Morgunblaðið - 26.11.2007, Qupperneq 24

24 MÁNUDAGUR 26. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þórarinn Kjart-ansson fæddist
í Reykjavík 28. júlí
1952. Hann varð
bráðkvaddur hinn
17. nóvember síð-
astliðinn. For-
eldrar hans eru
Ásdís Ársælsdóttir
húsfreyja, f. í
Reykjavík 10.4.
1926, og Kjartan
Þórarinsson flug-
og siglingafræð-
ingur, f. í Reykja-
vík 17.7. 1923, d.
18.9. 1969. Þórarinn var þriðji í
hópi fimm systkina. Hin eru Ár-
sæll Örn, f. 6.10. 1945, maki
Sesselja Magnúsdóttir, Þórarinn,
f. 14.1. 1949, d. 9.3. 1951, Krist-
inn Rúnar, f. 15.6. 1955, maki
Kristín Kristjánsdóttir, og
Svava, f. 20.4. 1965, maki Þröst-
ur Emilsson.
Þórarinn kvæntist 30.6. 1979
Guðbjörgu Astrid Skúladóttur,
eiganda og skólastjóra Klassíska
störf tengd flugi, fyrst sem hlað-
maður hjá Loftleiðum í New
York og síðar í flugumsjón Loft-
leiða og flugturninum í Reykja-
vík. Að loknu háskólanámi hóf
hann störf við markaðsdeild
Cargolux í Lúxemborg og var
forstöðumaður þeirrar deildar
frá árinu 1980. Árið 1982 varð
hann framkvæmdastjóri Cargo-
lux fyrir Norður- og Suður-
Ameríku með aðsetur í Miami í
Flórída. Árið 1990 lét Þórarinn
af störfum hjá Cargolux og
stofnaði sitt eigið ráðgjafarfyrir-
tæki, Merge Global í London.
Árið 1994 sneri hann sér að upp-
byggingu flugfraktstarfsemi á
Íslandi. Fyrst með stofnun Flug-
flutninga ehf., flugafgreiðslu-
fyrirtækisins Vallarvina og síðar
flugfélagsins Bláfugls þar sem
hann starfaði sem framkvæmda-
stjóri. Þórarinn átti mörg
áhugamál, sem flest voru tengd
útiveru. Skot- og stangveiði voru
þar í öndvegi en á síðari árum
bættust við gönguferðir og golf-
iðkun.
Útför Þórarins fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
listdansskólans, f. í
Stokkhólmi 8.10.
1953. Foreldrar
hennar eru Skúli H.
Norðdahl arkitekt,
f. í Reykjavík 29.6.
1924, og Sigríður G.
Elíasdóttir hús-
freyja, f. á Suður-
eyri við Súganda-
fjörð 22.11. 1925, d.
1.5. 1992. Synir
þeirra eru Kjartan,
f. 2.2. 1981, og
Skúli, f. 8.10. 1984.
Þórarinn ólst upp
í Reykjavík, gekk í Ísaksskóla,
Æfingadeild Kennaraskólans,
lauk landsprófi frá Gagnfræða-
skóla Austurbæjar og stúdents-
prófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1973. Hann lauk prófi
í viðskipta- og hagfræði frá Há-
skólanum í Gautaborg í Svíþjóð
1978, þar sem hann lagði
áherslu á alþjóðaflutningafræði
með flugflutninga sem sérgrein.
Þórarinn hóf ungur að árum
Elsku drengurinn minn.
Vegir lífsins eru óskiljanlegir.
Aldrei hefði ég trúað því að ég
ætti eftir að upplifa það að þurfa að
sjá á eftir þér, þú færir á undan mér,
elsku Tóti minn.
Þú varst mikill mömmustrákur og
mér er minnisstætt þegar þú varst 3
ára gamall í næturpössun eitt sinn
hjá ömmu Arndísi. Þá reyndi amma
hvað hún gat að gefa þér mat, en þú
sagðir bara: „mamma mín á nógan
mat“.
Alla tíð hefur þú verið mikill vinur
minn og góður við mig og fjölskyld-
una. Sorgin í dag að þurfa að kveðja
þig er svo mikil að mig skortir orð.
Ég mun aldrei skilja að þú sért far-
inn frá okkur.
