Morgunblaðið - 03.04.2008, Side 28

✝ Ingibjörg Þor-steinsdóttir
fæddist á Þver-
hamri í Breiðdal 23.
apríl 1917. Hún lést
á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 25. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
Ingibjargar voru
Þorsteinn Sigurður
Stefánsson búfræð-
ingur og hrepp-
stjóri, f. 26. okt.
1883, d. 16. feb.
1982, og Anna Ara-
dóttir kennari og húsfreyja, f. 30.
des. 1891, d. 17. des. 1960. Önnur
börn þeirra voru Margrét, f. 10.
júlí 1918, d. 13. nóv. 1998, Rósa, f.
16. júlí 1920, d. 8. ágúst 1992, og
Ragnar, f. 6. feb. 1923, d. 6. jan.
2000.
Ingibjörg giftist 14. nóv. 1940
Alf Elliot Johansson, f. 14. nóv.
1919, d. 1. júní 1988. Synir þeirra
eru: Ari Villy Johansson, f. 8. apr-
íl 1941, d. 8. júní sama ár, og Þor-
steinn Johansson, f. 25. júní 1942.
Þau Alf skildu 13. feb. 1942 og Alf
flutti til heimalandsins, Svíþjóðar.
Ingibjörg giftist 3. júlí 1948
Ólafi Austfjörð Björnssyni, f. 13.
apríl 1912, 22. feb. 1958. Þeim
varð ekki barna auðið en Ólafur
ættleiddi Þorstein
27. apríl 1956. Þor-
steinn kvæntist 28.
sept. 1963 Kolfinnu
Ketilsdóttur, f. 10.
ágúst 1943. Börn
þeirra eru 1) Katla,
f. 11. jan. 1964,
maki Páll Sverrir
Pétursson, f. 13. maí
1960, d. 23. feb.
2001. Börn þeirra
eru Ólafur, f. 15.
maí 1990, og Diljá,
f. 21. sept. 1993.
Sonur Kötlu af
fyrra hjónabandi er Þorsteinn, f.
5. des. 1983. Fósturdóttir Kötlu er
Arna Pálsdóttir, f. 18. apríl 1985.
2) Ólafur, f. 7. nóv. 1965, d. 21.
jan. 1984. 3) Þorsteinn, f. 30. maí
1969. Börn hans eru Alexandra, f.
9. ágúst 1993, og Óðinn Örn, f. 11.
jan. 2006. Stjúpdóttir Þorsteins er
Ísabella Mist, f. 20. júní 1998. 4)
Ingibjörg, f. 26. mars 1971, maki
Maríus Helgason, f. 8. jan. 1964.
Börn Ingibjargar eru Hanna
Björg Egilsdóttir, f. 27. maí 1989,
Kolfinna Guðlaugsdóttir, f. 26.
mars 1992, og Eggert Garðar Jó-
hannsson, f. 18. feb. 1996.
Ingibjörg verður jarðsungin í
dag frá Laugarneskirkju og hefst
athöfnin klukkan 15.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
ömmu Gull, ást hennar og umhyggju.
Minningarnar streyma og þær mun
ég alltaf varðveita.
Minningar um næturgistingar sem
ég sótti fast í æsku. Skatthol og gling-
ur sem ég elskaði að skreyta mig og
hana með. Ferðir í Vesturbæjarlaug-
ina, leikhús og bíó. Nammiskúffa og
Ginger ale. Sögurnar af bernskunni í
Breiðdalnum. Mín fyrsta utanlands-
ferð til Danmerkur, þá 10 ára. Þvílíkt
ævintýri. Amma og Inga Björns, vin-
kona hennar, þvældust með mig í Tí-
volí, dýragarðinn og Strikið á daginn
og svo fékk ég að þvælast með þeim á
barinn á SAS-hótelinu á kvöldin.
Amma var skvísa. Hún vann á
skrifstofu, spilaði brids og talaði
ensku. Alltaf fín og smart. Hún ferð-
aðist mikið til Ameríku og dvaldi oft-
ast hjá vinkonum sínum, Rútssystr-
um, sem áttu elliheimili á Long
Island, New York. Hún dýrkaði Am-
eríku og það var ævintýraljómi yfir
ferðunum. Flottu húsin þeirra systra,
búðirnar á Fifth Avenue, leikhúsin á
Broadway, ströndin, veislurnar,
happy hour á veröndinni. Svo ekki sé
minnst á útlenska gjafaflóðið til okk-
ar. Amma sletti alla tíð ensku. Sagði
„oh my god“ og hún talaði um „souce“
og „boyfriends“. Og mig dreymdi um
amerískan hreim og eftirnafn.
