Morgunblaðið - 13.07.2008, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 13.07.2008, Blaðsíða 24
24 SUNNUDAGUR 13. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ Fólk sem fer ótro Ekki fá allir sér vinnu í banka, á lögfræðistofu eða á dagblaði eftir að skóla lýkur, heldur kjósa að elta drauma sína og slá fullorð- insárunum á frest. Pétur Blöndal talaði við Colleen Kinder, bandarískan rithöfund, sem skrifaði bók um einmitt það, ungt fólk sem fer óhefðbundnar leiðir. Einnig er talað við tvo menn sem elta drauma sína, annar lét slag standa þegar að námi loknu og hinn kominn á miðjan aldur. Þ egar Colleen Kinder var á fyrsta ári í menntaskóla og var á „blind date“ með eldri nemanda, þá kviknaði hug- mynd að bók í fyrstu sam- ræðunum. Hún spurði hann hvað hann ætlaði sér að gera eftir menntaskóla og bjóst við að svarið yrði lögfræðingur, lyfja- fræðingur eða bankamaður. „En hann svaraði brosandi að hann ætlaði að verða „ski bum“, sem er slangur yfir ungan mann sem elskar að vera á skíðum gerir hvað sem er til að afla sér lifibrauðs á skíðastöðum, hvort sem hann er skíðakennari, vinnur við skíðalyftuna eða á barnum í skíðabænum,“ segir Colleen. „Þá áttaði ég mig á því að kannski væru ekki allir að keppast um best launaða starfið eða að byggja upp starfsframa, heldur litu sumir á fyrstu árin eftir menntaskóla sem tækifæri til að gera þveröfugt við það sem búist væri við af þeim – leið til að upplifa ævintýri. Í þessu til- felli veit ég að draumurinn rættist, hann vann sem skíðakennari og kenndi meðal annars Britney Spears, vann síðan á blaði í Kína um skeið og er núna í hjálparstörfum.“ Colleen byrjaði að safna sögum af ungu fólki, sem fór á vit ævintýranna eftir mennta- skóla, skrifaði fyrstu drög að bókinni „Delay- ing the Real World“ fyrir lokaárið í skólanum og tókst að selja útgáfufyrirtæki hugmyndina. En henni fannst sem hún yrði sjálf að lifa eftir heimspekinni og fékk styrk til að gerast sjálf- boðaliði á elliheimilum á Kúbu. „Ég held að það hafi hjálpað til við að selja bókina að ég tileinkaði mér sjálf boðskapinn, enda var útgáfufyrirtækið spennt yfir því,“ segir hún. „Þetta þýðir ekki að fólk eigi að slá öllu upp í kæruleysi, heldur að það sé allt í lagi að taka áhættu ungur og elta drauma sína. Ég talaði við yfir hundrað manns og það sló mig hversu yfirveguð ákvörðun þetta var hjá flest- um. Enda vita þeir sem reynt hafa hversu mik- ið mál það er að fara utan, útvega sér vinnu, finna íbúð, verða sér úti um tryggingar og komast í gegnum pappírsfrumskóginn. Þó að titillinn gefi annað til kynna, þá þarf fólk ein- mitt að vera staðfast og einbeitt.“ Hún segir að það sé röng ályktun hjá sum- um að fólk verði að hafa mikið af peningum til ráðstöfunar. „Vissulega fengu sumir háar fjár- hæðir frá foreldrum sínum þegar þeir útskrif- uðust, en margir stóðu alfarið straum af þessu sjálfir, útveguðu sér styrk eða urðu sér úti um vinnu, svo sem með að senda tölvupóst til stað- arblaðsins eða fara á atvinnumiðlun og ráða sig í starfið sem er laust. Peningar geta verið fyrirstaða, en ef löngunin er nógu mikil, þá reddast það. Þetta er spurning um að hafa gildi og að láta frelsi og sveigjanleika hafa for- gang – að kynnast heiminum en ekki aðeins efnisheiminum.“ Eftir förina til Kúbu varð Colleen „heims- ferðalangur“, fráhverf hefðbundnum dag- vinnustörfum í New York. „Þó að ég gæti borgað reikninga fann ég að það var ekki fyrir mig.“ En dvölin á Kúbu mótaði hana einnig sem rithöfund. „Ég talaði spænsku allan tím- ann og slípaði hana, skrifaði tímaritsgreinar á mínum hraða og þróaðist sem rithöfundur á skeiði sem þarfnast tíma og innblásturs.