Morgunblaðið - 19.07.2008, Qupperneq 30

30 LAUGARDAGUR 19. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jósafat Arn-grímsson fædd-
ist á Mýrum í
Dýrafirði 12. maí,
1933. Hann var
bráðkvaddur á
heimili sínu í
Dublin á Írlandi
sunnudaginn 13.
júlí síðastliðinn.
Jósafat var sonur
hjónanna Arngríms
Friðriks Bjarnason-
ar, f. 1.10. 1886, d.
17.9. 1962 og Ástu
Eggertzdóttur
Fjeldsted, f. 16.12. 1900, d. 21.3.
1986. Hann ólst upp á barn-
mörgu heimili foreldra sinna á
Hafnarstræti 11 á Ísafirði. Systk-
in hans samfeðra voru 7 og Arn-
grímur og Ásta eignuðust 11
börn.
26.12. 1953 giftist Jósafat Guð-
rúnu Júlíu Valgeirsdóttur, fv.
verslunareiganda, f. 17.12. 1933.
Þau skildu eftir 25 ára hjóna-
band. Börn þeirra eru: 1) Arn-
hildur Ásta húsmóðir og fyrrver-
andi flugfreyja, f. 10.12. 1954,
gift Wichert Jan van Aalderink
viðskiptafræðingi, f. í Hollandi
26.4. 1963. Tvíburar þeirra eru
Eline Júlía og Joël Ríkharður, f.
3.12. 1996. Þau eru búsett í Hol-
(Tilly) O’Reily húsmóðir, f. í
Dublin á Írlandi 23.6. 1947, d.
30.12. 2007. Tvíburasynir þeirra,
f. 23.11. 1978, eru: Philip Antony
viðskiptafræðingur, kvæntur
Shao Wey, f. í Kína 17.10. 1978,
dætur þeirra eru Sophia Wang, f.
18.1. 2005 og Fiona Wang, f.
21.11. 2007, þau búa í Kína, og
David John viðskiptafræðingur,
búsettur í London.
Jósafat lauk prófi frá Sam-
vinnuskóla Íslands. Hann kenndi
einn vetur í Vélstjóraskóla Ísa-
fjarðar. Vann á Keflavíkurflug-
velli hjá Metcalf Hamilton and
co. Rak fasteignasölu í Keflavík.
Jósafat stundaði verslunarrekst-
ur, stofnaði Plastgerð Suður-
nesja, Flugfélagið Þór, Prent-
smiðju Suðurnesja, setti upp
fyrstu lágvöruverðsverslun á
Suðurnesjum og rak verslunina
Kyndil h.f. meðal annars. Hann
var formaður fulltrúaráðs Sjálf-
stæðisflokksins í Gullbringu– og
Kjósarsýslu, landsforseti Junior
Chamber og var einn af stofn-
endum Lions í Njarðvík. Síðast
liðin 30 ár var hann búsettur á
Írlandi og stundaði alþjóðavið-
skipti.
Útför Jósafats fer fram frá St.
Canices Church í Dublin í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
landi. 2) Valgeir Vé-
steinn listamaður, f.
16.11. 1956. Hann á
Guðrúnu Yeatzin, f.
4.4. 1994 og Gunnar,
f. 20.1. 1996, með
fyrri konu sinni, Cit-
lali B. Medina San-
son, f. 22.7. 1965.
Með Yolanda Lopez,
f. 21.8. 1976, á hann
Davíð Gabriel, f.
11.3. 2000 og Dag-
mar Maria, f. 27.9.
2004. Þau eru búsett
í Mexíkó. 3) Rík-
harður Mar nálastungulæknir, f.
23.7. 1959. Með fyrri konu sinni,
Söndru J. Svavarsdóttur, f. 7.6.
1961, á hann Rúnar Bjarka, f.
16.8. 1978 og Svavar Inga, f.
27.6. 1982. Hann er kvæntur Ju-
dith Penrod hjúkrunarfræðingi,
f. í Bandaríkjunum 26.6. 1966, og
eiga þau Adam Emil, f. 9.8. 2002.
