Morgunblaðið - 07.05.2008, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 7. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Föðurbróðir minn,
SIGURÞÓR JÓNASSON
frá Efri-Kvíhólma,
sem lést sunnudaginn 27. apríl, verður jarðsunginn
frá Ásólfsskálakirkju föstudaginn 9. maí kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á dvalarheimilið Kirkjuhvol,
Hvolsvelli.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðfinna Sveinsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GARÐAR SÖLVASON,
Þórðarsveig 1,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 26. apríl, verður jarðsunginn
frá Árbæjarkirkju í Reykjavík fimmtudaginn 8. maí
kl. 15.00.
Edda Hrönn Hannesdóttir,
María Garðarsdóttir, Theodór S. Friðgeirsson,
Elín Inga Garðarsdóttir, Brynjar H. Jóhannesson,
Ríkey Garðarsdóttir, Margrét Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Föðurbróðir okkar,
DAGUR DAGSSON
kaupmaður,
Selfossi,
lést á Kumbaravogi mánudaginn 5. maí.
Hulda Brynjúlfsdóttir,
Sigríður Brynjúlfsdóttir,
Guðmundur Bjarnason,
Þórlaug Bjarnadóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Faðir minn, tengdafaðir, afi og frændi,
HJÖRTUR ÞÓRARINSSON,
andaðist á Landspítalanum þriðjudaginn 29. apríl.
Útförin fer fram föstudaginn 9. maí frá Fossvogs-
kapellu kl. 11.00.
María Árnadóttir,
Pjetur Stefánsson,
Ásta Kristín Pjetursdóttir,
Karl Ómar Björnsson,
Ingibjörg Karlsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR
frá Hamraendum,
Norðurbrún 1,
lést laugardaginn 19. apríl á Landspítalanum í
Fossvogi.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ólafur Steingrímsson, Amporn Aphaíkland,
Guðmundur Hannesson, Erla Björg Káradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir mín,
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR,
Hrefnugötu 6,
Reykjavík,
lést laugardaginn 3. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Málfríður L´Orange.
✝ Elsa GuðbjörgVilmundar-
dóttir fæddist 27.
nóvember 1932 í
Vestmannaeyjum.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi 23.
apríl sl.
Foreldrar hennar
voru Guðrún
Björnsdóttir sauma-
kona frá Fagurhóli í
Austur-Landeyjum,
f. 26.10. 1903 d.
10.2. 1975, og Vil-
mundur Guðmundsson vélstjóri
frá Hafranesi við Reyðarfjörð, f.
3.9. 1907, d. 25.10. 1934. Bróðir
hennar var Kristbjörn, f. og d.
1931.
Hinn 19.11. 1960 giftist Elsa
Pálma Lárussyni byggingaverk-
fræðingi, f. 27.2. 1937 í Reykjavík.
Foreldrar hans voru Guðrún Elín
Erlendsdóttir frá Mógilsá á Kjal-
arnesi, f. 27.9. 1897, d. 24.9. 1994,
og Lárus Pálmi Lárusson versl-
unarmaður frá Álftagróf í Mýrdal,
f. 15.5. 1896, d. 22.6. 1954. Börn
þeirra eru 1) Vilmundur raf-
magnsverkfræðingur, f. 19.11.
1965, barn hans og Sesselju Bjark-
ar Barðdal, f. 10.12. 1969, er Elsa
Barðdal, f. 22.10. 1990, kvæntur
Lilju Björk Pálsdóttur fornleifa-
fræðingi, f. 26.5. 1971, börn þeirra
eru Ásrún Ösp, f. 16.6. 1994, og
Árið 1963 hóf Elsa störf hjá Raf-
orkumálaskrifstofunni, síðan hjá
Orkustofnun, þegar hún varð til
árið 1967. Þar vann hún allan sinn
starfsferil við jarðfræðirann-
sóknir og gerð jarðfræðikorta þar
til hún fór á eftirlaun árið 2002.