17 ára, sjálfráða, bjó ég hjá ömmu.
Hún hafði allt annan skilning en ég á
sjálfræði mínu og við áttum storma-
saman vetur, báðar harðákveðnar í að
stjórna mér. Ég átti eftir að átta mig
á því að í augunum hennar ömmu
hafði sjálfræði mitt ekkert með aldur
að gera. Oft mættust stálin stinn,
báðar óhemjuþrjóskar og með miklar
tilfinningar hvor til annarrar. Amma
var stjórnsöm og afskiptasöm við
okkur, fjölskylduna, en hún hefði líka
vaðið eld og brennistein fyrir okkur.
Alltaf hafði hún brennandi áhuga á
því hvað var að gerast í lífi okkar og
þótt minnið hefði verið orðið gloppótt
spurði hún alltaf hvað við værum að
gera, að vinna, um skóla barnanna og
sígilda spurningin til mín; hvort ég
ætti „boyfriend“. Hún hafði mikinn
áhuga á því.
Vinmörg var hún og ég kynntist
mörgum þeirra. Jossa, Inga, Agga,
Hjördís, Ásta, Magnús, Begga, Gúna,
Dóra; fólk sem mér finnst magnað að
hafa kynnst í gegnum ömmu. Svo
ekki sé minnst á fjölskylduhúsið,
Hrísateig 8, og íbúana þar. Á Litlu-
Grund var gestabók sem var mikil-
vægt eftir að minnið fór að lasna og
það var gott að sjá allar heimsókn-
irnar. Mamma og pabbi voru klett-
arnir og ekkert kom í veg fyrir að þau
kæmu, minnst annan hvern dag,
nema ráðstafanir væru gerðar. Varla
leið sá dagur að amma fengi ekki
heimsókn. Systurdæturnar, Anna K.,
Ágústa, Anna Þóra og Mansý, voru
sérlega góðar og ræktarsamar við
hana enda var sterkt og elskulegt
samband milli hennar og þeirra.
Ömmu var farið að lengja eftir
svefninum langa. Eitt af því síðasta
sem hún sagði við mig var: „Enginn
vill verða svona gamall, if you ask
me.“ Hún lifði barnungan son sinn,
eiginmann, sonarson og öll yngri
systkini sín sem voru henni mjög kær
og hennar nánustu vinir. Ég trúi því
að nú líði henni vel og dansi þar sem
hún er. Fyrir þá trú er ég þakklát.
Guð geymi elsku ömmu Gull.
Katla Þorsteinsdóttir.
Elsku amma mín, það er skrýtið að
kveðja þig, þú hefur alltaf verið svo
stór hluti af lífi mínu, alltaf svo áhuga-
söm um daglegt líf mitt og fjölskyldu
minnar og alltaf mikill samgangur
milli okkar þótt landfræðileg fjar-
lægð væri stundum mikil. Síðustu ár
og þá ekki síst síðustu mánuðir hafa
verið þér erfiðir, þú varst farin að þrá
hvíldina og erfitt hefur verið fyrir
okkur fólkið þitt að horfa upp á þig
svo máttfarna. Það er ljúfsár tilfinn-
ing að hugsa til þess að nú sértu kom-
in til Óla þíns sem þú hefur saknað
svo lengi og Ara sem þú misstir fljót-
lega eftir fæðingu. Það er ég viss um
að miklir endurfundir eru á himnum
núna enda flest af þínu samferðafólki
farið á undan þér.
Það eru ótrúlega margar minning-
ar sem ég á um þig amma mín, alveg
frá því ég man fyrst eftir mér, sem
rifjast nú smám saman upp. Þessar
minningar eru mér dýrmætar, elsku
amma mín, og ég mun geyma þær vel.
Ég kveð þig með söknuði og þakka
þér allt það sem þú hefur verið mér,
það hafa sannarlega verið forréttindi
að eiga svo yndislega ömmu. Hvíl í
friði.
Þín
Ingibjörg.
Í dag kveðjum við ömmu Gull.
Þrátt fyrir að þú hafir fengið rúm níu-
tíu ár á þessari jörðu er erfitt að
kveðja. Dauðinn er svo endanlegur.
Þegar við lítum til baka og horfum
yfir minningar okkar um þig eru þær
margar og góðar. Helst minnumst við
þín sem mikillar félagsveru, þér
fannst gaman að fá fólk í heimsókn og
heyra sögur um hvað væri að gerast í
lífi okkar og þeirra í kringum okkur.