Þau eru búsett í Reykjavík. 4)
Ómar Örn skrúðgarðyrkju-
meistari, f. 22.11. 1960, kvæntur
Hörpu Guðmundsdóttur við-
skiptafræðingi, f. 29.5. 1963).
Sonur hennar er Andri Hjartar-
son, f. 29.4. 1986. Dóttir þeirra
er Dagmar, f. 25.2. 1995. Þau eru
búsett í Kaupmannahöfn.
Síðar giftist Jósafat Mathilda
Fyrir mánuði vorum við á ferða-
lagi út í Skálavík að sjá æskuslóðir
ömmu Ástu. Við nutum verstfirsku
sólarinnar og drukkum ferskt vatn
úr bæjarlæknum. Við gengum um
Skálavíkina og þú sagðir: „Þetta er
eins og endir heimsins,“ en þegar
Wichert Jan benti á að þetta væri þá
líka eins og byrjun heimsins, fannst
þér það vel að orði komist. Þarna
byrjaði hluti af þínu lífi og þú varst
kominn til að kveðja.
Þegar þú sagðir okkur að þú vildir
koma til Íslands eftir 29 ára fjarveru
túlkaði ég það sem svo að þú vildir fá
frið í sálina. Líta yfir farinn veg og
ná sátum við sjálfan þig og þinn Guð.
Fyrir mig var það mjög heilandi. Ég
er svo þakklát að við Wichert Jan
fórum með þér til Ísafjarðar. Hví-
líkar móttökur, sólin skein og hvar
sem við komum tók fólk okkur opn-
um örmum.
Pabbi var gáfaður, frjálsþenkj-
andi maður. Hann þorði að brjótast
út úr kassanum, vera öðruvísi. Það
kallaði fram sterkar tilfinningar og
viðbrögð hjá öðrum. Hann var ýmist
dáður eða lastaður, virtur eða öfund-
aður. Margir Íslendingar höfðu
skoðun á honum, jafnvel þeir sem
höfðu aldrei hitt hann. Það tók mig
oft sárt að sjá hamaganginn í fólki.
Hann sjálfur hélt sínu striki, var
trúr sjálfum sér. Hann trúði á til-
gang lífs síns og áframhald tilver-
unnar. Jarðneskan skóla sem var
stundum erfiður, en aldrei bugandi.
Hann var stórhuga frumkvöðull.
Á tímum gjaldeyris- og innflutnings-
hafta stofnaði hann verslun og var
með innflutning. Gaf út bækur.
Stofnaði flugfélagið Þór og flutti út
ferskan fisk. Það væri of langt mál
að telja upp allt sem hann kom ná-
lægt.
Félagsstörf voru pabba mikilvæg.
Sem ungur maður gekk hann í Sjálf-
stæðisflokkinn. Síðar tók hann þátt í
Lions og var landsforseti Junior
Chamber. Hann þótti hnyttinn
ræðumaður. Heimsmaður var pabbi.
Hann hafði ferðast um flest lönd
Evrópu, víða í Afríku og Bandaríkj-
unum. Það voru ekki margir Íslend-
ingar sem höfðu ferðast til Íraks,
Tyrklands, Hawaii og Surinam milli
1960 og ’70. Honum var boðið í Hvíta
húsið til að vera við innsetningarat-
höfn Kennedys forseta.
Pabbi hafði gaman af orðum og
las íslenskar og enskar orðabækur
sér til skemmtunar og leiðrétti þær
og bætti. Hann hóf sjálfsnám í kín-
versku þegar Philip hálfbróðir flutti
til Kína á sl. ári. Pabbi hafði áætlað
að fara þangað í september. Áhuga
sinn á Íslandi missti pabbi aldrei.
Hann sagði oft að á uppvaxtarárum
sínum á Ísafirði hefði hann fundið
fyrir kristindómi í verki. Þar svalt
enginn, hversu harðir sem veturnir
voru, samhjálpin var alltaf til staðar.
Þegar foreldrar mínir voru með
verslunina Kyndil sendi hann gjafir
um jólin til þeirra sem höfðu það erf-
itt fjárhagslega eða höfðu misst fyr-
irvinnuna.