Eftir það vann hún einkum að
kortlagningu móbergs á eystra
gosbeltinu í samvinnu við Orku-
stofnun og Íslenskar orkurann-
sóknir.
Elsa var formaður
Soroptimistaklúbbs Kópavogs
1977-1979 en vann auk þess ýmis
trúnaðarstörf fyrir klúbbinn. Þá
sat hún í stjórn Náttúruvernd-
arsamtaka Suðvesturlands. Hún
var einn af stofnendum Heilsu-
hringsins og sat í stjórn hans frá
1977 og var m.a. varaformaður í
16 ár. Hún var formaður starfs-
mannafélags Orkustofnunar 1983-
1985 og einn af 13 stofnfélögum
Jarðfræðafélags Íslands og var
formaður þess árin 1986-1990.
Hún gekk til liðs við Oddafélagið
snemma árs 1991 og sat í stjórn
þess frá 1991 til 2002. Þá sat hún í
stjórn Kópavogsdeildar Rauða
kross Íslands á árunum 2000-2003
og í stjórn Víkurdeildar Rauða
kross Íslands frá 2004 til dauða-
dags.
Elsa ritaði fjölmargar greinar í
bækur og tímarit um jarðfræði og
önnur áhugamál sín. Hún var með-
höfundur bóka um jarðfræðinginn
og heimspekinginn Helga Pjet-
urss. Þá var hún meðhöfundur
bókarinnar 100 Geosites in South
Iceland.
Útför Elsu fer fram frá Áskirkju
í dag kl. 13.
Arnþór Víðir, f. 5.5.
1997. 2) Guðrún Lára
umhverfisfræðingur,
f. 29.10. 1967, unnusti
hennar er Oddur Val-
ur Þórarinsson kerf-
isfræðingur, f. 7.9.
1967. Hann á þrjár
dætur.
Fyrstu tvö ár ævi
sinnar bjó Elsa í Vest-
mannaeyjum með
foreldrum sínum.
Hún fluttist þá með
þeim til Siglufjarðar
en faðir hennar
drukknaði skömmu síðar og fór
hún þá í fóstur til móðurforeldra
sinna að Fagurhóli í V-Landeyjum.
Þau létust á níunda aldursári
hennar og flutti hún þá með móð-
ursystur sinni að Bollakoti í Fljóts-
hlíð og bjó þar næstu fjögur árin
þar til hún flutti 12 ára gömul til
móður sinnar í Reykjavík.
Elsa lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík 1953
og hélt til náms í Stokkhólmi árið
1958 þar sem þau Pálmi kynntust.
Árið 1963 lauk hún fil. kand.-prófi
í jarðfræði frá Stokkhólmsháskóla
og í kjölfarið fluttu þau Pálmi
heim. Þau bjuggu fyrst í Reykjavík
en fluttu í Hrauntungu í Kópavogi
ásamt börnunum tveimur árið
1969. Þar bjuggu þau allt til 2004
þegar þau fluttu heimili sitt að
Kaldrananesi í Mýrdal.
Kæra svilkona.
Okkur var öllum illa brugðið í
fjölskyldunni þegar við fréttum að
þú værir farin frá okkur. Höfðum
búist við því að fá að vera samferða
þér lengur. Ég var að koma frá
Skotlandi og Eyjunum þegar mér
bárust fréttirnar. Einn samferða-
manna minna er jarðfræðingur eins
og þú. Hann fræddi okkur um furð-
ur jarðsögunnar og Kaledóníu-
hrygginn. Mér var þá hugsað til þín
og framlags þíns til jarðfræðirann-
sókna á Íslandi. Þú varst ein af
brautryðjendunum í faginu og áttir
farsælan starfsferil. Nýorðin móðir
fórstu með „nesti og nýja skó“
(barnavagn og allt sem ungbarn
þurfti með) upp á fjöll í vinnubúðir
við eitt af stórfljótum okkar. Ýmsar
raddir heyrðust um þetta hneyksl-
anlega athæfi konu og móður, en þú
lést það eins og vind um eyru þjóta,
og barnið Vilmundur dafnaði vel í
óbyggðum.