Þú lagðir mikið upp úr því að okkur
liði vel hjá þér og oftar en ekki var
okkur boðið eitthvað á 10 mínútna
fresti þegar við vorum hjá þér. Þú
varst alltaf ljúf og góð við okkur en þú
gast líka verið hörkukelling! Við mun-
um seint gleyma því þegar við vorum
hjá þér og Möggu í næturpössun á
Gullteignum eitt desemberkvöld. Við
tókum upp á því seint um kvöldið að
laumast út að leika okkur. Tíminn
flaug burt og allt í einu sáum við þig
storma til okkar þung á brún, tilbúin
til að tuska okkur til. Orðin „það ætti
að rassskella ykkur“ eru okkur ennþá
fersk í minni. Þú hefur vonandi fyr-
irgefið okkur þetta, allavega fengum
við happaþrennu í skóinn þessa nótt
en ekki kartöflu.
Þú varst ekki mikil um þig elsku
amma en skarðið sem þú skilur eftir
hjá okkur og öllum hinum er mikið.
Nú ertu komin á betri stað og án efa
voru margir sem tóku á móti þér.
Guð geymi þig elsku amma,
Þorsteinn og Arna.
Nú kveðjum við Immu móðursyst-
ur okkar. Hún var elst systkina sinna
sem öll eru farin áður. Hún saknaði
þeirra mikið og þótti ekki réttlæti í
því að vera ein orðin eftir. Imma var
falleg, góð, skemmtileg, fróð, bók-
menntaþyrst, ljóðelsk og á allan hátt
yndisleg. Hún var glæsileg kona og
mjög vinmörg. Þær mamma voru
fæddar hvor á sínu árinu í fallegu
sveitinni þeirra, Breiðdalnum. Þær
voru afskaplega góðar vinkonur alla
ævi og sá vinskapur átti ekki síst þátt
í því að hlúa að og halda saman fjöl-
skyldunni okkar.
Þótt Imma hafi ekki búið í húsi
stórfjölskyldunnar á Hrísateigi þá
var hún þar mjög oft. Í því húsi
bjuggu afi og amma ásamt börnunum
sínum, Rósu, Ragnari og Margréti,
og þeirra fjölskyldum. Þar var líf og
fjör, landsmálin rædd, spilað – að
sjálfsögðu bridge, lesin ljóð og saum-
aðir kjólar. Á meðan mamma var að
vinna hjálpaði Imma oft við heimilis-
störfin og uppeldið á okkur systrun-
um. Hún sá um að við borðuðum mat-
inn okkar og kom okkur svo í rúmið,
vel þvegnum og greiddum. Síðan kom
amma og signdi yfir hvert barn.
Allar eigum við systurnar Immu
mikið að þakka, en þó Anna Þóra
sýnu mest. Allt frá fæðingardegi
hennar átti hún sérstakt pláss í hjarta
Immu, kannski vegna þess að á þeim
sama degi hefði drengurinn sem hún
missti orðið átta ára gamall. Imma
var boðin og búin að gera allt sem hún
gat fyrir hana. Fyrsta heimili Önnu
Þóru og Sveins var hjá Immu og
fyrstu börnin þeirra fæddust inni á
hennar heimili, enda var hún þeim
ævinlega sem önnur móðuramma og
þau elska hana sem slíka.
Mamma hélt heimili fyrir afa og
ömmu, en eftir að þau dóu bjuggu
þær Imma og mamma saman ásamt
Sigrúnu systur okkar. Þetta voru
skemmtileg ár þar sem þær nutu
samveru og stuðnings hvor af ann-
arri. Seinna fluttu þær hvor í sína
íbúðina í nýju húsi á Snorrabrautinni.
Þrátt fyrir að vera ólíkar manneskjur
áttu þær þó ótalmargt sameiginlegt
og voru yfirfullar af elsku hvor til
annarrar.
Á síðustu árum áttu æskuárin í
sveitinni oft hug Immu. Rifjaði hún
upp margar skemmtilegar sögur það-
an af leikjum krakkanna, dýrunum og
náttúrunni. Hestarnir og bæjarlæk-
urinn voru henni sérlega hugleikin.
Á heiðskírum nóttum
virðist hljóðlega fetað
af stjörnu á stjörnu –
okkur heyrðist einhver stikla
himingeiminn eins og læk
(H.P.)
Við óskum elsku Immu okkar vel-
farnaðar á ókunnum stigum. Drottinn
blessi hana.
Ágústa, Anna Þóra,
Sigrún og Margrét.