Guð styrki Guðbjörgu, Kjartan og
Skúla og okkur öll á þessum sorg-
artíma.
Elsku Þórarinn minn, Guð geymi
þig.
Þín
mamma.
Fallinn er frá yndislegur bróðir
minn, Þórarinn Kjartansson.
Hann ferðaðist mikið um ævina og
á ég ógrynni af bréfum sem hann
skrifaði mér frá öllum heimsálfum.
Tóti hvatti mig alltaf til dáða og
var duglegur að hrósa mér. Hann
bað mig að vera duglega að læra,
sagði alltaf að það væri mjög mik-
ilvægt.
Við vorum ung þegar pabbi okkar
dó. Til marks um þá ábyrgð sem
hann tók og hve honum var umhug-
að um okkur, þá nýbyrjaður í MR,
setti hann bauk við símann og sagði
að nú yrðum við öll að setja pening í
baukinn þegar við hringdum, því það
þyrfti jú að borga símreikninginn.
Tóti pakkaði mér oft inní sæng
þegar ég var lítil, kallaði mig Tótas-
ín. Hann bað mig að passa mömmu
vel þegar hann fór til útlanda eða í
skátaferðir.
Og þótt árin liðu og verkefnum
hans fjölgaði, þá var hann alltaf sami
Tóti. Hann lét sér annt um alla í
kringum sig, sýndi endalausa hlýju
og umhyggju.
Alla mína ævi hef ég getað leitað
til Tóta og fengið góð ráð í lífinu. Það
hefur reynst mér ómetanlegt.
Við skiljum ekki hvað er verið að
leggja á okkur núna þegar hann er
hrifsaður í burtu frá okkur, fyrir-
varalaust. Nú standa aðeins minn-
ingarnar eftir, minningar um ynd-
islegan mann sem var hvers manns
hugljúfi.
Megi góður Guð styrkja ykkur,
Guðbjörg, Kjartan og Skúli, í þessari
miklu sorg.
Elsku Tóti minn, Guð geymi þig.
Þín systir,
Svava.
Sæll Kiddi, ég er með mjög slæm
tíðindi að færa þér, hann Tóti bróðir
þinn er dáinn.Svona hljómaði símtal-
ið að stórum hluta sem ég fékk frá
Skúla, mági hans Tóta bróður, laug-
ardaginn 17. nóvember sl. Þvílíkt
reiðarslag. Tóti hafði verið á rjúpna-
veiðum með Skúla og öðrum vinum
sínum og varð bráðkvaddur í þeirri
ferð. Maður skilur stundum ekki
hver tilgangurinn með þessari jarð-
vist er þegar svona atburðir gerast
að fólk á besta aldrei er tekið frá
okkur fyrirvaralaust, já maður sem
var í toppformi bæði á sál og líkama.
Við Tóti vorum mjög samrýndir
bræður og ólumst upp í föðurhúsi á
Laugaveg 76, í húsi sem afi okkar í
föðurætt byggði með miklum dugn-
aði árið 1936. Fjölskyldan flutti á
Melhagann þegar ég var 12 ára en
þá var Tóti 15 ára. Ári eftir að við
fluttum þangað dó pabbi okkar á
sviplegan hátt en hann starfaði sem
siglingafræðingur hjá Loftleiðum og
var staddur í New York og lést þar á
hótelherbergi aðeins 47 ára gamall.
Ég gleymi því aldrei þegar hringt
var bjöllunni eitt síðbúið vetrarkvöld
heima á Melhaganum en þar fyrir
utan stóð prestur í fullum skrúða og
tilkynnti okkur að pabbi væri dáinn,
svipuð tilfinning braust út þegar
okkur var tilkynnt að hann Tóti
bróðir væri dáinn, sem sagt gjör-
samlega óskiljanlegt, hvernig má
þetta vera? Tóti bróðir reyndist mér
og mínum alveg sérlega vel í lífinu,
hann kom mér í föðurstað að miklu
leyti, alltaf þegar ég þurfti á ein-
hverjum lausnum að halda eða rök-
ræða um einhver mál leitaði ég til
Tóta, hann var minn vinur og ráð-
gjafi í öllum málum enda sérlega
traustur og ábyggilegur maður í alla
staði, um það vitna allir sem til hans
þekktu. Það var mikið framundan
hjá okkur bræðrunum.