Faðir minn var glæsilegur maður,
sem hélt sér vel. Honum varð að ósk
sinni, að fá að fara fljótt. Ég hafði
talað við hann í síma nokkrum klst.
áður en hann dó. Hann var jákvæður
og fullur áhuga um okkur börnin sín
og afkomendur okkar. Hann sagði
alltaf: „Ég lifi áfram í ykkur.“
Arnhildur Ásta Jósafatsdóttir-
van Aalderink.
Pabbi minn var alveg einstakur
maður, hann flutti að heiman 16 ára
gamall og vann alla sína tíð. Þegar
ég ólst upp man ég ekki eftir honum
öðruvísi en að vera að vinna.
Hann ferðaðist mikið um jörðina
okkar og fær nú að ferðast á aðrar
slóðir. Hann minntist oft á það að við
lifum í afkomendum okkar og mun
hann ávallt eiga sinn stað í mínu
hjarta.
Hann var svo ánægður eftir ferð-
ina sína til Íslands í síðasta mánuði
og talaði ekki um annað en þær góðu
stundir sem við áttum samann. Þótt
að hann hafi verið mjög hress vissi
ég að hann var að kveðja okkur þeg-
ar við ræddum saman um dauðann
og andlát konu hans. Hann var sátt-
ur við líf sitt og tilbúinn að kveðja
þennan heim.
Hann mun ávallt veita mér þann
andlegan styrk sem ég þarf til að
taka næsta skrefið.
Ríkharður Mar Jósafatsson
Fyrsta sem kemur upp í hugann
þegar við minnumst pabba var nær-
vera hans. Hann bar alltaf af, virð-
ingafullur, heimsborgari. Ávallt óað-
finnanlega klæddur og mjög vel máli
farinn. Það var auðvelt að gleyma að
enskan var ekki móðurmál hans.
Hann hélt uppi skemmtilegum sam-
ræðum og var sannur herramaður.
Hann var hafsjór fróðleiks, gang-
andi fjölfræði- og orðabók. Það var
hægt að spyrja pabba um hvað sem
var: seinni heimsstyrjöldina, ópíum-
stríðin í Kína o.s.frv., hann hafði allt-
af áhugaverðar upplýsingar og skoð-
anir til að miðla okkur. Það var
frábært að geta komist í viskubrunn
hans. það mótaði okkur öll, börnin
hans til að vera frjálsþenkjandi og
hleypidómalaus.
Það er ekki hægt að segja um
pabba að hann væri latur eða af-
slappaður. Satt að segja var hann
sennilegast óþolinmóðasti maður í
heiminum. Allir sem hafa keyrt með
honum hafa orðið vitni af því.
Mamma fann líka fyrir óþolinmæð-
inni ef hún var of lengi að búa sig.
En þetta var hluti af persónuleika
hans. Hann hafði alltaf markmið,
vildi vera upptekinn og hafa nóg um
að hugsa og halda huganum frjóum.
Hann var viljasterkur og það smit-
aði frá sér í allt sem hann tók sér
fyrir hendur. Hann var algjör vinnu-
þjarkur og kenndi okkur öllum að þú
færð ekkert gefið upp í hendurnar.
Þegar maður fellur frá er ósjaldan
að hann vilji skilja eitthvað eftir sig.
Hvað getur verið betra en að skilja
eftir sig 6 frábær börn og barnabörn
sín. Pabbi var mjög stoltur að vera
alþjóðlegur afi, eins og hann nefndi
sjálfan sig. Hann var stoltur af því
sem hann hafði áorkað um ævina en
tíu sinnum stoltari af afrekum barna
sinna og barnabarna. Það eru ekki
margir sem geta sagt að fjölskylda
þeirra búi um allan heim. Frá
Mexíkó til Kína, Bandaríkjunum, Ís-
landi, Danmörku til Hollands.
Við höfum áorkað ýmsu í lífi okkar
og við erum þess fullviss að orka
hans mun fylgja okkur í framtíðinni
eins og óbeisluð orka náttúru föð-
urlands hans, Íslands.
David og Philip, Írlandi.
