hann var ekki fyrr far-
inn að ganga en hann komst upp lag
með að fara í eldhúsið til Kristínar og
fá aukabita, rækjubrauðsneið og te-
bolla, þegar hann var búinn með
morgunmatinn sinn. Hún sýndi hon-
um einstakt umburðarlyndi og það
endurgalt hann með mikilli væntum-
þykju. Kristín var hluti af fjölskyldu
okkar.
Bárði og fjölskyldu hans gafst
tækifæri til að hitta Kristínu, þegar
þau heimsóttu Ísland í maí. Ég ræddi
við hana í síma í júní. Ekki datt okkur
þá í hug, að það yrði okkar síðasta
samtal.
Nú er Kristín okkar ekki lengur til
staðar. Það hörmum við, en minning
hennar verður okkur ætíð kær.
Osló, 23. september 2007.
Aase Eskeland.
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTJANA SIGURÐARDÓTTIR,
áður til heimilis að
Arahólum 4,
verður jarðsungin frá Fella- og Hólakirkju
mánudaginn 8. október kl. 13.00.
Elísabet Kristinsdóttir, Guðmundur Sveinsson,
Sigríður Sigurðardóttir, Jóhann Vilbergsson,
Reynir Sigurðsson, Sigríður Bragadóttir,
Hlín Sigurðardóttir, Gísli Jónsson,
Júlíana Sigurðardóttir, Hannes Pétursson,
barnabörn og langömmubörn.