Nú ertu horfinn á braut, minn
kæri bróðir, og ég veit að það er vel
tekið á móti þér af pabba okkar og
bróður sem munu halda þétt og fast
utan um þig því þú varst einstakur
maður í lifanda lífi. Ég mun aldrei
gleyma þér.
Guðbjörg, Kjartan og Skúli, þið
eigið stóran sess í hjarta okkar Stínu
og barnanna,
Kveðja,
Kristinn Rúnar.
Hvert mannslíf er áfangi mannkyns á jörð
til meins og til gagns, hvaða öld, sem við
hljótum.
Í fjallanna vegg brýtur vatnið skörð.
Í veikleika manns skýtur himinninn rótum.
(Helgi Sveinsson)
Í tæplega fjörutíu ár áttum við
Þórarinn tengdasonur minn samleið.
Við áttum skap saman, sem fljótlega
tengdi okkur vináttuböndum. Eðlis-
lægt trygglyndi Þórarins treysti þau
bönd í gegnum árin með þeim hætti
að hann varð sem eitt af börnum
okkar Sigríðar. Nú þegar leiðir
skilja kveðjum við Björg Þórarin
með söknuði og þökkum fyrir góðar
samverustundir.
Hóglega, hæglega,
á hafsæng þýða,
sólin sæla!
síg þú til viðar.
Nú er um heiðar
himinbrautir
för þín farin
yfir frjóvga jörð.
(Jónas Hallgrímsson)
Björg og Skúli.
Minningar, minningar, minningar
flæða og allar svo góðar.
Það er nú svo að á lífsleiðinni
kynnist maður mörgum. Sumir hafa
lítil áhrif á líf manns, en aðrir þannig
að upplifunin er sú að maður hafi
fengið stóra vinninginn í happdrætti
lífsins. Þakkar fyrir að hafa verið svo
lánsamur að fá að kynnast viðkom-
andi. Þetta á við um þig. Þetta eigum
við Guðbjörgu að þakka sem kom
með þig þá 19 ára gamlan inn á
heimili okkar. Það er orðinn dágóður
tími, megnið af ævi okkar.
Þið voruð svo ung og falleg saman.
Þið báruð líka gæfu til að rækta
sambandið með árunum á þann hátt
að það varð betra og betra með
auknum þroska. Það fór ekki fram
hjá neinum að þú elskaðir Guð-
björgu og hún var þín og þú varst
hennar. Ekkert var gert með hálf-
kæringi, heldur var lögð alúð í allt
sem þið gerðuð, hvort sem var í
vinnu eða í daglega lífinu. Það er líka
til eftirbreytni hvernig þið sáuð um
hvort annað og leyfðuð hvort öðru að
njóta sín. Samband ykkar var svo
fullkomnað með fæðingu Kjartans
og Skúla, tveggja yndislegra manna,
sem núna eru að byrja að fóta sig
sem fullorðnir menn og sakna pabba
sárt. Þú varst þeirra besti vinur, og
áttir trúnað þeirra. Það hlotnast
ekki öllum að eiga svona pabba og
þeir vita það og því er sorg þeirra
svo mikil.
Fráfall þitt er mikið reiðarslag.
Enginn fyrirvari og þú varst sá sem
gerðir allt rétt. Hugsaðir eins vel um
heilsuna og hægt var og því er þetta
allt svo óskiljanlegt. Við megum
okkar svo lítils og fáum engu um
ráðið á svona stundu.
Elsku Tóti, það sem við söknum
þín. Samheldinn systkinahópur hef-
ur átt því láni að fagna að makar,
sem stofnuðu á léttri stundu Félag
tengdra, og börn, náðu saman á
ómetanlega fallegan og einstakan
hátt. Við vitum að það er ekki sjálf-
gefið. Við höfum tekið þátt í lífi hvert
annars. Umborið galla og lofað kosti,
fagnað sigrum og verið til taks ef
eitthvað bjátaði á. Því okkur þykir
vænt um hvert annað.