Jósafat Arngrímsson og ég vorum
á ferðalagi í afskekktum hluta
Mongólíu fyrir 2 árum. Þar sáum við
svæði með litlum steinum. Þegar við
spurðum þarlendann ferðafélaga
okkar hvers vegna þessir steinar
væru þarna var svarið: þetta er til að
minnast fólksins sem er ekki lengur
hérna, þau eru nú á öðrum stað.
Þetta svar snerti Jósafat mjög.
Nú er Jósafat ekki lengur hér.
Hann trúði því staðfastlega að lífið
héldi áfram á öðrum stað. Að hluti af
honum lifði áfram í börnum hans og
barnabörnum.
Í byrjun júní 2008 sneri Jósafat
aftur heim til Íslands eftir 29 ára
fjarveru. Eiginkona mín, dóttir hans
Ásta og ég fylgdum Jósafat á ferð
hans um Vestfirði. Hann heimsótti
gamla spítalann á Ísafirði, nú nýja
bókasafnið. Hann spurðist fyrir um
bækur föður síns Arngríms Fr.
Bjarnasonar. Þegar bókasafnsfræð-
ingurinn tjáði honum að gömlu bæk-
urnar væru lesnar og notaðar til
heimildaöflunar varð hann einstak-
lega ánægður, að fólkið á Ísafirði
nyti þeirra. Hann spurði síðan um
Prins Valiant-bækurnar. Bækur
sem hann hafði einu sinni þýtt fyrir
unga Íslendinga. Þessar bækur var
líka að finna í þessu glæsilega bóka-
safni.
Í þessari ferð sinni heimsótti
Jósafat æskustöðvar og sagði okkur
sögur af fólki, atburðum og stöðum
sem skiptu hann máli. Hann bauð
okkur upp á Napóleonskökur í
Gamla bakaríinu, hvergi í heiminum
betri.
Þegar við keyrðum út í Skálavík
hlustuðum við á geisladisk breska
óperusöngvarans Paul Potts. Eitt
lagana var „Time to say goodbye“. Í
þessari seinustu ferð til Íslands
kvaddi Jósafat æskustöðvar sínar,
foreldra sína í kirkjugarðinum og þá
sem höfðu skipt hann mestu máli í
lífinu, naut sjávarrétta og þess að
drekka ískalt malt og tæra íslenska
fjallavatnið sem hafði gefið honum
ómælda orku.
Jósafat Arngrímsson var góð-
hjartaður, vel lesinn og víðförull
maður með frumlegar hugmyndir og
styrk, með sterkt ímyndunarafl og
mikla frelsisþörf. Líf hans var lit-
skrúðugt og ævintýralegt.
Con te partiro!
Wichert Jan van Aalderink,
Hollandi.
Við Jósafat hittumst fjórum sinn-
um í fjórum mismunandi löndum á
þeim sextán árum sem eru liðin frá
því við Ómar byrjuðum saman. Það
þýðir þó ekki að lítið samband hafi
verið, því hann hringdi á næstum því
hverjum sunnudegi um fjögurleytið
og var nánast hægt að stilla klukk-
una eftir því. Hann fylgdist þannig
vel með sínum vaxandi afkomenda-
hópi, sem býr í þremur heimsálfum
og 6 löndum. Það var alltaf gaman
að hitta Jósafat, hann var margfróð-
ur og þreyttist aldrei á að afla sér
nýrrar vitneskju. Einnig sagði hann
skemmtilega frá og endaði oft sögur
sínar með því að vitna í spakmæli
eða vísu.
Fyrir nokkrum árum heimsóttum
við hann og Tilly í Dublin. Þar kom
vel í ljós gestrisni og gjafmildi
þeirra beggja og lýsandi dæmi er
þegar farið var með Dagmar í stóra
leikfangaverslun. Henni var sagt að
hún mætti velja sér það sem hún
vildi. Hún tók sér smá tíma í það og
valdi svo. Þá sagði afi hennar:
„Veldu meira“. Hún valdi aftur og
sagan endurtók sig. Þetta endaði
þannig að ég yggldi mig framan í
dóttur mína, um að nú væri nóg
komið. Þá var hún komin með stóran
stafla af dóti, og alsæl á svipinn.