“ Úr varð að Colleen fór í þriggja ára há- skólanám í skapandi skrifum, ekki þó í skáld- sagnagerð. „Ég eyddi miklum tíma á Kúbu í að skrifa mína fyrstu skáldsögu, en næstsíðasta daginn var ég timbruð og í vondu skapi, og það rann upp fyrir mér að það lægi ekki fyrir mér. Enda er Kúba áhugaverð frá sjónarhóli Bandaríkjamanna, því þeim er bannað að ferðast þangað, og þarf ekki að skálda neitt í kringum það. Þörfin verður minni fyrir að skrifa sögur á svona forvitnilegum stað og mér fannst vera mitt hlutverk að skrifa um það sem ég varð vitni að.“ – Þú fórst einnig til Líberíu? „Ég fór þangað síðasta sumar til að skrifa tímaritsgrein. Líbería er fyrsta ríkið í Afríku með lýðræðislega kjörinn leiðtoga sem er kona og hún hefur fengið marga kvenleiðtoga til starfa í ráðuneytinu. Ég tók viðtöl við þær og skrifaði um hvernig lagt væri upp með að byggja upp landið, sem er að hruni komið eftir fjórtán ára borgarastyrjöld.“ – Og nú ertu á Íslandi. „Ég er að vinna að bók um brottflutta Bandaríkjamenn, af hverju þeir fundu sér nýj- an samastað, hvernig þeim gengur að aðlagast lífinu þar og hvaða áhrif það hefur haft á við- horf þeirra til lífsins. Hér á Íslandi búa 650 Bandaríkjamenn, að ótöldum þeim sem eru komnir með íslenskan ríkisborgararétt, og ég hef rætt við um tuttugu þeirra. Svo fékk ég styrk til að halda áfram að vinna að verkefninu í Mexíkó á næsta ári, en margir Bandaríkja- menn setjast þar í helgan stein. Það er augljós kostur, því margir tala spænsku og þar er ódýrt að búa.“ Allt í lagi að elta drauma sína Morgunblaðið/Valdís Thor Rithöfundur Colleen Kinder hefur lifað eftir heimspekinni sem hún boðaði í sinni fyrstu bók. Í túninu við útihúsin á Gröf á Snæfellsnesi er bátur. Stef- án Herbertsson er í vinnu- gallanum og það styttist í að útgerðin hefjist. Hann stefnir að því að sigla bátnum í þessari viku til Tasiilaq á Austur- Grænlandi, þar sem hann ætlar að hefja siglingar með erlenda ferða- menn. „Þar verður siglt um stórkost- lega náttúru, stóra og djúpa firði, innan um tilkomumikil fjöll og borgarísjakann. Svo þessar litlu byggðir á Austurströndinni, frum- stæðustu þorpin sem eftir eru á Grænlandi; þar kemst maður næst menningunni og það er mikil upp- lifun að koma í þessi þorp.“ Stefán hefur verið viðloðandi Grænland í tíu ár, en þá fór hann þangað í fyrsta skipti. „Ég heim- sótti kunningja minn og veiddi með honum, en smám saman lét ég meira til mín taka í félagsmálum. Ég kynntist Hrafni Jökulssyni og fór að vinna með Hróknum við skákútbreiðslu á Grænlandi. Þá hef ég verið formaður Kalak í þrjú ár, vinafélags Íslands og Grænlands.“ Það hefur verið gott samstarf milli Kalak og Hróksins. „Saman höfum við boðið öllum börnum á skólaaldri á Grænlandi upp á skák- kennslu og gefið þeim skáksett. Við höfum farið tvisvar til þrisvar á ári til að kenna og halda skákmót og einnig unnið að því að bjóða ellefu ára börnum á Austur-Grænlandi til Kópavogs í hálfan mánuð til að læra að synda. Í gegnum þetta starf hef ég kynnst land og þjóð náið og líkað vel.“ Stefán hætti störfum hjá Olíufé- laginu í mars í fyrra eftir að hafa unnið þar í átta ár. „Síðan hef ég verið í ígripavinnu með þessum bátasmíðum. Ég á orðið tvö hús á Grænlandi, sjálfur verð ég til húsa í Tasiilaq, en í húsinu í Kulusuk get ég boðið upp á svefnpokapláss.“ – Þetta er mikil ævintýra- mennska. „Já, ég legg mikið undir. En ég vildi prófa þetta og sjá hvað gerð- ist. Það er ekki á vísan að róa í Ekki á vísan að róa Morgunblaðið/Pétur Blöndal Ævintýraþrá Trillu breytt í farþegabát fyrir ferðamenn við Grænland. » „Þar verður siglt um stórkostlega náttúru, stóra og djúpa firði, inn- an um tilkomumikil fjöll og borgarísjakann. Svo þessar litlu byggðir á Austurströndinni, frum- stæðustu þorpin sem eftir eru á Grænlandi; þar kemst maður næst menningunni og það er mikil upplifun að koma í þessi þorp.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.