Mest samt höfum við haft það
gaman. Mikið hefur verið brallað
innanlands sem utan. Sumt planlagt
með löngum fyrirvara, annað ákveð-
ið einn, tveir og þrír. Oftast svo létt
yfir hópnum og þú áttir svo stóran
þátt í því og öllu sem gert var. Þú
hafðir góða nærveru, jákvæður og
hlýr og við fundum mikla vináttu.
Traustur varstu með afbrigðum og
ráðagóður. Núna eigum við ótal
minningar og myndir sem við mun-
um halda í um ókomna tíð.
Þær hefðir sem fylgt hafa hópnum
verða aldrei eins og áður og við þurf-
um smátt og smátt að fóta okkur á
ný. Það verður erfitt en það munum
við gera, ekki síst fyrir Guðbjörgu
og strákana. Alveg eins og þú hefðir
gert fyrir okkur.
Blessuð sé minning þín.
Skúli, Sigrún (Mússa),
Valgerður, Ingibjörg,
Jón Þrándur, Guðrún,
Logi og börn.
Það eru margar minningar tengd-
ar Laugavegi 76 sem koma upp í
hugann þegar ég minnist bróðurson-
ar míns, Þórarins Kjartanssonar.
Foreldrar mínir, Þórarinn Kjartans-
son og Guðrún Daníelsdóttir, létu
reisa veglegt hús við Laugaveg 76
árið 1929 og bjuggu flest af þeirra 12
börnum þar einhvern tíma með mök-
um sínum og börnum. Þórarinn var
einn af þeim mörgu barnabörnum
foreldra minna sem fæddust í húsinu
og ólust þar upp. Tóti, eins og hann
var kallaður, fæddist þann 28. júlí
1952 og var því aðeins 55 ára gamall
þegar hann lést. Hann var sonur
Billa bróður míns og Dídíar mág-
konu minnar en þau eignuðust 5
börn, 4 syni og eina dóttur. Son sinn
ungan misstu þau áður en Tóti fædd-
ist. Það er því mikið lagt á Dídí að
þurfa nú að sjá á eftir öðrum syni
sínum fyrir utan það að missa Billa
eiginmann sinn allt of ung.
Tóti var strax sem barn ljúfur og
þægilegur, einstaklega prúður og
kurteis og alltaf var stutt í fallega
brosið hans. Þetta breyttist ekkert
eftir að hann var fullorðinn, þá kom
enn betur fram hvaða góða mann
hann hafði að geyma. Hann var far-
sæll í starfi og var gaman að fylgjast
með hvernig hann með dugnaði sín-
um réðst í að stofna og stjórna fyr-
irtækjum bæði hérlendis og erlendis
og kom mér ekkert að óvörum að
Tóta skyldi ganga vel. Í stórri fjöl-
skyldu er oft erfitt að viðhalda
tengslunum en ég hef haft ánægju af
að fylgjast með Tóta gegnum árin og
verið stolt af frænda mínum. Það er
því sárt að þurfa að kveðja þennan
góða dreng. Hann var kvæntur Guð-
björgu Astrid Skúladóttur og eiga
þau synina Kjartan og Skúla sem nú
kveðja elskulegan eiginmann og föð-
ur. Elsku Dídí, Guðbjörg, Kjartan
og Skúli, hugur minn er hjá ykkur,
Guð gefi ykkur styrk í ykkar miklu
sorg.
Þóra Þórarinsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Guðbjörg, Kjartan og Skúli.
Mér þykir þetta svo sárt, og ég
trúi þessu hreinlega ekki. Ég vildi að
ég gæti verið með ykkur en því mið-
ur gekk það ekki. Þannig að ég er
með ykkur í anda.
Við erum heppin hvað fjölskyldan
er ástrík og náin, því veit ég að þið
komið sterk úr þessu. Vona að með
tímanum verði þetta ykkur léttbær-
ara þótt ég get ekki séð það núna og
hvað þá þið. Ég elska ykkur og
hlakka til að geta faðmað ykkur.
Tóti, takk fyrir æðislegar stundir,
ég bjóst við og hefði viljað að þær
yrðu fleiri.
Skrýtið hvað lífið leikur mann
grátt upp úr þurru. Minning þín lifir
í hjarta.
Ég veit að þú vakir yfir okkur öll-
um og verndar.
Þetta er til þín:
Yfir bænum heima
mun bláfuglinn sveima
á morgun, – þú mátt treysta því.