Þegar afi hennar var að borga, kom
Tilly svo hlaupandi með meira. Svo
mikið er víst, að Dagmar mun aldrei
gleyma þessari búðarferð.
Það var okkur öllum mikið áfall
þegar Tilly lést í desember síðast-
liðnum, rétt rúmlega sextug. Eftir
það var eins og Jósafat ákvæði að nú
væri kominn tími til að ganga frá
þeim málum sem honum fundust
óafgreidd, eins og að fara til Íslands
til að sjá landið sitt aftur. Við fórum
til Íslands til að taka þátt í upplifun
hans þar og hittist öll fjölskyldan
saman eina kvöldstund. Nú er hann
svo búinn að kveðja í síðasta sinn og
ég er sannfærð um að hann hefur
dáið sáttur við sinn Guð og menn.
Harpa.
Látinn er í Dyflinni Jósafat Arn-
grímsson föðurbróðir minn. Við hitt-
umst síðast heima hjá honum um jól-
in 2006, þar sem við Helgi sonur
minn áttum með Jósafat gjöfular og
minnisstæðar stundir. Hann kynnti
okkur fyrir David og Philip og sagði
stoltur að David væri Guðmundur
bróðir hans endurborinn og Philip
væri Arngrímur faðir hans. Tilly var
amman og ástríka eiginkonan –
kannski var hún sá klettur sem Jós-
afat þekkti Ástu móður sína í, þá
stórmerku konu.
Það var ekki fyrr en ég frétti að
Jósafat væri allur, að mér var sagt
að Tilly hefði fyrir skemmstu farið
heim á undan honum. Einnig að Jós-
afat hefði komið heim til Íslands um
daginn, farið vestur á bernskustöðv-
arnar og kvatt, þótt hann hafi líklega
ekki vitað að hann var að kveðja.
Ég minnist manns sem gerði hlut-
ina á sinn hátt og tók ágjöfinni,
sömuleiðis á sinn hátt. Ég minnist
manns sem gagnvart syni mínum
tók hlutverk sitt sem tengilið við föð-
urfjölskyldu mína alvarlega, en líka
á sinn alveg einstaka hátt. Eftir að
ísinn var brotinn og búið að biðjast
afsökunar á nafni drengsins og útliti
mínu, var leiðin greið. Ég minnist
manns sem ég er stolt af því að
tengjast og fegin að hafa náð að
kynnast. Við Helgi kveðjum þig,
Jósafat, þökkum þér fyrir dagana í
Dyflinni og fyrir að veita okkur inn-
sýn í hug og hjarta mannsins sem
eftir að hann var orðinn útlagi, setti
bræðrum sínum stefnu í Skírisskógi.
Í hvert sinn sem þú minntist á bróð-
ur þinn, Gumma hvíta, komstu við.
Þér var mikið í mun að segja Helga
að Guðmundur hefði verið sérfræð-
ingur í Shakespeare, svo ég kveð þig
með orðum jöfursins:
Vertu umfram allt sjálfum þér trúr;
því fylgir eins og nóttu dagur nýr,
að þú munt aldrei svíkja nokkra sál.
Þórdís Bachmann.
Jósafat Arngrímsson
Afi, þú ert fínn. Það var gam-
an að fara í dótabúðina með
þér í Dublin. Ég elska þig.
Adam Emil.
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Við þökkum af alhug allar vinar- og samúðar-
kveðjur vegna andláts elsku móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
SIGRÍÐAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Skagaströnd.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Skógarbæjar fyrir frábæra
umönnun, hlýhug og virðingu.
Sigríður Sigurðardóttir,
Ólafur Sigurðsson, Soffía Unnur Björnsdóttir,
Birna, Tryggvi, Halla og Kristbjörn Helgabörn,
Steingerður, Hildur, Pétur og Arnar Þór Ólafsbörn.
✝
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
ÓLAFAR G. TRAUSTADÓTTUR GERSTACKER,
Round Rock,
Texas.
Lee R. Gerstacker,
Agnes Sigurðardóttir,
Ástríður Traustadóttir, Óskar Már Ásmundsson.