Kynni okkar eru hálfrar aldar
gömul. Sáumst fyrst í Stokkhólmi
og áttum góða samleið þar í litlu Ís-
lendinganýlendunni, hvort sem var
á Kårhuset, í Óperunni eða annars
staðar. Giftumst bræðrum og flutt-
um til Íslands. Þar kynntist ég líka
móður þinni, Guðrúnu Björnsdótt-
ur, góðri konu, sem er mér eft-
irminnileg sakir skörungsskapar og
dugnaðar, svo ekki áttir þú langt að
sækja þína mannkosti.
Mér er efst í huga nú þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast þér
og þínu fólki. Pálma mági, Gunnu
Láru og Oddi, Vilmundi og Lilju og
fjölskyldu sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Svava Stefánsdóttir.
Nú kætist allt í von um vænni hag,
því veturinn er að kveðja oss í dag.
Á morgun kemur blessuð sumarsól,
er sendir öllu hita, líf og skjól.
Hann heilsaði svo hræðilega strítt,
en kveður nú svo elskulega blítt.
Já, þannig Drottinn gerir gull úr steini
og gefur lyf við hverju tímans meini.
Og seinna, þar sem enginn telur ár
og aldrei falla nokkur harmatár,
mun herra tímans, hjartans faðir vor,
úr hausti tímans gjöra eilíft vor.
(Ljóðmæli Ólínu og Herdísar)
Elsa Vilmundardóttir kvaddi með
vetrinum. Þegar sólin er að hækka
á lofti og allt líf að kvikna þá
slokknar á einum neista. Elsa Vil-
mundardóttir, eða Elsa frænka eins
og hún var alltaf kölluð í Bollakoti,
er farin, það er erfitt að hugsa sér
það. Allir hafa ákveðinn tíma en ein-
hvern veginn var tíminn hennar
Elsu frænku ekki kominn að okkar
mati, það er stórt skarð höggvið í
Fagurhólsættina. Okkur langar að
minnast hennar Elsu með nokkrum
orðum og þakka henni fyrir allt sem
hún hefur fyrir okkur gert. Elsa var
frænkan sem hélt Fagurhólsættinni
saman, og það var gaman að heyra
Elsu tala um Fagurhólsfjölskylduna
sem hún var mjög fróð um, segja
sögur um hvernig lífið var á þeim
tíma sem hún var að alast upp í
Fagurhól. Elsa hélt ætíð mikla
tryggð við æskustöðvar sínar. Elsa
var frænkan sem hjálpaði öllum
sem til hennar leituðu. Hún var
bæði stoð og stytta Þorbjargar og
Ragnars og þegar Þorbjörg þurfti
að fara til Reykjavíkur var það Elsa
sem tók á móti henni, kom henni á
þá staði sem hún þurfti að fara á.
Villu var hún einnig ómetanleg
hjálp í gegnum lífið.
Það var alltaf gott að koma til
þeirra Elsu og Pálma, hvort sem
það var í Kópavogi eða Kaldrana-
nesi. Okkur er minnisstæð heim-
sókn til þeirra í Hrauntunguna með
Þóri Má lítinn, það var eins og við
værum hjá ömmu og afa, en þannig
er tilfinningin sem við höfðum fyrir
Elsu.
Útsýnið frá Kaldrananesi er ein-
stakt; sitja í stofunni og horfa til
suðurs, það er varla að hægt sé að
lýsa því með orðum. Gaman var að
sjá hversu gaman þau höfðu af því
að laga húsið, og í þau skipti sem
við komum var alltaf búið gera eitt-
hvað nýtt.
Elsu verður sárt saknað af öllum
sem kynntust henni, svo einstök var
hún.