Og með heiðri og sóma
mun sumarið ljóma
á morgun, – blómabrekkum í.
Og tranan mun leggjalöng
um leirurnar vappa á ný,
og álftir sinn álftasöng
munu iðka af kappi á ný.
Yfir bænum heima
mun bláfuglinn sveima
á morgun, – þú mátt treysta því.
(Jónas Árnason.)
Fljúgum saman um heiminn.
Þinn
Arnar frændi.
Nú er komið að kveðjustund sem
er þungbærri en orð fá lýst. Aldrei
hafði okkur órað fyrir að Þórarinn
Kjartansson, þessi stóri og hrausti
maður, yfirgæfi okkur svona
snemma. Maður verður að trúa því
að honum hafi verið ætlað eitthvað
meira og merkilegra annars staðar.
Við sitjum eftir ósátt en minning-
arnar lifa.
Leiðir okkar Tóta lágu saman í
fjórða bekk í MR. Við hittumst á
tröppunum við Fjósið og tókum tal
saman og áður en langt var liðið á
samtalið benti hann á sígarettuna
sem ég var með og sagði; „þú ættir
að hætta þessu.“ Þetta var áður en
farið var að tala um skaðsemi reyk-
inga en Tóti var strax þá meðvitaður
og lét mann oft heyra hvað þetta var
óhollt. Þennan vetur varð til vinátta
okkar bekkjarfélaganna, Tóta og
Árna og við vorum „þríeykið“ það
sem eftir var af menntaskólaárun-
um. Á háskólaárunum hittumst við
sjaldnar þegar Tóti fylgdi Guð-
björgu sinni til Svíþjóðar og lauk
námi í Gautaborg. Þá var ekki int-
ernetið og fátækir námsmenn
hringdu ekki milli landa nema lífið
lægi við, en sendibréfin voru löng.
Vináttan hélst og efldist með fjöl-
skyldum okkar og það var margt
brallað. Heimsóknir til Guðbjargar
og Tóta bæði í Luxembourg og á
Miami lifa í minningunni, betri gest-
gjafar en þau voru ekki til. Veiði-
ferðir okkar voru orðnar óteljandi
bæði hér á landi sem erlendis. Tóti
var besti veiðifélagi sem hægt var að
óska sér og veiðimaður af guðs náð.
Leikhúsferðirnar okkar voru löngu
fastur punktur í tilverunni á vet-
urna, en það kom fyrir að við fé-
lagarnir dottuðum í sætunum eftir
langan dag ef leikritin höfðuðu ekki
til okkar og við uppskárum ófá oln-
bogaskotin frá konum okkar. Það
kom einu sinni til tals að ganga út í
hléi á sérlega leiðinlegu stykki en
það fannst Tóta ekki koma til greina
því nú færi þetta fyrst að verða
spennandi, – „það getur í það
minnsta ekki versnað,“ sagði Tóti!
Uppgjöf var ekki að hans skapi.
„Fremstur meðal jafningja“ er oft
sagt um menn sem skara fram úr og
þetta á einmitt vel við um Þórarin
Kjartansson. Hann var einstaklega
vel gerður að öllu leyti: skemmtileg-
ur og innilegur vinur, stórhuga og
framsýnn framkvæmdamaður og
yndislegur heimilisfaðir. Það var
ekki hálfkák í neinu, það vissu allir
sem þekktu hann. Það lýsir sér best í
því þegar Guðbjörg fór að vinna
fram eftir kvöldum í ballettskólan-
um og enginn var til að elda matinn.
Þá tók Tóti það að sér eins og hann
hefði aldrei gert annað og brátt varð
eldamennskan að ástríðu og hann
varð að sjálfsögðu listakokkur.
Hann var á undan okkur í svo
mörgu og því miður einnig núna. Nú
þurfti hann að fara á undan okkur að
kanna nýja slóð með sínum gamla
veiðifélaga Sófusi. Sá hefur tekið
glaður á móti húsbónda sínum og fé-
laga. Við fylgjum á eftir þegar okkar
tími er kominn, en þangað til eigum
við eftir að sakna hans mikið og
minnast vinar sem var engum líkur.
Elsku Guðbjörg, Kjartan og Skúli,
Þórarinn Kjartansson