En þegar alls staðar ljómar vor yfir
vegum og veröldin réttir sinn faðm
móti ljósinu bjarta kveður Imma föð-
ursystir okkar þennan heim og leggur
upp í ferð til annarra og bjartari
heimkynna. Imma var elst fjögurra
systkina, næst henni var Magga, þá
Rósa og yngstur var Ragnar, pabbi
okkar. Þetta voru samheldin systkin
og bjuggu þrjú þeirra til dæmis lengst
af í sama húsi, á Hrísateigi 8. Það var
sannkallað fjölskylduhús og þess nut-
um við í ríkum mæli, börnin sem þar
ólust upp. Þótt Imma væri sú eina af
systkinunum sem ekki bjó í húsinu
var hún í miklu og góðu sambandi og
kom oft á Hrísateiginn. Nú eru systk-
inin og makar þeirra öll látin.
Á kveðjustund koma margar minn-
ingar og myndir upp í hugann. Einna
sterkust er myndin af Immu sem
heimskonu og dömu en hún lagði allt-
af mikið upp úr því að vera fín og vel
til fara. Hún var glæsileg kona sem
geislaði af krafti og orku. Imma átti
marga vini enda var hún mjög fé-
lagslynd og elskaði að vera innan um
annað fólk. Hún var líka virk í alls
kyns félagsstarfi og hennar helsta
tómstundaiðja var að spila bridds.
Það eru ekki nema örfá ár síðan hún
hætti að spila einu sinni til tvisvar í
viku en hún hætti aldrei að vera
dama.
Imma fylgdist vel með því hvað var
að gerast í lífi afkomenda sinna og
okkar frændfólks síns. Hún hafði
áhuga á fólki og málefnum líðandi
stundar og hafði gaman af rökræðum.
Það var skemmtilegt að heimsækja
Immu á Víðimelinn þar sem hún bjó
lengst af. Þar átti hún fallegt heimili.
Íbúðin hennar var svo fín og dömuleg.
Okkur stelpunum fannst til dæmis
gaman að skoða allt fíneríið inni á
baði: ilmvötn, baðsalt og alls kyns
annað skvísudót. Flottir sloppar og
inniskór með háum hælum og dúsk-
um!
Jólaboðin á Víðimelnum koma líka
upp í hugann. Þá tók Imma á móti
stórfjölskyldunni af Hrísateignum
með miklum myndarbrag. Eftir hátíð-
armálsverð var alltaf farið í leiki og
var sérstaklega vinsælt að fela mann
eða leika bókatitla. Stundum voru
málefni líðandi stundar brotin til
mergjar eða lesin ljóð því konurnar í
þessari fjölskyldu voru allar afskap-
lega ljóðelskar og nutum við krakk-
arnir þess. Í minningunni eru jólaboð-
in hjá Immu ljómuð hátíðleika og
samveru.
Þorsteini, Kollu og afkomendum
þeirra sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Við minnumst
Immu frænku okkar með virðingu og
þakklæti og biðjum góðan guð að
blessa minningu hennar.
Krakkarnir á miðhæðinni.
Ingibjörg
Þorsteinsdóttir
28 FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Amma mín, þú hefur verið
mér góð amma, gjafmild og
hugulsöm.
Nú líður þér vel. Ég mun allt-
af sakna þín.
Eggert Garðar.
HINSTA KVEÐJA
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur vináttu og hlýhug við fráfall okkar ástkæru
eiginkonu, móður, tengdamóður, stjúpmóður,
ömmu og langömmu.
HELGU ÞURÍÐAR MARSELLÍUSDÓTTUR,
Austurvegi 7,
Ísafirði.
Einnig þökkum við hjúkrunarfólki á Fjórðungssjúkrahúsinu og starfsfólki
heimahjúkrunar, Ísafirði, innilega fyrir aðhlynninguna.
Stuðningur ykkar allra er okkur ómetanlegur.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Þórður Pétursson, Áslaug Jóhanna Jensdóttir
og Finnur Guðni Þórðarson.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÁGÚSTU OLSEN,
Eyrarholti 6,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til Brynjars Viðarssonar læknis og starfsfólks
á blóðmeinadeild Landspítalans v. Hringbraut.
Þorsteinn Sigurðsson,
Jakob J. Möller, Rut Ágústsdóttir,
María S. Jónsdóttir, Þorsteinn Gíslason,
Hafdís Þorsteinsdóttir, Jörundur Kristinsson,
Ásthildur S. Þorsteinsdóttir, Sigurður Páll Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, hlýju og vináttu vegna andláts
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HALLVEIGAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Kirkjuvegi 11,
Keflavík.
Guðni Þ. Skúlason, Magnea Valdimarsdóttir,
Snorri S. Skúlason, Sigrún Einarsdóttir,
Guðrún Skúladóttir, Björn Bjarnason,
Birna B. Skúladóttir, Sigurður H. Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
 Fleiri minningargreinar um Ingi-
björgu Þorsteinsdóttur bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.