Um leið og við þökkum Elsu fyrir
samfylgdina vottum við ykkur elsku
Pálmi, Villi, Gunna og fjölskyldum
ykkar hluttekningu okkar.
Sigrún, Þorri, Þórir Már,
Ólína Dröfn og Ragnar Björn.
Ég man fyrst eftir Elsu þegar ég
var tiltölulega nýbyrjuð á Orku-
stofnun, en þá tók ég eftir auglýs-
ingum upp um alla veggi. Þar var
öllum starfsmönnum Orkustofnunar
boðið í fimmtugsafmæli Elsu Vil-
mundardóttur. Þá vissi ég ekkert
hver þessi Elsa var en var bent á
myndarlega rauðhærða konu. Þó að
á þeim tíma hafi mér fundist gamalt
að vera orðinn fimmtugur fannst
mér þessi kona allt annað en gömul.
Seinna lágu leiðir okkar Elsu saman
á marga vegu. Við fórum í ógleym-
anlega ferð til Armeníu ásamt 4
öðrum, þar voru flugferðirnar með
Airoflot sérstaklega minnisstæðar.
Við Elsa vorum eitt árið ritstjórar
Ossa og höfðum mjög gaman af
þeirri samvinnu og vorum sann-
færðar um að þar hefði Ossi náð
einum af sínum hápunktum.
Skemmtilegast var samt þegar ég
sagði Elsu að ég væri að fara til
Kína að sækja litla stelpu. Elsa ósk-
aði mér til hamingju með það og
eftir smáumhugsun bauðst hún til
að verða föðuramma stelpunnar. Ég
þáði það og fékk Áslaug þarna ekki
bara aðra ömmu heldur líka afa í
kaupbæti. Áslaug hefur alla tíð ver-
ið mjög stolt af Elsu ömmu og
Pálma afa og syrgir nú Elsu, eins
og við öll. Við erum ákveðnar í því
að halda áfram að heimsækja Pálma
afa í sælustaðinn á Kaldrananesi.
Elsa var einstök manneskja og
þegar maður hugsar 55 ár aftur í
tíman sér maður að þarna hefur
verið alveg einstaklega dugleg og
ákveðin ung stúlka sem fór utan í
nám og það í jarðfræði sem á þeim
tíma var algjört karlafag. Elsa lét
aldrei mikið fara fyrir sér í sínu
fagi, en vann samt tímamótavinnu
sem þarf að gera mun betri skil. Við
Áslaug vottum Pálma og öðrum að-
standendum okkar dýpstu samúð.
Helga og Áslaug Rún.
Fráfall Elsu bar brátt að, mik-
ilhæfrar konu sem nú er kvödd
hinstu kveðju. Harma það sárt ást-
vinir og fjölmargir samverkamenn á
starfsvettvangi og utan en Elsa var
félagslynd og lagði hönd á plóg til
framdráttar þjóðþrifamálum og
heilbrigðum hugsjónum. Aðrir
verða til að greina frá verkum vís-
indamannsins og störfum víða en fá-
einum orðum minnist ég nú á
kveðjustund fyrir hönd samherja í
Oddafélaginu elskulegra kynna við
Elsu, atorku hennar og baráttugleði
sem hvatti aðra til dáða. Oddafélag-
ið eru samtök áhugamanna um end-
urreisn fræðaseturs að Odda á
Rangárvöllum, stofnuð í Odda 1.
desember 1990. Í félaginu eru
heimamenn í Rangárþingi og raun-
ar Suðurlandi öllu, eða fólk sem
þangað rekur ættir sínar, en einnig
lærðir og leikir úr öðrum sveitum
og landshornum, áhugamenn og
fræðimenn á sviði sögu og náttúru-
fræða. En það er ætlan Oddafélags-
manna að Oddi sé einn mesti sögu-
staður landsins sem þjóðinni ber að
Elsa Guðbjörg
Vilmundardóttir